Ts 26/98
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Pełny tekst orzeczenia
48
POSTANOWIENIE
z dnia 25 maja 1998 r.
Sygn. Ts 26/98
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Wojciech Sokolewicz – przewodniczący
Janusz Trzciński – sprawozdawca
Błażej Wierzbowski
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 25 maja 1998 r. na podstawie art. 36 ust. 6 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643) zażalenia z 11 maja 1998 r. na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 30 kwietnia 1998 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Danuty B., w sprawie:
1) zgodności art. 34 ust. 6 i art. 37 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. Nr 115, poz. 741) z art. 7 w związku z art. 83, art. 20 i art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
2) zgodności art. 507 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) z art. 7 w związku z art. 83, art. 20 i art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
p o s t a n o w i ł:
nie uwzględnić zażalenia.
Uzasadnienie:
Danuta B. w skardze konstytucyjnej z 18 lutego 1998 r. zarzuciła niezgodność art. 34 ust. 6 i art. 37 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. Nr 115, poz. 741) oraz art. 507 kodeksu cywilnego z konstytucją. W skardze podniesiono zarzut naruszenia działaniami Urzędu Gminy i Miasta w Ł., opartymi na powyższych przepisach - art. 7 w związku z art. 83, art. 20 i art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483).
Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 18 marca 1998 r. skarżąca została wezwana do uzupełnienia braków formalnych przedłożonej skargi konstytucyjnej, w szczególności poprzez wskazanie, w jaki sposób - zdaniem skarżącej - art. 507 kodeksu cywilnego narusza art. 7 w związku z art. 83 i art. 20 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz określenie, które z działań Urzędu Gminy i Miasta w Ł. mają charakter orzeczenia o przysługujących skarżącej prawach lub wolnościach konstytucyjnych.
Skarżąca w piśmie procesowym z 30 marca 1998 r. nie uzupełniła złożonej skargi konstytucyjnej o wymienione powyżej braki formalne. W dalszym ciągu nie sformułowała zarzutu niekonstytucyjności art. 507 kodeksu cywilnego oraz nie określiła, które z działań Urzędu Gminy i Miasta w Ł. mają charakter orzeczenia o przysługujących jej prawach lub wolnościach konstytucyjnych.
W związku z powyższym Trybunał Konstytucyjny uznał, iż braki formalne skargi nie zostały usunięte i postanowieniem z 30 kwietnia 1998 r. odmówił nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej. Jednocześnie skarżąca została poinformowana o możliwości wniesienia zażalenia na to postanowienie, które, jak wynika z dowodu doręczenia, pełnomocnik skarżącej otrzymał 8 maja 1998 r. Zażalenie zostało wniesione w terminie.
Trybunał Konstytucyjny rozpatrując niniejsze zażalenie zważył co następuje:
Nie zawiera ono żadnych merytorycznych zarzutów odnoszących się do zaskarżonego postanowienia. W zażaleniu nie wykazano, że w piśmie procesowym z 30 marca 1998 r. skarga konstytucyjna została uzupełniona o braki formalne wskazane w zarządzeniu sędziego z 18 marca 1998 r., co ewentualnie mogłoby być podstawą uwzględnienia zażalenia.
Art. 36 ust. 6 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym stanowi, że Trybunał wydaje postanowienie o odmowie nadania wnioskowi dalszego biegu, jeśli braki formalne skargi konstytucyjnej nie zostaną usunięte w określonym terminie, który jak wynika z ust. 2 tego artykułu, jest terminem siedmiodniowym, liczonym od daty doręczenia tego postanowienia pełnomocnikowi skarżącego. Należy więc uznać za niedopuszczalne późniejsze próby uzupełniania braków formalnych skargi, czynione w momencie składania zażalenia, bowiem przewidziany na to ustawowy termin już upłynął.
Przyjęcie odmiennej interpretacji podważałoby sens postanowienia zawartego w art. 36 ust. 6 powołanej ustawy - nakazującego, w tej sytuacji, wydanie postanowienia o odmowie nadania wnioskowi dalszego biegu.
W tym stanie rzeczy, zażalenie skarżącej na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 30 kwietnia 1998 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej nie mogło zostać uwzględnione.
