SK 48/05
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
116/7/A/2009
POSTANOWIENIE
z dnia 14 lipca 2009 r.
Sygn. akt SK 48/05
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Marek Mazurkiewicz – przewodniczący
Stanisław Biernat – sprawozdawca
Zbigniew Cieślak
Andrzej Rzepliński
Mirosław Wyrzykowski,
po rozpoznaniu, na posiedzeniu niejawnym w dniu 14 lipca 2009 r. wniosku pełnomocnika skarżącego Felicjana Gajdusa, adwokata Jacka Urbaniaka, o zasądzenie na podstawie art. 24 ust. 2 ustawy z dnia z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.), zwrotu kosztów postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym na rzecz skarżącego od organu, który wydał akt normatywny będący przedmiotem skargi konstytucyjnej,
p o s t a n a w i a:
nie uwzględnić wniosku.
UZASADNIENIE
Po rozpoznaniu 9 lipca 2009 r. skargi konstytucyjnej o sygn. SK 48/05 Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 39 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908, ze zm.) jest zgodny z art. 30 oraz art. 47 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. W pozostałym zakresie Trybunał umorzył postępowanie.
Pełnomocnik skarżącego wraz ze skargą konstytucyjną, wniósł o zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym od organu, który wydał akt normatywny będący przedmiotem skargi konstytucyjnej.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 24 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK) zwrot kosztów postępowania orzekany jest wraz z wyrokiem uwzględniającym skargę konstytucyjną.
Stosownie do art. 24 ust. 2 drugie ustawy o TK w razie nieuwzględnienia skargi konstytucyjnej Trybunał Konstytucyjny może orzec zwrot kosztów postępowania tylko „w uzasadnionych przypadkach”. Orzeczenie takie ma jednak charakter wyjątkowy, jako odstępstwo od zasady ogólnej wyrażonej w art. 24 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy o TK.
Z powodu nieuwzględnienia skargi konstytucyjnej, przesłanka wynikająca z art. 24 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy o TK, uprawniająca do orzeczenia o zwrocie kosztów na rzecz wnoszącego skargę konstytucyjną, nie znajduje w niniejszej sprawie zastosowania. Obowiązek wykazania, że pomimo nieuwzględnienia skargi konstytucyjnej zachodzi uzasadniony przypadek, pozwalający na orzeczenie zwrotu kosztów postępowania, ciąży na skarżącym (pełnomocniku skarżącego). Ani sam skarżący, ani jego pełnomocnik nie wykazali jednak zaistnienia takich szczególnych okoliczności, które przemawiałyby za przyznaniem zwrotu kosztów postępowania. Trybunał, rozpoznając wniosek złożony w niniejszej sprawie, także nie znalazł podstaw do uznania, że zachodzi taki uzasadniony przypadek.
Z tych względów Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
z dnia 14 lipca 2009 r.
Sygn. akt SK 48/05
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Marek Mazurkiewicz – przewodniczący
Stanisław Biernat – sprawozdawca
Zbigniew Cieślak
Andrzej Rzepliński
Mirosław Wyrzykowski,
po rozpoznaniu, na posiedzeniu niejawnym w dniu 14 lipca 2009 r. wniosku pełnomocnika skarżącego Felicjana Gajdusa, adwokata Jacka Urbaniaka, o zasądzenie na podstawie art. 24 ust. 2 ustawy z dnia z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.), zwrotu kosztów postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym na rzecz skarżącego od organu, który wydał akt normatywny będący przedmiotem skargi konstytucyjnej,
p o s t a n a w i a:
nie uwzględnić wniosku.
UZASADNIENIE
Po rozpoznaniu 9 lipca 2009 r. skargi konstytucyjnej o sygn. SK 48/05 Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 39 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908, ze zm.) jest zgodny z art. 30 oraz art. 47 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. W pozostałym zakresie Trybunał umorzył postępowanie.
Pełnomocnik skarżącego wraz ze skargą konstytucyjną, wniósł o zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym od organu, który wydał akt normatywny będący przedmiotem skargi konstytucyjnej.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 24 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK) zwrot kosztów postępowania orzekany jest wraz z wyrokiem uwzględniającym skargę konstytucyjną.
Stosownie do art. 24 ust. 2 drugie ustawy o TK w razie nieuwzględnienia skargi konstytucyjnej Trybunał Konstytucyjny może orzec zwrot kosztów postępowania tylko „w uzasadnionych przypadkach”. Orzeczenie takie ma jednak charakter wyjątkowy, jako odstępstwo od zasady ogólnej wyrażonej w art. 24 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy o TK.
Z powodu nieuwzględnienia skargi konstytucyjnej, przesłanka wynikająca z art. 24 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy o TK, uprawniająca do orzeczenia o zwrocie kosztów na rzecz wnoszącego skargę konstytucyjną, nie znajduje w niniejszej sprawie zastosowania. Obowiązek wykazania, że pomimo nieuwzględnienia skargi konstytucyjnej zachodzi uzasadniony przypadek, pozwalający na orzeczenie zwrotu kosztów postępowania, ciąży na skarżącym (pełnomocniku skarżącego). Ani sam skarżący, ani jego pełnomocnik nie wykazali jednak zaistnienia takich szczególnych okoliczności, które przemawiałyby za przyznaniem zwrotu kosztów postępowania. Trybunał, rozpoznając wniosek złożony w niniejszej sprawie, także nie znalazł podstaw do uznania, że zachodzi taki uzasadniony przypadek.
Z tych względów Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.