Ts 23/04
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III Ca 233/03
Pełny tekst orzeczenia
208
POSTANOWIENIE
z dnia 4 marca 2004 r.
Sygn. akt Ts 23/04
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Marek Safjan
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Mariana Kuski,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
UZASADNIENIE:
W skardze konstytucyjnej Mariana Kuski sformułowano zarzuty niezgodności z Konstytucją postanowienia Sądu Okręgowego Wydział Cywilno-Odwoławczy z 6 stycznia 2004 r. (sygn. akt III Ca 233/03). Uzasadniając wysunięte zarzuty pełnomocnik skarżącego podkreślił, iż postanowienie to narusza – zagwarantowane przez art. 78 Konstytucji – prawo do zaskarżenia wyroku Sądu Okręgowego z 16 września 2003 r. z powodu „braku wzmianki, iż wyrok jest ostateczny i nie przysługuje od niego apelacja, co powinno być zamieszczone w wyroku z uwagi na dyspozycję art. 5 kodeksu postępowania cywilnego”.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji przedmiotem skargi konstytucyjnej może być wyłącznie zarzut niezgodności ustawy lub innego aktu normatywnego z Konstytucją. W skardze konstytucyjnej Mariana Kuski nie sformułowano wszakże takiego zarzutu, jednoznacznie żądając stwierdzenia niezgodności z Konstytucją postanowienia sądu. Tak określony przedmiot skargi konstytucyjnej z oczywistych względów wykracza poza zakres uprawnień Trybunału Konstytucyjnego wynikających z art. 79 ust. 1 Konstytucji.
Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności należało odmówić nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu.
1
POSTANOWIENIE
z dnia 4 marca 2004 r.
Sygn. akt Ts 23/04
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Marek Safjan
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Mariana Kuski,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
UZASADNIENIE:
W skardze konstytucyjnej Mariana Kuski sformułowano zarzuty niezgodności z Konstytucją postanowienia Sądu Okręgowego Wydział Cywilno-Odwoławczy z 6 stycznia 2004 r. (sygn. akt III Ca 233/03). Uzasadniając wysunięte zarzuty pełnomocnik skarżącego podkreślił, iż postanowienie to narusza – zagwarantowane przez art. 78 Konstytucji – prawo do zaskarżenia wyroku Sądu Okręgowego z 16 września 2003 r. z powodu „braku wzmianki, iż wyrok jest ostateczny i nie przysługuje od niego apelacja, co powinno być zamieszczone w wyroku z uwagi na dyspozycję art. 5 kodeksu postępowania cywilnego”.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji przedmiotem skargi konstytucyjnej może być wyłącznie zarzut niezgodności ustawy lub innego aktu normatywnego z Konstytucją. W skardze konstytucyjnej Mariana Kuski nie sformułowano wszakże takiego zarzutu, jednoznacznie żądając stwierdzenia niezgodności z Konstytucją postanowienia sądu. Tak określony przedmiot skargi konstytucyjnej z oczywistych względów wykracza poza zakres uprawnień Trybunału Konstytucyjnego wynikających z art. 79 ust. 1 Konstytucji.
Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności należało odmówić nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu.
1