Ts 79/02
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Pełny tekst orzeczenia
295
POSTANOWIENIE
z dnia 18 września 2002 r.
Sygn. akt Ts 79/02
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Jadwiga Skórzewska-Łosiak
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Władysława Cywińskiego w sprawie zgodności:
art. 3933 § 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.) z art. 32 ust. 1, art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
UZASADNIENIE:
W skardze konstytucyjnej złożonej w dniu 14 czerwca 2002 r. zarzucono, że art. 3933 § 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.) jest niezgodny z art. 32 ust. 1, art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Zdaniem skarżącego legislacyjna niejasność brzmienia art. 3933 § 1 pkt 2 i 3 k.p.c. skutkuje możliwością odrzucenia kasacji, co pozostaje w sprzeczności z celem tego środka zaskarżenia. W ten sposób naruszone zostało prawo skarżącego do równego traktowania wobec prawa, prawo do zaskarżania orzeczeń sądowych w sytuacjach dopuszczalnych przez prawo.
Sąd Okręgowy w Zielonej Górze postanowieniem z dnia 23 grudnia 1999 r. uwzględnił częściowo powództwo wniesione przez W. Cywińskiego. Sąd Apelacyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 29 września 2000 r. zmienił powyższy wyrok obniżając zasądzoną na rzecz powoda kwotę. Kasacja od tego wyroku została odrzucona postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 2001 r.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Postanowienie Sądu Najwyższego odrzucające kasację zostało doręczone skarżącemu 29 grudnia 2001 r. W dniu 22 lutego 2002 r. skarżący złożył wniosek do Sądu Rejonowego w Zielonej Górze o wyznaczenie pełnomocnika z urzędu do sporządzenia skargi konstytucyjnej. Pełnomocnik skarżącego w dniu 26 kwietnia 2002 r. otrzymał zawiadomienie Okręgowej Izby Radców Prawnych o wyznaczeniu go do sporządzenia skargi. Skarga konstytucyjna została złożona w dniu 14 czerwca 2002 r.
Mając na względzie zawieszenie biegu trzymiesięcznego terminu do złożenia skargi konstytucyjnej, o którym mowa w art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym od dnia złożenia wniosku do Sądu Rejonowego do dnia zawiadomienia pełnomocnika skarżącego przez OIRP o wyznaczeniu do sporządzenia skargi, należy stwierdzić, że i tak skarga konstytucyjna została złożona z przekroczeniem przedmiotowego terminu.
Mając powyższe na względzie należało odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
POSTANOWIENIE
z dnia 18 września 2002 r.
Sygn. akt Ts 79/02
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Jadwiga Skórzewska-Łosiak
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Władysława Cywińskiego w sprawie zgodności:
art. 3933 § 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.) z art. 32 ust. 1, art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
UZASADNIENIE:
W skardze konstytucyjnej złożonej w dniu 14 czerwca 2002 r. zarzucono, że art. 3933 § 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.) jest niezgodny z art. 32 ust. 1, art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Zdaniem skarżącego legislacyjna niejasność brzmienia art. 3933 § 1 pkt 2 i 3 k.p.c. skutkuje możliwością odrzucenia kasacji, co pozostaje w sprzeczności z celem tego środka zaskarżenia. W ten sposób naruszone zostało prawo skarżącego do równego traktowania wobec prawa, prawo do zaskarżania orzeczeń sądowych w sytuacjach dopuszczalnych przez prawo.
Sąd Okręgowy w Zielonej Górze postanowieniem z dnia 23 grudnia 1999 r. uwzględnił częściowo powództwo wniesione przez W. Cywińskiego. Sąd Apelacyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 29 września 2000 r. zmienił powyższy wyrok obniżając zasądzoną na rzecz powoda kwotę. Kasacja od tego wyroku została odrzucona postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 2001 r.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Postanowienie Sądu Najwyższego odrzucające kasację zostało doręczone skarżącemu 29 grudnia 2001 r. W dniu 22 lutego 2002 r. skarżący złożył wniosek do Sądu Rejonowego w Zielonej Górze o wyznaczenie pełnomocnika z urzędu do sporządzenia skargi konstytucyjnej. Pełnomocnik skarżącego w dniu 26 kwietnia 2002 r. otrzymał zawiadomienie Okręgowej Izby Radców Prawnych o wyznaczeniu go do sporządzenia skargi. Skarga konstytucyjna została złożona w dniu 14 czerwca 2002 r.
Mając na względzie zawieszenie biegu trzymiesięcznego terminu do złożenia skargi konstytucyjnej, o którym mowa w art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym od dnia złożenia wniosku do Sądu Rejonowego do dnia zawiadomienia pełnomocnika skarżącego przez OIRP o wyznaczeniu do sporządzenia skargi, należy stwierdzić, że i tak skarga konstytucyjna została złożona z przekroczeniem przedmiotowego terminu.
Mając powyższe na względzie należało odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.