Ts 65/06
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II SAB/Wa 378/04
Pełny tekst orzeczenia
198/5/B/2007
POSTANOWIENIE
z dnia 12 września 2007 r.
Sygn. akt Ts 65/06
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Mirosław Wyrzykowski – przewodniczący
Janusz Niemcewicz – sprawozdawca
Marek Mazurkiewicz,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia z dnia 24 października 2006 r. na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 10 października 2006 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Józefa Bandrowczaka,
p o s t a n a w i a:
nie uwzględnić zażalenia.
UZASADNIENIE
W skardze konstytucyjnej złożonej do Trybunału Konstytucyjnego 21 marca 2006 r. skarżący – Józef Bandrowczak – zakwestionował zgodność art. 3 § 1 i 2 oraz art. 58 § 1 pkt 1 oraz § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.) z art. 34 ust. 2 i art. 77 ust. 2 Konstytucji. Istota takiej niezgodności polegać ma – zdaniem skarżącego – na uniemożliwieniu mu realizacji uprawnienia do zrzeczenia się obywatelstwa polskiego oraz do braku kontroli sądowej bezczynności Prezydenta RP. Skarżący wskazał, iż postanowieniem z 27 stycznia 2005 r. (sygn. akt II SAB/Wa 378/04) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę na bezczynność Prezydenta RP w przedmiocie odmowy wyrażenia zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego. Skarżący nie składał skargi kasacyjnej od powyższego postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
Postanowieniem z 10 października 2006 r. Trybunał Konstytucyjny odmówił nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej. Podstawą odmowy było niewyczerpanie przez skarżącego drogi prawnej, polegające na niezłożeniu skargi kasacyjnej od wskazanego wyżej wyroku. Ponadto Trybunał Konstytucyjny wskazał, że nawet gdyby za ostateczne rozstrzygnięcie uznać wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 27 stycznia 2005 r., to i tak należałoby przyjąć, że skarga konstytucyjna została złożona z przekroczeniem trzymiesięcznego terminu.
W zażaleniu skarżący zarzucił naruszenie art. 46 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.) przez odmowę nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej w sytuacji, gdy jest ona zasadna. Skarżący wskazał, że Wojewódzki Sąd Administracyjny bezzasadnie uznał się za niewłaściwy, co pozbawiło go prawa do sądu. Z tego względu Trybunał Konstytucyjny powinien, zdaniem skarżącego, odstąpić od stosowania wymogów, o których mowa w art. 46 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym. Skarżący podniósł też, że decyzję o niewnoszeniu skargi kasacyjnej, ze względu na brak podstaw, podjął pełnomocnik wyznaczony z urzędu.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Przedmiotem postępowania zażaleniowego jest ustalenie prawidłowości podstaw odmowy nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej. Zażalenie nie odnosi się wprost do podstaw odmowy wskazanych w zaskarżonym postanowieniu. Skarżący pośrednio potwierdza ich zgodność z ustawą. Trybunał Konstytucyjny w niniejszym składzie potwierdza, że skarga konstytucyjna została złożona z naruszeniem wymogu wyczerpania drogi prawnej. Dla wyczerpania drogi prawnej konieczne było bowiem złożenie skargi kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Nawet gdyby przyjąć, że ostatecznym orzeczeniem w sprawie jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, to i tak skarga konstytucyjna byłaby niedopuszczalna. Od otrzymania przez skarżącego tego wyroku do złożenia skargi konstytucyjnej upłynęło bowiem ponad trzy miesiące.
Skarga konstytucyjna jest szczególnym środkiem prawnym. Skarżący może domagać się zbadania zgodności z Konstytucją wskazanego przez siebie aktu normatywnego, o ile spełni wymogi wynikające z art. 79 ust. 1 Konstytucji i ustawy o Trybunale Konstytucyjnym. Skarga konstytucyjna ma charakter indywidualny, nie jest skargą powszechną. Dlatego też nie jest możliwe uwzględnienie wniosku skarżącego w sytuacji, gdy nie spełnił on wskazanych wyżej wymogów.
