SK 8/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
118/9/A/2010
POSTANOWIENIE
z dnia 29 listopada 2010 r.
Sygn. akt SK 8/10
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Teresa Liszcz – przewodniczący
Wojciech Hermeliński
Ewa Łętowska
Marek Mazurkiewicz – sprawozdawca
Andrzej Rzepliński,
po rozpoznaniu, na posiedzeniu niejawnym w dniu 29 listopada 2010 r., wniosku pełnomocników skarżącego Leszka Mirosława Hudały, adwokata Marcina Ciemińskiego i innych, o wydanie orzeczenia w sprawie zwrotu kosztów postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym,
p o s t a n a w i a:
nie uwzględnić wniosku.
UZASADNIENIE
Pełnomocnicy skarżącego wraz ze złożeniem skargi konstytucyjnej wystąpili z wnioskiem o zasądzenie na rzecz skarżącego zwrotu kosztów postępowania przed Trybunałem według norm przepisanych na podstawie art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK).
Trybunał Konstytucyjny postanowieniem z 29 listopada 2010 r. umorzył postępowanie na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o TK ze względu na zbędność wydania wyroku.
Zgodnie z art. 24 ust. 2 ustawy o TK Trybunał Konstytucyjny orzeka zwrot kosztów postępowania wraz z wyrokiem uwzględniającym skargę konstytucyjną. Oznacza to, że Trybunał co do zasady orzeka o zwrocie kosztów postępowania tylko wówczas, gdy skarga została uwzględniona. W uzasadnionych przypadkach Trybunał może orzec zwrot kosztów postępowania również, gdy nie uwzględnił skargi konstytucyjnej (art. 24 ust. 2 zdanie drugie ustawy o TK). Takie orzeczenie ma jednak charakter wyjątkowy.
Zwrot kosztów postępowania, w wypadku nieuwzględnienia skargi konstytucyjnej – a taka sytuacja zachodzi w niniejszej sprawie – ma charakter wyjątkowy i jest odstępstwem od zasady ogólnej. W niniejszej sprawie Trybunał Konstytucyjny, rozpoznając wniosek pełnomocników skarżących, nie znalazł podstaw do uznania, że zachodzi „uzasadniony przypadek”, pozwalający na orzeczenie zwrotu kosztów postępowania.
Z tych względów Trybunał Konstytucyjny postanowił jak na wstępie.
POSTANOWIENIE
z dnia 29 listopada 2010 r.
Sygn. akt SK 8/10
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Teresa Liszcz – przewodniczący
Wojciech Hermeliński
Ewa Łętowska
Marek Mazurkiewicz – sprawozdawca
Andrzej Rzepliński,
po rozpoznaniu, na posiedzeniu niejawnym w dniu 29 listopada 2010 r., wniosku pełnomocników skarżącego Leszka Mirosława Hudały, adwokata Marcina Ciemińskiego i innych, o wydanie orzeczenia w sprawie zwrotu kosztów postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym,
p o s t a n a w i a:
nie uwzględnić wniosku.
UZASADNIENIE
Pełnomocnicy skarżącego wraz ze złożeniem skargi konstytucyjnej wystąpili z wnioskiem o zasądzenie na rzecz skarżącego zwrotu kosztów postępowania przed Trybunałem według norm przepisanych na podstawie art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK).
Trybunał Konstytucyjny postanowieniem z 29 listopada 2010 r. umorzył postępowanie na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o TK ze względu na zbędność wydania wyroku.
Zgodnie z art. 24 ust. 2 ustawy o TK Trybunał Konstytucyjny orzeka zwrot kosztów postępowania wraz z wyrokiem uwzględniającym skargę konstytucyjną. Oznacza to, że Trybunał co do zasady orzeka o zwrocie kosztów postępowania tylko wówczas, gdy skarga została uwzględniona. W uzasadnionych przypadkach Trybunał może orzec zwrot kosztów postępowania również, gdy nie uwzględnił skargi konstytucyjnej (art. 24 ust. 2 zdanie drugie ustawy o TK). Takie orzeczenie ma jednak charakter wyjątkowy.
Zwrot kosztów postępowania, w wypadku nieuwzględnienia skargi konstytucyjnej – a taka sytuacja zachodzi w niniejszej sprawie – ma charakter wyjątkowy i jest odstępstwem od zasady ogólnej. W niniejszej sprawie Trybunał Konstytucyjny, rozpoznając wniosek pełnomocników skarżących, nie znalazł podstaw do uznania, że zachodzi „uzasadniony przypadek”, pozwalający na orzeczenie zwrotu kosztów postępowania.
Z tych względów Trybunał Konstytucyjny postanowił jak na wstępie.