Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 09 kwietnia 2013r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we W.

w składzie:

Przewodniczący: SSR Barbara Bonczar

Protokolant: Grażyna Mazurkiewicz

po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym w dniu 09 kwietnia 2013r. we W.

sprawy z odwołania W. W.

od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w województwie (...)

z dnia 22 listopada 2012r. znak: (...). (...)

w sprawie W. W.

przeciwko Wojewódzkiemu Zespołowi do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w województwie (...)

o ustalenie stopnia niepełnosprawności

oddala odwołanie.

Sygn. akt X U 26/13

UZASADNIENIE:

Pismem z dnia 05 stycznia 2013 r. (prezentata Wojewódzkiego Zespołu ds Orzekania o Niepełnosprawności w województwie (...) 08.01.2013 r.) ubezpieczony W. W. wniósł odwołanie od orzeczenia o niepełnosprawności Wojewódzkiego Zespołu do spraw Orzekania o Niepełnosprawności w województwie (...) z dnia 22.11.2012 r., (...). (...) żądając jej zmiany poprzez określenie jego schorzenia kręgosłupa jako przyczynę niepełnosprawności oraz określenie stopnia niepełnosprawności na stałe.

Uzasadniając swoje żądanie ubezpieczony podniósł, iż zaskarżone orzeczenie naruszyło prawnie poprzednie orzeczenie o niepełnosprawności z dnia 27.03.2001 r. o charakterze trwałym i wydanym na stałe. Zaskarżone orzeczenie nie uwzględniło podstawowej przyczyny niepełnosprawności 05-R (ustalonej uprzednio na stałe), a przy tym symboli 10-N (zaburzeń neurologicznych towarzyszących), jedynie podało symbol 02-P, czyniąc go niejasnym w prawnej interpretacji. Orzeczenie o stopniu niepełnosprawności powinno określać stopień naruszenia sprawności całego organizmu ze względu na wszystkie jego upośledzenia, podając choroby zasadnicze.

Ubezpieczony wyjaśnił, iż zaskarżone orzeczenie o stopniu niepełnosprawności podaje symbol 02-P stwierdzając, że niepełnosprawność istnieje od 1980 r., co wskazuje na istnienie niepełnosprawności od 32 lat. Mimo leczenia przez lata nie nastąpiła poprawa zdrowia i nic nie wskazuje, aby w ciągu najbliższych 10 miesięcy miała nastąpić zmiana na lepsze.

Stąd zdaniem ubezpieczonego zaskarżone orzeczenie zawiera błędy prawne i rzeczowe. W konsekwencji pogarsza jego sytuację prawną, zagraża bezpieczeństwu zdrowia i życia podczas zatrudnienia ubezpieczonego, a także tworzy nieporozumienia przy występowaniu przez ubezpieczonego w urzędach, czy przed ewentualnym przyszłym pracodawcą.

Ubezpieczony wyjaśnił, iź pierwsze orzeczenie o niepełnosprawności otrzymał w roku 1997 na terenie Niemiec Zachodnich na stałe, głównie ze względu na upośledzenie narządu ruch i związanych z tym zaburzeń neurologicznych, która trwa od 1980 r. Następnie w 2002 r. w Polsce orzeczono stopień niepełnosprawności nadal na stałe, a zaskarżony orzeczeniem przedmiotową niepełnosprawność określił jako czasową do 30.11.2013 r.

Ubezpieczony podał, iż od 1997 r. cierpi na schorzenia kręgosłupa ograniczające znacznie jego sprawność ruchową. Po 10 minutach chodzenia ubezpieczony musi się położyć, aby odciążyć nacisk na kręgosłup. Ubezpieczony podniósł, że zdjęcia tomografii komputerowej wykonywane w pozycji leżącej nie pokazują obrazu dysku przy jego całkowitym obciążeniu, a mimo to wystarczyły one lekarzowi ortopedzie do postawienia diagnozy. Ubezpieczony podniósł również, iż lekarz ortopeda nie przeprowadził wywiadu oraz nie wziął pod uwagę wieku ubezpieczonego oraz długotrwałości schorzeń.

