Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE
z dnia 12 sierpnia 1998 r.
Sygn. Ts 62/98


Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Zdzisław Czeszejko-Sochacki – przewodniczący
Lech Garlicki – sprawozdawca
Stefan J. Jaworski


po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia z 14 maja 1998 r. na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 6 maja 1998 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Wacława Ś. z 19 marca 1998 r.


p o s t a n a w i a:


nie uwzględnić zażalenia.

Uzasadnienie:

W skardze konstytucyjnej Wacława Ś. sporządzonej 19 marca 1998 r. zarzucono sprzeczność zarządzenia nr 3/95 Prezesa Urzędu Dozoru Technicznego z 24 lutego 1995 r. w sprawie warunków technicznych dozoru technicznego, dotyczących chemicznego czyszczenia (lub) i trawienia urządzeń technicznych, ustalającego obowiązek uzyskiwania uprawnień na chemiczne czyszczenie (lub) trawienie kotłów z art. 65 ust. 1 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej. Zdaniem skarżącego, zakwestionowany przepis odebrał mu swobodę wykonywania zawodu zagwarantowaną w art. 65 ust. 1 Konstytucji RP, nakładając obowiązek posiadania szczególnych uprawnień do chemicznego czyszczenia kotłów w sytuacji, gdy akty normatywne stanowiące podstawę prawną wydania kwestionowanego zarządzenia nr 3/95 Prezesa Urzędu Dozoru Technicznego z 24 lutego 1995 r. delegacji do ustanowienia takiego obowiązku takiej nie przewidywały.
Skarżący wskazał, iż ostateczny charakter ma w jego sprawie pismo Ministerstwa Gospodarki z 2 lutego 1998 r. (PP-5/TT/VII/293W/98) doręczone skarżącemu 5 lutego 1998 r.
Trybunał Konstytucyjny postanowieniem z 6 maja 1998 r. odmówił nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej stwierdzając, iż wskazane przez skarżącego pismo Ministerstwa Gospodarki nie ma charakteru ostatecznego rozstrzygnięcia o jego prawach w rozumieniu art. 79 ust. 1 Konstytucji RP, a nadto, iż postępowanie w przedmiocie przysługujących skarżącemu uprawnień nie zostało jeszcze zakończone. Na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego skarżący wniósł zażalenie z 14 maja 1998 r. podnosząc w nim, iż Trybunał błędnie ocenił charakter prawny pisma Ministerstwa Gospodarki.
Trybunał Konstytucyjny uznaje zażalenie za nieuzasadnione i nie widzi podstaw do jego uwzględnienia. Zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji oraz art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, skarga konstytucyjna może zostać wniesiona jedynie w sytuacji, gdy wobec skarżącego zapadło już “ostateczne orzeczenie”. Oznacza to, że musi najpierw ulec zakończeniu postępowanie w sprawie, która stanowi punkt wyjścia dla wniesienia skargi. Muszą też zostać bezskutecznie wyczerpane wszystkie ogniwa toku instancyjnego i – o ile jest to możliwe – postępowanie sądowo-administracyjne.
Taka sytuacja nie zachodzi jeszcze w rozpoznawanej sprawie. Jak wynika z materiałów sprawy, a zwłaszcza z pisma Urzędu Dozoru Technicznego z 8 sierpnia 1997 r., postępowanie administracyjne jest jeszcze w toku i nie wydano w nim ostatecznej decyzji administracyjnej naruszającej prawa skarżącego. Dopiero pojawienie się w sprawie takiej – niekorzystnej dla skarżącego – decyzji administracyjnej, a następnie wyczerpanie drogi przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, otwiera możliwość wniesienia skargi konstytucyjnej, bo spełniona zostaje przesłanka “ostatecznego orzeczenia” w sprawie.
Przesłanki wydania “ostatecznego orzeczenia” nie spełnia natomiast pismo Ministerstwa Gospodarki z 2 lutego 1998 r., które wskazuje skarżący zarówno w skardze, jak i w zażaleniu. Pismo to nie ma charakteru decyzji administracyjnej, nie kształtuje sytuacji prawnej adresata, a zawiera jedynie informacje o treści obowiązującego prawa, tak jak rozumie je odpowiedni departament Ministerstwa. W tej sytuacji nie zachodzą jeszcze przesłanki do wniesienia skargi konstytucyjnej i nie ma podstaw do zmiany postanowienia Trybunału Konstytucyjnego z 6 maja 1998 r.
W związku z powyższym należało uznać za zasadną odmowę nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej i nie uwzględnić zażalenia skarżącego na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 6 maja 1998 r.