POSTANOWIENIE
z dnia 25 maja 1998 r.
Sygn. Ts 26/98
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Wojciech Sokolewicz – przewodniczący
Janusz Trzciński – sprawozdawca
Błażej Wierzbowski
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 25 maja 1998 r. na podstawie art. 36 ust. 6 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643) zażalenia z 11 maja 1998 r. na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 30 kwietnia 1998 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Danuty B., w sprawie:
1) zgodności art. 34 ust. 6 i art. 37 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. Nr 115, poz. 741) z art. 7 w związku z art. 83, art. 20 i art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
2) zgodności art. 507 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) z art. 7 w związku z art. 83, art. 20 i art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
p o s t a n o w i ł:
nie uwzględnić zażalenia.
Uzasadnienie:
Danuta B. w skardze konstytucyjnej z 18 lutego 1998 r. zarzuciła niezgodność art. 34 ust. 6 i art. 37 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. Nr 115, poz. 741) oraz art. 507 kodeksu cywilnego z konstytucją. W skardze podniesiono zarzut naruszenia działaniami Urzędu Gminy i Miasta w Ł., opartymi na powyższych przepisach - art. 7 w związku z art. 83, art. 20 i art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483).
Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 18 marca 1998 r. skarżąca została wezwana do uzupełnienia braków formalnych przedłożonej skargi konstytucyjnej, w szczególności poprzez wskazanie, w jaki sposób - zdaniem skarżącej - art. 507 kodeksu cywilnego narusza art. 7 w związku z art. 83 i art. 20 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz określenie, które z działań Urzędu Gminy i Miasta w Ł. mają charakter orzeczenia o przysługujących skarżącej prawach lub wolnościach konstytucyjnych.
Skarżąca w piśmie procesowym z 30 marca 1998 r. nie uzupełniła złożonej skargi konstytucyjnej o wymienione powyżej braki formalne. W dalszym ciągu nie sformułowała zarzutu niekonstytucyjności art. 507 kodeksu cywilnego oraz nie określiła, które z działań Urzędu Gminy i Miasta w Ł. mają charakter orzeczenia o przysługujących jej prawach lub wolnościach konstytucyjnych.
W związku z powyższym Trybunał Konstytucyjny uznał, iż braki formalne skargi nie zostały usunięte i postanowieniem z 30 kwietnia 1998 r. odmówił nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej. Jednocześnie skarżąca została poinformowana o możliwości wniesienia zażalenia na to postanowienie, które, jak wynika z dowodu doręczenia, pełnomocnik skarżącej otrzymał 8 maja 1998 r. Zażalenie zostało wniesione w terminie.
Trybunał Konstytucyjny rozpatrując niniejsze zażalenie zważył co następuje:
Nie zawiera ono żadnych merytorycznych zarzutów odnoszących się do zaskarżonego postanowienia. W zażaleniu nie wykazano, że w piśmie procesowym z 30 marca 1998 r. skarga konstytucyjna została uzupełniona o braki formalne wskazane w zarządzeniu sędziego z 18 marca 1998 r., co ewentualnie mogłoby być podstawą uwzględnienia zażalenia.
Art. 36 ust. 6 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym stanowi, że Trybunał wydaje postanowienie o odmowie nadania wnioskowi dalszego biegu, jeśli braki formalne skargi konstytucyjnej nie zostaną usunięte w określonym terminie, który jak wynika z ust. 2 tego artykułu, jest terminem siedmiodniowym, liczonym od daty doręczenia tego postanowienia pełnomocnikowi skarżącego. Należy więc uznać za niedopuszczalne późniejsze próby uzupełniania braków formalnych skargi, czynione w momencie składania zażalenia, bowiem przewidziany na to ustawowy termin już upłynął.
Przyjęcie odmiennej interpretacji podważałoby sens postanowienia zawartego w art. 36 ust. 6 powołanej ustawy - nakazującego, w tej sytuacji, wydanie postanowienia o odmowie nadania wnioskowi dalszego biegu.
W tym stanie rzeczy, zażalenie skarżącej na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 30 kwietnia 1998 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej nie mogło zostać uwzględnione.