Ubezpieczony wyjaśnił, iż od 1997 r., czyli od pojawienia się schorzeń kręgosłupa, cierpi na zaburzenia snu, stany depresyjne, stałe rozdrażnienie, brak koncentracji i zmęczenie związane z brakiem właściwego nocnego snu. Był leczony farmakologicznie, ale nie przyniosło to poprawy, a wręcz pogorszyło to problemy żołądkowe ubezpieczonego.

Organ rentowy, Wojewódzki Zespół ds. Orzekania o niepełnosprawności, w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie w całości.

W uzasadnieniu organ rentowy potwierdził wniesienie odwołania w terminie, ale jednocześnie stwierdził, iż nie widzi podstaw do zmiany zaskarżonego orzeczenia, bowiem zostało ono wydane zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Organ rentowy stwierdził, że werdykt organu I instancji jest sprzeczny z obowiązującymi w tej materii przepisami prawa, wobec czego uchylił odmowę wydania orzeczenia o stopniu niepełnosprawności w całości i uznał, iż nastąpiła zmiana w stanie zdrowia uzasadniająca wydanie nowego orzeczenia.

Organ rentowy wyjaśnił, iż w przypadku ubezpieczonego zmiana w stanie zdrowia polega na konieczności okresowej zmiany stopnia niepełnosprawności schorzeń typu 02-P.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wojewódzki Zespół do spraw Orzekania o Niepełnosprawności w województwie (...) orzeczeniem o niepełnosprawności z dnia
22 listopada 2012 r. uchylił w całości zaskarżone orzeczenie o odmowie wydania orzeczenia o stopniu niepełnosprawności z dnia 30 lipca 2012 r. i orzekł o ustaleniu umiarkowanego stopnia niepełnosprawności istniejącej od 1980 r., ze wskazaniem do zatrudnienia w warunkach pracy chronionej. Ustalony stopień niepełnosprawności datowano od dnia 12 lipca 2012 r. Orzeczenie wydano do dnia 30 listopada 2013 r.

Dowód: akta strony pozwanej (załącznik)

Po przeprowadzeniu badania neurologicznego u ubezpieczonego stwierdzono m.in. chód sprawny, ruchy swobodne, nastrój obniżony, zachowanie wybitne czynnościowe, demonstracyjne. Kręgosłup o zachowanych krzywiznach fizjologicznych, próba palce-podłoga 60 cm, broda-mostek 3,0 cm. Głowa średniowymiarowa, opukowo niebolesna, nerwy czaszkowe unerwiają symetrycznie, prawidłowo. W kończynach górnych czynnie ogranicza ruchy barku prawego, poza tym siła mięśniowa, czucie i odruchy zachowane, symetryczne. Odruchy brzuszne zachowane. W kończynach dolnych objawy rozciągowe ujemne (demonstruje objaw Lasegue ’a w pozycji relaksacyjnej), brak odruchów skokowych, czucie podaje obniżone na p.k.d., poza tym siła mięśniowa, czucie i odruchy zachowane, symetryczne. Zborność dobra. Objawy piramidowe i próba Romberga ujemne.

Badanie internistyczne wykazało budowę ogólną prawidłową. Skóra czysta. Tkanka podskórna wykształcona prawidłowa. Węzły chłonne obwodowe niepowiększone. Gałki oczne osadzone i ruchome prawidłowo. Nos drożny. Uszy prawidłowe. Śluzówka jamy ustnej czysta. Uzębienie protezowe. Szyja prawidłowa. Tarczyca niepowiększona. Klatka piersiowa wysklepiona i ruchoma oddechowo prawidłowo. Granice płuc i serca prawidłowe. Nad płucami szmer pęcherzykowy. Akcja serca miarowa 72/min. Tony czyste, prawidłowo akcentowane. Brzuch w poziomie klatki piersiowej, miękki niebolesny, bez oporów patologicznych. Wątroba niepowiększona, śledziona niemacalna. Kręgosłup o ograniczanej czynnie ruchomości do kolan. Ruchomość stawów obwodowych zachowana. Czynnie ogranicza ruchomość barku prawego-ruch bierny w pełnym zakresie. Ukrwienie kończyn prawidłowe. Chód usztywniony, czynnościowy z przerostem kolan. Wydolny krążeniowo i oddechowo. Waga 86 kg., wzrost 182 cm RR 150/90 mmHg.

