Ts 293/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
240/2/B/2012
POSTANOWIENIE
z dnia 2 kwietnia 2012 r.
Sygn. akt Ts 293/11
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Stanisław Biernat,
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Elżbiety T. w sprawie zgodności:
art. 13 § 3 i § 4 w zw. z art. 2 § 1 oraz z art. 8 § 1 dekretu z dnia 28 czerwca 1946 r. o odpowiedzialności karnej za odstępstwo od narodowości w czasie wojny 1939-1945 r. (Dz. U. Nr 41, poz. 237, ze zm.) z art. 45 ust. 1, art. 21 ust. 1 oraz art. 233 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
p o s t a n a w i a:
umorzyć postępowanie.
UZASADNIENIE
W skardze konstytucyjnej złożonej do Trybunału Konstytucyjnego 5 października 2011 r. skarżąca zarzuciła art. 13 § 3 i § 4 w zw. z art. 2 § 1 oraz z art. 8 § 1 dekretu z dnia 28 czerwca 1946 r. o odpowiedzialności karnej za odstępstwo od narodowości w czasie wojny 1939 -1945 r. (Dz. U. Nr 41, poz. 237, ze zm.) naruszenie art. 45 ust. 1, art. 21 ust. 1 oraz art. 233 ust. 2 Konstytucji. Zdaniem skarżącej zaskarżone przepisy są także sprzeczne z art. 13, art. 53 ust. 2 oraz art. 69 Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej z dnia 22 lipca 1952 r. (Dz. U. Nr 33, poz. 232, ze zm.).
Postanowieniem z 27 października 1964 r., uznanym za doręczone pełnomocnikowi skarżącej 6 lipca 2011 r., Sąd Powiatowy w Katowicach – Wydział IV Karny (sygn. akt 4/61) orzekł przepadek majątku nieruchomego, zapisanego w księdze wieczystej na nazwisko rodziców skarżącej, na rzecz Skarbu Państwa. Rodzice skarżącej w momencie wydania powyższego orzeczenia już nie żyli. Członkowie rodziny – potencjalni spadkobiercy nie uczestniczyli w żadnych postępowaniach, w tym w zakończonym wskazanym powyżej postanowieniem.
Z wydaniem wskazanego powyżej rozstrzygnięcia skarżąca wiąże naruszenie prawa do obrony, zasady niedyskryminacji obywateli ze względu na ich przynależność narodową oraz prawa dziedziczenia.
Pismem z 9 marca 2012 r. skarżąca wycofała skargę konstytucyjną.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 31 ust. 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK) wnioskodawca może do rozpoczęcia rozprawy wycofać wniosek, pytanie prawne albo skargę konstytucyjną. W orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego niejednokrotnie wyrażany był pogląd, że prawo do cofnięcia skargi przed rozpoczęciem rozprawy mieści się w granicach swobodnego uznania skarżącego i jest odzwierciedleniem zasady dyspozycyjności, na której opiera się postępowanie przed Trybunałem Konstytucyjnym (por. postanowienia TK z: 4 marca 1999 r., SK 16/98, OTK ZU nr 2/1999, poz. 26; 8 marca 2000 r., K 32/98, OTK ZU nr 2/2000, poz. 64; 13 września 2000 r., K 24/99, OTK ZU nr 6/2000, poz. 192). Cofnięcie skargi konstytucyjnej przed rozpoczęciem rozprawy nie podlega zatem kontroli Trybunału Konstytucyjnego. Skutkuje ono – zgodnie z art. 39 ust. 1 pkt 2 ustawy o TK – umorzeniem postępowania.
W tym stanie rzeczy Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
z dnia 2 kwietnia 2012 r.
Sygn. akt Ts 293/11
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Stanisław Biernat,
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Elżbiety T. w sprawie zgodności:
art. 13 § 3 i § 4 w zw. z art. 2 § 1 oraz z art. 8 § 1 dekretu z dnia 28 czerwca 1946 r. o odpowiedzialności karnej za odstępstwo od narodowości w czasie wojny 1939-1945 r. (Dz. U. Nr 41, poz. 237, ze zm.) z art. 45 ust. 1, art. 21 ust. 1 oraz art. 233 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
p o s t a n a w i a:
umorzyć postępowanie.
UZASADNIENIE
W skardze konstytucyjnej złożonej do Trybunału Konstytucyjnego 5 października 2011 r. skarżąca zarzuciła art. 13 § 3 i § 4 w zw. z art. 2 § 1 oraz z art. 8 § 1 dekretu z dnia 28 czerwca 1946 r. o odpowiedzialności karnej za odstępstwo od narodowości w czasie wojny 1939 -1945 r. (Dz. U. Nr 41, poz. 237, ze zm.) naruszenie art. 45 ust. 1, art. 21 ust. 1 oraz art. 233 ust. 2 Konstytucji. Zdaniem skarżącej zaskarżone przepisy są także sprzeczne z art. 13, art. 53 ust. 2 oraz art. 69 Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej z dnia 22 lipca 1952 r. (Dz. U. Nr 33, poz. 232, ze zm.).
Postanowieniem z 27 października 1964 r., uznanym za doręczone pełnomocnikowi skarżącej 6 lipca 2011 r., Sąd Powiatowy w Katowicach – Wydział IV Karny (sygn. akt 4/61) orzekł przepadek majątku nieruchomego, zapisanego w księdze wieczystej na nazwisko rodziców skarżącej, na rzecz Skarbu Państwa. Rodzice skarżącej w momencie wydania powyższego orzeczenia już nie żyli. Członkowie rodziny – potencjalni spadkobiercy nie uczestniczyli w żadnych postępowaniach, w tym w zakończonym wskazanym powyżej postanowieniem.
Z wydaniem wskazanego powyżej rozstrzygnięcia skarżąca wiąże naruszenie prawa do obrony, zasady niedyskryminacji obywateli ze względu na ich przynależność narodową oraz prawa dziedziczenia.
Pismem z 9 marca 2012 r. skarżąca wycofała skargę konstytucyjną.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 31 ust. 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK) wnioskodawca może do rozpoczęcia rozprawy wycofać wniosek, pytanie prawne albo skargę konstytucyjną. W orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego niejednokrotnie wyrażany był pogląd, że prawo do cofnięcia skargi przed rozpoczęciem rozprawy mieści się w granicach swobodnego uznania skarżącego i jest odzwierciedleniem zasady dyspozycyjności, na której opiera się postępowanie przed Trybunałem Konstytucyjnym (por. postanowienia TK z: 4 marca 1999 r., SK 16/98, OTK ZU nr 2/1999, poz. 26; 8 marca 2000 r., K 32/98, OTK ZU nr 2/2000, poz. 64; 13 września 2000 r., K 24/99, OTK ZU nr 6/2000, poz. 192). Cofnięcie skargi konstytucyjnej przed rozpoczęciem rozprawy nie podlega zatem kontroli Trybunału Konstytucyjnego. Skutkuje ono – zgodnie z art. 39 ust. 1 pkt 2 ustawy o TK – umorzeniem postępowania.
W tym stanie rzeczy Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.