SK 14/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
112/7/A/2013
POSTANOWIENIE
z dnia 22 października 2013 r.
Sygn. akt SK 14/11
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Stanisław Rymar – przewodniczący
Stanisław Biernat – sprawozdawca
Wojciech Hermeliński
Leon Kieres
Marek Kotlinowski,
po rozpoznaniu, na posiedzeniu niejawnym w dniu 22 października 2013 r., wniosku pełnomocnika skarżącej W.M., o zasądzenie na rzecz skarżącej zwrotu kosztów sporządzenia skargi konstytucyjnej,
p o s t a n a w i a:
nie uwzględnić wniosku.
UZASADNIENIE
1. Pełnomocnik skarżącej W.M. wniósł o zasądzenie od Skarbu Państwa na rzecz skarżącej kwoty 360 zł tytułem zwrotu kosztów sporządzenia skargi konstytucyjnej.
Po rozpoznaniu połączonych skarg konstytucyjnych A.N. i W.M. w wyroku z 22 października 2013 r. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 357 § 2 zdanie drugie w związku z art. 13 § 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.) w zakresie, w jakim nie przewiduje obowiązku sporządzenia przez sąd uzasadnienia postanowienia rozstrzygającego skargę na czynności komornika, na które nie przysługuje zażalenie, jest zgodny z art. 45 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. W pozostałym zakresie Trybunał postanowił umorzyć postępowanie ze względu na niedopuszczalność wydania wyroku.
2. Zgodnie z art. 24 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK) zwrot kosztów postępowania orzekany jest wraz z wyrokiem uwzględniającym skargę konstytucyjną. Przepis ten kształtuje prawo do orzekania przez Trybunał o przyznaniu zwrotu kosztów postępowania przed Trybunałem. Koszty postępowania ponosi co do zasady Skarb Państwa (art. 24 ust. 1 ustawy o TK), natomiast w wypadku uwzględnienia skargi konstytucyjnej koszty te obciążają organ, który wydał zakwestionowany akt normatywny. W razie nieuwzględnienia skargi konstytucyjnej Trybunał Konstytucyjny może orzec zwrot kosztów postępowania tylko „w uzasadnionych przypadkach” (art. 24 ust. 2 zdanie drugie ustawy o TK). Orzeczenie takie ma jednak charakter wyjątkowy jako odstępstwo od zasady ogólnej wyrażonej w art. 24 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy o TK.
Z powodu nieuwzględnienia skargi konstytucyjnej, przesłanka wynikająca z art. 24 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy o TK, uprawniająca do orzeczenia o zwrocie kosztów na rzecz wnoszących skargę konstytucyjną, nie znajduje w niniejszej sprawie zastosowania. Obowiązek wykazania, iż pomimo nieuwzględnienia skargi konstytucyjnej zachodzi uzasadniony przypadek, pozwalający na orzeczenie zwrotu kosztów postępowania, ciąży na skarżącej (pełnomocniku skarżącej). Trybunał, rozpoznając wniosek złożony w niniejszej sprawie, nie znalazł podstaw do uznania, że zachodzi uzasadniony przypadek, a ponadto ani sama skarżąca, ani jej pełnomocnik nie wykazali zaistnienia takich szczególnych okoliczności, które przemawiałyby za przyznaniem kosztów postępowania.
Z tych względów Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
z dnia 22 października 2013 r.
Sygn. akt SK 14/11
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Stanisław Rymar – przewodniczący
Stanisław Biernat – sprawozdawca
Wojciech Hermeliński
Leon Kieres
Marek Kotlinowski,
po rozpoznaniu, na posiedzeniu niejawnym w dniu 22 października 2013 r., wniosku pełnomocnika skarżącej W.M., o zasądzenie na rzecz skarżącej zwrotu kosztów sporządzenia skargi konstytucyjnej,
p o s t a n a w i a:
nie uwzględnić wniosku.
UZASADNIENIE
1. Pełnomocnik skarżącej W.M. wniósł o zasądzenie od Skarbu Państwa na rzecz skarżącej kwoty 360 zł tytułem zwrotu kosztów sporządzenia skargi konstytucyjnej.
Po rozpoznaniu połączonych skarg konstytucyjnych A.N. i W.M. w wyroku z 22 października 2013 r. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 357 § 2 zdanie drugie w związku z art. 13 § 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.) w zakresie, w jakim nie przewiduje obowiązku sporządzenia przez sąd uzasadnienia postanowienia rozstrzygającego skargę na czynności komornika, na które nie przysługuje zażalenie, jest zgodny z art. 45 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. W pozostałym zakresie Trybunał postanowił umorzyć postępowanie ze względu na niedopuszczalność wydania wyroku.
2. Zgodnie z art. 24 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK) zwrot kosztów postępowania orzekany jest wraz z wyrokiem uwzględniającym skargę konstytucyjną. Przepis ten kształtuje prawo do orzekania przez Trybunał o przyznaniu zwrotu kosztów postępowania przed Trybunałem. Koszty postępowania ponosi co do zasady Skarb Państwa (art. 24 ust. 1 ustawy o TK), natomiast w wypadku uwzględnienia skargi konstytucyjnej koszty te obciążają organ, który wydał zakwestionowany akt normatywny. W razie nieuwzględnienia skargi konstytucyjnej Trybunał Konstytucyjny może orzec zwrot kosztów postępowania tylko „w uzasadnionych przypadkach” (art. 24 ust. 2 zdanie drugie ustawy o TK). Orzeczenie takie ma jednak charakter wyjątkowy jako odstępstwo od zasady ogólnej wyrażonej w art. 24 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy o TK.
Z powodu nieuwzględnienia skargi konstytucyjnej, przesłanka wynikająca z art. 24 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy o TK, uprawniająca do orzeczenia o zwrocie kosztów na rzecz wnoszących skargę konstytucyjną, nie znajduje w niniejszej sprawie zastosowania. Obowiązek wykazania, iż pomimo nieuwzględnienia skargi konstytucyjnej zachodzi uzasadniony przypadek, pozwalający na orzeczenie zwrotu kosztów postępowania, ciąży na skarżącej (pełnomocniku skarżącej). Trybunał, rozpoznając wniosek złożony w niniejszej sprawie, nie znalazł podstaw do uznania, że zachodzi uzasadniony przypadek, a ponadto ani sama skarżąca, ani jej pełnomocnik nie wykazali zaistnienia takich szczególnych okoliczności, które przemawiałyby za przyznaniem kosztów postępowania.
Z tych względów Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.