Pełny tekst orzeczenia

162/2/B/2012

POSTANOWIENIE

z dnia 20 kwietnia 2012 r.

Sygn. akt Tw 17/11



Trybunał Konstytucyjny w składzie:



Zbigniew Cieślak – przewodniczący

Marek Kotlinowski – sprawozdawca

Sławomira Wronkowska-Jaśkiewicz,



po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 stycznia 2012 r. o odmowie nadania dalszego biegu wnioskowi Związku Zawodowego Rolników OJCZYZNA,



p o s t a n a w i a:



pozostawić zażalenie bez rozpoznania.



UZASADNIENIE



1. W dniu 7 lipca 2011 r. wpłynął do Trybunału Konstytucyjnego wniosek Związku Zawodowego Rolników OJCZYZNA (dalej: wnioskodawca lub ZZR OJCZYZNA) o zbadanie zgodności rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 19 czerwca 2007 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach działania „Renty strukturalne” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 (Dz. U. Nr 109, poz. 750; dalej: rozporządzenie z 2007 r.), zmienionego rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 16 lipca 2010 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach działania „Renty strukturalne” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 (Dz. U. Nr 131, poz. 886), oraz rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 28 grudnia 2010 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie podziału środków Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 (Dz. U. Nr 258, poz. 1759; dalej: rozporządzenie z 2010 r.) z art. 32 ust. 1 i art. 92 ust. 1 Konstytucji.



2. Postanowieniem z 16 stycznia 2012 r. Trybunał Konstytucyjny odmówił nadania dalszego biegu wnioskowi ZZR OJCZYZNA.





2.1. Jak wynika z pisma z 27 września 2011 r., w którym ZZR OJCZYZNA ustosunkował się do zarządzenia sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 12 września 2011 r., wzywającego do uzupełnienia braków formalnych, wnioskodawca nie posiada przymiotu ogólnokrajowości. Skoro nie można było ZZR OJCZYZNA przypisać przymiotu związku „ogólnokrajowego” w rozumieniu art. 191 ust. 1 pkt 4 Konstytucji, należało uznać, że złożony do Trybunału Konstytucyjnego wniosek pochodzi od podmiotu, któremu nie przysługuje legitymacja do występowania o dokonanie przez Trybunał abstrakcyjnej kontroli norm. Ponadto, niewykazanie przez ZZR OJCZYZNA przymiotu ogólnokrajowości, a tym samym nieusunięcie braku formalnego, do którego uzupełnienia został wezwany zarządzeniem z 12 września 2011 r., stanowiło – w myśl art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK) – podstawę odmowy nadania wnioskowi dalszego biegu.



2.2. Dodatkowo, mając na uwadze postanowienia statutu wnioskodawcy, tj. § 10 ust. 3 lit. e, i, j, Trybunał Konstytucyjny wskazał, że uchwała z 30 maja 2011 r. została podjęta przez nieuprawniony organ – Prezydium Rady Krajowej ZZR OJCZYZNA. W konsekwencji wydanie orzeczenia merytorycznego było niedopuszczalne (art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy o TK).





2.3. Załączona do wniosku uchwała z 30 maja 2011 r. nie stanowiła prawidłowej podstawy wystąpienia do Trybunału Konstytucyjnego. Z jednej strony nie wyznaczała bowiem dokładnie zakresu zaskarżenia – nie konkretyzowała, którym przepisom rozporządzenia z 2007 r. i rozporządzenia z 2010 r. zarzucano niezgodność z art. 32 ust. 1 Konstytucji – co uniemożliwiło Trybunałowi przeprowadzenie abstrakcyjnej kontroli norm (art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy o TK). Z drugiej strony, zgodnie z uchwałą z 30 maja 2011 r., art. 32 ust. 1 Konstytucji był jedynym wzorcem kontroli, podczas gdy wniosek zawierał zarzut naruszenia art. 92 Konstytucji. Okoliczność ta stanowiła samoistną przesłankę odmowy nadania wnioskowi dalszego biegu w odniesieniu do badania zgodności kwestionowanych aktów normatywnych z art. 92 ust. 1 Konstytucji (art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy o TK).





