Ts 201/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I OSK 630/08 I SA/Wa 1686/07
Pełny tekst orzeczenia
229/3/B/2010
POSTANOWIENIE
z dnia 23 marca 2010 r.
Sygn. akt Ts 201/09
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Teresa Liszcz,
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Wiktora B. w sprawie zgodności:
art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 79, poz. 464, ze zm.) z art. 21 oraz art. 64 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
UZASADNIENIE
W skardze konstytucyjnej z 18 sierpnia 2009 r. zakwestionowana została zgodność art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 79, poz. 464, ze zm.) z art. 21 oraz art. 64 Konstytucji.
Skarżący wskazał, że zakwestionowany przepis narusza konstytucyjną regulację prawa własności „poprzez dopuszczenie do wywłaszczenia obywateli z prawa do zwrotu nieruchomości bez wyraźnego celu publicznego jak i odszkodowania”.
Skarżący nie dołączył do skargi konstytucyjnej rozstrzygnięć organów władzy publicznej i nie zawarł uzasadnienia zarzutów niekonstytucyjności przepisów ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości. Zarządzeniem z 14 października 2009 r. skarżący został wezwany do usunięcia braków formalnych skargi przez: (1) wskazanie, jakie konstytucyjne wolności lub prawa przysługujące skarżącemu zostały naruszone przepisem będącym – zdaniem skarżącego – podstawą ostatecznego rozstrzygnięcia w jego sprawie; (2) wyjaśnienie, w jaki sposób przepisy stanowiące przedmiot skargi prowadzą do naruszenia konstytucyjnych wolności lub praw, o których mowa w pkt 1 niniejszego zarządzenia; (3) doręczenie pięciu egzemplarzy pełnomocnictwa procesowego szczegółowego do sporządzenia skargi konstytucyjnej; (4) doręczenie pięciu egzemplarzy decyzji Wojewody Katowickiego z 18 kwietnia 1996 r. (nr G.II-5/8224/631/92); (5) doręczenie pięciu egzemplarzy decyzji Ministra Budownictwa z 27 kwietnia 2007 r. (znak BO2e-784-R-15/07); (6) doręczenie czterech egzemplarzy decyzji Ministra Budownictwa z 9 sierpnia 2007 r. (znak BO2e-784-WP-15/07); (7) doręczenie czterech egzemplarzy wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 22 stycznia 2008 r. (sygn. akt I SA/Wa 1686/07); (8) doręczenie czterech egzemplarzy wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 kwietnia 2009 r. (sygn. akt I OSK 630/08).
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 36 ust. 2 w związku z art. 49 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.) skarżący został wezwany zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego, wydanym 14 października 2009 r., a doręczonym 19 października 2009 r., do usunięcia braków formalnych skargi. Trybunał Konstytucyjny stwierdza, że skarżący nie wykonał zarządzenia sędziego, nie uzupełnił bowiem braków formalnych w ustawowym terminie 7 dni od dnia doręczenia zarządzenia.
Zgodnie z art. 49 w związku art. 36 ust. 3 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, okoliczność ta stanowi przesłankę odmowy nadania skardze dalszego biegu.
Mając powyższe na uwadze, Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
z dnia 23 marca 2010 r.
Sygn. akt Ts 201/09
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Teresa Liszcz,
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Wiktora B. w sprawie zgodności:
art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 79, poz. 464, ze zm.) z art. 21 oraz art. 64 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
UZASADNIENIE
W skardze konstytucyjnej z 18 sierpnia 2009 r. zakwestionowana została zgodność art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 79, poz. 464, ze zm.) z art. 21 oraz art. 64 Konstytucji.
Skarżący wskazał, że zakwestionowany przepis narusza konstytucyjną regulację prawa własności „poprzez dopuszczenie do wywłaszczenia obywateli z prawa do zwrotu nieruchomości bez wyraźnego celu publicznego jak i odszkodowania”.
Skarżący nie dołączył do skargi konstytucyjnej rozstrzygnięć organów władzy publicznej i nie zawarł uzasadnienia zarzutów niekonstytucyjności przepisów ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości. Zarządzeniem z 14 października 2009 r. skarżący został wezwany do usunięcia braków formalnych skargi przez: (1) wskazanie, jakie konstytucyjne wolności lub prawa przysługujące skarżącemu zostały naruszone przepisem będącym – zdaniem skarżącego – podstawą ostatecznego rozstrzygnięcia w jego sprawie; (2) wyjaśnienie, w jaki sposób przepisy stanowiące przedmiot skargi prowadzą do naruszenia konstytucyjnych wolności lub praw, o których mowa w pkt 1 niniejszego zarządzenia; (3) doręczenie pięciu egzemplarzy pełnomocnictwa procesowego szczegółowego do sporządzenia skargi konstytucyjnej; (4) doręczenie pięciu egzemplarzy decyzji Wojewody Katowickiego z 18 kwietnia 1996 r. (nr G.II-5/8224/631/92); (5) doręczenie pięciu egzemplarzy decyzji Ministra Budownictwa z 27 kwietnia 2007 r. (znak BO2e-784-R-15/07); (6) doręczenie czterech egzemplarzy decyzji Ministra Budownictwa z 9 sierpnia 2007 r. (znak BO2e-784-WP-15/07); (7) doręczenie czterech egzemplarzy wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 22 stycznia 2008 r. (sygn. akt I SA/Wa 1686/07); (8) doręczenie czterech egzemplarzy wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 kwietnia 2009 r. (sygn. akt I OSK 630/08).
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 36 ust. 2 w związku z art. 49 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.) skarżący został wezwany zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego, wydanym 14 października 2009 r., a doręczonym 19 października 2009 r., do usunięcia braków formalnych skargi. Trybunał Konstytucyjny stwierdza, że skarżący nie wykonał zarządzenia sędziego, nie uzupełnił bowiem braków formalnych w ustawowym terminie 7 dni od dnia doręczenia zarządzenia.
Zgodnie z art. 49 w związku art. 36 ust. 3 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, okoliczność ta stanowi przesłankę odmowy nadania skardze dalszego biegu.
Mając powyższe na uwadze, Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.