Ts 67/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I C 424/04 V ACa 670/07
Pełny tekst orzeczenia
414/6/B/2010
POSTANOWIENIE
z dnia 16 września 2010 r.
Sygn. akt Ts 67/08
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Maria Gintowt-Jankowicz,
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Dariusza N. w sprawie zgodności:
art. 299 § 1 i 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, ze zm.) z art. 64 ust. 1 i 2 w zw. z art. 32 ust. 1, art. 21 ust. 1 oraz art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
UZASADNIENIE
W skardze konstytucyjnej z 27 lutego 2008 r. wniesiono o stwierdzenie niezgodności art. 299 § 1 i 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, ze zm.; dalej: k.s.h.) z art. 64 ust. 1 i 2 w zw. z art. 32 ust. 1, art. 21 ust. 1 oraz art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Skarga konstytucyjna została złożona w oparciu o następujący stan faktyczny. Wyrokiem z dnia 28 czerwca 2007 r. Sąd Okręgowy w Gliwicach – I Wydział Cywilny (sygn. akt I C 424/04) zasądził od skarżącego świadczenie pieniężne na rzecz Biura Informacyjno-Prawnego „Akcept” Spółka Akcyjna w Katowicach. Wyrokiem z dnia 30 października 2007 r. Sąd Apelacyjny w Katowicach – V Wydział Cywilny (sygn. akt V ACa 670/07) oddalił apelację skarżącego.
Skarżący zarzucił w skardze konstytucyjnej, że art. 299 § 1 i 2 k.s.h. prowadzi do naruszenia równej dla wszystkich ochrony własności i innych praw majątkowych, ustalając niekorzystne w stosunku do innych osób prawnych zasady odpowiedzialności członka zarządu za zobowiązania spółki. Przepisy te, zdaniem skarżącego, nie spełniają także wymogów jasności i komunikatywności.
Zarządzeniem z dnia 29 stycznia 2009 r. sędzia Trybunału Konstytucyjnego wezwał skarżącego do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej przez: (1) podanie daty doręczenia orzeczenia, które skarżący uważa za ostateczne w rozumieniu art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym; (2) doręczenie pełnomocnictwa do sporządzenia skargi konstytucyjnej; (3) dokładne określenie sposobu naruszenia konstytucyjnych praw i wolności skarżącego wyrażonych w art. 64 ust. 1 i 2 Konstytucji przez zaskarżone przepisy art. 299 § 1 i 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, ze zm.).
Zarządzenie zostało przesłane na podany przez pełnomocnika skarżącego adres do doręczeń 30 stycznia 2009 r. Zarządzenie zostało zwrócone przez Pocztę Polską 9 lutego 2009 r., z adnotacją na zwrotnym potwierdzeniu odbioru dokonaną 3 lutego 2009 r., że adresat jest nieznany. Zgodnie z art. 136 § 1 i 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.), stosowanymi odpowiednio w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym, strony i ich przedstawiciele mają obowiązek zawiadamiać sąd o każdej zmianie swego zamieszkania. W razie zaniedbania tego obowiązku pismo sądowe pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia, chyba że nowy adres jest sądowi znany. Zarządzenie uznać należy zatem za doręczone. W związku z powyższym należy stwierdzić, że skarżący pomimo prawidłowego wezwania nie uzupełnił wskazanych braków skargi konstytucyjnej. Zgodnie z art. 49 w zw. z art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.) nieusunięcie braków skargi konstytucyjnej w ustawowym terminie 7 dni stanowi samoistną podstawę odmowy nadania biegu skardze.
Mając powyższe na względzie należało orzec jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
z dnia 16 września 2010 r.
Sygn. akt Ts 67/08
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Maria Gintowt-Jankowicz,
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Dariusza N. w sprawie zgodności:
art. 299 § 1 i 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, ze zm.) z art. 64 ust. 1 i 2 w zw. z art. 32 ust. 1, art. 21 ust. 1 oraz art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
UZASADNIENIE
W skardze konstytucyjnej z 27 lutego 2008 r. wniesiono o stwierdzenie niezgodności art. 299 § 1 i 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, ze zm.; dalej: k.s.h.) z art. 64 ust. 1 i 2 w zw. z art. 32 ust. 1, art. 21 ust. 1 oraz art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Skarga konstytucyjna została złożona w oparciu o następujący stan faktyczny. Wyrokiem z dnia 28 czerwca 2007 r. Sąd Okręgowy w Gliwicach – I Wydział Cywilny (sygn. akt I C 424/04) zasądził od skarżącego świadczenie pieniężne na rzecz Biura Informacyjno-Prawnego „Akcept” Spółka Akcyjna w Katowicach. Wyrokiem z dnia 30 października 2007 r. Sąd Apelacyjny w Katowicach – V Wydział Cywilny (sygn. akt V ACa 670/07) oddalił apelację skarżącego.
Skarżący zarzucił w skardze konstytucyjnej, że art. 299 § 1 i 2 k.s.h. prowadzi do naruszenia równej dla wszystkich ochrony własności i innych praw majątkowych, ustalając niekorzystne w stosunku do innych osób prawnych zasady odpowiedzialności członka zarządu za zobowiązania spółki. Przepisy te, zdaniem skarżącego, nie spełniają także wymogów jasności i komunikatywności.
Zarządzeniem z dnia 29 stycznia 2009 r. sędzia Trybunału Konstytucyjnego wezwał skarżącego do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej przez: (1) podanie daty doręczenia orzeczenia, które skarżący uważa za ostateczne w rozumieniu art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym; (2) doręczenie pełnomocnictwa do sporządzenia skargi konstytucyjnej; (3) dokładne określenie sposobu naruszenia konstytucyjnych praw i wolności skarżącego wyrażonych w art. 64 ust. 1 i 2 Konstytucji przez zaskarżone przepisy art. 299 § 1 i 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, ze zm.).
Zarządzenie zostało przesłane na podany przez pełnomocnika skarżącego adres do doręczeń 30 stycznia 2009 r. Zarządzenie zostało zwrócone przez Pocztę Polską 9 lutego 2009 r., z adnotacją na zwrotnym potwierdzeniu odbioru dokonaną 3 lutego 2009 r., że adresat jest nieznany. Zgodnie z art. 136 § 1 i 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.), stosowanymi odpowiednio w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym, strony i ich przedstawiciele mają obowiązek zawiadamiać sąd o każdej zmianie swego zamieszkania. W razie zaniedbania tego obowiązku pismo sądowe pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia, chyba że nowy adres jest sądowi znany. Zarządzenie uznać należy zatem za doręczone. W związku z powyższym należy stwierdzić, że skarżący pomimo prawidłowego wezwania nie uzupełnił wskazanych braków skargi konstytucyjnej. Zgodnie z art. 49 w zw. z art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.) nieusunięcie braków skargi konstytucyjnej w ustawowym terminie 7 dni stanowi samoistną podstawę odmowy nadania biegu skardze.
Mając powyższe na względzie należało orzec jak w sentencji.