Ts 47/05
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
176/5/B/2006
POSTANOWIENIE
z dnia 24 stycznia 2006 r.
Sygn. akt Ts 47/05
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Jerzy Ciemniewski,
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Józefa Brachela w sprawie zgodności:
art. 39318 § 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.) z art. 45 ust. 1 i art. 78 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
UZASADNIENIE:
W skardze konstytucyjnej zarzucono niezgodność art. 39318 § 2 ustawy z 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.) z art. 45 ust. 1 i art. 78 Konstytucji. Zdaniem skarżącego ograniczenie, na mocy zaskarżonego przepisu, możliwości zażalenia na postanowienie zapadające przed sądem drugiej instancji orzekającym po raz pierwszy co do danej kwestii, narusza jego prawo do sądu.
Skarga została złożona w oparciu o następujący stan faktyczny. Skarżący złożył kasację od postanowienia Sądu Okręgowego z 16 marca 2004 r., wnosząc ponadto o zwolnienie od kosztów sądowych przez całkowite zwolnienie go z wpisu od kasacji. Sąd postanowieniem z 14 maja 2004 r. wniosek ten uwzględnił jedynie częściowo. Skarżący złożył zażalenie na to postanowienie, zostało ono jednak odrzucone postanowieniem Sądu Okręgowego z 15 czerwca 2004 r. na podstawie art. 39318 § 2 k.p.c. W piśmie procesowym z 3 stycznia 2006 r. skarżący wskazał, że postanowienie Sądu Okręgowego z 15 czerwca 2004 r., będące ostatecznym rozstrzygnięciem w rozumieniu art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, otrzymał 27 lub 28 grudnia 2004 r. W piśmie tym brak jest informacji o doręczeniu powyższego postanowienia pełnomocnikowi skarżącego. W związku z brakiem jednoznacznego określenia daty doręczenia skarżącemu wskazanego wyżej postanowienia Sądu, Trybunał Konstytucyjny z urzędu zwrócił się w tej sprawie do Sądu Rejonowego w Kielcach. Jak wynika z pisma Przewodniczącego Wydziału VII Cywilnego Sądu Rejonowego w Kielcach skierowanego do Trybunału Konstytucyjnego 12 stycznia 2006 r. skarżący w postępowaniu sądowym korzystał z pomocy dwóch pełnomocników A. Kubasa i R. Raźnego. A. Kubas otrzymał wskazane wyżej postanowienie 21 czerwca 2004 r., a R. Raźny 22 czerwca 2004 r.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym skarga konstytucyjna może być wniesiona w ciągu trzech miesięcy od doręczenia skarżącemu ostatecznego rozstrzygnięcia. Z powyższych ustaleń wynika, że rozstrzygniecie takie zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącego 21 czerwca 2004 r., zaś skarga konstytucyjna została złożona 24 marca 2005 r., czyli ze znacznym przekroczeniem wskazanego wyżej terminu. Przesądza to o konieczności odmowy nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
Na marginesie należy jedynie zauważyć, że Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 1 lutego 2005 r., SK 62/03 (OTK ZU nr 2/A/2005, poz. 11) uznał art. 39318 § 2 k.p.c. za zgodny z art. 78 i art. 176 Konstytucji. Skarżący nie odniósł się jednak do tego wyroku. W związku z wydaniem wyroku przez Trybunał Konstytucyjny należałoby rozważyć, czy w sprawie nie zachodzi zbędność wydania orzeczenia w rozumieniu art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym. Rozważenie tej kwestii nie jest jednak konieczne ze względu na złożenie skargi konstytucyjnej ze znacznym przekroczeniem trzymiesięcznego terminu.
Mając powyższe na względzie, należało orzec jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
z dnia 24 stycznia 2006 r.
Sygn. akt Ts 47/05
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Jerzy Ciemniewski,
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Józefa Brachela w sprawie zgodności:
art. 39318 § 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.) z art. 45 ust. 1 i art. 78 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
UZASADNIENIE:
W skardze konstytucyjnej zarzucono niezgodność art. 39318 § 2 ustawy z 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.) z art. 45 ust. 1 i art. 78 Konstytucji. Zdaniem skarżącego ograniczenie, na mocy zaskarżonego przepisu, możliwości zażalenia na postanowienie zapadające przed sądem drugiej instancji orzekającym po raz pierwszy co do danej kwestii, narusza jego prawo do sądu.
Skarga została złożona w oparciu o następujący stan faktyczny. Skarżący złożył kasację od postanowienia Sądu Okręgowego z 16 marca 2004 r., wnosząc ponadto o zwolnienie od kosztów sądowych przez całkowite zwolnienie go z wpisu od kasacji. Sąd postanowieniem z 14 maja 2004 r. wniosek ten uwzględnił jedynie częściowo. Skarżący złożył zażalenie na to postanowienie, zostało ono jednak odrzucone postanowieniem Sądu Okręgowego z 15 czerwca 2004 r. na podstawie art. 39318 § 2 k.p.c. W piśmie procesowym z 3 stycznia 2006 r. skarżący wskazał, że postanowienie Sądu Okręgowego z 15 czerwca 2004 r., będące ostatecznym rozstrzygnięciem w rozumieniu art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, otrzymał 27 lub 28 grudnia 2004 r. W piśmie tym brak jest informacji o doręczeniu powyższego postanowienia pełnomocnikowi skarżącego. W związku z brakiem jednoznacznego określenia daty doręczenia skarżącemu wskazanego wyżej postanowienia Sądu, Trybunał Konstytucyjny z urzędu zwrócił się w tej sprawie do Sądu Rejonowego w Kielcach. Jak wynika z pisma Przewodniczącego Wydziału VII Cywilnego Sądu Rejonowego w Kielcach skierowanego do Trybunału Konstytucyjnego 12 stycznia 2006 r. skarżący w postępowaniu sądowym korzystał z pomocy dwóch pełnomocników A. Kubasa i R. Raźnego. A. Kubas otrzymał wskazane wyżej postanowienie 21 czerwca 2004 r., a R. Raźny 22 czerwca 2004 r.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym skarga konstytucyjna może być wniesiona w ciągu trzech miesięcy od doręczenia skarżącemu ostatecznego rozstrzygnięcia. Z powyższych ustaleń wynika, że rozstrzygniecie takie zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącego 21 czerwca 2004 r., zaś skarga konstytucyjna została złożona 24 marca 2005 r., czyli ze znacznym przekroczeniem wskazanego wyżej terminu. Przesądza to o konieczności odmowy nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
Na marginesie należy jedynie zauważyć, że Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 1 lutego 2005 r., SK 62/03 (OTK ZU nr 2/A/2005, poz. 11) uznał art. 39318 § 2 k.p.c. za zgodny z art. 78 i art. 176 Konstytucji. Skarżący nie odniósł się jednak do tego wyroku. W związku z wydaniem wyroku przez Trybunał Konstytucyjny należałoby rozważyć, czy w sprawie nie zachodzi zbędność wydania orzeczenia w rozumieniu art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym. Rozważenie tej kwestii nie jest jednak konieczne ze względu na złożenie skargi konstytucyjnej ze znacznym przekroczeniem trzymiesięcznego terminu.
Mając powyższe na względzie, należało orzec jak w sentencji.