SK 28/01
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II SA 725/00
Pełny tekst orzeczenia
POSTANOWIENIE
z dnia 24 października 2001 r.
Sygn. SK 28/01
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Janusz Niemcewicz – przewodniczący
Krzysztof Kolasiński
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska
Andrzej Mączyński – sprawozdawca
Marian Zdyb
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 24 października 2001 r. zażalenia skarżącego Jana Kiliszkowskiego na postanowienie tymczasowe Trybunału Konstytucyjnego z 26 września 2001 r. o niewstrzymaniu wykonania wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 5 kwietnia 2001 r. w sprawie II SA 725/00
p o s t a n a w i a:
pozostawić zażalenie bez rozpoznania.
Uzasadnienie
I
19 października 2001 r. skarżący Jan Kiliszkowski wniósł do Trybunału Konstytucyjnego zażalenie na postanowienie tymczasowe Trybunału Konstytucyjnego z 26 września 2001 r. o niewstrzymaniu wykonania wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 5 kwietnia 2001 r. w sprawie II SA 725/00. Skarżący jako podstawę zażalenia powołał art. 741 kpc z związku z art. 20 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643 ze zm.; dalej: ustawa o Trybunale Konstytucyjnym). Skarżący zarzucił naruszenie prawa materialnego – art. 50 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.
II
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Postępowanie przed Trybunałem Konstytucyjnym oparte jest na zasadzie jednoinstancyjności. Tylko wyjątkowo – na etapie wstępnego rozpoznania wniosku pochodzącego od podmiotu wskazanego w art. 191 ust. 1 pkt 3-5 Konstytucji (art. 36 ust. 4 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym) i skargi konstytucyjnej (art. 49 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym) dopuszczalne jest wniesienie zażalenia na postanowienie o odmowie nadania biegu wnioskowi lub skardze konstytucyjnej. Możliwości takiej nie przewidują natomiast przepisy dotyczące postępowania rozpoznawczego, w tym art. 50 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, w sposób wyczerpujący regulującego instytucję postanowienia tymczasowego o zawieszeniu lub wstrzymaniu wykonania orzeczenia wydanego w sprawie, której dotyczy skarga konstytucyjna. Wyrażona w art. 20 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym zasada, w myśl której odpowiednie zastosowanie do postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym mają przepisy kpc, odnosi się wyłącznie do tych kwestii, które nie zostały uregulowane w ustawie o Trybunale Konstytucyjnym. Nie można zatem podzielić poglądu skarżącego o odpowiednim zastosowaniu art. 741 kpc. Charakter postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym powoduje, że przepisy kpc o postępowaniu zabezpieczającym (w szczególności art. 741 kpc) są nieadekwatne dla tego postępowania.
Należy wziąć pod uwagę, że brak w art. 50 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym wzmianki o wniosku skarżącego uzasadniony jest tym, że postanowienie tymczasowe o zawieszeniu lub wstrzymaniu wykonania orzeczenia w sprawie skarżącego może być podjęte także z własnej inicjatywy Trybunału Konstytucyjnego (zob. Z. Czeszejko-Sochacki, L. Garlicki, J. Trzciński, Komentarz do ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, Warszawa 1999, s. 173). Postanowienie to może być uchylone lub zmienione wskutek zmiany okoliczności (art. 75 ust. 2 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym).
Z tych względów Trybunał Konstytucyjny orzekł jak w sentencji.
z dnia 24 października 2001 r.
Sygn. SK 28/01
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Janusz Niemcewicz – przewodniczący
Krzysztof Kolasiński
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska
Andrzej Mączyński – sprawozdawca
Marian Zdyb
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 24 października 2001 r. zażalenia skarżącego Jana Kiliszkowskiego na postanowienie tymczasowe Trybunału Konstytucyjnego z 26 września 2001 r. o niewstrzymaniu wykonania wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 5 kwietnia 2001 r. w sprawie II SA 725/00
p o s t a n a w i a:
pozostawić zażalenie bez rozpoznania.
Uzasadnienie
I
19 października 2001 r. skarżący Jan Kiliszkowski wniósł do Trybunału Konstytucyjnego zażalenie na postanowienie tymczasowe Trybunału Konstytucyjnego z 26 września 2001 r. o niewstrzymaniu wykonania wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 5 kwietnia 2001 r. w sprawie II SA 725/00. Skarżący jako podstawę zażalenia powołał art. 741 kpc z związku z art. 20 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643 ze zm.; dalej: ustawa o Trybunale Konstytucyjnym). Skarżący zarzucił naruszenie prawa materialnego – art. 50 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.
II
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Postępowanie przed Trybunałem Konstytucyjnym oparte jest na zasadzie jednoinstancyjności. Tylko wyjątkowo – na etapie wstępnego rozpoznania wniosku pochodzącego od podmiotu wskazanego w art. 191 ust. 1 pkt 3-5 Konstytucji (art. 36 ust. 4 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym) i skargi konstytucyjnej (art. 49 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym) dopuszczalne jest wniesienie zażalenia na postanowienie o odmowie nadania biegu wnioskowi lub skardze konstytucyjnej. Możliwości takiej nie przewidują natomiast przepisy dotyczące postępowania rozpoznawczego, w tym art. 50 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, w sposób wyczerpujący regulującego instytucję postanowienia tymczasowego o zawieszeniu lub wstrzymaniu wykonania orzeczenia wydanego w sprawie, której dotyczy skarga konstytucyjna. Wyrażona w art. 20 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym zasada, w myśl której odpowiednie zastosowanie do postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym mają przepisy kpc, odnosi się wyłącznie do tych kwestii, które nie zostały uregulowane w ustawie o Trybunale Konstytucyjnym. Nie można zatem podzielić poglądu skarżącego o odpowiednim zastosowaniu art. 741 kpc. Charakter postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym powoduje, że przepisy kpc o postępowaniu zabezpieczającym (w szczególności art. 741 kpc) są nieadekwatne dla tego postępowania.
Należy wziąć pod uwagę, że brak w art. 50 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym wzmianki o wniosku skarżącego uzasadniony jest tym, że postanowienie tymczasowe o zawieszeniu lub wstrzymaniu wykonania orzeczenia w sprawie skarżącego może być podjęte także z własnej inicjatywy Trybunału Konstytucyjnego (zob. Z. Czeszejko-Sochacki, L. Garlicki, J. Trzciński, Komentarz do ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, Warszawa 1999, s. 173). Postanowienie to może być uchylone lub zmienione wskutek zmiany okoliczności (art. 75 ust. 2 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym).
Z tych względów Trybunał Konstytucyjny orzekł jak w sentencji.