Badanie ortopedyczne wykazało budowę prawidłową, symetryczną, proporcjonalną. Podczas badania wybitny narzut czynnościowy. Kręgosłup o czynnie ograniczanej ruchomości, palcami sięga do kolan, broda-mostek 3,0 cm, napięcie mięśni przykręgosłupowych symetryczne, prawidłowe. Głowa osadzona, ruchoma prawidłowo. Kończyny górne prawidłowo ukształtowane, symetryczne, bez zaników i deficytu mięśni , stawy kończyn górnych o prawidłowej ruchomości. Klatka piersiowa wysklepiona i ruchoma oddechowo prawidłowo. Brzuch w poziomie klatki piersiowej, miękki, niebolesny, bez oporów patologicznych. Kończyny dolne symetryczne co do długości i obwodów, bez zaników i deficytu siły mięśni, o prawidłowej ruchomości w stawach. Ukrwienie stóp zachowane. Chód prawidłowy w pełni wydolny.

Wskutek przeprowadzonych badań u ubezpieczonego zdiagnozowano zaawansowane zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego, lędźwiowego z nawracającym zespołem bólowym. Stan po kilkakrotnych urazach kręgosłupa lędźwiowego i szyjnego. Stan po zwichnięciu stawu ramienno-łopatkowego prawego. Zespół bolesnego barku prawego bez istotnego upośledzenia sprawności. Nadciśnienie tętnicze I st. Wg WHO. Cukrzycę typu 2. Polineuropatię cukrzycową. Stan po urazie głowy. Zaburzenia nerwicowe.

Zdaniem biegłych ubezpieczony nie może być zaliczony do osób niepełnosprawnych w stopniu wyższym niż lekki, bowiem powodem tej niepełnosprawności jest stan narządu ruchu-symbol niepełnosprawności 05-R. Orzeczony stopień niepełnosprawności ma charakter stały i datuje się go od lipca 2012 r. Natomiast niepełnosprawność powstała w 1980 r.

Biegli uznali, iż dominuje znaczny narzut czynnościowy i nastawienie na negatywną autoprezentację ubezpieczonego. Zaawansowane zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa widoczne w badaniach obrazowych nie przekładają się obecnie na istotne ubytki funkcji narządu osiowego. Nie stwierdzili zaników mięśni czy osłabienia ich siły, ani dodatnich objawów rozciągowych. Ruchomość stawów obwodowych ustalono jako dobrą, poza gorszym unoszeniem barku prawego (czemu nie towarzyszą zaniki mięśni obręczy barkowej).

Taki stan powoduje trwałe przeciwwskazanie do ciężkiej pracy fizycznej i pracy w pozycji wymuszonej. Natomiast nie powoduje on istotnego upośledzenia sprawności ogólnej układu ruchu. Biegli ustalili, iż ubezpieczony jest wydolny krążeniowo i oddechowo. Nadciśnienie tętnicze przebiega łagodnie bez uchwytnych zmian narządowych i nie stanowi przeciwwskazania do pracy lekkiej. Cukrzyca typu 2 powikłana jest polineuropatią, ale stopień jej nasilenia jest niewielki i nie wpływa znacząco na ogólną sprawność. Stan czynnościowy organizmu ubezpieczonego w badanym zakresie biegli zakwalifikowali do lekkiego stopnia niepełnosprawności. Ubezpieczony bowiem nie wymaga ani krótkotrwałej, ani stałej czy długotrwałej pomocy osób trzecich w podstawowych czynnościach dnia codziennego i jest zdolny do pracy lekkiej.

Dowód: opinia biegłych z dnia 11.02.2013 r. ( k. 7-8)

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Odwołanie jako oczywiście bezzasadne nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art.2 pkt.10 i art.3 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych – Dz.U.123, poz.776 ze zm., niepełnosprawność oznacza trwałą lub okresową niezdolność do wypełniania ról społecznych z powodu stałego lub długotrwałego naruszenia sprawności organizmu, w szczególności powodującą niezdolność do pracy. Ustala się trzy stopnie niepełnosprawności: znaczny, umiarkowany i lekki. W art.4 cyt. ustawy ustawodawca zawarł definicję stopni niezdolności do pracy i tak min. do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych.

Dla oceny stanu zdrowia wnioskodawcy i ustalenia stopnia niepełnosprawności wydana została w sprawie opinie biegłych sądowych: chirurga ortopedy, neurologa, internisty. Zdaniem biegłych sądowych wnioskodawca jest nie jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym.

