Ts 138/99
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
39
POSTANOWIENIE
z dnia 12 października 1999 r.
Sygn. Ts 138/99
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Marian Zdyb
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej
Mieczysława K., w sprawie zgodności:
przepisów zakładowego systemu wynagradzania (ZSW) pracowników Stoczni G. S.A. w G. wprowadzonego Zarządzeniem DN Nr 1/90 z 30 marca 1990 r. z art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
Uzasadnienie:
W skardze konstytucyjnej pana Mieczysława K. zakwestionowano zgodność przepisów zakładowego systemu wynagradzania (ZSW) pracowników Stoczni G. S.A. w G. wprowadzonego Zarządzeniem DN Nr 1/90 z 30 marca 1990 r. z art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Zdaniem pełnomocnika skarżącego, kwestionowane przepisy wydane zostały z naruszeniem art. 24112 oraz art. 18 ustawy – Kodeks pracy, zaś skarżący, wskutek podjętych na ich podstawie orzeczeń, pozbawiony został praw nabytych do dodatku stażowego, co narusza art. 64 ust. 1 Konstytucji RP, gwarantujący ochronę praw majątkowych.
Trybunał Konstytucyjny zważył co następuje:
Zgodnie z treścią art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643) warunkiem merytorycznego rozpoznania skargi konstytucyjnej jest jej złożenie w terminie dwóch miesięcy od daty doręczenia skarżącemu prawomocnego wyroku, ostatecznej decyzji lub innego rozstrzygnięcia.
W niniejszej sprawie, prawomocnym wyrokiem, od którego doręczenia rozpoczął się bieg terminu do wniesienia skargi konstytucyjnej, jest wyrok Sądu Najwyższego – Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 9 lutego 1999 r. (sygn. akt I PKN 563/98), oddalający kasację skarżącego od wyroku Sądu Apelacyjnego w G.
Jak wynika z treści skargi konstytucyjnej, orzeczenie to wraz z uzasadnieniem zostało doręczone skarżącemu 25 maja 1999 r. Tym samym, od tego dnia rozpoczął się bieg, przewidzianego w cytowanym wyżej przepisie ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, terminu warunkującego dopuszczalność korzystania ze skargi konstytucyjnej w niniejszej sprawie. W związku z tym, że skarga Mieczysława K. wniesiona została do Trybunału Konstytucyjnego dopiero w 22 września 1999 r. stwierdzić należy, iż nastąpiło znaczne przekroczenie ustawowego terminu do jej wniesienia.
Tym samym, z uwagi na to, że skarga konstytucyjna złożona została z przekroczeniem terminu określonego w art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, należało odmówić nadania jej dalszego biegu.
POSTANOWIENIE
z dnia 12 października 1999 r.
Sygn. Ts 138/99
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Marian Zdyb
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej
Mieczysława K., w sprawie zgodności:
przepisów zakładowego systemu wynagradzania (ZSW) pracowników Stoczni G. S.A. w G. wprowadzonego Zarządzeniem DN Nr 1/90 z 30 marca 1990 r. z art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
Uzasadnienie:
W skardze konstytucyjnej pana Mieczysława K. zakwestionowano zgodność przepisów zakładowego systemu wynagradzania (ZSW) pracowników Stoczni G. S.A. w G. wprowadzonego Zarządzeniem DN Nr 1/90 z 30 marca 1990 r. z art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Zdaniem pełnomocnika skarżącego, kwestionowane przepisy wydane zostały z naruszeniem art. 24112 oraz art. 18 ustawy – Kodeks pracy, zaś skarżący, wskutek podjętych na ich podstawie orzeczeń, pozbawiony został praw nabytych do dodatku stażowego, co narusza art. 64 ust. 1 Konstytucji RP, gwarantujący ochronę praw majątkowych.
Trybunał Konstytucyjny zważył co następuje:
Zgodnie z treścią art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643) warunkiem merytorycznego rozpoznania skargi konstytucyjnej jest jej złożenie w terminie dwóch miesięcy od daty doręczenia skarżącemu prawomocnego wyroku, ostatecznej decyzji lub innego rozstrzygnięcia.
W niniejszej sprawie, prawomocnym wyrokiem, od którego doręczenia rozpoczął się bieg terminu do wniesienia skargi konstytucyjnej, jest wyrok Sądu Najwyższego – Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 9 lutego 1999 r. (sygn. akt I PKN 563/98), oddalający kasację skarżącego od wyroku Sądu Apelacyjnego w G.
Jak wynika z treści skargi konstytucyjnej, orzeczenie to wraz z uzasadnieniem zostało doręczone skarżącemu 25 maja 1999 r. Tym samym, od tego dnia rozpoczął się bieg, przewidzianego w cytowanym wyżej przepisie ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, terminu warunkującego dopuszczalność korzystania ze skargi konstytucyjnej w niniejszej sprawie. W związku z tym, że skarga Mieczysława K. wniesiona została do Trybunału Konstytucyjnego dopiero w 22 września 1999 r. stwierdzić należy, iż nastąpiło znaczne przekroczenie ustawowego terminu do jej wniesienia.
Tym samym, z uwagi na to, że skarga konstytucyjna złożona została z przekroczeniem terminu określonego w art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, należało odmówić nadania jej dalszego biegu.