Ts 183/03
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Pełny tekst orzeczenia
196
POSTANOWIENIE
z dnia 28 czerwca 2004 r.
Sygn. akt Ts 183/03
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Jerzy Stępień – przewodniczący
Marian Zdyb – sprawozdawca
Ewa Łętowska,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 lutego 2004 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Marka Jarockiego,
p o s t a n a w i a:
pozostawić zażalenie bez rozpoznania.
UZASADNIENIE:
W skardze konstytucyjnej Marka Jarockiego z 27 października 2003 r. zarzucono, iż art. 350 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.) jest niezgodny z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 24 listopada 2003 r. pełnomocnik skarżącego został wezwany do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej poprzez wskazanie tych podmiotowych praw lub wolności o charakterze konstytucyjnym, których naruszenie skarżący czyni podstawą skargi konstytucyjnej, dokładne określenie sposobu naruszenia praw lub wolności oraz określenie, na czym polega niezgodność art. 350 § 1 kodeksu postępowania cywilnego z Konstytucją, a także dołączenie trzech odpisów skargi konstytucyjnej wraz z załącznikami.
Zarządzenie sędziego Trybunału Konstytucyjnego zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącego 2 grudnia 2003 r. W wyznaczonym, w tym zarządzeniu terminie, pełnomocnik skarżącego nie usunął wszakże braków skargi konstytucyjnej. Do Trybunału Konstytucyjnego wpłynęło natomiast pismo samego skarżącego z 8 grudnia 2003 r. nadane w Urzędzie Pocztowym 10 grudnia 2003 r.
Postanowieniem z 13 lutego 2004 r. Trybunał Konstytucyjny odmówił nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej, stwierdzając, iż braki formalne skargi konstytucyjnej nie zostały uzupełnione w wyznaczonym do tego terminie.
W piśmie z 19 lutego 2004 r. sporządzonym osobiście przez skarżącego, bez pośrednictwa adwokata lub radcy prawnego, skarżący wniósł o nadanie dalszego biegu sprawie, wywodząc m.in., iż wprawdzie przepisy ustawy o TK nakładają przymus adwokacki w zakresie wniesienia skargi konstytucyjnej, jednakże nie zabraniają stronie skarżącej samodzielnego sporządzania dalszych pism procesowych, czy też wyrażania poglądów w toku postępowania w zakresie wniesionej skargi konstytucyjnej.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643 ze zm.) skarga konstytucyjna i zażalenie na postanowienie o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej powinny być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego. Z treści pisma z 19 lutego 2004 r., które wpłynęło do Trybunału Konstytucyjnego 24 marca 2004 r. wynika jednoznacznie, że sporządzone zostało ono przez samego skarżącego. Z uwagi na to, że skarżący nie jest podmiotem legitymowanym, w świetle cytowanego przepisu ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, do samodzielnego występowania z zażaleniem na postanowienie o odmowie nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu, należy wniesione przez niego zażalenie pozostawić bez rozpoznania.
POSTANOWIENIE
z dnia 28 czerwca 2004 r.
Sygn. akt Ts 183/03
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Jerzy Stępień – przewodniczący
Marian Zdyb – sprawozdawca
Ewa Łętowska,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 lutego 2004 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Marka Jarockiego,
p o s t a n a w i a:
pozostawić zażalenie bez rozpoznania.
UZASADNIENIE:
W skardze konstytucyjnej Marka Jarockiego z 27 października 2003 r. zarzucono, iż art. 350 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.) jest niezgodny z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 24 listopada 2003 r. pełnomocnik skarżącego został wezwany do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej poprzez wskazanie tych podmiotowych praw lub wolności o charakterze konstytucyjnym, których naruszenie skarżący czyni podstawą skargi konstytucyjnej, dokładne określenie sposobu naruszenia praw lub wolności oraz określenie, na czym polega niezgodność art. 350 § 1 kodeksu postępowania cywilnego z Konstytucją, a także dołączenie trzech odpisów skargi konstytucyjnej wraz z załącznikami.
Zarządzenie sędziego Trybunału Konstytucyjnego zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącego 2 grudnia 2003 r. W wyznaczonym, w tym zarządzeniu terminie, pełnomocnik skarżącego nie usunął wszakże braków skargi konstytucyjnej. Do Trybunału Konstytucyjnego wpłynęło natomiast pismo samego skarżącego z 8 grudnia 2003 r. nadane w Urzędzie Pocztowym 10 grudnia 2003 r.
Postanowieniem z 13 lutego 2004 r. Trybunał Konstytucyjny odmówił nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej, stwierdzając, iż braki formalne skargi konstytucyjnej nie zostały uzupełnione w wyznaczonym do tego terminie.
W piśmie z 19 lutego 2004 r. sporządzonym osobiście przez skarżącego, bez pośrednictwa adwokata lub radcy prawnego, skarżący wniósł o nadanie dalszego biegu sprawie, wywodząc m.in., iż wprawdzie przepisy ustawy o TK nakładają przymus adwokacki w zakresie wniesienia skargi konstytucyjnej, jednakże nie zabraniają stronie skarżącej samodzielnego sporządzania dalszych pism procesowych, czy też wyrażania poglądów w toku postępowania w zakresie wniesionej skargi konstytucyjnej.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643 ze zm.) skarga konstytucyjna i zażalenie na postanowienie o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej powinny być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego. Z treści pisma z 19 lutego 2004 r., które wpłynęło do Trybunału Konstytucyjnego 24 marca 2004 r. wynika jednoznacznie, że sporządzone zostało ono przez samego skarżącego. Z uwagi na to, że skarżący nie jest podmiotem legitymowanym, w świetle cytowanego przepisu ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, do samodzielnego występowania z zażaleniem na postanowienie o odmowie nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu, należy wniesione przez niego zażalenie pozostawić bez rozpoznania.