Ts 122/00
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Pełny tekst orzeczenia
201
POSTANOWIENIE
z dnia 28 lutego 2001 r.
Sygn. akt Ts 122/00
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Marek Safjan – przewodniczący
Jadwiga Skórzewska-Łosiak – sprawozdawca
Janusz Trzciński
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 12 grudnia 2000 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Teodora Jana Szweja,
p o s t a n a w i a:
uwzględnić zażalenie.
UZASADNIENIE:
W skardze konstytucyjnej Teodora Jana Szweja zakwestionowano zgodność art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o zmianie ustawy o Prokuraturze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia oraz ustawy o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 1990 r. Nr 20, poz. 121 ze zm.) oraz art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. z 1982 r. Nr 31, poz. 214 ze zm.) z art. 2, art. 45 i art. 67 ust. 1 Konstytucji RP. Zdaniem skarżącego na podstawie tych przepisów zostały wydane orzeczenia sądów powszechnych nieuwzględniające roszczenia o przyznanie odprawy emerytalnej.
Zarządzeniami sędziego Trybunału Konstytucyjnego skarżący został wezwany do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej, w szczególności przez złożenie dokumentów wskazujących na to, iż w dniu składania skargi był on adwokatem, radcą prawnym, sędzią, prokuratorem, notariuszem, bądź też profesorem lub doktorem habilitowanym nauk prawnych.
Niezależnie od zawartych w załączonym piśmie – stanowiącym wykonanie zarządzenia sędziego – wywodów skarżącego dotyczących kwestii przymusu adwokackiego, przedstawiona Trybunałowi dokumentacja nie wskazywała na to, aby skarżący w dniu złożenia skargi spełniał warunek przewidziany w art. 48 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.
Postanowieniem z 12 grudnia 2000 r. Trybunał Konstytucyjny odmówił nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej ze względu na stwierdzony u skarżącego brak legitymacji procesowej do jej osobistego złożenia.
Na to postanowienie 22 grudnia 2000 r. zażalenie złożył sam skarżący, zarzucając mu obrazę art. 2 Konstytucji w związku z art. 48 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym i art. 3932 § 2 kodeksu postępowania cywilnego, polegającą na błędnym – zdaniem skarżącego – przekonaniu Trybunału Konstytucyjnego w kwestii zastosowania wobec jego osoby tzw. przymusu adwokackiego.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
W oparciu o załączone akta sprawy Trybunał Konstytucyjny ustalił, iż skarżący był zatrudniony w organach prokuratury od 15 września 1955 r. do 30 września 1990 r. Skarżący zakończył pracę zawodową na stanowisku prokuratora, tym samym spełnił wymóg, o którym mowa w art. 48 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym umożliwiający samodzielne sporządzenie skargi konstytucyjnej.
Mając powyższe na względzie Trybunał Konstytucyjny uwzględnił zażalenie.
POSTANOWIENIE
z dnia 28 lutego 2001 r.
Sygn. akt Ts 122/00
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Marek Safjan – przewodniczący
Jadwiga Skórzewska-Łosiak – sprawozdawca
Janusz Trzciński
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 12 grudnia 2000 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Teodora Jana Szweja,
p o s t a n a w i a:
uwzględnić zażalenie.
UZASADNIENIE:
W skardze konstytucyjnej Teodora Jana Szweja zakwestionowano zgodność art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o zmianie ustawy o Prokuraturze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia oraz ustawy o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 1990 r. Nr 20, poz. 121 ze zm.) oraz art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. z 1982 r. Nr 31, poz. 214 ze zm.) z art. 2, art. 45 i art. 67 ust. 1 Konstytucji RP. Zdaniem skarżącego na podstawie tych przepisów zostały wydane orzeczenia sądów powszechnych nieuwzględniające roszczenia o przyznanie odprawy emerytalnej.
Zarządzeniami sędziego Trybunału Konstytucyjnego skarżący został wezwany do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej, w szczególności przez złożenie dokumentów wskazujących na to, iż w dniu składania skargi był on adwokatem, radcą prawnym, sędzią, prokuratorem, notariuszem, bądź też profesorem lub doktorem habilitowanym nauk prawnych.
Niezależnie od zawartych w załączonym piśmie – stanowiącym wykonanie zarządzenia sędziego – wywodów skarżącego dotyczących kwestii przymusu adwokackiego, przedstawiona Trybunałowi dokumentacja nie wskazywała na to, aby skarżący w dniu złożenia skargi spełniał warunek przewidziany w art. 48 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.
Postanowieniem z 12 grudnia 2000 r. Trybunał Konstytucyjny odmówił nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej ze względu na stwierdzony u skarżącego brak legitymacji procesowej do jej osobistego złożenia.
Na to postanowienie 22 grudnia 2000 r. zażalenie złożył sam skarżący, zarzucając mu obrazę art. 2 Konstytucji w związku z art. 48 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym i art. 3932 § 2 kodeksu postępowania cywilnego, polegającą na błędnym – zdaniem skarżącego – przekonaniu Trybunału Konstytucyjnego w kwestii zastosowania wobec jego osoby tzw. przymusu adwokackiego.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
W oparciu o załączone akta sprawy Trybunał Konstytucyjny ustalił, iż skarżący był zatrudniony w organach prokuratury od 15 września 1955 r. do 30 września 1990 r. Skarżący zakończył pracę zawodową na stanowisku prokuratora, tym samym spełnił wymóg, o którym mowa w art. 48 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym umożliwiający samodzielne sporządzenie skargi konstytucyjnej.
Mając powyższe na względzie Trybunał Konstytucyjny uwzględnił zażalenie.