Wskutek przeprowadzonych badań u ubezpieczonego zdiagnozowano zaawansowane zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego, lędźwiowego z nawracającym zespołem bólowym. Stan po kilkakrotnych urazach kręgosłupa lędźwiowego i szyjnego. Stan po zwichnięciu stawu ramienno-łopatkowego prawego. Zespół bolesnego barku prawego bez istotnego upośledzenia sprawności. Nadciśnienie tętnicze I st. Wg WHO. Cukrzycę typu 2. Polineuropatię cukrzycową. Stan po urazie głowy. Zaburzenia nerwicowe.

Zdaniem biegłych ubezpieczony nie może być zaliczony do osób niepełnosprawnych w stopniu wyższym niż lekki, bowiem powodem tej niepełnosprawności jest stan narządu ruchu-symbol niepełnosprawności 05-R. Orzeczony stopień niepełnosprawności ma charakter stały i datuje się go od lipca 2012 r. Natomiast niepełnosprawność powstała w 1980 r.

Biegli uznali, iż dominuje znaczny narzut czynnościowy i nastawienie na negatywną autoprezentację ubezpieczonego. Zaawansowane zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa widoczne w badaniach obrazowych nie przekładają się obecnie na istotne ubytki funkcji narządu osiowego. Nie stwierdzili zaników mięśni czy osłabienia ich siły, ani dodatnich objawów rozciągowych. Ruchomość stawów obwodowych ustalono jako dobrą, poza gorszym unoszeniem barku prawego (czemu nie towarzyszą zaniki mięśni obręczy barkowej).

Taki stan powoduje trwałe przeciwwskazanie do ciężkiej pracy fizycznej i pracy w pozycji wymuszonej. Natomiast nie powoduje on istotnego upośledzenia sprawności ogólnej układu ruchu. Biegli ustalili, iż ubezpieczony jest wydolny krążeniowo i oddechowo. Nadciśnienie tętnicze przebiega łagodnie bez uchwytnych zmian narządowych i nie stanowi przeciwwskazania do pracy lekkiej. Cukrzyca typu 2 powikłana jest polineuropatią, ale stopień jej nasilenia jest niewielki i nie wpływa znacząco na ogólną sprawność. Stan czynnościowy organizmu ubezpieczonego w badanym zakresie biegli zakwalifikowali do lekkiego stopnia niepełnosprawności. Ubezpieczony bowiem nie wymaga ani krótkotrwałej, ani stałej czy długotrwałej pomocy osób trzecich w podstawowych czynnościach dnia codziennego i jest zdolny do pracy lekkiej.

Sąd podzielił dokonane przez biegłych sądowych ustalenia i przyjął wydaną w sprawie opinię za podstawę swego rozstrzygnięcia.

Biegli sądowi, którzy wydali opinię w niniejszej sprawie są specjalistami o dużej wiedzy merytorycznej i praktycznej, są lekarzami niezależnymi od stron.

Zgodnie z art.282 § 2 kpc w związku z art.283 § 2 kpc biegły wydający opinię w sprawie złożył przed objęciem funkcji przysięgę, którą jest związany i Sąd nie znalazł podstaw do zanegowania bezstronności biegłego jak i jego rzetelności przy wydaniu opinii. Opinia biegłego sądowego podlega ocenie przy zastosowaniu art.233 §1 kpc – na podstawie właściwych dla jej przymiotów kryteriów zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażanych w niej wniosków. Skoro wydana w sprawie opinia biegłych sądowych jest jasna, logiczna w zasadzie nie podważana przez wnioskodawcę poprzez merytoryczne zastrzeżenia, Sąd przyjął ją za podstawę swojego orzeczenia.

Wnioskodawca nie spełnia więc kryteriów niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym o jakim mowa w art.4 ust.2 cyt. ustawy z 27.08.1997r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.

Mając więc na uwadze treść opinii wydanej przez biegłych, oraz przeprowadzone wyżej rozważania Sąd uznał, że nie było podstaw do zaliczenia wnioskodawcy do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności.

W związku z tym odwołanie wnioskodawcy nie może zostać uwzględnione i podlega oddaleniu

Z tych względów na zasadzie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc należało orzec jak na wstępie.