K 5/06
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
Powołane przepisy:
Pełny tekst orzeczenia
21/2/A/2006
POSTANOWIENIE
z dnia 8 lutego 2006 r.
Sygn. akt K 5/06
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Marek Safjan – przewodniczący
Jerzy Ciemniewski
Teresa Dębowska-Romanowska
Marian Grzybowski
Adam Jamróz
Wiesław Johann
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska
Ewa Łętowska
Marek Mazurkiewicz – sprawozdawca
Andrzej Mączyński
Janusz Niemcewicz
Jerzy Stępień
Mirosław Wyrzykowski
Marian Zdyb
Bohdan Zdziennicki,
po rozpoznaniu, na posiedzeniu niejawnym w dniu 8 lutego 2006 r., wniosku grupy posłów o zbadanie zgodności:
art. 122 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104) z art. 222 i art. 225 Konstytucji, w zakresie, w jakim określa on nieprzekraczalny (imperatywny) termin do 30 września roku poprzedzającego rok budżetowy, na uchwalenie przez Radę Ministrów i przedłożenie Sejmowi projektu ustawy budżetowej wraz z uzasadnieniem, wyłączając tym samym możliwość zastosowania art. 222 zdanie drugie Konstytucji w sytuacji, gdy projekt ustawy jest wnoszony przez Radę Ministrów do Sejmu na przełomie kadencji Parlamentu, co skutkuje ograniczeniem Sejmu nowej kadencji w skorzystaniu z zagwarantowanego przepisem art. 225 Konstytucji czteromiesięcznego terminu na rozpatrzenie i uchwalenie budżetu państwa oraz przedstawienie go do podpisu Prezydentowi RP,
p o s t a n a w i a:
na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638, z 2001 r. Nr 98, poz. 1070 oraz z 2005 r. Nr 169, poz. 1417) umorzyć postępowanie wobec cofnięcia wniosku.
Uzasadnienie:
I
1. Grupa posłów na Sejm, na podstawie art. 191 ust. 1 pkt 1 Konstytucji, wniosła o zbadanie zgodności z Konstytucją art. 122 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104; dalej: ustawa o finansach publicznych) z art. 222 i art. 225 Konstytucji, w zakresie, w jakim określa on nieprzekraczalny (imperatywny) termin do 30 września roku poprzedzającego rok budżetowy, na uchwalenie przez Radę Ministrów i przedłożenie Sejmowi projektu ustawy budżetowej wraz z uzasadnieniem, wyłączając tym samym możliwość zastosowania art. 222 zdanie drugie Konstytucji w sytuacji, gdy projekt ustawy jest wnoszony przez Radę Ministrów do Sejmu na przełomie kadencji Parlamentu, co skutkuje ograniczeniem Sejmu nowej kadencji w skorzystaniu z zagwarantowanego przepisem art. 225 Konstytucji czteromiesięcznego terminu na rozpatrzenie i uchwalenie budżetu państwa oraz przedstawienie go do podpisu Prezydentowi RP.
Wnioskodawca, uzasadniając wniosek, stwierdził, że zgodnie z powszechnie przyjętą w doktrynie i praktyce konstytucyjnej zasadą dyskontynuacji prac parlamentu, prace nad wszelkimi projektami ustaw mogą być kontynuowane przez Sejm nowej kadencji jedynie pod warunkiem ponownego ich wniesienia przez uprawniony organ, a Konstytucja nie przewiduje od tej zasady odstępstw.
Zdaniem wnioskodawcy podtrzymanie przez Radę Ministrów projektu ustawy budżetowej i przedstawienie jej Sejmowi nowej kadencji oznacza rozpoczęcie określonego w art. 225 Konstytucji czteromiesięcznego terminu na nowo, gdyż Sejm nowej kadencji nie może być obciążony skutkami upływu w poprzedniej kadencji jakiejkolwiek części z czteromiesięcznego terminu przysługującego mu na rozpatrzenie projektu ustawy budżetowej oraz uchwalenie i przedstawienie ustawy budżetowej Prezydentowi RP do podpisu.
Zaistnienie szczególnej sytuacji wywołanej wybraniem nowego parlamentu oraz ukonstytuowaniem się nowej Rady Ministrów uzasadnia, zdaniem wnioskodawcy, skorzystanie z wyjątku przewidzianego w art. 222 zdanie drugie Konstytucji, a mianowicie odstąpienia od trzymiesięcznego terminu na przedstawienie projektu ustawy budżetowej Sejmowi. Zdaniem grupy posłów termin przewidziany w art. 225 biegnie wówczas od dnia przedłożenia projektu przez nową Radę Ministrów.
2. Przepis art. 122 ustawy o finansach publicznych, zdaniem wnioskodawców, narusza Konstytucję w zakresie wskazanym w petitum, gdyż określając w sposób imperatywny termin 30 września na przedstawienie Sejmowi projektu ustawy budżetowej przez Radę Ministrów, nie przewiduje od tej reguły żadnych wyjątków. Oznacza to narzucenie nowej Radzie Ministrów projektu ustawy w wersji opracowanej przez poprzedni rząd, pod rygorem możliwości zarządzenia przez Prezydenta skrócenia kadencji Sejmu na podstawie art. 225 Konstytucji.
II
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Pismem z 3 lutego 2006 r. przedstawiciel wnioskodawcy wycofał wniosek o stwierdzenie niezgodności art. 122 ustawy o finansach publicznych z art. 222 i art. 225 Konstytucji.
W związku z powyższym Trybunał Konstytucyjny, na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643 ze zm.), umorzył postępowanie w sprawie.
