Ts 113/04
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:IV CK 706/03
Pełny tekst orzeczenia
332
POSTANOWIENIE
z dnia 6 lipca 2004 r.
Sygn. akt Ts 113/04
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Jerzy Stępień,
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Jadwigi Lewczuk,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
UZASADNIENIE:
W skardze konstytucyjnej Jadwigi Lewczuk z 16 czerwca 2004 r. zarzucono, iż postanowienie Sądu Najwyższego z 24 marca 2004 r. (sygn. akt IV CK 706/03) narusza art. 21 ust. 1 oraz art. 64 ust. 1 i 3 Konstytucji.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji przedmiotem skargi konstytucyjnej może być wyłącznie akt normatywny, który stanowił podstawę wydania przez sąd lub organ administracji publicznej ostatecznego orzeczenia o prawach lub wolnościach konstytucyjnych skarżącego.
Z wyraźnego brzmienia Konstytucji wynika w sposób jednoznaczny, że niedopuszczalne jest rozpoznanie skargi konstytucyjnej, której przedmiotem uczyniono wyłącznie orzeczenie sądowe. Skarga konstytucyjna nie stanowi bowiem kolejnego środka zaskarżenia, którego celem byłaby weryfikacja poprawności orzeczeń wydawanych w indywidualnych sprawach przez sądy i inne organy władzy publicznej. Orzeczenie takie, o ile ma charakter ostateczny, stanowi wyłącznie przesłankę dopuszczalności merytorycznego rozpoznania skargi konstytucyjnej, której przedmiotem jest wszakże akt normatywny stanowiący podstawę indywidualnego rozstrzygnięcia.
W tym stanie rzeczy należało uznać, iż skarga konstytucyjna na postanowienie Sądu Najwyższego jest niedopuszczalna, i orzec jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
z dnia 6 lipca 2004 r.
Sygn. akt Ts 113/04
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Jerzy Stępień,
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Jadwigi Lewczuk,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
UZASADNIENIE:
W skardze konstytucyjnej Jadwigi Lewczuk z 16 czerwca 2004 r. zarzucono, iż postanowienie Sądu Najwyższego z 24 marca 2004 r. (sygn. akt IV CK 706/03) narusza art. 21 ust. 1 oraz art. 64 ust. 1 i 3 Konstytucji.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji przedmiotem skargi konstytucyjnej może być wyłącznie akt normatywny, który stanowił podstawę wydania przez sąd lub organ administracji publicznej ostatecznego orzeczenia o prawach lub wolnościach konstytucyjnych skarżącego.
Z wyraźnego brzmienia Konstytucji wynika w sposób jednoznaczny, że niedopuszczalne jest rozpoznanie skargi konstytucyjnej, której przedmiotem uczyniono wyłącznie orzeczenie sądowe. Skarga konstytucyjna nie stanowi bowiem kolejnego środka zaskarżenia, którego celem byłaby weryfikacja poprawności orzeczeń wydawanych w indywidualnych sprawach przez sądy i inne organy władzy publicznej. Orzeczenie takie, o ile ma charakter ostateczny, stanowi wyłącznie przesłankę dopuszczalności merytorycznego rozpoznania skargi konstytucyjnej, której przedmiotem jest wszakże akt normatywny stanowiący podstawę indywidualnego rozstrzygnięcia.
W tym stanie rzeczy należało uznać, iż skarga konstytucyjna na postanowienie Sądu Najwyższego jest niedopuszczalna, i orzec jak w sentencji.