Ts 36/98
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Pełny tekst orzeczenia
35
POSTANOWIENIE
z dnia 21 kwietnia 1998 r.
Sygn. Ts 36/98
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Andrzej Mączyński
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Henryka W., na podstawie art. 49 w związku z art. 36 ust. 1 oraz art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643)
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
Uzasadnienie:
W skardze konstytucyjnej Henryka W. sporządzonej 5 marca 1998 r. i skierowanej do Trybunału Konstytucyjnej 9 marca 1998 r., zarzucono sprzeczność prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego w K. z 24 lipca 1997 r. z ustawami: z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz o niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz.U. Nr 17, poz. 75 ze zm.); z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent (Dz.U. Nr 104, poz. 450); z dnia 8 marca 1983 r. (której nazwy skarżący nie podał, zaś we wskazanym przez niego Dzienniku Ustaw brak jest ustawy opatrzonej tą datą) i z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 1 grudnia 1956 r. w sprawie świadczeń rentowych dla osób niesłusznie pozbawionych wolności (Dz.U. Nr 59, poz. 279).
Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjny z 17 marca 1998 r., pełnomocnik skarżącego został wezwany do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej przez podanie, które z orzeczeń wydanych w sprawie, wnoszący skargę uważa za ostateczne rozstrzygnięcie i wskazanie daty jego doręczenia skarżącemu oraz dostarczenie dowodu doręczenia go w tej dacie. W odpowiedzi na to wezwanie, pełnomocnik wniósł do Trybunału pismo z 27 marca 1998 r. W piśmie tym powiadomił, iż ostatecznym rozstrzygnięciem świadczącym o wyczerpaniu w niniejszej sprawie toku instancji jest wyrok Sądu Apelacyjnego w K. z 24 lipca 1997 r. Ponadto poinformował, że Henryk W. nie pamięta dokładnej daty doręczenia wyroku, a tak krótki okres 7 dni nie pozwolił mu na ustalenie, kiedy faktycznie skarżący potwierdził odbiór tegoż wyroku. Zaznaczył jednak, że na podstawie daty umieszczonej na doręczeniu, tj. 29 września 1997 r., przypuszcza, iż odpis wyroku skarżący otrzymał w październiku 1997 roku.
Jak wynika z akt sprawy, wyrok Sądu Apelacyjnego został przesłany Henrykowi W. 29 września, a doręczony 9 października 1997 roku.
Trybunał Konstytucyjny rozpatrując wniesione pismo procesowe zważył co następuje:
Zgodnie z art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643) skarga konstytucyjna może być wniesiona do Trybunału w ciągu dwóch miesięcy od doręczenia skarżącemu prawomocnego wyroku, ostatecznej decyzji lub innego ostatecznego rozstrzygnięcia zapadłego w jego sprawie. Wyrok Sądu Apelacyjnego został skarżącemu doręczony 9 października 1997 r., zaś skargę konstytucyjną nadano w urzędzie pocztowym 9 marca 1998 r. Zatem skarga konstytucyjna została wniesiona do Trybunału Konstytucyjnego po upływie dwumiesięcznego terminu określonego w powołanym wyżej przepisie.
Dlatego na podstawie art. 49 w związku z art. 36 ust. 1 oraz art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym należało odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
POSTANOWIENIE
z dnia 21 kwietnia 1998 r.
Sygn. Ts 36/98
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Andrzej Mączyński
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Henryka W., na podstawie art. 49 w związku z art. 36 ust. 1 oraz art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643)
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
Uzasadnienie:
W skardze konstytucyjnej Henryka W. sporządzonej 5 marca 1998 r. i skierowanej do Trybunału Konstytucyjnej 9 marca 1998 r., zarzucono sprzeczność prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego w K. z 24 lipca 1997 r. z ustawami: z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz o niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz.U. Nr 17, poz. 75 ze zm.); z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent (Dz.U. Nr 104, poz. 450); z dnia 8 marca 1983 r. (której nazwy skarżący nie podał, zaś we wskazanym przez niego Dzienniku Ustaw brak jest ustawy opatrzonej tą datą) i z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 1 grudnia 1956 r. w sprawie świadczeń rentowych dla osób niesłusznie pozbawionych wolności (Dz.U. Nr 59, poz. 279).
Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjny z 17 marca 1998 r., pełnomocnik skarżącego został wezwany do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej przez podanie, które z orzeczeń wydanych w sprawie, wnoszący skargę uważa za ostateczne rozstrzygnięcie i wskazanie daty jego doręczenia skarżącemu oraz dostarczenie dowodu doręczenia go w tej dacie. W odpowiedzi na to wezwanie, pełnomocnik wniósł do Trybunału pismo z 27 marca 1998 r. W piśmie tym powiadomił, iż ostatecznym rozstrzygnięciem świadczącym o wyczerpaniu w niniejszej sprawie toku instancji jest wyrok Sądu Apelacyjnego w K. z 24 lipca 1997 r. Ponadto poinformował, że Henryk W. nie pamięta dokładnej daty doręczenia wyroku, a tak krótki okres 7 dni nie pozwolił mu na ustalenie, kiedy faktycznie skarżący potwierdził odbiór tegoż wyroku. Zaznaczył jednak, że na podstawie daty umieszczonej na doręczeniu, tj. 29 września 1997 r., przypuszcza, iż odpis wyroku skarżący otrzymał w październiku 1997 roku.
Jak wynika z akt sprawy, wyrok Sądu Apelacyjnego został przesłany Henrykowi W. 29 września, a doręczony 9 października 1997 roku.
Trybunał Konstytucyjny rozpatrując wniesione pismo procesowe zważył co następuje:
Zgodnie z art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643) skarga konstytucyjna może być wniesiona do Trybunału w ciągu dwóch miesięcy od doręczenia skarżącemu prawomocnego wyroku, ostatecznej decyzji lub innego ostatecznego rozstrzygnięcia zapadłego w jego sprawie. Wyrok Sądu Apelacyjnego został skarżącemu doręczony 9 października 1997 r., zaś skargę konstytucyjną nadano w urzędzie pocztowym 9 marca 1998 r. Zatem skarga konstytucyjna została wniesiona do Trybunału Konstytucyjnego po upływie dwumiesięcznego terminu określonego w powołanym wyżej przepisie.
Dlatego na podstawie art. 49 w związku z art. 36 ust. 1 oraz art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym należało odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.