Pełny tekst orzeczenia

170/9/A/2008

POSTANOWIENIE
z dnia 25 listopada 2008 r.
Sygn. akt K 8/06

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Maria Gintowt-Jankowicz – przewodnicząca
Stanisław Biernat – sprawozdawca
Zbigniew Cieślak
Ewa Łętowska
Janusz Niemcewicz,

po rozpoznaniu, na posiedzeniu niejawnym w dniu 25 listopada 2008 r., wniosku Rady Miejskiej w Goleniowie o zbadanie zgodności:
art. 51 ust. 8 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, ze zm.) w zakresie, w jakim upoważnia Radę Ministrów do określenia w drodze rozporządzenia rodzajów przedsięwzięć wymagających sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko, z art. 92 ust. 1 Konstytucji,

p o s t a n a w i a:

na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638, z 2001 r. Nr 98, poz. 1070 oraz z 2005 r. Nr 169, poz. 1417) umorzyć postępowanie ze względu na utratę mocy obowiązującej zaskarżonego przepisu.

UZASADNIENIE

I

1. We wniosku z 11 października 2005 r. Rada Miejska w Goleniowie zakwestionowała zgodność:
1) art. 51 ust. 8 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, ze zm.; dalej: prawo ochrony środowiska lub ustawa) w zakresie, w jakim upoważnia Radę Ministrów do określenia w drodze rozporządzenia rodzajów przedsięwzięć wymagających sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko,
2) § 3 ust. 1 pkt 90 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko (Dz. U. Nr 257, poz. 2573; dalej: rozporządzenie) w zakresie, w jakim ustala tabelę współczynników przeliczeniowych sztuk zwierząt na duże jednostki przeliczeniowe inwentarza (DJP) stanowiącą załącznik do tego rozporządzenia
– z art. 32, art. 64 i art. 92 ust. 1 Konstytucji.
Postanowieniem z 3 stycznia 2006 r. (sygn. Tw 46/05, OTK ZU nr 1/B/2006, poz. 8) Trybunał Konstytucyjny odmówił nadania dalszego biegu wnioskowi w zakresie stwierdzenia zgodności art. 51 ust. 8 prawa ochrony środowiska z art. 32 i art. 64 Konstytucji oraz § 3 ust. 1 pkt 90 rozporządzenia z art. 32, art. 64 i art. 92 ust. 1 Konstytucji. W wyniku tego postanowienia przedmiotem orzekania Trybunału Konstytucyjnego w niniejszej sprawie pozostała zgodność art. 51 ust. 8 prawa ochrony środowiska z art. 92 ust. 1 Konstytucji.

2. Pismem z 31 października 2006 r. stanowisko w sprawie zajął, w imieniu Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, Marszałek Sejmu. Wniósł o stwierdzenie, że kwestionowany przepis art. 51 ust. 8 prawa ochrony środowiska jest zgodny z art. 92 ust. 1 Konstytucji. W ocenie Marszałka Sejmu oba stawiane we wskazanym zakresie zarzuty: braku w ustawie wytycznych dotyczących zawartości aktu wykonawczego oraz przekazania do uregulowania nim treści niezwiązanych bezpośrednio z ustawą, są bezpodstawne.

3. Zgodnie ze stanowiskiem Prokuratora Generalnego, przedstawionym w piśmie z 20 listopada 2006 r., przepis zawarty w art. 51 ust. 8 prawa ochrony środowiska, rozpatrywany łącznie z innymi przepisami Tytułu I działu VI ustawy, zawiera wytyczne odpowiadające wymogom konstytucyjnym zarówno co do stopnia ich szczegółowości jak i co do merytorycznego charakteru. Prokurator stwierdził również, że treść rozporządzenia wydanego na podstawie upoważnienia zawartego w art. 51 ust. 8 ustawy ściśle wiąże się z przedmiotem regulacji ustawy i służy wprost jej wykonaniu. W konkluzji zarzut niezgodności art. 51 ust. 8 ustawy z art. 92 ust. 1 Konstytucji należy uznać za bezzasadny.

II

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

1. W myśl art. 191 ust. 1 pkt 3 oraz ust. 2 Konstytucji organy stanowiące samorządu terytorialnego (w przypadku gminy – rada gminy) mają prawo inicjować postępowanie przed Trybunałem Konstytucyjnym, gdy zakwestionowany akt normatywny dotyczy spraw objętych zakresem ich działania. Zaskarżony przepis art. 51 ust. 8 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, ze zm.; dalej: prawo ochrony środowiska) upoważnia Radę Ministrów do określenia rodzajów przedsięwzięć, które wymagają sporządzenia raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko. Skutki tej regulacji wpływają również na zagospodarowanie przestrzenne gminy. Zgodnie z art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, ze zm.) do wyłącznej właściwości rady gminy należy uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Trybunał Konstytucyjny stwierdza zatem, że wniosek Rady Gminy w Goleniowie dotyczył przepisu ustawy objętego zakresem jej działania.

2. W dniu 3 października 2008 r. została uchwalona ustawa o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227), która weszła w życie w dniu 15 listopada 2008 r. Art. 144 pkt 9 tej ustawy uchylił w Tytule I dział V i VI prawa ochrony środowiska, w tym także zaskarżony w niniejszej sprawie art. 51 ust. 8. Na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK) Trybunał Konstytucyjny umarza postępowanie, jeżeli akt normatywny w zakwestionowanym zakresie utracił moc obowiązującą przed wydaniem orzeczenia przez Trybunał. Taka sytuacja wystąpiła w niniejszej sprawie.
Trybunał stwierdza, że w sprawie nie występuje sytuacja przewidziana w art. 39 ust. 3 ustawy o TK, zgodnie z którym możliwe jest orzeczenie o zgodności z Konstytucją aktu normatywnego, który utracił moc obowiązującą, gdy jest to konieczne dla ochrony konstytucyjnych wolności i praw. Kontrola przepisu art. 51 ust. 8 zainicjowana przez Radę Gminy w Goleniowie ma charakter abstrakcyjny i nie wiąże się z wydaniem konkretnego orzeczenia czy decyzji, których konsekwencją byłoby naruszenie wzmiankowanych wolności lub praw.

Z powyższego względu Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.