Ts 147/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:XIX S 5/07 XIX S 7/06
Pełny tekst orzeczenia
170/3/B/2009
POSTANOWIENIE
z dnia 3 marca 2008 r.
Sygn. akt Ts 147/07
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Andrzej Rzepliński,
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Przedsiębiorstwa Komunikacyjno Spedycyjnego TYCHY Spółka z o.o. w sprawie zgodności:
art. 14 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179, poz. 1843) z art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
UZASADNIENIE
Skarżąca zarzuciła, że art. 14 zaskarżonej ustawy wprowadza zbyt długi, dwunastomiesięczny, termin do ponownego wystąpienia ze skargą na przewlekłość postępowania sądowego. Wykonując zarządzenie sędziego Trybunału Konstytucyjnego wzywające do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej, Skarżąca podniosła, że przez zasądzanie drobnych kwot z tytułu zwłoki oraz możliwość złożenia kolejnej skargi dopiero po dwunastu miesiącach doszło do naruszenia jej prawa rozpoznania sprawy w rozsądnym terminie.
Skarga konstytucyjna została złożona w oparciu o następujący stan faktyczny. Skarżąca w dniu 15 września 2006 r. wystąpiła ze skargą na przewlekłość postępowania sądowego. Skarga ta została oddalona postanowieniem Sądu Okręgowego w Katowicach z 1 grudnia 2006 r. (sygn. akt XIX S 7/06), który nie stwierdził przewlekłości postępowania. Kolejną skargę na przewlekłość postępowania Skarżąca wniosła 25 maja 2007 r. Postanowieniem z 14 czerwca 2007 r. Sąd Okręgowy w Katowicach (sygn. akt XIX S 5/07), w oparciu o art. 14 zaskarżonej ustawy, skargę odrzucił.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 79 ust. 1 Konstytucji oraz art. 47 ust. 1 pkt 2 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym skarga konstytucyjna jest dopuszczalna, o ile skarżący uprawdopodobni, że źródłem naruszenia jego konstytucyjnych praw są zaskarżone przepisy aktu normatywnego. W niniejszej sprawie Skarżąca twierdzi, że naruszenie jej prawa do rozpoznania sprawy w rozsądnym terminie wynika z ograniczenia czasowego do ponownego złożenia skargi na przewlekłość postępowania oraz zbyt niskich kwot zasądzanych w oparciu o art. 12 ust. 4 ustawy z 17 czerwca 2004 r.
Tak sformułowane zarzuty nie wskazują, aby źródłem naruszenia prawa Skarżącej do rozpoznania sprawy w rozsądnym terminie był zaskarżony przepis ustawy. Pomiędzy wydaniem postanowienia o nieuwzględnieniu pierwszej skargi, a złożeniem drugiej skargi na przewlekłość postępowania upłynęło niecałe sześć miesięcy. Twierdzenie, że dla zagwarantowania prawa do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki skarżący powinien móc składać skargi do sądu wyższej instancji co sześć miesięcy jest oczywiście bezzasadne. Co więcej, dopuszczenie takiej możliwości doprowadziłoby w efekcie do wydłużenia postępowań sądowych, co stanowiłoby naruszenie art. 45 ust. 1 Konstytucji.
Odnośnie do wysokości przyznawanych sum pieniężnych należy stwierdzić, że ustawa ustala ich górną granicę w wysokości 10 000 zł.
Podniesione przez Skarżącą zarzuty dotyczące postępowania Sądu Rejonowego w Tychach, w tym zarzuty nieprzedstawiania akt sprawy sądowi wyższej instancji, dotyczą płaszczyzny stosowania prawa i dlatego nie mogą być podstawą skargi konstytucyjnej.
Mając powyższe na względzie, należało orzec jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
z dnia 3 marca 2008 r.
Sygn. akt Ts 147/07
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Andrzej Rzepliński,
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Przedsiębiorstwa Komunikacyjno Spedycyjnego TYCHY Spółka z o.o. w sprawie zgodności:
art. 14 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179, poz. 1843) z art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
UZASADNIENIE
Skarżąca zarzuciła, że art. 14 zaskarżonej ustawy wprowadza zbyt długi, dwunastomiesięczny, termin do ponownego wystąpienia ze skargą na przewlekłość postępowania sądowego. Wykonując zarządzenie sędziego Trybunału Konstytucyjnego wzywające do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej, Skarżąca podniosła, że przez zasądzanie drobnych kwot z tytułu zwłoki oraz możliwość złożenia kolejnej skargi dopiero po dwunastu miesiącach doszło do naruszenia jej prawa rozpoznania sprawy w rozsądnym terminie.
Skarga konstytucyjna została złożona w oparciu o następujący stan faktyczny. Skarżąca w dniu 15 września 2006 r. wystąpiła ze skargą na przewlekłość postępowania sądowego. Skarga ta została oddalona postanowieniem Sądu Okręgowego w Katowicach z 1 grudnia 2006 r. (sygn. akt XIX S 7/06), który nie stwierdził przewlekłości postępowania. Kolejną skargę na przewlekłość postępowania Skarżąca wniosła 25 maja 2007 r. Postanowieniem z 14 czerwca 2007 r. Sąd Okręgowy w Katowicach (sygn. akt XIX S 5/07), w oparciu o art. 14 zaskarżonej ustawy, skargę odrzucił.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 79 ust. 1 Konstytucji oraz art. 47 ust. 1 pkt 2 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym skarga konstytucyjna jest dopuszczalna, o ile skarżący uprawdopodobni, że źródłem naruszenia jego konstytucyjnych praw są zaskarżone przepisy aktu normatywnego. W niniejszej sprawie Skarżąca twierdzi, że naruszenie jej prawa do rozpoznania sprawy w rozsądnym terminie wynika z ograniczenia czasowego do ponownego złożenia skargi na przewlekłość postępowania oraz zbyt niskich kwot zasądzanych w oparciu o art. 12 ust. 4 ustawy z 17 czerwca 2004 r.
Tak sformułowane zarzuty nie wskazują, aby źródłem naruszenia prawa Skarżącej do rozpoznania sprawy w rozsądnym terminie był zaskarżony przepis ustawy. Pomiędzy wydaniem postanowienia o nieuwzględnieniu pierwszej skargi, a złożeniem drugiej skargi na przewlekłość postępowania upłynęło niecałe sześć miesięcy. Twierdzenie, że dla zagwarantowania prawa do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki skarżący powinien móc składać skargi do sądu wyższej instancji co sześć miesięcy jest oczywiście bezzasadne. Co więcej, dopuszczenie takiej możliwości doprowadziłoby w efekcie do wydłużenia postępowań sądowych, co stanowiłoby naruszenie art. 45 ust. 1 Konstytucji.
Odnośnie do wysokości przyznawanych sum pieniężnych należy stwierdzić, że ustawa ustala ich górną granicę w wysokości 10 000 zł.
Podniesione przez Skarżącą zarzuty dotyczące postępowania Sądu Rejonowego w Tychach, w tym zarzuty nieprzedstawiania akt sprawy sądowi wyższej instancji, dotyczą płaszczyzny stosowania prawa i dlatego nie mogą być podstawą skargi konstytucyjnej.
Mając powyższe na względzie, należało orzec jak w sentencji.