Ts 110/03
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Pełny tekst orzeczenia
58
POSTANOWIENIE
z dnia 2 marca 2004 r.
Sygn. akt Ts 110/03
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Marian Zdyb
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Małgorzaty Łakomskiej w sprawie zgodności:
art. 3937 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.) z art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
UZASADNIENIE:
W skardze konstytucyjnej Małgorzaty Łakomskiej zarzucono niezgodność art. 3937 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.) z art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Zdaniem skarżącej, orzeczenie Sądu Najwyższego oparte na zaskarżonym przepisie narusza jej prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki przez właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły sąd. Zbyt rozbudowana kontrola wstępna skarg kasacyjnych prowadzi do naruszenia prawa do sądu. Zdaniem skarżącej wskazując istotne zagadnienie prawne spełniła ona wymogi kasacji, o których mowa w art. 393 k.p.c. Wezwana zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej skarżąca, w piśmie z 3 listopada 2003 r. oświadczyła, iż w terminie 7 dni nie może dostarczyć orzeczenia Sądu Apelacyjnego, gdyż nie dysponuje jego odpisem i musi wystąpić do sądu.
Skarga sporządzona została w oparciu o następujący stan faktyczny. Wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z 28 listopada 2000 r. zasądzono od skarżącej kwotę 20 000 zł. Wyrok sądu drugiej instancji został wydany 24 maja 2001 r. Skarżąca złożyła skargę o wznowienie postępowania, a po uzyskaniu orzeczenia Sądu Apelacyjnego wystąpiła z kasacją do Sądu Najwyższego. Sąd Najwyższy postanowieniem z 18 grudnia 2002 r. odmówił przyjęcia kasacji do rozpoznania.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 36 ust. 3 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym nieusunięcie w terminie 7 dni, od otrzymania zarządzenia sędziego, braków formalnych skargi konstytucyjnej skutkuje odmową nadania jej dalszego biegu. W niniejszej sprawie, skarżąca nie wykonała zarządzenia sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 21 października 2003 r. wzywającego ją do doręczenia pięciu kopii orzeczenia Sądu Apelacyjnego, o którym mowa w skardze. Również po upływie wskazanego w zarządzeniu terminu skarżąca nie doręczyła przedmiotowego postanowienia, nie złożyła też wniosku o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi. Niewykonanie zarządzenia we wskazanym wyżej zakresie, uniemożliwia ocenę zarzutów sformułowanych w skardze konstytucyjnej. Ze względu na powyższy fakt oraz na jednoznaczną dyspozycję art. 36 ust. 3 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym należało odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
2
POSTANOWIENIE
z dnia 2 marca 2004 r.
Sygn. akt Ts 110/03
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Marian Zdyb
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Małgorzaty Łakomskiej w sprawie zgodności:
art. 3937 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.) z art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
UZASADNIENIE:
W skardze konstytucyjnej Małgorzaty Łakomskiej zarzucono niezgodność art. 3937 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.) z art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Zdaniem skarżącej, orzeczenie Sądu Najwyższego oparte na zaskarżonym przepisie narusza jej prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki przez właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły sąd. Zbyt rozbudowana kontrola wstępna skarg kasacyjnych prowadzi do naruszenia prawa do sądu. Zdaniem skarżącej wskazując istotne zagadnienie prawne spełniła ona wymogi kasacji, o których mowa w art. 393 k.p.c. Wezwana zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej skarżąca, w piśmie z 3 listopada 2003 r. oświadczyła, iż w terminie 7 dni nie może dostarczyć orzeczenia Sądu Apelacyjnego, gdyż nie dysponuje jego odpisem i musi wystąpić do sądu.
Skarga sporządzona została w oparciu o następujący stan faktyczny. Wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z 28 listopada 2000 r. zasądzono od skarżącej kwotę 20 000 zł. Wyrok sądu drugiej instancji został wydany 24 maja 2001 r. Skarżąca złożyła skargę o wznowienie postępowania, a po uzyskaniu orzeczenia Sądu Apelacyjnego wystąpiła z kasacją do Sądu Najwyższego. Sąd Najwyższy postanowieniem z 18 grudnia 2002 r. odmówił przyjęcia kasacji do rozpoznania.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 36 ust. 3 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym nieusunięcie w terminie 7 dni, od otrzymania zarządzenia sędziego, braków formalnych skargi konstytucyjnej skutkuje odmową nadania jej dalszego biegu. W niniejszej sprawie, skarżąca nie wykonała zarządzenia sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 21 października 2003 r. wzywającego ją do doręczenia pięciu kopii orzeczenia Sądu Apelacyjnego, o którym mowa w skardze. Również po upływie wskazanego w zarządzeniu terminu skarżąca nie doręczyła przedmiotowego postanowienia, nie złożyła też wniosku o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi. Niewykonanie zarządzenia we wskazanym wyżej zakresie, uniemożliwia ocenę zarzutów sformułowanych w skardze konstytucyjnej. Ze względu na powyższy fakt oraz na jednoznaczną dyspozycję art. 36 ust. 3 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym należało odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
2