Pełny tekst orzeczenia

269

POSTANOWIENIE
z dnia 7 września 2004 r.
Sygn. akt Tw 28/04


Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Ewa Łętowska,

po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym wniosku Krajowej Izby Biegłych Rewidentów o stwierdzenie zgodności:
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie rodzajów dokumentów potwierdzających spełnianie warunków udziału w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, jakich może żądać zamawiający od wykonawcy (Dz. U. Nr 71, poz. 645), z art. 66 ust. 1 i ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.), a w konsekwencji z punktem 11.2 Kodeksu etyki zawodowej biegłych rewidentów,

p o s t a n a w i a:


odmówić nadania wnioskowi dalszego biegu.


UZASADNIENIE:

W dniu 7 lipca 2004 r. wpłynął do Trybunału Konstytucyjnego wniosek Krajowej Izby Biegłych Rewidentów o stwierdzenie zgodności rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie rodzajów dokumentów potwierdzających spełnianie warunków udziału w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, jakich może żądać zamawiający od wykonawcy (Dz. U. Nr 71, poz. 645), z art. 66 ust. 1 i ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.), a w konsekwencji z punktem 11.2 Kodeksu etyki zawodowej biegłych rewidentów.
Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 26 lipca 2004 r. wezwano wnioskodawcę do usunięcia, w terminie 7 dni od dnia doręczenia zarządzenia, braków formalnych wniosku poprzez: wskazanie umocowanego przedstawiciela do sporządzenia wniosku i reprezentowania Krajowej Izby Biegłych Rewidentów przed Trybunałem Konstytucyjnym; doręczenie uchwały lub decyzji odpowiedniego organu wnioskodawcy, co stanowi podstawę sporządzenia i złożenia wniosku do Trybunału Konstytucyjnego (5 egzemplarzy); dołączenie wyciągu z protokołu pozwalającego stwierdzić, czy uchwała została podjęta zgodnie ze statutem organizacji (5 egzemplarzy); powołanie odpowiedniego przepisu prawa lub statutu wskazującego, że kwestionowany akt normatywny dotyczy spraw objętych zakresem działania wnioskodawcy; doręczenie czterech kopii wniosku; doręczenie pięciu egzemplarzy statutu wnioskodawcy; doręczenie pięciu egzemplarzy aktualnego wyciągu z rejestru sądowego.
W dniu 4 sierpnia 2004 r. dostarczono do Trybunału Konstytucyjnego pismo, w którym wnioskodawca odniósł się do stwierdzonych przez Trybunał braków formalnych.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

1. Zgodnie z art. 36 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643 ze zm.; dalej: ustawa o TK) wniosek przedstawiony przez ogólnokrajowe władze organizacji zawodowych podlega wstępnemu rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym. W postępowaniu tym Trybunał Konstytucyjny w składzie jednego sędziego bada, czy złożony wniosek odpowiada wymogom formalnym, czy nie jest oczywiście bezzasadny, a w szczególności, czy pochodzi od uprawnionego podmiotu.

1.1. W myśl art. 191 ust. 1 pkt 4 Konstytucji ogólnokrajowym władzom organizacji zawodowych przysługuje kompetencja do inicjowania kontroli konstytucyjności norm. Wola ogólnokrajowej władzy (z reguły o strukturze kolegialnej) organizacji zawodowej znajduje wyraz w podejmowanych przez nią uchwałach. Tryb podjęcia uchwały regulują właściwe przepisy, zaś treść podjętej uchwały zostaje zapisana w protokole z posiedzenia danej władzy. Uchwała ogólnokrajowej władzy organizacji zawodowej w sprawie wystąpienia z wnioskiem do Trybunału Konstytucyjnego stanowi conditio sine qua non wszczęcia postępowania z wniosku tego podmiotu. Uchwała ta powinna wyrażać wolę wyeliminowania z porządku prawnego przepisu, który – zdaniem tejże władzy – jest niezgodny z Konstytucją, ratyfikowaną umową międzynarodową lub ustawą. Eliminacja następuje w wyniku wydania przez Trybunał Konstytucyjny orzeczenia stwierdzającego niezgodność danego przepisu z przepisem o wyższej mocy prawnej, którą implikuje uprzednie wszczęcie i przeprowadzenie stosownego postępowania.

