Ts 46/06
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
235/5/B/2006
POSTANOWIENIE
z dnia 27 września 2006 r.
Sygn. akt Ts 46/06
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Mirosław Wyrzykowski – przewodniczący
Adam Jamróz – sprawozdawca
Bohdan Zdziennicki,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia pełnomocnika skarżącego na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 5 kwietnia 2006 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej,
p o s t a n a w i a:
pozostawić zażalenie bez rozpoznania.
UZASADNIENIE:
W skardze konstytucyjnej z 28 lutego 2006 r. pełnomocnik z urzędu skarżącego zakwestionował zgodność przepisów § 1, § 2 ust. 1, § 4 ust. 1 pkt 3, § 6 ust. 1 i 3 oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1993 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób fizycznych (Dz. U. Nr 132, poz. 635 ze zm.) z art. 2 Konstytucji.
Postanowieniem z 5 kwietnia 2006 r. Trybunał Konstytucyjny odmówił nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu. W uzasadnieniu tego postanowienia Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że skarga konstytucyjna wniesiona została z przekroczeniem ustawowego terminu do korzystania z tego rodzaju środka ochrony konstytucyjnych praw i wolności. Jednocześnie Trybunał Konstytucyjny odrzucił, skierowany wraz ze skargą konstytucyjną, wniosek pełnomocnika skarżącego o przywrócenie terminu do jej wniesienia.
Jak wynika z adnotacji na zwrotnym potwierdzeniu odbioru, odpis postanowienia Trybunału Konstytucyjnego doręczony został pełnomocnikowi z urzędu skarżącego 11 kwietnia 2006 r.
Zażalenie na postanowienie o odmowie nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu złożono w siedzibie Trybunału Konstytucyjnego 25 kwietnia 2006 r. Jak wynika z treści zażalenia zostało ono sporządzone przez Włodzimierza Kozłowskiego, jak to wyjaśniono w zażaleniu, osobę najbliższą i pełnomocnika skarżącego. W obszernym uzasadnieniu skarżący podniósł szereg zarzutów i zastrzeżeń pod adresem organów orzekających w jego sprawie, a ponadto stwierdził, że dochowanie przez niego 3-miesięcznego terminu do wniesienia skargi konstytucyjnej nie było możliwe. W zażaleniu postawiono także w wątpliwość prawo Trybunału Konstytucyjnego do wyznaczenia tak krótkiego „okresu przedawnienia wykroczeń przeciwko Konstytucji, jako najwyższemu prawu RP”.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643 ze zm.) skarga konstytucyjna i zażalenie na postanowienie o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej powinny być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego.
Z treści pisma, które wpłynęło do Trybunału Konstytucyjnego 25 kwietnia 2006 r. wynika jednoznacznie, że podpisane zostało ono przez osobę, występującą w charakterze pełnomocnika skarżącego, nie będącą jednakże podmiotem upoważnionym do sporządzenia zażalenia w świetle cytowanego wyżej przepisu ustawy o Trybunale Konstytucyjnym. Niezależnie od tego stwierdzić należy, iż zażalenie to złożone zostało po upływie 7-dniowego terminu, o którym mowa w art. 49 w zw. z art. 36 ust. 4 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.
Biorąc powyższe okoliczności pod uwagę, należało wniesione zażalenie pozostawić bez rozpoznania.
Tylko na marginesie podkreślić trzeba, iż wyznaczenie 3-miesięcznego terminu do wystąpienia ze skargą konstytucyjną w żadnym stopniu nie jest zależne od woli Trybunału Konstytucyjnego, ale stanowi konsekwencję decyzji ustawodawcy wyrażonej w art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.
POSTANOWIENIE
z dnia 27 września 2006 r.
Sygn. akt Ts 46/06
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Mirosław Wyrzykowski – przewodniczący
Adam Jamróz – sprawozdawca
Bohdan Zdziennicki,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia pełnomocnika skarżącego na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 5 kwietnia 2006 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej,
p o s t a n a w i a:
pozostawić zażalenie bez rozpoznania.
UZASADNIENIE:
W skardze konstytucyjnej z 28 lutego 2006 r. pełnomocnik z urzędu skarżącego zakwestionował zgodność przepisów § 1, § 2 ust. 1, § 4 ust. 1 pkt 3, § 6 ust. 1 i 3 oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1993 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób fizycznych (Dz. U. Nr 132, poz. 635 ze zm.) z art. 2 Konstytucji.
Postanowieniem z 5 kwietnia 2006 r. Trybunał Konstytucyjny odmówił nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu. W uzasadnieniu tego postanowienia Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że skarga konstytucyjna wniesiona została z przekroczeniem ustawowego terminu do korzystania z tego rodzaju środka ochrony konstytucyjnych praw i wolności. Jednocześnie Trybunał Konstytucyjny odrzucił, skierowany wraz ze skargą konstytucyjną, wniosek pełnomocnika skarżącego o przywrócenie terminu do jej wniesienia.
Jak wynika z adnotacji na zwrotnym potwierdzeniu odbioru, odpis postanowienia Trybunału Konstytucyjnego doręczony został pełnomocnikowi z urzędu skarżącego 11 kwietnia 2006 r.
Zażalenie na postanowienie o odmowie nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu złożono w siedzibie Trybunału Konstytucyjnego 25 kwietnia 2006 r. Jak wynika z treści zażalenia zostało ono sporządzone przez Włodzimierza Kozłowskiego, jak to wyjaśniono w zażaleniu, osobę najbliższą i pełnomocnika skarżącego. W obszernym uzasadnieniu skarżący podniósł szereg zarzutów i zastrzeżeń pod adresem organów orzekających w jego sprawie, a ponadto stwierdził, że dochowanie przez niego 3-miesięcznego terminu do wniesienia skargi konstytucyjnej nie było możliwe. W zażaleniu postawiono także w wątpliwość prawo Trybunału Konstytucyjnego do wyznaczenia tak krótkiego „okresu przedawnienia wykroczeń przeciwko Konstytucji, jako najwyższemu prawu RP”.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643 ze zm.) skarga konstytucyjna i zażalenie na postanowienie o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej powinny być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego.
Z treści pisma, które wpłynęło do Trybunału Konstytucyjnego 25 kwietnia 2006 r. wynika jednoznacznie, że podpisane zostało ono przez osobę, występującą w charakterze pełnomocnika skarżącego, nie będącą jednakże podmiotem upoważnionym do sporządzenia zażalenia w świetle cytowanego wyżej przepisu ustawy o Trybunale Konstytucyjnym. Niezależnie od tego stwierdzić należy, iż zażalenie to złożone zostało po upływie 7-dniowego terminu, o którym mowa w art. 49 w zw. z art. 36 ust. 4 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.
Biorąc powyższe okoliczności pod uwagę, należało wniesione zażalenie pozostawić bez rozpoznania.
Tylko na marginesie podkreślić trzeba, iż wyznaczenie 3-miesięcznego terminu do wystąpienia ze skargą konstytucyjną w żadnym stopniu nie jest zależne od woli Trybunału Konstytucyjnego, ale stanowi konsekwencję decyzji ustawodawcy wyrażonej w art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.