K 9/01
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Protokolanci:Grażyna Szałygo
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
37
Postanowienie
z dnia 14 maja 2002 r.
Sygn. akt K 9/01
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Jadwiga Skórzewska-Łosiak – przewodnicząca
Krzysztof Kolasiński
Marek Mazurkiewicz
Jerzy Stępień – sprawozdawca
Mirosław Wyrzykowski,
protokolant Grażyna Szałygo,
po rozpoznaniu, z udziałem przedstawicieli Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 14 maja 2002 r., wniosku Związku Polskich Artystów Plastyków o zbadanie zgodności:
art. 34 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 Nr 46, poz. 543 ze zm.) z art. 32 ust. 1 Konstytucji,
p o s t a n a w i a:
na podstawie art. 60 ust. 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638 oraz z 2001 r. Nr 98, poz. 1070) umorzyć postępowanie wobec niestawienia się na rozprawie wnioskodawcy ani jego przedstawiciela.
UZASADNIENIE:
Osoba, która zgłosiła się do reprezentowania wnioskodawcy na rozprawie w dniu dzisiejszym, nie jest umocowana przepisami prawa do działania w imieniu Związku Polskich Artystów Plastyków. Nie spełnia warunków formalnych, jakim musi odpowiadać pełnomocnik wnioskodawcy w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym, nie jest bowiem ani adwokatem ani radcą prawnym. Z tego względu nie mogła być dopuszczona do udziału w rozprawie. Trybunał Konstytucyjny kilkakrotnie wyjaśniał, że pełnomocnikiem w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym może być wyłącznie adwokat lub radca prawny, podobnie jak w postępowaniu przed Sądem Najwyższym. Z akt sprawy wynika, że Zarząd Związku Polskich Artystów Plastyków został o terminie rozprawy powiadomiony prawidłowo. Jak ustalono w trakcie przerwy zarządzonej w toku rozprawy, żadna z osób upoważnionych do reprezentowania Związku nie jest w dniu dzisiejszym obecna w Warszawie i wobec wadliwego ustanowienia pełnomocnika nie bierze udziału w rozprawie bez usprawiedliwienia.
W tym stanie rzeczy Trybunał Konstytucyjny nie dopatrzył się powodów do odroczenia rozprawy i umorzył postępowanie.
Postanowienie
z dnia 14 maja 2002 r.
Sygn. akt K 9/01
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Jadwiga Skórzewska-Łosiak – przewodnicząca
Krzysztof Kolasiński
Marek Mazurkiewicz
Jerzy Stępień – sprawozdawca
Mirosław Wyrzykowski,
protokolant Grażyna Szałygo,
po rozpoznaniu, z udziałem przedstawicieli Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 14 maja 2002 r., wniosku Związku Polskich Artystów Plastyków o zbadanie zgodności:
art. 34 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 Nr 46, poz. 543 ze zm.) z art. 32 ust. 1 Konstytucji,
p o s t a n a w i a:
na podstawie art. 60 ust. 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638 oraz z 2001 r. Nr 98, poz. 1070) umorzyć postępowanie wobec niestawienia się na rozprawie wnioskodawcy ani jego przedstawiciela.
UZASADNIENIE:
Osoba, która zgłosiła się do reprezentowania wnioskodawcy na rozprawie w dniu dzisiejszym, nie jest umocowana przepisami prawa do działania w imieniu Związku Polskich Artystów Plastyków. Nie spełnia warunków formalnych, jakim musi odpowiadać pełnomocnik wnioskodawcy w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym, nie jest bowiem ani adwokatem ani radcą prawnym. Z tego względu nie mogła być dopuszczona do udziału w rozprawie. Trybunał Konstytucyjny kilkakrotnie wyjaśniał, że pełnomocnikiem w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym może być wyłącznie adwokat lub radca prawny, podobnie jak w postępowaniu przed Sądem Najwyższym. Z akt sprawy wynika, że Zarząd Związku Polskich Artystów Plastyków został o terminie rozprawy powiadomiony prawidłowo. Jak ustalono w trakcie przerwy zarządzonej w toku rozprawy, żadna z osób upoważnionych do reprezentowania Związku nie jest w dniu dzisiejszym obecna w Warszawie i wobec wadliwego ustanowienia pełnomocnika nie bierze udziału w rozprawie bez usprawiedliwienia.
W tym stanie rzeczy Trybunał Konstytucyjny nie dopatrzył się powodów do odroczenia rozprawy i umorzył postępowanie.