Pełny tekst orzeczenia

51

POSTANOWIENIE
z dnia 10 października 2001 r.
Sygn. T. 41/01



Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Jadwiga Skórzewska-Łosiak

po wstępnym rozpoznaniu 10 października 2001 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Rady Powiatu Gryfickiego o stwierdzenie niezgodności:
 1 pkt 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 31 maja 2001 r. w sprawie utworzenia, ustalenia granic i zmiany nazw powiatów oraz zmiany siedziby powiatu (Dz.U. Nr 62, poz. 631) z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz.U. Nr 91, poz. 578; Nr 155, poz. 1014; zm.: z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 26, poz. 306, Nr 48, poz. 552, Nr 62, poz. 718, Nr 88, poz. 985, Nr 91, poz. 1009, Nr 95, poz. 1041; z 2001 r. Nr 45, poz. 495)



p o s t a n a w i a :

na podstawie art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643; zm.: z 2000 r. Nr 48, poz. 552, Nr 53, poz. 638; z 2001 r. Nr 98, poz. 1070) odmówić nadania dalszego biegu wnioskowi.



Uzasadnienie:


Rada Powiatu Gryfickiego podjęła uchwałę Nr XXVIII/182/01 z 26 czerwca 2001 r. w sprawie wyłączenia Gminy Resko z Powiatu Gryfickiego. W uchwale tej Rada Powiatu zadeklarowała poparcie dla działań społeczeństwa Gminy Resko mających na celu pozostanie gminy w Powiecie Gryfickim. Rada zobowiązała jednocześnie Zarząd “do wystąpienia ze skargą do właściwego organu”. Pismem z 29 sierpnia Zarząd Powiatu w Gryficach przedstawił wniosek o stwierdzenie niezgodności  1 pkt 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 31 maja 2001 r. w sprawie utworzenia, ustalenia granic i zmiany nazw powiatów oraz zmiany siedziby powiatu (Dz.U. Nr 62, poz. 631) z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz.U. Nr 91, poz. 578; Nr 155, poz. 1014; zm.: z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 26, poz. 306, Nr 48, poz. 552. Nr 62, poz. 718, Nr 88, poz. 985, Nr 91, poz. 1009 i Nr 95, poz. 1041; z 2001 r., Nr 45, poz. 495). Wniosek został podpisany przez Starostę i Wicestarostę.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Stosowanie do art. 36 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym wniosek przestawiony przez organy samorządu terytorialnego podlega wstępnemu rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w składzie jednego sędziego. W postępowaniu tym Trybunał Konstytucyjny bada, czy wniesiony wniosek odpowiada wymogom formalnym i czy nie jest oczywiście bezzasadny. Trybunał Konstytucyjny bada w szczególności, czy do wniosek pochodzi od uprawnionego podmiotu.
W myśl art. 191 ust. 1 pkt 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, jednym z podmiotów uprawnionych do inicjowania kontroli konstytucyjności prawa są organy stanowiące samorządu terytorialnego. Dla zainicjowania postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym konieczne jest zatem podjęcie przez organ stanowiący danej jednostki uchwały w sprawie wystąpienia do Trybunału z wnioskiem o zbadaniem zgodności aktu normatywnego z aktem wyższego rzędu. Uchwała ta musi w sposób jednoznaczny wyrażać wolę wszczęcia postępowania przed tym organem, a jednoznacznie określić przedmiot zaskarżenia oraz podstawę kontroli. Organ stanowiący musi wskazać konkretne przepisy aktu normatywnego, które kwestionuje, a także przepisy aktu wyższego rzędu, które mają stanowić podstawę kontroli w danej sprawie. W braku takiej uchwały, podjętej przez organ stanowiący samorządu terytorialnego postępowanie w ogólne nie może zostać wszczęte. Żaden inny organ nie ma kompetencji do podjęcia w imieniu jednostki samorządu terytorialnego decyzji o zainicjowaniu postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym, ani decyzji w przedmiocie określenia zakresu zaskarżenia oraz określenia podstawy kontroli. Organy wykonawcze mogą jedynie – na podstawie i w granicach upoważnienia organu stanowiącego – sporządzić i przekazać stosowane pismo procesowe, odpowiadające wymogom określonym w ustawie o Trybunale Konstytucyjnym, w celu wykonania uchwały organu stanowiącego, wskazującej jednoznacznie kwestionowane przepisy aktu normatywnego oraz przepisy, które mają stanowić podstawę kontroli.
W rozpoznawanej sprawie Rada Powiatu podjęła uchwałę, która zobowiązała Zarząd “do wystąpienia ze skargą do właściwego organu”. Rada Powiatu nie sprecyzowała, przed którym organem Zarząd Powiatu ma wszcząć postępowanie. Podjęta uchwała nie tylko nie wskazuje przedmiotu zaskarżenia ani podstawy kontroli, ale nawet nie stanowi decyzji o zainicjowaniu kontroli konstytucyjności i legalności prawa w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym. Decyzja o wniesieniu wniosku do Trybunału Konstytucyjnego oraz określeniu zakresu zaskarżenia i podstawy kontroli została podjęta przez Zarząd Powiatu. W konsekwencji należy stwierdzić, że nadesłany wniosek pochodzi od podmiotu nieuprawnionego do zainicjowania postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym. Wniosek taki nie może wywołać skutku w postaci wszczęcia postępowania w sprawie zgodności aktu normatywnego z ustawą.

Z przedstawionych względów Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.

Na niniejsze postanowienia przysługuje zażalenie do Trybunału Konstytucyjnego w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.