POSTANOWIENIE
z dnia 8 lutego 2006 r.
Sygn. akt K 5/06
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Marek Safjan – przewodniczący
Jerzy Ciemniewski
Teresa Dębowska-Romanowska
Marian Grzybowski
Adam Jamróz
Wiesław Johann
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska
Ewa Łętowska
Marek Mazurkiewicz – sprawozdawca
Andrzej Mączyński
Janusz Niemcewicz
Jerzy Stępień
Mirosław Wyrzykowski
Marian Zdyb
Bohdan Zdziennicki,
po rozpoznaniu, na posiedzeniu niejawnym w dniu 8 lutego 2006 r., wniosku grupy posłów o zbadanie zgodności:
art. 122 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104) z art. 222 i art. 225 Konstytucji, w zakresie, w jakim określa on nieprzekraczalny (imperatywny) termin do 30 września roku poprzedzającego rok budżetowy, na uchwalenie przez Radę Ministrów i przedłożenie Sejmowi projektu ustawy budżetowej wraz z uzasadnieniem, wyłączając tym samym możliwość zastosowania art. 222 zdanie drugie Konstytucji w sytuacji, gdy projekt ustawy jest wnoszony przez Radę Ministrów do Sejmu na przełomie kadencji Parlamentu, co skutkuje ograniczeniem Sejmu nowej kadencji w skorzystaniu z zagwarantowanego przepisem art. 225 Konstytucji czteromiesięcznego terminu na rozpatrzenie i uchwalenie budżetu państwa oraz przedstawienie go do podpisu Prezydentowi RP,
p o s t a n a w i a:
na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638, z 2001 r. Nr 98, poz. 1070 oraz z 2005 r. Nr 169, poz. 1417) umorzyć postępowanie wobec cofnięcia wniosku.
Uzasadnienie:
I
1. Grupa posłów na Sejm, na podstawie art. 191 ust. 1 pkt 1 Konstytucji, wniosła o zbadanie zgodności z Konstytucją art. 122 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104; dalej: ustawa o finansach publicznych) z art. 222 i art. 225 Konstytucji, w zakresie, w jakim określa on nieprzekraczalny (imperatywny) termin do 30 września roku poprzedzającego rok budżetowy, na uchwalenie przez Radę Ministrów i przedłożenie Sejmowi projektu ustawy budżetowej wraz z uzasadnieniem, wyłączając tym samym możliwość zastosowania art. 222 zdanie drugie Konstytucji w sytuacji, gdy projekt ustawy jest wnoszony przez Radę Ministrów do Sejmu na przełomie kadencji Parlamentu, co skutkuje ograniczeniem Sejmu nowej kadencji w skorzystaniu z zagwarantowanego przepisem art. 225 Konstytucji czteromiesięcznego terminu na rozpatrzenie i uchwalenie budżetu państwa oraz przedstawienie go do podpisu Prezydentowi RP.
Wnioskodawca, uzasadniając wniosek, stwierdził, że zgodnie z powszechnie przyjętą w doktrynie i praktyce konstytucyjnej zasadą dyskontynuacji prac parlamentu, prace nad wszelkimi projektami ustaw mogą być kontynuowane przez Sejm nowej kadencji jedynie pod warunkiem ponownego ich wniesienia przez uprawniony organ, a Konstytucja nie przewiduje od tej zasady odstępstw.
Zdaniem wnioskodawcy podtrzymanie przez Radę Ministrów projektu ustawy budżetowej i przedstawienie jej Sejmowi nowej kadencji oznacza rozpoczęcie określonego w art. 225 Konstytucji czteromiesięcznego terminu na nowo, gdyż Sejm nowej kadencji nie może być obciążony skutkami upływu w poprzedniej kadencji jakiejkolwiek części z czteromiesięcznego terminu przysługującego mu na rozpatrzenie projektu ustawy budżetowej oraz uchwalenie i przedstawienie ustawy budżetowej Prezydentowi RP do podpisu.
Zaistnienie szczególnej sytuacji wywołanej wybraniem nowego parlamentu oraz ukonstytuowaniem się nowej Rady Ministrów uzasadnia, zdaniem wnioskodawcy, skorzystanie z wyjątku przewidzianego w art. 222 zdanie drugie Konstytucji, a mianowicie odstąpienia od trzymiesięcznego terminu na przedstawienie projektu ustawy budżetowej Sejmowi. Zdaniem grupy posłów termin przewidziany w art. 225 biegnie wówczas od dnia przedłożenia projektu przez nową Radę Ministrów.
2. Przepis art. 122 ustawy o finansach publicznych, zdaniem wnioskodawców, narusza Konstytucję w zakresie wskazanym w petitum, gdyż określając w sposób imperatywny termin 30 września na przedstawienie Sejmowi projektu ustawy budżetowej przez Radę Ministrów, nie przewiduje od tej reguły żadnych wyjątków. Oznacza to narzucenie nowej Radzie Ministrów projektu ustawy w wersji opracowanej przez poprzedni rząd, pod rygorem możliwości zarządzenia przez Prezydenta skrócenia kadencji Sejmu na podstawie art. 225 Konstytucji.
II
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Pismem z 3 lutego 2006 r. przedstawiciel wnioskodawcy wycofał wniosek o stwierdzenie niezgodności art. 122 ustawy o finansach publicznych z art. 222 i art. 225 Konstytucji.
W związku z powyższym Trybunał Konstytucyjny, na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643 ze zm.), umorzył postępowanie w sprawie.