1.2. Trybunał Konstytucyjny wszczyna postępowanie na podstawie wniosku pochodzącego od uprawnionego podmiotu. Wniosek taki spełnia dwojaką funkcję. Po pierwsze, inicjuje postępowanie przed Trybunałem Konstytucyjnym, a przynajmniej – w przypadku wniosku pochodzącego od podmiotów wskazanych w art. 191 ust. 1 pkt 4 Konstytucji – „wstępne rozpoznanie”. Po drugie, wyznacza granice orzekania (art. 66 ustawy o TK). Wymagania formalne, jakie musi spełniać wniosek, określa art. 32 ustawy o TK, a w zakresie w nim nieuregulowanym – przepisy kodeksu postępowania cywilnego (art. 20 ustawy o TK). W konsekwencji wniosek powinien zawierać: 1) wskazanie organu, który wydał kwestionowany akt normatywny, 2) określenie kwestionowanego aktu normatywnego lub jego części, 3) sformułowanie zarzutu niezgodności z Konstytucją, ratyfikowaną umową lub ustawą kwestionowanego aktu normatywnego lub jego części, 4) uzasadnienie postawionego zarzutu z powołaniem dowodów na jego poparcie.

1.3. Kwestia, czy wniosek odpowiada wymaganiom ustawowym i czy pochodzi od uprawnionego podmiotu, podlega badaniu w postępowaniu przed Trybunałem już w fazie wstępnego rozpoznania (art. 36 ustawy o TK). Dla ustalenia, że wniosek pochodzi od ogólnokrajowej władzy organizacji zawodowej, a nie od osoby fizycznej, która go podpisała, potrzebny jest dowód, że został on wniesiony na podstawie uchwały uprawnionego podmiotu. Uzasadnia to wymaganie dołączenia do wniosku odpisu uchwały tego organu, która może być podjęta albo przed sporządzeniem wniosku albo po jego sporządzeniu, ale w każdym razie przed wniesieniem wniosku do Trybunału Konstytucyjnego (zob. wyrok TK z 20 lutego 2002 r., sygn. K 39/00, OTK ZU nr 1/A/2002, poz. 4).

1.4. Treść uchwały i treść wniosku muszą być zbieżne, ale to nie oznacza, że wszystkie sprecyzowane w ustawie o TK wymagania co do treści wniosku odnoszą się także do uchwały. Zbieżność, która musi cechować wniosek i uchwałę, dotyczy wskazania: przedmiotu postępowania (kwestionowanego aktu lub jego części) przez odpowiednie oznaczenie aktu normatywnego, woli wyeliminowania tego przepisu z porządku prawnego oraz zarzutu niezgodności z przepisem aktu normatywnego wyższego rzędu, którym w przypadku rozporządzenia może być Konstytucja, ratyfikowana umowa międzynarodowa lub ustawa.

2. Wykonując zarządzenie sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 26 lipca 2004 r. wzywające do usunięcia braków formalnych wniosku, Prezes Krajowej Izby Biegłych Rewidentów wyjaśnił, że „Krajowa Rada Biegłych Rewidentów zdecydowała o skierowaniu wniosku do Trybunału Konstytucyjnego na posiedzeniu 18 maja 2004 r. (wyciąg z protokołu). Nie zrobiła tego jednak w formie uchwały bądź postanowienia”.
Trybunał Konstytucyjny stwierdza zatem, że okoliczność niepodjęcia uchwały przez ogólnokrajową władzę Krajowej Izby Biegłych Rewidentów w sprawie wystąpienia do Trybunału z wnioskiem o kontrolę hierarchicznej zgodności norm stanowi przesłankę odmowy nadania rozpatrywanemu wnioskowi dalszego biegu.
W konsekwencji Trybunał Konstytucyjny na podstawie art. 191 ust. 1 pkt 4 Konstytucji uznaje, że rozpatrywany wniosek pochodzi od nieuprawnionego podmiotu i z tego względu nie może wywołać skutku w postaci wszczęcia postępowania w sprawie zbadania hierarchicznej zgodności norm.

W tym stanie rzeczy Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.