3. W piśmie procesowym z 31 stycznia 2012 r., nadanym 1 lutego 2012 r., wnioskodawca wniósł o „uwzględnienie zażalenia i skierowanie sprawy do rozpoznania na rozprawie”, a także oświadczył: „biorąc pod uwagę okres oczekiwania na wyznaczenie terminu sprawy, wnioskodawca uzupełni do tego czasu wszystkie uchybienia i braki wniosku”.



Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:



Zgodnie z art. 36 ust. 4 ustawy o TK wnioskodawca ma prawo wnieść zażalenie na postanowienie o odmowie nadania wnioskowi dalszego biegu w terminie siedmiu dni od daty doręczenia tego postanowienia.

Z dokumentu potwierdzającego odbiór postanowienia Trybunału Konstytucyjnego z 16 stycznia 2012 r. o odmowie nadania dalszego biegu wnioskowi ZZR OJCZYZNA wynika, że zostało ono doręczone wnioskodawcy 23 stycznia 2012 r. Pismo procesowe z 31 stycznia 2012 r., zatytułowane „Zażalenie na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 16 stycznia 2012 r. wydane w przedmiocie odmowy nadania dalszego biegu wnioskowi z 7 lipca 2011 r.”, zostało nadane przez wnioskodawcę w urzędzie pocztowym 1 lutego 2012 r. (data stempla pocztowego), a zatem dwa dni po upływie ustawowego terminu do wniesienia zażalenia.

Z uwagi na przekroczenie przez ZZR OJCZYZNA terminu do wniesienia zażalenia Trybunał Konstytucyjny, na podstawie art. 36 ust. 5 ustawy o TK, pozostawił zażalenie bez rozpoznania.

Jedynie na marginesie Trybunał Konstytucyjny stwierdza, że argumentacja zawarta w piśmie procesowym z 31 stycznia 2012 r., zatytułowanym „zażalenie” wskazuje na podzielanie przez ZZR OJCZYZNA stanowiska o zasadności podstaw odmowy nadania wnioskowi dalszego biegu. Świadczą o tym m.in. następujące sformułowania: „wnioskodawca z chwilą złożenia przedmiotowego wniosku do Trybunału rozpoczął już dostosowywanie swojej struktury do obowiązujących przepisów. Prace te są już na etapie końcowym i wymagają jedynie złożenia wniosku do Krajowego Rejestru Sądowego o dokonanie odpowiednich zmian (…) biorąc pod uwagę okres oczekiwania na wyznaczenie terminu sprawy, wnioskodawca uzupełni do tego czasu wszystkie uchybienia i braki wniosku”.

Niezrozumiałe jest natomiast stwierdzenie przez ZZR OJCZYZNA, że „dołączona przy piśmie z 27 września 2011 r. uchwała Prezydium Rady Krajowej ZZR OJCZYZNA z 30 maja 2011 r. omyłkowo zawiera oznaczenie podmiotu podejmującego uchwałę”. Trybunał Konstytucyjny przypomina, że brak uchwały, w której ogólnokrajowy organ związku zawodowego wyraża wolę wszczęcia postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym w sprawie hierarchicznej kontroli zgodności aktu normatywnego lub jego części, przesądza o niedopuszczalności wydania orzeczenia (art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy o TK). Uchwała właściwego organu wnioskodawcy jest więc jednym z kluczowych elementów, które podlegają badaniu na etapie wstępnej kontroli wniosku, zatem argumenty o omyłkowym oznaczeniu podmiotu podejmującego uchwałę są bezprzedmiotowe.



Mając powyższe na względzie, Trybunał Konstytucyjny orzekł jak w sentencji.