SK 35/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
16/2/A/2010
POSTANOWIENIE
z dnia 22 lutego 2010 r.
Sygn. akt SK 35/08
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Ewa Łętowska – przewodniczący
Marek Mazurkiewicz
Janusz Niemcewicz
Andrzej Rzepliński – sprawozdawca
Mirosław Wyrzykowski,
po rozpoznaniu, na posiedzeniu niejawnym w dniu 22 lutego 2010 r., wniosku pełnomocnika skarżącego Ryszarda Ginelli o zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych,
p o s t a n a w i a:
na podstawie art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638, z 2001 r. Nr 98, poz. 1070, z 2005 r. Nr 169, poz. 1417 oraz z 2009 r. Nr 56, poz. 459) nie uwzględnić wniosku.
UZASADNIENIE
1. Po rozpoznaniu skargi konstytucyjnej R. Ginelli w wyroku z 19 stycznia 2010 r. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 228 § 2 pkt 5 ustawy z dnia 18 września 2001 r. – Kodeks morski (Dz. U. z 2009 r. Nr 217, poz. 1689) nie jest niezgodny z art. 22 w związku z art. 20 i art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Równocześnie na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638, z 2001 r. Nr 98, poz. 1070, z 2005 r. Nr 169, poz. 1417 oraz z 2009 r. Nr 56, poz. 459) Trybunał postanowił umorzyć postępowanie w pozostałym zakresie ze względu na niedopuszczalność wydania wyroku.
2. Pełnomocnik skarżącego w skardze konstytucyjnej wniósł o zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych, nie uzasadniając bliżej tego wniosku.
3. Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Z art. 24 ust. 2 ustawy o TK wynika, że Trybunał zobowiązany jest orzec o zwrocie kosztów na rzecz wnoszącego skargę w sytuacji, gdy skarga konstytucyjna została uwzględniona (zdanie 1), a w uzasadnionych przypadkach może rozważyć orzeczenie o zwrocie kosztów również wtedy, gdy nie znalazł podstaw do uwzględnienia skargi (zdanie 2). W wyroku rozstrzygającym niniejszą sprawę Trybunał nie uwzględnił skargi konstytucyjnej, orzekając, że wskazany przez skarżącego podstawowy wzorzec kontroli – wolność prowadzenia działalności gospodarczej – był wzorcem nieadekwatnym do kontroli konstytucyjności zaskarżonego przepisu ustawy z 18 września 2001 r. – Kodeks morski, a w pozostałym zakresie umorzył postępowanie ze względu na niedopuszczalność wydania wyroku.
Trybunał zaznacza, że zwrot kosztów postępowania w zaistniałej w niniejszej sprawie sytuacji nieuwzględnienia skargi ma charakter wyjątkowy i jest odstępstwem od zasady ogólnej. Oznacza to, że pojęcie „uzasadnionego przypadku” musi być interpretowane ściśle i nie może podlegać wykładni rozszerzającej.
W sprawie, której dotyczy rozpoznawany wniosek o zwrot kosztów, Trybunał Konstytucyjny nie znalazł podstaw do uznania, że zachodzi „uzasadniony przypadek”, o którym stanowi art. 24 ust. 2 zdanie drugie ustawy o TK.
Mając powyższe na uwadze należało postanowić jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
z dnia 22 lutego 2010 r.
Sygn. akt SK 35/08
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Ewa Łętowska – przewodniczący
Marek Mazurkiewicz
Janusz Niemcewicz
Andrzej Rzepliński – sprawozdawca
Mirosław Wyrzykowski,
po rozpoznaniu, na posiedzeniu niejawnym w dniu 22 lutego 2010 r., wniosku pełnomocnika skarżącego Ryszarda Ginelli o zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych,
p o s t a n a w i a:
na podstawie art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638, z 2001 r. Nr 98, poz. 1070, z 2005 r. Nr 169, poz. 1417 oraz z 2009 r. Nr 56, poz. 459) nie uwzględnić wniosku.
UZASADNIENIE
1. Po rozpoznaniu skargi konstytucyjnej R. Ginelli w wyroku z 19 stycznia 2010 r. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 228 § 2 pkt 5 ustawy z dnia 18 września 2001 r. – Kodeks morski (Dz. U. z 2009 r. Nr 217, poz. 1689) nie jest niezgodny z art. 22 w związku z art. 20 i art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Równocześnie na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638, z 2001 r. Nr 98, poz. 1070, z 2005 r. Nr 169, poz. 1417 oraz z 2009 r. Nr 56, poz. 459) Trybunał postanowił umorzyć postępowanie w pozostałym zakresie ze względu na niedopuszczalność wydania wyroku.
2. Pełnomocnik skarżącego w skardze konstytucyjnej wniósł o zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych, nie uzasadniając bliżej tego wniosku.
3. Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Z art. 24 ust. 2 ustawy o TK wynika, że Trybunał zobowiązany jest orzec o zwrocie kosztów na rzecz wnoszącego skargę w sytuacji, gdy skarga konstytucyjna została uwzględniona (zdanie 1), a w uzasadnionych przypadkach może rozważyć orzeczenie o zwrocie kosztów również wtedy, gdy nie znalazł podstaw do uwzględnienia skargi (zdanie 2). W wyroku rozstrzygającym niniejszą sprawę Trybunał nie uwzględnił skargi konstytucyjnej, orzekając, że wskazany przez skarżącego podstawowy wzorzec kontroli – wolność prowadzenia działalności gospodarczej – był wzorcem nieadekwatnym do kontroli konstytucyjności zaskarżonego przepisu ustawy z 18 września 2001 r. – Kodeks morski, a w pozostałym zakresie umorzył postępowanie ze względu na niedopuszczalność wydania wyroku.
Trybunał zaznacza, że zwrot kosztów postępowania w zaistniałej w niniejszej sprawie sytuacji nieuwzględnienia skargi ma charakter wyjątkowy i jest odstępstwem od zasady ogólnej. Oznacza to, że pojęcie „uzasadnionego przypadku” musi być interpretowane ściśle i nie może podlegać wykładni rozszerzającej.
W sprawie, której dotyczy rozpoznawany wniosek o zwrot kosztów, Trybunał Konstytucyjny nie znalazł podstaw do uznania, że zachodzi „uzasadniony przypadek”, o którym stanowi art. 24 ust. 2 zdanie drugie ustawy o TK.
Mając powyższe na uwadze należało postanowić jak w sentencji.