Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 kwietnia 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach

Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2013 r. w Katowicach

sprawy z odwołania K. S. (K. S. )

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych

na skutek apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w Gliwicach

z dnia 13 grudnia 2012 r. sygn. akt VIII U 2319/12

oddala apelację.

/-/ SSA M. Małek-Bujak /-/ SSA E. Piotrowska /-/ SSA J. Ansion

Sędzia Przewodnicząca Sędzia

Sygn. akt III AUa 374/13

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 13 grudnia 2012 roku Sąd Okręgowy - Sąd Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych w Gliwicach zmienił zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Z. z dnia 29 czerwca 2012 roku w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu K. S. prawo do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych począwszy od ukończenia 60 lat życia.

Sąd Okręgowy ustalił, że ubezpieczony K. S., urodzony (...), 60 lat ukończył(...) roku, a w dniu 13 marca 2012 roku złożył wniosek
o przyznanie prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu wykonywania pracy w szczególnych warunkach, rozwiązał stosunek pracy do dnia 31 grudnia 1998 roku.

Ubezpieczony na dzień 1 stycznia 1999 roku legitymuje się okresem składkowym
i nieskładkowym w wymiarze ponad 25 lat, jednakże nie udowodnił 15 - letniego okresu pracy w warunkach szczególnych.

Organ rentowy nie uznał za pracę w warunkach szczególnych pracy w okresach od
20 czerwca 1973 roku do 3 lutego 1985 roku, ponieważ ubezpieczony nie przedłożył stosownego świadectwa pracy o wykonywaniu pracy w szczególnych warunkach, a tym samym nie udowodnił wymaganego, co najmniej 15 - letniego stażu pracy w warunkach szczególnych, a jedynie 9 lat, 4 miesiące i 19 dni.

Sporną kwestią w niniejszej sprawie jest ustalenie, czy ubezpieczony spełnia przesłanki do nabycia emerytury wcześniejszej z tytułu pracy w warunkach szczególnych po ukończeniu 60 roku życia.

Sąd I instancji powołując się na treść art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku wskazał, że warunkiem nabycia uprawnień emerytalnych według tego przepisu jest spełnienie przesłanki stażu przed dniem 1 stycznia 1999 roku, natomiast brak w treści art. 184 przesłanki końcowej daty spełnienia pozostałych warunków nabycia uprawnień emerytalnych (tj. na dzień 31 grudnia 2008r.) powoduje, że ubezpieczeni, którzy w chwili wejścia w życie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych posiadali wymagany okres ubezpieczenia (szczególny i zwykły), mogą realizować prawo do emerytury na starych zasadach po osiągnięciu wieku emerytalnego określonego w art. 32 również po dniu
31 grudnia 2008 r. oraz nieprzystąpieniu do OFE i rozwiązaniu stosunku pracy.

Wszystkie powołane przesłanki muszą zostać spełnione łącznie.

Na podstawie zeznań świadków: J. S., J. Z. i W. A., którzy byli współpracownikami ubezpieczonego Sąd Okręgowy uznał,
że w spornym okresie od 20 czerwca 1973 roku do 3 lutego 1985 roku, w czasie zatrudnienia w Browarach (...) w Z., ubezpieczony wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracę w warunkach szczególnych na stanowisku kierowcy pojazdu powyżej
3,5 tony, co potwierdzają również zeznania ubezpieczonego spójne z zeznaniami świadków.

Sąd Okręgowy uznał, że znajduje to również odzwierciedlenie w kserokopii dokumentów, dołączonych do pisma wyjaśniającego (...) Urzędu Wojewódzkiego
w K. z dnia 30 kwietnia 2012 roku, zawarte na kartach 24 - 33 akt emerytalnych ubezpieczonego.

Praca ubezpieczonego w spornym okresie na stanowisku kierowcy była pracą wymienioną w wykazie A załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego, określającego prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego, a postępowanie dowodowe w sposób nie budzący wątpliwości wykazało, że ubezpieczony spełnia wszystkie przesłanki określone w powołanych wyżej przepisach, pozwalające na przyznanie mu prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach. Bez wątpienia przed dniem 1 stycznia 1999 roku, co najmniej przez okres 15 lat wykonywał prace w szczególnych warunkach, a pozostałe warunki wynikające z treści art. 184 w związku z 32 ust. 1 ustawy
z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych nie były sporne.

