Ts 139/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
89/2/B/2010
POSTANOWIENIE
z dnia 3 marca 2009 r.
Sygn. akt Ts 139/08
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Marian Grzybowski,
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Axel Springer Aktiengesellschaft w sprawie zgodności:
art. 1302 § 3 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.) z art. 45 ust. 1, art. 78, art. 176 ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
UZASADNIENIE
W skardze konstytucyjnej zarzucono, że art. 1302 § 3 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.; dalej: k.p.c.) jest niezgodny z art. 45 ust. 1, art. 78, art. 176 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji. Zdaniem skarżącego zaskarżony przepis stanowi nieproporcjonalne ograniczenie praw konstytucyjnych wskazanych w art. 45 ust. 1 i art. 78 Konstytucji. Skarga konstytucyjna została złożona w oparciu o następujący stan faktyczny. Wyrokiem z 25 stycznia 2007 r. (sygn. akt XVI GC 1080/05) Sąd Okręgowy w Warszawie uwzględnił w części powództwo Agory S.A. przeciwko skarżącemu. Apelacja skarżącego została odrzucona postanowieniem Sądu Okręgowego w Warszawie z 3 września 2007 r. (sygn. akt XVI GC 1080/05). Na skutek zażalenia skarżącego Sąd Apelacyjny w Warszawie częściowo utrzymał w mocy orzeczenie Sądu Okręgowego o odrzuceniu apelacji (sygn. akt I A Cz 1807/07).
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Podstawą odmowy nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej jest zbędność orzekania, o której mowa w art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.). Ze zbędnością orzekania mamy do czynienia w sytuacji, gdy Trybunał Konstytucyjny we wcześniejszym orzeczeniu dokonał oceny zarzutów skargi konstytucyjnej i stwierdził zgodność przepisów zaskarżonego aktu normatywnego ze wskazanymi wzorcami kontroli.
Zaskarżony przepis był już przedmiotem kontroli w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym. Trybunał w wyroku z 17 listopada 2008 r. (SK 33/07, OTK ZU nr 9/A/2008, poz. 154) stwierdził, że art. 1302 § 3 k.p.c. jest zgodny z art. 2, art. 45 ust. 1, art. 77 ust. 2 i art. 78 Konstytucji. We wskazanym wyroku Trybunał Konstytucyjny, odwołując się do poglądów wyrażonych we wcześniejszych orzeczeniach, wskazał m.in.: „Nie można natomiast mówić o nadmiernym rygoryzmie, jeżeli strona postępowania zastąpiona jest w postępowaniu przed sądem powszechnym przez adwokata, radcę prawnego czy rzecznika patentowego. Z samej bowiem istoty zastępstwa procesowego wypełnianego przez profesjonalnego pełnomocnika wynika uprawnione założenie, że pełnomocnik ten będzie działał fachowo, zgodnie ze swoją najlepszą wiedzą oraz należytą starannością. Dopuszczalność stosowania surowszego rygoru w odniesieniu do pism procesowych, obarczonych brakami formalnymi, wnoszonych przez pełnomocników procesowych będących profesjonalistami została potwierdzona w orzecznictwie Trybunału (por. wyroki TK z: 12 września 2006 r., SK 21/05, OTK ZU nr 8/A/2006, poz. 103; 20 grudnia 2007 r., P 39/06)”.
W cytowanym wyroku Trybunał Konstytucyjny stwierdził też, że zaskarżony przepis nie stanowi nadmiernego, czyli nieproporcjonalnego ograniczenia prawa do sądu: „rygoryzm przewidziany dla pism procesowych wnoszonych przez profesjonalnego pełnomocnika, ustanowiony w art. 1302 § 3 k.p.c., nie może być uznany za nadmierny”.
Mając powyższe na względzie, należało orzec jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
z dnia 3 marca 2009 r.
Sygn. akt Ts 139/08
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Marian Grzybowski,
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Axel Springer Aktiengesellschaft w sprawie zgodności:
art. 1302 § 3 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.) z art. 45 ust. 1, art. 78, art. 176 ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
UZASADNIENIE
W skardze konstytucyjnej zarzucono, że art. 1302 § 3 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.; dalej: k.p.c.) jest niezgodny z art. 45 ust. 1, art. 78, art. 176 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji. Zdaniem skarżącego zaskarżony przepis stanowi nieproporcjonalne ograniczenie praw konstytucyjnych wskazanych w art. 45 ust. 1 i art. 78 Konstytucji. Skarga konstytucyjna została złożona w oparciu o następujący stan faktyczny. Wyrokiem z 25 stycznia 2007 r. (sygn. akt XVI GC 1080/05) Sąd Okręgowy w Warszawie uwzględnił w części powództwo Agory S.A. przeciwko skarżącemu. Apelacja skarżącego została odrzucona postanowieniem Sądu Okręgowego w Warszawie z 3 września 2007 r. (sygn. akt XVI GC 1080/05). Na skutek zażalenia skarżącego Sąd Apelacyjny w Warszawie częściowo utrzymał w mocy orzeczenie Sądu Okręgowego o odrzuceniu apelacji (sygn. akt I A Cz 1807/07).
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Podstawą odmowy nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej jest zbędność orzekania, o której mowa w art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.). Ze zbędnością orzekania mamy do czynienia w sytuacji, gdy Trybunał Konstytucyjny we wcześniejszym orzeczeniu dokonał oceny zarzutów skargi konstytucyjnej i stwierdził zgodność przepisów zaskarżonego aktu normatywnego ze wskazanymi wzorcami kontroli.
Zaskarżony przepis był już przedmiotem kontroli w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym. Trybunał w wyroku z 17 listopada 2008 r. (SK 33/07, OTK ZU nr 9/A/2008, poz. 154) stwierdził, że art. 1302 § 3 k.p.c. jest zgodny z art. 2, art. 45 ust. 1, art. 77 ust. 2 i art. 78 Konstytucji. We wskazanym wyroku Trybunał Konstytucyjny, odwołując się do poglądów wyrażonych we wcześniejszych orzeczeniach, wskazał m.in.: „Nie można natomiast mówić o nadmiernym rygoryzmie, jeżeli strona postępowania zastąpiona jest w postępowaniu przed sądem powszechnym przez adwokata, radcę prawnego czy rzecznika patentowego. Z samej bowiem istoty zastępstwa procesowego wypełnianego przez profesjonalnego pełnomocnika wynika uprawnione założenie, że pełnomocnik ten będzie działał fachowo, zgodnie ze swoją najlepszą wiedzą oraz należytą starannością. Dopuszczalność stosowania surowszego rygoru w odniesieniu do pism procesowych, obarczonych brakami formalnymi, wnoszonych przez pełnomocników procesowych będących profesjonalistami została potwierdzona w orzecznictwie Trybunału (por. wyroki TK z: 12 września 2006 r., SK 21/05, OTK ZU nr 8/A/2006, poz. 103; 20 grudnia 2007 r., P 39/06)”.
W cytowanym wyroku Trybunał Konstytucyjny stwierdził też, że zaskarżony przepis nie stanowi nadmiernego, czyli nieproporcjonalnego ograniczenia prawa do sądu: „rygoryzm przewidziany dla pism procesowych wnoszonych przez profesjonalnego pełnomocnika, ustanowiony w art. 1302 § 3 k.p.c., nie może być uznany za nadmierny”.
Mając powyższe na względzie, należało orzec jak w sentencji.