Ts 113/99
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
24
POSTANOWIENIE
z dnia 11 października 1999 r.
Sygn. Ts 113/99
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Jadwiga Skórzewska-Łosiak
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Zofii F.,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
Uzasadnienie:
W skardze konstytucyjnej Zofii F., sporządzonej 14 lipca 1999 r. zarzucono, że wskazane w niej orzeczenia sądowe naruszają kodeks postępowania cywilnego oraz kodeks cywilny.
Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 7 września 1999 r. skarżąca została wezwana do usunięcia braków formalnych skargi konstytucyjnej, w szczególności poprzez dokładne określenie przepisów ustawy lub innego aktu normatywnego, którym zarzuca niezgodność z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej oraz określenie na czym niezgodność ta polega. Ponadto wezwano skarżącą do wskazania przysługujących jej konstytucyjnych praw lub wolności naruszonych ostatecznym rozstrzygnięciem sądu lub organu administracji publicznej oraz podanie, które z orzeczeń wydanych w sprawie, skarżąca uważa za ostateczne rozstrzygnięcie o jej prawach lub wolnościach konstytucyjnych, w rozumieniu art. 79 ust. 1 Konstytucji RP.
W wyznaczonym terminie skarżąca nie uzupełniła skargi konstytucyjnej. W piśmie z 27 września 1999 r. stwierdziła jedynie, iż w niniejszej sprawie zostały naruszone przepisy kodeksu postępowania cywilnego oraz przepisy kodeksu cywilnego, nie precyzując wszakże, jaki akt normatywny czyni przedmiotem skargi konstytucyjnej, jak również nie sformułowała zarzutu naruszenia jej praw lub wolności konstytucyjnych.
Rozpoznając w postępowaniu wstępnym niniejszą skargę konstytucyjną Trybunał Konstytucyjny zważył co następuje:
Zgodnie z treścią art. 79 ust. 1 Konstytucji RP przedmiotem skargi konstytucyjnej może być przepis ustawy lub innego aktu normatywnego, który stanowił podstawę ostatecznego rozstrzygnięcia o przysługujących skarżącemu prawach lub wolnościach albo obowiązkach określonych w Konstytucji. Ponadto, z uwagi na treść art. 47 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643), skarżący jest zobowiązany do dokładnego określenia w skardze przepisu ustawy lub innego aktu normatywnego, który zastosowano przy wydaniu rozstrzygnięcia naruszającego jego konstytucyjne prawa lub wolności. Natomiast, jak wynika z treści złożonej skargi i przyznania tego faktu przez skarżącą w piśmie procesowym z 27 września 1999 r., badana skarga nie spełnia wymogów umożliwiających Trybunałowi Konstytucyjnemu nadanie jej dalszego biegu.
W tym stanie rzeczy Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
z dnia 11 października 1999 r.
Sygn. Ts 113/99
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Jadwiga Skórzewska-Łosiak
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Zofii F.,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
Uzasadnienie:
W skardze konstytucyjnej Zofii F., sporządzonej 14 lipca 1999 r. zarzucono, że wskazane w niej orzeczenia sądowe naruszają kodeks postępowania cywilnego oraz kodeks cywilny.
Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 7 września 1999 r. skarżąca została wezwana do usunięcia braków formalnych skargi konstytucyjnej, w szczególności poprzez dokładne określenie przepisów ustawy lub innego aktu normatywnego, którym zarzuca niezgodność z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej oraz określenie na czym niezgodność ta polega. Ponadto wezwano skarżącą do wskazania przysługujących jej konstytucyjnych praw lub wolności naruszonych ostatecznym rozstrzygnięciem sądu lub organu administracji publicznej oraz podanie, które z orzeczeń wydanych w sprawie, skarżąca uważa za ostateczne rozstrzygnięcie o jej prawach lub wolnościach konstytucyjnych, w rozumieniu art. 79 ust. 1 Konstytucji RP.
W wyznaczonym terminie skarżąca nie uzupełniła skargi konstytucyjnej. W piśmie z 27 września 1999 r. stwierdziła jedynie, iż w niniejszej sprawie zostały naruszone przepisy kodeksu postępowania cywilnego oraz przepisy kodeksu cywilnego, nie precyzując wszakże, jaki akt normatywny czyni przedmiotem skargi konstytucyjnej, jak również nie sformułowała zarzutu naruszenia jej praw lub wolności konstytucyjnych.
Rozpoznając w postępowaniu wstępnym niniejszą skargę konstytucyjną Trybunał Konstytucyjny zważył co następuje:
Zgodnie z treścią art. 79 ust. 1 Konstytucji RP przedmiotem skargi konstytucyjnej może być przepis ustawy lub innego aktu normatywnego, który stanowił podstawę ostatecznego rozstrzygnięcia o przysługujących skarżącemu prawach lub wolnościach albo obowiązkach określonych w Konstytucji. Ponadto, z uwagi na treść art. 47 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643), skarżący jest zobowiązany do dokładnego określenia w skardze przepisu ustawy lub innego aktu normatywnego, który zastosowano przy wydaniu rozstrzygnięcia naruszającego jego konstytucyjne prawa lub wolności. Natomiast, jak wynika z treści złożonej skargi i przyznania tego faktu przez skarżącą w piśmie procesowym z 27 września 1999 r., badana skarga nie spełnia wymogów umożliwiających Trybunałowi Konstytucyjnemu nadanie jej dalszego biegu.
W tym stanie rzeczy Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.