Apelację od wyroku wniósł organ rentowy.

Zaskarżając wyrok Sądu Okręgowego w całości organ rentowy zarzucił temu wyrokowi:

- naruszenie przepisów prawa procesowego - art. 233 § 1 k.p.c. poprzez przekroczenie przez Sąd I instancji granic swobodnej oceny dowodów i błędne ustalenie, że odwołujący
w okresie od 20 czerwca 1973 roku do 3 lutego 1985 roku wykonywał pracę w szczególnych warunkach jako kierowca pojazdu powyżej 3,5 tony,

- naruszenie przepisów prawa materialnego - art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w związku z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, poprzez błędne uznanie, że odwołujący spełnił wszystkie przesłanki wymienione w/w przepisami i błędne przyznanie odwołującemu prawa do emerytury z tytułu pracy
w warunkach szczególnych poczynając od ukończenia 60 lat życia.

W oparciu o podniesione zarzuty apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku
w całości i oddalenie odwołania.

W uzasadnieniu apelacji organ rentowy podniósł, że Sąd Okręgowy w toku postępowania pominął dowód ze znajdującego się w aktach sprawy dokumentu Urzędu Wojewódzkiego w K., z którego wynika, że likwidator (...) Zakładów (...) w Z. podał, iż w dokumentach zakładu brak jest świadectwa pracy
w warunkach szczególnych dotyczących ubezpieczonego. Ponadto Sąd Okręgowy bezpodstawnie oddalił wnioskowany przez organ rentowy wniosek o przeprowadzenie dowodu z akt osobowych ubezpieczonego.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja organu rentowego jest oczywiście bezzasadna.

Kwestią sporną w postępowaniu apelacyjnym było, czy Sąd I instancji orzekając na podstawie dowodu z zeznań świadków oraz wobec nieprzeprowadzenia dowodu z dokumentu o braku świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych naruszył art. 233
§ 1 k.p.c. a w konsekwencji art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach
i rentach z FUS uznając, że ubezpieczony spełnił łącznie powołane w tym przepisie przesłanki uprawniające go do nabycia prawa orzeczonego w sentencji wyroku Sądu Okręgowego.

Sąd Apelacyjny w całości podzielił ocenę dowodów przedstawioną w uzasadnieniu wyroku Sądu Okręgowego uznając, że Sąd ten nie przekroczył swobodnej oceny dowodów,
a to wobec zeznań świadków wskazujących, że ubezpieczony przez cały okres zatrudnienia prowadził ciężkie samochody ciężarowe, a jego pierwsza umowa z 1973 roku opiewała na samochody ciężarowe powyżej 4,5 tony.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że w toku postępowania dowodowego Sąd wobec braku dokumentów przeprowadza postępowanie dowodowe w oparciu o inne dostępne dowody, w tym także dowody ze świadków.

Skoro zatem ubezpieczony nie dysponował dokumentami potwierdzającymi charakter jego zatrudnienia natomiast wskazał świadków, z którymi pracował w spornym okresie, Sąd nie miał podstaw do pominięcia takich dowodów, tym bardziej, że zeznania te były spójne
i niesprzeczne oraz potwierdzały informacje wynikające z zeznań ubezpieczonego
w charakterze strony, a także potwierdzały dostępną szczątkową dokumentację.

W tej sytuacji Sąd nie miał również podstaw do kwestionowania tych zeznań tylko dlatego, że likwidator pracodawcy ubezpieczonego nie dysponował świadectwem wykonywania przez ubezpieczonego pracy w warunkach szczególnych.

W konsekwencji Sąd - rozstrzygając spór w oparciu o tak zgromadzony materiał dowodowy - nie naruszył swobodnej oceny dowodów, a nieprzeprowadzenie przez ten Sąd wnioskowanego przez apelującego dowodu „ z braku świadectwa pracy” nie miało wpływu na rozstrzygnięcie.

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny na mocy art. 385 k.p.c. orzekł
o oddaleniu apelacji jako oczywiście bezzasadnej.

/-/ SSA M. Małek-Bujak /-/ SSA E. Piotrowska /-/ SSA J. Ansion

Sędzia Przewodnicząca Sędzia

JM