Mając powyższe na względzie, należało orzec jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
z dnia 12 września 2007 r.
Sygn. akt Ts 65/06
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Mirosław Wyrzykowski – przewodniczący
Janusz Niemcewicz – sprawozdawca
Marek Mazurkiewicz,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia z dnia 24 października 2006 r. na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 10 października 2006 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Józefa Bandrowczaka,
p o s t a n a w i a:
nie uwzględnić zażalenia.
UZASADNIENIE
W skardze konstytucyjnej złożonej do Trybunału Konstytucyjnego 21 marca 2006 r. skarżący – Józef Bandrowczak – zakwestionował zgodność art. 3 § 1 i 2 oraz art. 58 § 1 pkt 1 oraz § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.) z art. 34 ust. 2 i art. 77 ust. 2 Konstytucji. Istota takiej niezgodności polegać ma – zdaniem skarżącego – na uniemożliwieniu mu realizacji uprawnienia do zrzeczenia się obywatelstwa polskiego oraz do braku kontroli sądowej bezczynności Prezydenta RP. Skarżący wskazał, iż postanowieniem z 27 stycznia 2005 r. (sygn. akt II SAB/Wa 378/04) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę na bezczynność Prezydenta RP w przedmiocie odmowy wyrażenia zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego. Skarżący nie składał skargi kasacyjnej od powyższego postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
Postanowieniem z 10 października 2006 r. Trybunał Konstytucyjny odmówił nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej. Podstawą odmowy było niewyczerpanie przez skarżącego drogi prawnej, polegające na niezłożeniu skargi kasacyjnej od wskazanego wyżej wyroku. Ponadto Trybunał Konstytucyjny wskazał, że nawet gdyby za ostateczne rozstrzygnięcie uznać wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 27 stycznia 2005 r., to i tak należałoby przyjąć, że skarga konstytucyjna została złożona z przekroczeniem trzymiesięcznego terminu.
W zażaleniu skarżący zarzucił naruszenie art. 46 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.) przez odmowę nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej w sytuacji, gdy jest ona zasadna. Skarżący wskazał, że Wojewódzki Sąd Administracyjny bezzasadnie uznał się za niewłaściwy, co pozbawiło go prawa do sądu. Z tego względu Trybunał Konstytucyjny powinien, zdaniem skarżącego, odstąpić od stosowania wymogów, o których mowa w art. 46 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym. Skarżący podniósł też, że decyzję o niewnoszeniu skargi kasacyjnej, ze względu na brak podstaw, podjął pełnomocnik wyznaczony z urzędu.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Przedmiotem postępowania zażaleniowego jest ustalenie prawidłowości podstaw odmowy nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej. Zażalenie nie odnosi się wprost do podstaw odmowy wskazanych w zaskarżonym postanowieniu. Skarżący pośrednio potwierdza ich zgodność z ustawą. Trybunał Konstytucyjny w niniejszym składzie potwierdza, że skarga konstytucyjna została złożona z naruszeniem wymogu wyczerpania drogi prawnej. Dla wyczerpania drogi prawnej konieczne było bowiem złożenie skargi kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Nawet gdyby przyjąć, że ostatecznym orzeczeniem w sprawie jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, to i tak skarga konstytucyjna byłaby niedopuszczalna. Od otrzymania przez skarżącego tego wyroku do złożenia skargi konstytucyjnej upłynęło bowiem ponad trzy miesiące.
Skarga konstytucyjna jest szczególnym środkiem prawnym. Skarżący może domagać się zbadania zgodności z Konstytucją wskazanego przez siebie aktu normatywnego, o ile spełni wymogi wynikające z art. 79 ust. 1 Konstytucji i ustawy o Trybunale Konstytucyjnym. Skarga konstytucyjna ma charakter indywidualny, nie jest skargą powszechną. Dlatego też nie jest możliwe uwzględnienie wniosku skarżącego w sytuacji, gdy nie spełnił on wskazanych wyżej wymogów.
Mając powyższe na względzie, należało orzec jak w sentencji.