Ts 168/06
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
208/5/B/2007
POSTANOWIENIE
z dnia 25 października 2007 r.
Sygn. akt Ts 168/06
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Janusz Niemcewicz – przewodniczący
Maria Gintowt-Jankowicz – sprawozdawca
Teresa Liszcz,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia skarżącej na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 września 2007 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej,
p o s t a n a w i a:
pozostawić zażalenie bez rozpoznania.
UZASADNIENIE
W skardze konstytucyjnej z 26 czerwca 2006 r. pełnomocnik skarżących – Ewy i Jerzego Pochwałowskich – zakwestionował zgodność z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej art. 386 § 1 i § 4 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.; dalej: k.p.c.). Zdaniem skarżących, zaskarżone unormowania k.p.c. naruszają ich prawo do sprawiedliwego rozpatrzenia sprawy oraz prawo do obrony, rozumiane jako prawo do zaskarżenia niekorzystnego rozstrzygnięcia do sądu wyższej instancji. Obydwa prawa wywiedli skarżący z treści art. 45 ust. 1 Konstytucji.
Postanowieniem Trybunału Konstytucyjnego z 12 września 2007 r. skardze konstytucyjnej odmówiono nadania dalszego biegu. Zdaniem Trybunału sformułowane w skardze zarzuty niekonstytucyjności przepisów k.p.c. uznane być winny za oczywiście bezzasadne. U ich podstaw znalazło się błędne rozumienie przez skarżących zarówno istoty prawa do sądu, jak i zasady dwuinstancyjności postępowania sądowego.
Zażalenie na powyższe postanowienie skierowała do Trybunału Konstytucyjnego 28 września 2007 r. (data nadania zażalenia w urzędzie pocztowym) skarżąca – Ewa Pochwałowska. Zażalenie wniosła – jak to zaznaczono w nagłówku pisma – „zamiast” pełnomocnika skarżących. Podniosła w nim, że w sprawie skarżących w II instancji nie doszło do przeprowadzenia rzeczywistej rozprawy sądowej. W miejsce tego miała miejsce jedynie „egzekucja”, nie zaś merytoryczne rozpoznanie sprawy.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.) skarga konstytucyjna i zażalenie na postanowienie o odmowie nadania skardze dalszego biegu powinny być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego, chyba że skarżącym jest sędzia, prokurator, notariusz, profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych.
Z treści pisma, które wpłynęło do Trybunału Konstytucyjnego 28 września 2007 r. wynika jednoznacznie, że sporządzone i podpisane zostało ono przez samą skarżącą. Ponadto z treści skargi konstytucyjnej, zażalenia na postanowienie o odmowie nadania jej dalszego biegu, jak i innych zgromadzonych w sprawie dokumentów nie wynika też, aby skarżąca była osobą uprawnioną do samodzielnego sporządzenia zażalenia w świetle cytowanego wyżej przepisu ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.
Biorąc powyższe okoliczności pod uwagę, należało wniesione zażalenie pozostawić bez rozpoznania.
POSTANOWIENIE
z dnia 25 października 2007 r.
Sygn. akt Ts 168/06
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Janusz Niemcewicz – przewodniczący
Maria Gintowt-Jankowicz – sprawozdawca
Teresa Liszcz,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia skarżącej na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 września 2007 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej,
p o s t a n a w i a:
pozostawić zażalenie bez rozpoznania.
UZASADNIENIE
W skardze konstytucyjnej z 26 czerwca 2006 r. pełnomocnik skarżących – Ewy i Jerzego Pochwałowskich – zakwestionował zgodność z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej art. 386 § 1 i § 4 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.; dalej: k.p.c.). Zdaniem skarżących, zaskarżone unormowania k.p.c. naruszają ich prawo do sprawiedliwego rozpatrzenia sprawy oraz prawo do obrony, rozumiane jako prawo do zaskarżenia niekorzystnego rozstrzygnięcia do sądu wyższej instancji. Obydwa prawa wywiedli skarżący z treści art. 45 ust. 1 Konstytucji.
Postanowieniem Trybunału Konstytucyjnego z 12 września 2007 r. skardze konstytucyjnej odmówiono nadania dalszego biegu. Zdaniem Trybunału sformułowane w skardze zarzuty niekonstytucyjności przepisów k.p.c. uznane być winny za oczywiście bezzasadne. U ich podstaw znalazło się błędne rozumienie przez skarżących zarówno istoty prawa do sądu, jak i zasady dwuinstancyjności postępowania sądowego.
Zażalenie na powyższe postanowienie skierowała do Trybunału Konstytucyjnego 28 września 2007 r. (data nadania zażalenia w urzędzie pocztowym) skarżąca – Ewa Pochwałowska. Zażalenie wniosła – jak to zaznaczono w nagłówku pisma – „zamiast” pełnomocnika skarżących. Podniosła w nim, że w sprawie skarżących w II instancji nie doszło do przeprowadzenia rzeczywistej rozprawy sądowej. W miejsce tego miała miejsce jedynie „egzekucja”, nie zaś merytoryczne rozpoznanie sprawy.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.) skarga konstytucyjna i zażalenie na postanowienie o odmowie nadania skardze dalszego biegu powinny być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego, chyba że skarżącym jest sędzia, prokurator, notariusz, profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych.
Z treści pisma, które wpłynęło do Trybunału Konstytucyjnego 28 września 2007 r. wynika jednoznacznie, że sporządzone i podpisane zostało ono przez samą skarżącą. Ponadto z treści skargi konstytucyjnej, zażalenia na postanowienie o odmowie nadania jej dalszego biegu, jak i innych zgromadzonych w sprawie dokumentów nie wynika też, aby skarżąca była osobą uprawnioną do samodzielnego sporządzenia zażalenia w świetle cytowanego wyżej przepisu ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.
Biorąc powyższe okoliczności pod uwagę, należało wniesione zażalenie pozostawić bez rozpoznania.