Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V KZ 19/14
POSTANOWIENIE
Dnia 27 maja 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dorota Rysińska
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 27 maja 2014 r.
zażalenia W. P. na zarządzenie Zastępcy Przewodniczącego II Wydziału Karnego
Sądu Apelacyjnego w […] z dnia 16 kwietnia 2014 r. w przedmiocie odmowy
przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej wyrokiem
Sądu Okręgowego w S. z dnia 30 stycznia 2008 r.
p o s t a n a w i a:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem odmówiono przyjęcia osobistego wniosku W. P.
o wznowienie postępowania, po stwierdzeniu, że wniosek ten zawiera,
nieuzupełniony w wyznaczonym terminie, brak formalny polegający na jego
niesporządzeniu i niepodpisaniu przez adwokata. W zarządzeniu zauważono, że
wyznaczony dla skazanego obrońca z urzędu nie znalazł podstaw do wystąpienia z
tym wnioskiem.
W zażaleniu złożonym na przytaczane zarządzenie W. P. zarzucił, że
wyznaczony mu obrońca z urzędu wykonał swe czynności przy pomocy substytuta,
a ponadto swą opinię o braku podstaw do wystąpienia z wnioskiem o wznowienie
oparł wyłącznie na „uzasadnieniu wyroku”. Podnosząc w dalszej części argumenty
zwalczające słuszność skazującego go prawomocnego wyroku, wniósł o
przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
2
Żadnego potwierdzenia w stanie sprawy nie znalazł wysunięty w nim zarzut
niewywiązania się z obowiązków obrończych przez wyznaczonego skazanemu
obrońcę z urzędu. Obowiązki te wykonał adwokat upoważniony przez
wyznaczonego z urzędu obrońcę, którego z kolei upoważnienie do obrony nie
zostało ograniczone w zakresie możliwości udzielenia dalszego pełnomocnictwa.
Nie odpowiada również rzeczywistości stwierdzenie zażalenia, że wydanie opinii o
braku podstaw do wznowienia postępowania obrońca poprzedził zbadaniem
jedynie „uzasadnienia wyroku”. O przeciwieństwie powyższego świadczy nie tylko
treść sporządzonej opinii, ale choćby i zawarta w sprawie informacja o wglądzie
obrońcy w akta sprawy i wykonaniu ich fotokopii praktycznie w całości. Nie budzi
również żadnych zastrzeżeń dbałość, staranność i rzetelność opracowania przez
obrońcę stanowiska w sprawie. Podsumowując, należy stwierdzić, że skazanemu
udzielono z urzędu realnej pomocy prawnej, a stanowiska tego nie może zmienić
fakt wydania przez obrońcę opinii o baku podstaw do wystąpienia z wnioskiem o
wznowienie postępowania, jak oczekiwał skazany. Stosownie do treści art. 84 § 3
k.p.k. w uprawnieniach wyznaczonego z urzędu obrońcy mieści się wszak zarówno
sporządzenie i podpisanie wniosku o wznowienie postępowania, jak i
poinformowanie o braku podstaw do złożenia tego wniosku.
Godzi się podkreślić, że wniosek o wznowienie prawomocnie
zakończonego postępowania jest wysoce sformalizowanym, nadzwyczajnym
środkiem zaskarżenia, co oznacza, że tylko podmiot dysponujący fachową wiedzą i
umiejętnościami – jakimi nie dysponuje strona postępowania – jest w stanie ocenić
warunki do wystąpienia z tym wnioskiem, a następnie sporządzić go zgodnie z
wymogami prawa (art. 545 § 2 k.p.k.). Brak formalny, jakim dotknięty jest osobiście
sporządzony przez skazanego wniosek (nieuzupełniony w wyznaczonym terminie),
stanowi zatem jednoznaczną przeszkodę do jego rozpoznania. Z tego też powodu
argumenty zażalenia negujące ocenę dowodów, przyjętą w prawomocnym wyroku
skazującym, pozostają całkowicie poza polem rozważań Sądu Najwyższego.
W powyższej sytuacji, nie znajdując żadnych przesłanek do podważenia
zaskarżonego zarządzenia, Sąd Najwyższy orzekł jak na wstępie.
3