Pełny tekst orzeczenia

351/4/B/2013

POSTANOWIENIE

z dnia 22 kwietnia 2013 r.

Sygn. akt Ts 333/11



Trybunał Konstytucyjny w składzie:



Teresa Liszcz,



po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej T.P. w sprawie zgodności:

ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179, poz. 1843, ze zm.) z art. 45 ust. 1, art. 77, art. 78 oraz art. 176 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,



p o s t a n a w i a:



odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.



UZASADNIENIE



W skardze konstytucyjnej z 30 listopada 2011 r. (data nadania) T.P., reprezentowany przez adwokata z wyboru (dalej: skarżący), wniósł o stwierdzenie niezgodności ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179, poz. 1843, ze zm.; dalej: ustawa o skardze na przewlekłość) z art. 45 ust. 1, art. 77, art. 78 oraz art. 176 ust. 1 Konstytucji.

Skarga konstytucyjna została wniesiona w związku z następującym stanem faktycznym. Postanowieniem z 30 sierpnia 2011 r. (sygn. akt II S 17/11) Sąd Apelacyjny w Krakowie – II Wydział Karny oddalił skargę skarżącego na przewlekłość postępowania sądowego prowadzonego przed Sądem Okręgowym w Nowym Sączu. Zarządzeniem z 7 września 2011 r. (sygn. akt jw.) Zastępca Przewodniczącego Wydziału II Karnego Sądu Apelacyjnego w Krakowie odmówił przyjęcia zażalenia skarżącego na powyższe postanowienie, jako niedopuszczalnego z mocy ustawy. W uzasadnieniu sąd wskazał, że „przepisy ustawy (…) [o skardze na przewlekłość] nie przewidują zaskarżania rozstrzygnięć w sprawach z wymienionej ustawy, a postępowanie toczy się w jednej instancji”. Zarządzeniem z 6 października 2011 r. (sygn. akt jw.) Przewodniczący Wydziału II Karnego Sądu Apelacyjnego w Krakowie zarządził w trybie administracyjno-porządkowym pozostawić zażalenie skarżącego na zarządzenie z 7 września 2011 r. bez podejmowania czynności procesowych.

Sędzia Trybunału Konstytucyjnego w zarządzeniu z 25 stycznia 2012 r. wezwał pełnomocnika skarżącego do usunięcia braków formalnych skargi przez: określenie przedmiotu skargi konstytucyjnej (wskazanie przepisów, na podstawie których zapadło ostateczne orzeczenie w rozumieniu art. 79 ust. 1 Konstytucji), wskazanie tego orzeczenia, jak również wyjaśnienie, jakie konstytucyjne wolności i prawa skarżącego wyrażone w art. 45 ust. 1, art. 77, art. 78 i art. 176 ust. 1 Konstytucji i w jaki sposób zostały naruszone. Jak wynika z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, 31 stycznia 2012 r. zarządzenie odebrał pracownik kancelarii upoważniony do odbioru korespondencji (pełnomocnik Halina Mężyk).

W piśmie z 2 lutego 2012 r. (doręczonym 6 lutego 2012 r.) skarżący poinformował Trybunał, że 28 grudnia 2011 r. zmarł adwokat reprezentujący go w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym (mec. Tadeusz Pawłowski). W dniu 10 lutego 2012 r. do akt sprawy wpłynęło pismo, w którym mec. Paulina Poray-Zbrożek, ustanowiona decyzją Dziekana Okręgowej Rady Adwokackiej w Krakowie z 2 stycznia 2012 r. (L.dz. 13202/11) zastępcą zmarłego, oświadczyła, że jako likwidator jego kancelarii, nie jest uprawniona do wykonania zarządzenia sędziego Trybunału z 25 stycznia 2012 r. Jak wyjaśniła, w wyniku śmierci mec. Tadeusza Pawłowskiego wygasło udzielone mu przez skarżącego pełnomocnictwo.

W toku wstępnego rozpoznania skargi konstytucyjnej, działający z upoważnienia sędziego Trybunału Dyrektor Zespołu Wstępnej Kontroli Skarg Konstytucyjnych i Wniosków, kilkakrotnie bezskutecznie zwracał się do skarżącego o wskazanie pełnomocnika w sprawie (pisma z 15 lutego, 30 sierpnia i 25 września 2012 r.). O konieczności ustanowienia zastępcy procesowego informowała skarżącego także mec. Paulina Poray-Zbrożek.

Postanowieniem z 4 grudnia 2012 r. (doręczonym skarżącemu 10 grudnia 2012 r.) Trybunał Konstytucyjny – na podstawie art. 20 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK) w związku z art. 1751 zdanie pierwsze ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.; dalej: k.p.c.) zawiesił postępowanie na okres 30 dni w celu wskazania nowego pełnomocnika.



Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:



W myśl art. 49 w związku z art. 48 ust. 1 ustawy o TK, na etapie wstępnej kontroli skargi konstytucyjnej skarżący musi być reprezentowany przez adwokata lub radcę prawnego. Instytucja przymusu adwokacko-radcowskiego została wprowadzona w interesie skarżącego. U jej podstaw znalazło się przede wszystkim dążenie do ukształtowania określonego poziomu profesjonalizmu obrotu prawnego, stanowiącego gwarancję, że uprawniony nie utraci prawa do merytorycznego rozpatrzenia skargi konstytucyjnej jedynie wskutek braku doświadczenia i specjalistycznej wiedzy (zob. postanowienia TK z 16 października 2002 r., SK 43/01, OTK ZU nr 5/A/2002, poz. 77 oraz 1 kwietnia 1998 r., Ts 27/98, OTK ZU z 1999 r. SUP., poz. 25).

W związku ze śmiercią adwokata, który sporządził i wniósł do Trybunału w imieniu skarżącego skargę konstytucyjną, zaistniała potrzeba wyznaczenia nowego pełnomocnika, który reprezentowałby skarżącego w postępowaniu przed Trybunałem. W tym celu, postanowieniem z 4 grudnia 2012 r., Trybunał – działając na podstawie art. 20 ustawy o TK w związku z art. 1751 zdanie pierwsze k.p.c. – zawiesił postępowanie na okres 30 dni. Po upływie tego terminu albo po zgłoszeniu się (przed upływem terminu) nowego pełnomocnika postępowanie podejmowane jest z urzędu.

Jak wynika z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, powyższe postanowienie zostało doręczone skarżącemu 10 grudnia 2012 r. W wyznaczonym terminie do Trybunału nie wpłynęło ani pełnomocnictwo, ani żadne pismo procesowe sporządzone przez podmiot określony w art. 48 ust. 1 ustawy o TK.

Trybunał stwierdza, że ze względu na nieustanowienie przez skarżącego nowego pełnomocnika niemożliwe stało się wykonanie zarządzenia sędziego Trybunału z 25 stycznia 2012 r., a tym samym dalsze procedowanie w sprawie wniesionej skargi konstytucyjnej.

Powyższa okoliczność – w myśl art. 49 w związku z art. 48 ust. 1 i art. 36 ust. 3 ustawy o TK – stanowi przesłankę odmowy nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.



W tym stanie rzeczy Trybunał Konstytucyjny orzekł jak w sentencji.