Ts 70/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Pełny tekst orzeczenia
176/4/B/2008
POSTANOWIENIE
z dnia 15 kwietnia 2008 r.
Sygn. akt Ts 70/08
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Zbigniew Cieślak,
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Ludwiki, Lucjana, Łukasza i Pawła Kloch,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
UZASADNIENIE
W skardze konstytucyjnej z 27 lutego 2008 r. skarżący zarzucili, że orzeczenia sądowe wydane w ich sprawie naruszyły art. 31 ust. 2, art. 32, art. 45 ust.1, art. 7, art. 8 oraz art. 9 Konstytucji.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji przedmiotem skargi konstytucyjnej może być wyłącznie zarzut niezgodności przepisu ustawy lub innego aktu normatywnego z Konstytucją. W skardze konstytucyjnej wniesionej przez skarżących nie sformułowano jednak takiego zarzutu, jednoznacznie żądając uchylenia orzeczeń sądowych. Równocześnie skarżący nie sformułowali jakichkolwiek zarzutów w stosunku do podstawy normatywnej tych aktów. Tak określony przedmiot skargi konstytucyjnej z oczywistych względów wykracza poza zakres uprawnień Trybunału Konstytucyjnego, wynikających z art. 79 ust. l Konstytucji. Przedmiotem postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym w trybie skargi konstytucyjnej nie są akty stosowania prawa, a Trybunał Konstytucyjny nie pełni funkcji kolejnej instancji odwoławczej. Wskazanie przez skarżących konkretnego orzeczenia sądowego lub innego rozstrzygnięcia stanowi wyłącznie warunek rozpoznania zarzutów niekonstytucyjności podstawy prawnej tego orzeczenia lub rozstrzygnięcia.
Niezależnie od powyższych okoliczności będących samoistną przesłanką odmowy nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu, skarga nie spełnia także innych podstawowych wymagań, jakie wynikają z treści art. 79 ust. 1 Konstytucji oraz art. 46 i art. 47 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.). W szczególności, pełnomocnik skarżących nie wskazał na wyczerpanie przysługującej skarżącym drogi prawnej, a także na dochowanie trzymiesięcznego terminu do złożenia skargi konstytucyjnej.
Biorąc po uwagę powyższe okoliczności, należało odmówić nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu.
POSTANOWIENIE
z dnia 15 kwietnia 2008 r.
Sygn. akt Ts 70/08
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Zbigniew Cieślak,
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Ludwiki, Lucjana, Łukasza i Pawła Kloch,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
UZASADNIENIE
W skardze konstytucyjnej z 27 lutego 2008 r. skarżący zarzucili, że orzeczenia sądowe wydane w ich sprawie naruszyły art. 31 ust. 2, art. 32, art. 45 ust.1, art. 7, art. 8 oraz art. 9 Konstytucji.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji przedmiotem skargi konstytucyjnej może być wyłącznie zarzut niezgodności przepisu ustawy lub innego aktu normatywnego z Konstytucją. W skardze konstytucyjnej wniesionej przez skarżących nie sformułowano jednak takiego zarzutu, jednoznacznie żądając uchylenia orzeczeń sądowych. Równocześnie skarżący nie sformułowali jakichkolwiek zarzutów w stosunku do podstawy normatywnej tych aktów. Tak określony przedmiot skargi konstytucyjnej z oczywistych względów wykracza poza zakres uprawnień Trybunału Konstytucyjnego, wynikających z art. 79 ust. l Konstytucji. Przedmiotem postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym w trybie skargi konstytucyjnej nie są akty stosowania prawa, a Trybunał Konstytucyjny nie pełni funkcji kolejnej instancji odwoławczej. Wskazanie przez skarżących konkretnego orzeczenia sądowego lub innego rozstrzygnięcia stanowi wyłącznie warunek rozpoznania zarzutów niekonstytucyjności podstawy prawnej tego orzeczenia lub rozstrzygnięcia.
Niezależnie od powyższych okoliczności będących samoistną przesłanką odmowy nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu, skarga nie spełnia także innych podstawowych wymagań, jakie wynikają z treści art. 79 ust. 1 Konstytucji oraz art. 46 i art. 47 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.). W szczególności, pełnomocnik skarżących nie wskazał na wyczerpanie przysługującej skarżącym drogi prawnej, a także na dochowanie trzymiesięcznego terminu do złożenia skargi konstytucyjnej.
Biorąc po uwagę powyższe okoliczności, należało odmówić nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu.