Ts 199/03
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Pełny tekst orzeczenia
200
POSTANOWIENIE
z dnia 22 marca 2004 r.
Sygn. akt Ts 199/03
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Marek Mazurkiewicz
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Jana Feliksa,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
UZASADNIENIE:
W skardze konstytucyjnej Jana Feliksa sformułowano zarzut niezgodności art. 394 § 1 kodeksu postępowania cywilnego z art. 178 i 176 Konstytucji. W piśmie procesowym złożonym 20 stycznia 2004 r. skarżący zmodyfikował zarzut skargi oświadczając, iż nie zaskarża żadnego aktu normatywnego, lecz przedmiotem skargi czyni niezgodność z Konstytucją wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach z 22 kwietnia 2002 r., pisma Ministra Sprawiedliwości z 30 czerwca 2002 r. oraz pisma Rzecznika Praw Obywatelskich z 7 października 2003 r. Uzasadniając wysunięte zarzuty skarżący podkreślił, iż wyrok sądu oraz wskazane pisma naruszają art. 2 i 78 Konstytucji, art. 6 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności w związku z art. 87 i 91 Konstytucji oraz art. 321 k.p.c.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji przedmiotem skargi konstytucyjnej może być wyłącznie zarzut niezgodności ustawy lub innego aktu normatywnego z Konstytucją. W skardze konstytucyjnej Jana Feliksa nie sformułowano wszakże takiego zarzutu, jednoznacznie żądając stwierdzenia niezgodności z Konstytucją wyroku sądu. Tak określony przedmiot skargi konstytucyjnej z oczywistych względów wykracza poza zakres uprawnień Trybunału Konstytucyjnego wynikających z art. 79 ust. 1 Konstytucji.
Na marginesie należy podkreślić, iż nawet gdyby skarga zawierała zarzut naruszenia praw konstytucyjnych skarżącego przez akt normatywny i tak należałoby odmówić nadania jej dalszego biegu, gdyż została ona złożona po terminie. Wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach z 4 kwietnia 2002 r., z którym skarżący łączy naruszenie swych konstytucyjnych praw, został mu doręczony „po 15 kwietnia 2002 r.”. Zażalenie na zawarte w tym wyroku rozstrzygnięcie o kosztach sądowych zostało odrzucone postanowieniem Sądu Okręgowego w Katowicach z 22 kwietnia 2002 r., które zostało skarżącemu doręczone 8 maja 2002 r. Zważywszy, iż skarga konstytucyjna została złożona 26 listopada 2003 r., należy stwierdzić, iż stało się to ze znacznym przekroczeniem trzymiesięcznego terminu, o którym mowa w art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym. Należy podkreślić, że orzeczeniami o prawach skarżącego w rozumieniu art. 79 ust. 1 Konstytucji nie są pisma kierowane do niego przez Ministra Sprawiedliwości, Rzecznika Praw Obywatelskich czy inne organy państwa.
Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności należało odmówić nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu.
2
POSTANOWIENIE
z dnia 22 marca 2004 r.
Sygn. akt Ts 199/03
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Marek Mazurkiewicz
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Jana Feliksa,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
UZASADNIENIE:
W skardze konstytucyjnej Jana Feliksa sformułowano zarzut niezgodności art. 394 § 1 kodeksu postępowania cywilnego z art. 178 i 176 Konstytucji. W piśmie procesowym złożonym 20 stycznia 2004 r. skarżący zmodyfikował zarzut skargi oświadczając, iż nie zaskarża żadnego aktu normatywnego, lecz przedmiotem skargi czyni niezgodność z Konstytucją wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach z 22 kwietnia 2002 r., pisma Ministra Sprawiedliwości z 30 czerwca 2002 r. oraz pisma Rzecznika Praw Obywatelskich z 7 października 2003 r. Uzasadniając wysunięte zarzuty skarżący podkreślił, iż wyrok sądu oraz wskazane pisma naruszają art. 2 i 78 Konstytucji, art. 6 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności w związku z art. 87 i 91 Konstytucji oraz art. 321 k.p.c.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji przedmiotem skargi konstytucyjnej może być wyłącznie zarzut niezgodności ustawy lub innego aktu normatywnego z Konstytucją. W skardze konstytucyjnej Jana Feliksa nie sformułowano wszakże takiego zarzutu, jednoznacznie żądając stwierdzenia niezgodności z Konstytucją wyroku sądu. Tak określony przedmiot skargi konstytucyjnej z oczywistych względów wykracza poza zakres uprawnień Trybunału Konstytucyjnego wynikających z art. 79 ust. 1 Konstytucji.
Na marginesie należy podkreślić, iż nawet gdyby skarga zawierała zarzut naruszenia praw konstytucyjnych skarżącego przez akt normatywny i tak należałoby odmówić nadania jej dalszego biegu, gdyż została ona złożona po terminie. Wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach z 4 kwietnia 2002 r., z którym skarżący łączy naruszenie swych konstytucyjnych praw, został mu doręczony „po 15 kwietnia 2002 r.”. Zażalenie na zawarte w tym wyroku rozstrzygnięcie o kosztach sądowych zostało odrzucone postanowieniem Sądu Okręgowego w Katowicach z 22 kwietnia 2002 r., które zostało skarżącemu doręczone 8 maja 2002 r. Zważywszy, iż skarga konstytucyjna została złożona 26 listopada 2003 r., należy stwierdzić, iż stało się to ze znacznym przekroczeniem trzymiesięcznego terminu, o którym mowa w art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym. Należy podkreślić, że orzeczeniami o prawach skarżącego w rozumieniu art. 79 ust. 1 Konstytucji nie są pisma kierowane do niego przez Ministra Sprawiedliwości, Rzecznika Praw Obywatelskich czy inne organy państwa.
Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności należało odmówić nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu.
2