Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 10 listopada 2010 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział III Karny w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Mariusz Wiązek

Protokolant: Edyta Makowska

Prokurator Prokuratury Okręgowej – Robert Mielczarek

po rozpoznaniu wniosku Prokuratora Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia – Fabrycznej z dnia 5 listopada 2010 roku (data wpływu), sygn. akt 2 Ds. 155/10 o przedłużenie tymczasowego aresztowania wobec S. S.

na podstawie art. 263 § 2 k.p.k.

postanawia

przedłużyć do dnia 19 lutego 2011 roku, tj. na okres kolejnych trzech miesięcy tymczasowe aresztowanie zastosowane postanowieniem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej z dnia 22 sierpnia 2010r., sygn. akt II Kp 764/10 wobec S. S. , s. R. i H. z domu K., urodzonego w dniu (...) w W., podejrzanego o to, że:

w dniu 19 sierpnia 2010 roku w mieszkaniu przy ul. (...) we W., działając w zamiarze bezpośrednim pozbawienia życia C. B., kilkakrotnie ugodził go nożem w okolice górnej części klatki piersiowej, powodując u w/w rany kłute skutkujące zgonem z powodu wykrwawienia,

tj. o czyn z art. 148 § 1 k.k. I

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 22 sierpnia 2010r., sygn. akt II Kp 764/10 Sąd Rejonowy dla Wrocławia –Fabrycznej zastosował wobec S. M. środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania uznając, iż popełnienie przez podejrzanego zarzucanego mu przestępstwa zostało z dużym prawdopodobieństwem potwierdzone zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Do chwili obecnej nie wystąpiły żadne okoliczności uzasadniające uchylenie bądź zmianę stosowanego wobec podejrzanego środka zapobiegawczego. Zebrany dotychczas w przedmiotowej sprawie w postępowaniu przygotowawczym materiał dowodowy, w szczególności w postaci zeznań świadka A. K., świadka A. S., świadka J. M. (1), świadka B. W., świadka H. M., a nadto wyniki oględzin zwłok z dokumentacją fotograficzną, wyniki wizji lokalnej, a częściowo także wyjaśnienia podejrzanego wskazują na duże prawdopodobieństwo popełnienia przez podejrzanego zarzucanego mu czynu. Wobec powyższego zachodzi ogólna podstawa stosowania środków zapobiegawczych opisana w art. 249 § 1 k.p.k.

Nie ustała uprawniająca do stosowania środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania obawa matactwa procesowego ze strony podejrzanego oraz nakłaniania przez niego innych osób do złożenia fałszywych zeznań. Podkreślić należy, że świadkami w niniejszej sprawie są osoby znane podejrzanemu, z którymi łączą go więzy o charakterze rodzinnym, towarzyskim i uczuciowym – jego konkubina A. K., siostra A. M. i jej konkubent P. K., koledzy z pracy P. B., J. M. (2). Powyższe czyni realnym niebezpieczeństwo, że podejrzany przebywając na wolności mógłby utrudniać postępowanie poprzez nakłanianie tych osób do składania korzystnych dla niego zeznań. Podkreślić należy przy tym, że z dotychczas zebranych dowodów wynika, że podejrzany podjął działania, które można poczytywać za próby matactwa- oddalił się z miejsca zdarzenia, rozmawiał na ten temat z P. B., jedynym naocznym świadkiem oraz innymi uczestnikami śledztwa.

Co więcej – nie przesądzając w żaden sposób o winie i sprawstwie podejrzanego – należy zważyć, iż prawdopodobieństwo popełnienia przez podejrzanego S. S. zarzucanego mu czynu, przy uwzględnieniu jego doniosłości, wszak podejrzany pozostaje pod zarzutem dokonania zbrodni z art. 148 § 1 k.k., uzasadnia twierdzenie o realności wymierzenia podejrzanemu surowej kary pozbawienia wolności o jakiej mowa w art. 258 § 2 k.p.k. Powyższe dodatkowo uzasadnia przekonanie, iż podejrzany przebywając na wolności może utrudniać prowadzone przeciwko niemu postępowanie karne, w szczególności może ukrywać się przed wymiarem sprawiedliwości bądź w inny bezprawny sposób wpływać na toczące się postępowanie. Obawa ta jest realna, zważywszy na to, iż podejrzany nie przebywał w miejscu stałego zamieszkania. Nie bez znaczenia jest również dotychczasowy tryb życia podejrzanego, jego wielokrotna karalność i skłonność do nadużywania alkoholu.

W ocenie Sądu jedynie przedłużenie wobec wymienionego izolacyjnego środka zapobiegawczego, jakim jest tymczasowe aresztowanie, pozwoli zabezpieczyć prawidłowy tok prowadzonego postępowania karnego, a tym samym uniemożliwić podejrzanemu podjęcie jakikolwiek ewentualnych prób bezprawnych działań mogących je destabilizować.

W toku śledztwa przeprowadzono liczne czynności procesowe, jednak w celu prawidłowego zakończenia postępowanie przygotowawczego należy je kontynuować. W okresie tymczasowego aresztowania podejrzanego przesłuchano wielu świadków, uzyskano opinię z badań biologicznych, przeprowadzono wizje lokalną, zabezpieczono dowody rzeczowe.

Obecnie oczekuje się kolejną opinię z zakresu badań biologicznych, nadto należy przesłuchać kolejnych świadków, uzyskać informacje od pretorów telefonii komórkowych, opinię z sekcji zwłok C. B.. Konieczne jest także poddanie podejrzanego badaniom psychiatrycznym.

Zważyć nadto należy, iż w stosunku do podejrzanego S. S. nie zachodzą warunki uzasadniające odstąpienie od stosowania przedmiotowego środka zapobiegawczego, określone w art. 259 § 1 k.p.k. W toku postępowania nie podnoszono żadnych miarodajnych okoliczności przemawiających za odstąpieniem od stosowania tymczasowego aresztowania, co zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą obciąża stronę która domaga się zastosowania powyższego przepisu (por. postanowienie SA w Krakowie II AKz 144/06, KZS 2006/5/40, postanowienie SA w Lublinie II AKa 470/09).

Mając zatem na uwadze, iż środki zapobiegawcze o mniej dolegliwym charakterze niż środek zastosowany, mógłby nie wypełnić swej roli, tj. nie zabezpieczyć w sposób prawidłowy toczącego się postępowania, Sąd – działając na podstawie powołanych przepisów – orzekł jak na wstępie.