Pełny tekst orzeczenia

11/1/A/2012



postanowienie

z dnia 18 stycznia 2012 r.

Sygn. akt SK 9/11



Trybunał Konstytucyjny w składzie:



Marek Zubik – przewodniczący

Zbigniew Cieślak

Mirosław Granat

Wojciech Hermeliński – sprawozdawca

Adam Jamróz,



po rozpoznaniu, na posiedzeniu niejawnym w dniu 18 stycznia 2012 r., wniosku pełnomocnika skarżących Janiny Kubalewskiej i Bogdana Mielcarka, adwokata Remigiusza Suehse, o wydanie orzeczenia w sprawie zwrotu kosztów postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym,



p o s t a n a w i a:



nie uwzględnić wniosku.



UZASADNIENIE



1. Pełnomocnik skarżących wraz ze złożeniem skarg konstytucyjnych Janiny Kubalewskiej oraz Bogdana Mielcarka w sprawie zgodności art. 6 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227, ze zm.) z art. 2, art. 32 ust. 1 i 2 w związku z art. 67 ust. 1 oraz art. 67 ust. 1 Konstytucji wystąpił z wnioskiem o zasądzenie na rzecz każdego ze skarżących 2400 zł tytułem zwrotu kosztów sporządzenia skarg konstytucyjnych.

W piśmie z 15 listopada 2011 r. pełnomocnik Bogdana Mielcarka w imieniu swojego mocodawcy cofnął jego skargę konstytucyjną, wnosząc o zasądzenie od Skarbu Państwa na rzecz skarżącego kosztów zastępstwa adwokackiego za sporządzenie i wniesienie skargi konstytucyjnej w wysokości sześciokrotnej stawki minimalnej określonej w normach prawem przepisanych.



2. Trybunał Konstytucyjny postanowieniem z 9 stycznia 2012 r. umorzył postępowanie w sprawie obydwu wspomnianych skarg konstytucyjnych na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK) ze względu na niedopuszczalność wydania wyroku w odniesieniu do skargi Janiny Kubalewskiej oraz cofnięcie skargi Bogdana Mielcarka.



3. Zgodnie z art. 24 ust. 2 ustawy o TK Trybunał Konstytucyjny orzeka zwrot kosztów postępowania wraz z wyrokiem uwzględniającym skargę konstytucyjną. Oznacza to, że Trybunał co do zasady orzeka o zwrocie kosztów postępowania tylko wówczas, gdy skarga została uwzględniona. W uzasadnionych przypadkach Trybunał może orzec zwrot kosztów postępowania również wtedy, gdy nie uwzględnił skargi konstytucyjnej (art. 24 ust. 2 zdanie drugie ustawy o TK).

Zwrot kosztów postępowania, w wypadku nieuwzględnienia skargi konstytucyjnej – a taka sytuacja zachodzi w niniejszej sprawie – ma charakter wyjątkowy i jest odstępstwem od zasady ogólnej. W niniejszej sprawie Trybunał Konstytucyjny, rozpoznając wniosek pełnomocnika skarżących, nie znalazł podstaw do uznania, że zachodzi „uzasadniony przypadek”, pozwalający na orzeczenie zwrotu kosztów postępowania.



Z tych względów Trybunał Konstytucyjny postanowił jak na wstępie.