Ts 33/99
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
66
POSTANOWIENIE
z dnia 12 kwietnia 1999 r.
Sygn. Ts 33/99
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Jerzy Ciemniewski
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Stoczni Bałtyk S.A. w sprawie zgodności:
art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz.U. Nr 74, poz. 368 ze zm.) z art. 176 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
Uzasadnienie:
W skardze konstytucyjnej z 4 marca 1999 r. pełnomocnik skarżącego zaskarżył przepis art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz.U. Nr 74, poz. 368 ze zm.), zarzucając mu sprzeczność z art. 176 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z uwagi na to, że wprowadza on jako zasadę prawomocność orzeczeń tego sądu, w sytuacji gdy nie przysługuje od nich sprzeciw na podstawie art. 39 ust. 2 i art. 47 ust. 3 tej ustawy. Pełnomocnik skarżącego zauważa, iż takie uregulowanie oznacza utrzymanie jednoinstancyjności postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, podczas gdy art. 176 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej stanowi, iż postępowanie sądowe jest co najmniej dwuinstancyjne. W tym fakcie upatruje sprzeczności wskazanej regulacji ustawowej z normą konstytucyjną. Do skargi zostało dołączone postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego – Ośrodek Zamiejscowy w G. z 9 grudnia 1998 r., odrzucające kasację skarżącego od wyroku tego sądu z 9 października 1998 r. jako niedopuszczalną. Postanowienie to zostało wydane na podstawie art. 3935 kpc w związku z art. 59 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym i doręczone skarżącemu 4 lutego 1999 roku.
Trybunał Konstytucyjny zważył co następuje:
Złożona skarga konstytucyjna nie może być przedmiotem merytorycznego rozpoznania przez Trybunał Konstytucyjny z tego względu, że odnośnie uchwalenia ustaw wprowadzających w życie art. 176 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, w zakresie dotyczącym postępowania przed sądami administracyjnymi, art. 236 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej wprowadził pięcioletni okres dostosowawczy na przygotowanie ustaw zapewniających dwuinstancyjność postępowania przed tymi sądami. Jednocześnie przepis art. 236 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej stanowi, iż do czasu wejścia w życie ustaw wprowadzających dwuinstancyjne postępowanie przed sądami administracyjnymi obowiązują przepisy dotyczące rewizji nadzwyczajnej od orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego.
W tym stanie rzeczy należy uznać, że wniesiona skarga konstytucyjna, jako oczywiście bezzasadna, nie może być merytorycznie rozpoznana przez Trybunał Konstytucyjny i na podstawie art. 49 w związku z art. 36 ust. 3 należy odmówić nadania jej dalszego biegu.
POSTANOWIENIE
z dnia 12 kwietnia 1999 r.
Sygn. Ts 33/99
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Jerzy Ciemniewski
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Stoczni Bałtyk S.A. w sprawie zgodności:
art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz.U. Nr 74, poz. 368 ze zm.) z art. 176 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
Uzasadnienie:
W skardze konstytucyjnej z 4 marca 1999 r. pełnomocnik skarżącego zaskarżył przepis art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz.U. Nr 74, poz. 368 ze zm.), zarzucając mu sprzeczność z art. 176 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z uwagi na to, że wprowadza on jako zasadę prawomocność orzeczeń tego sądu, w sytuacji gdy nie przysługuje od nich sprzeciw na podstawie art. 39 ust. 2 i art. 47 ust. 3 tej ustawy. Pełnomocnik skarżącego zauważa, iż takie uregulowanie oznacza utrzymanie jednoinstancyjności postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, podczas gdy art. 176 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej stanowi, iż postępowanie sądowe jest co najmniej dwuinstancyjne. W tym fakcie upatruje sprzeczności wskazanej regulacji ustawowej z normą konstytucyjną. Do skargi zostało dołączone postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego – Ośrodek Zamiejscowy w G. z 9 grudnia 1998 r., odrzucające kasację skarżącego od wyroku tego sądu z 9 października 1998 r. jako niedopuszczalną. Postanowienie to zostało wydane na podstawie art. 3935 kpc w związku z art. 59 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym i doręczone skarżącemu 4 lutego 1999 roku.
Trybunał Konstytucyjny zważył co następuje:
Złożona skarga konstytucyjna nie może być przedmiotem merytorycznego rozpoznania przez Trybunał Konstytucyjny z tego względu, że odnośnie uchwalenia ustaw wprowadzających w życie art. 176 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, w zakresie dotyczącym postępowania przed sądami administracyjnymi, art. 236 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej wprowadził pięcioletni okres dostosowawczy na przygotowanie ustaw zapewniających dwuinstancyjność postępowania przed tymi sądami. Jednocześnie przepis art. 236 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej stanowi, iż do czasu wejścia w życie ustaw wprowadzających dwuinstancyjne postępowanie przed sądami administracyjnymi obowiązują przepisy dotyczące rewizji nadzwyczajnej od orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego.
W tym stanie rzeczy należy uznać, że wniesiona skarga konstytucyjna, jako oczywiście bezzasadna, nie może być merytorycznie rozpoznana przez Trybunał Konstytucyjny i na podstawie art. 49 w związku z art. 36 ust. 3 należy odmówić nadania jej dalszego biegu.