KIO/UZP 491/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
-
Protokolanci:Magdalena Pazura
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:IIK 277/06
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt: KIO/UZP 491/08
WYROK
z dnia 3 czerwca 2008 r.
Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie:
Przewodniczący: Małgorzata Stręciwilk
Członkowie: Klaudia Szczytowska - Maziarz
Ryszard Tetzlaff
Protokolant: Magdalena Pazura
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 czerwca 2008 r. w Warszawie odwołania wniesionego
przez Unizeto Technologies S.A., ul. Królowej Korony Polskiej 2, 70-486 Szczecin od
rozstrzygnięcia przez zamawiającego, Województwo Zachodniopomorskie, ul. Korsarzy
34, 70-540 Szczecin protestu z dnia 5 maja 2008 r.
przy udziale P.P.H.U. Piomar Sp. Jawna, ul. Jagiełły 13-1, 49-300 Brzeg, zgłaszającego
przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego.
orzeka:
1. oddala odwołanie
2. kosztami postępowania obciąża Unizeto Technologies S.A., ul. Królowej Korony
Polskiej 2, 70-486 Szczecin i nakazuje:
1) zaliczyć na rzecz Urzędu Zamówień Publicznych koszty w wysokości
4 064 zł 00 gr (słownie: cztery tysiące sześćdziesiąt cztery złote zero groszy)
z kwoty wpisu uiszczonego przez Unizeto Technologies S.A., ul. Królowej
Korony Polskiej 2, 70-486 Szczecin;
2) dokonać wpłaty kwoty 00 zł 00 gr (słownie: XXX) przez XXX na rzecz XXX,
stanowiącej uzasadnione koszty strony poniesione z tytułu XXX;
3) dokonać wpłaty kwoty XXX zł XXX gr (słownie: XXX) przez XXX na rzecz
Urzędu Zamówień Publicznych na rachunek dochodów własnych UZP;
4) dokonać zwrotu kwoty 15 936 zł 00 gr (słownie: piętnaście tysięcy dziewięćset
trzydzieści sześć złotych zero groszy) z rachunku dochodów własnych Urzędu
Zamówień Publicznych na rzecz Unizeto Technologies S.A., ul. Królowej
Korony Polskiej 2, 70-486 Szczecin.
U z a s a d n i e n i e
Postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego na „Zakup sprzętu
komputerowego i oprogramowania dla Urzędu Marszałkowskiego Województwa
Zachodniopomorskiego. - zadanie 1”, którego dotyczy odwołanie wniesione przez Unizeto
Technologies S.A. z siedzibą w Szczecinie, zwane dalej „Odwołującym”, zostało wszczęte w
trybie przetargu nieograniczonego, poprzez publikację ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym
UE w dniu 27 lutego 2008 r. (nr ogłoszenia 2008/S 40-055604). Postępowanie to prowadzi
Województwo Zachodniopomorskie, w imieniu którego działa Marszałek Województwa,
zwane dalej: „Zamawiającym” na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r.
Prawo zamówień publicznych (tj. z 2007 r. Dz. U. Nr 223, poz. 1655), zwanej dalej „ustawą”.
Przedmiotowe postępowanie Zamawiający podzielił na pięć części. Złożone odwołanie
dotyczy części nr 1 – Dostawa komputerów stacjonarnych.
Zamawiający, za pośrednictwem faksu, w dniu 28 kwietnia 2008 r. przesłał
Odwołującemu informację o wyborze oferty najkorzystniejszej w postępowaniu w zakresie
części nr 1, tj. oferty firmy P.P.H.U. Piomar Sp. Jawna z siedzibą w Brzegu, zwanej dalej:
„Piomar”.
Na tę czynność Zamawiającego Odwołujący w piśmie z dnia 5 maja 2008 r. (wpływ
do Zamawiającego w tej samej dacie) złożył protest, w którym podniósł naruszenie
następujących przepisów prawa: art. 7 ust. 1 ustawy, art. 7 ust. 3 ustawy, art. 24 ust. 1 pkt 5
ustawy oraz art. 24 ust. 1 pkt 2 ustawy.
W uzasadnieniu protestu Odwołujący wskazał, że wykonawca, którego oferta została
uznana za najkorzystniejszą, powinien zostać wykluczony z udziału w postępowaniu z tego
powodu, że załączona do oferty tej firmy informacja z Krajowego Rejestru Karnego wskazuje
na to, że jeden ze wspólników wykonawcy Piomar - Pan X był karany za przestępstwo z art.
270 § 1 Kodeksu karnego, czyli za przestępstwo fałszerstwa. W ocenie Odwołującego
powyższe wskazuje jednoznacznie, że Zamawiający zobowiązany był do wykluczenia
wykonawcy Piomar z udziału w postępowaniu na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 5 ustawy, gdyż
przestępstwo fałszerstwa mieści się w zakresie wymienionym w przywołanym przepisie, tj.
należy je zaliczyć do „innego przestępstwa popełnionego w celu osiągnięcia korzyści
majątkowej”.
Jednocześnie też Odwołujący w treści protestu wskazał, że w związku z powyższym
Zamawiający zobowiązany był również wykluczyć tego wykonawcę z udziału w
postępowaniu z uwagi na złożenie przez niego nieprawdziwego oświadczenia o tym, że nie
podlega wykluczeniu z udziału w postępowaniu.
W treści protestu Odwołujący wniósł o:
- uchylenie czynności Zamawiającego wyboru jako najkorzystniejszej oferty wykonawcy
Piomar
- powtórne dokonanie czynności badania i oceny ofert
- wykluczenie wykonawcy Piomar
- wybór jako najkorzystniejszej oferty Odwołującego.
Do złożonego protestu na skutek wezwania Zamawiającego zawartego w piśmie z
dnia 6 maja 2008 r. swoje przystąpienie złożył:
- MCSI Ltd. Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie w dniu 7 maja 2008 r.,
popierając zarzuty podniesione w proteście oraz
- Piomar w dniu 7 maja 2008 r., odpierając podniesione zarzuty.
Przystępujący Piomar wskazał, że popełniony przez Pana X występek z art. 270 § 1
KK nie dotyczy przestępstwa popełnionego w związku z postępowaniem o udzielenie
zamówienia, nie dotyczy przestępstwa przeciwko prawom osób wykonujących pracę
zarobkową, nie dotyczy przestępstwa przekupstwa, nie dotyczy przestępstwa przeciwko
obrotowi gospodarczemu, jak również nie dotyczy innego przestępstwa popełnionego w celu
osiągnięcia korzyści majątkowych, a także nie dotyczy przestępstwa skarbowego lub
przestępstwa udziału w zorganizowanej grupie albo w związku mającym na celu popełnienie
przestępstwa lub przestępstwa skarbowego. Przystępujący wskazał, że ów występek mieści
się w rozdziale XXXIII „Przestępstwa przeciwko ochronie informacji” – Kodeksu Karnego, a
więc tym samym nie dotyczy przestępstw, w o których stanowi art. 24 ust. 1 pkt 5 ustawy.
Odnosząc się do złożonego protestu Zamawiający w piśmie z dnia 13 maja 2008 r.
rozstrzygnął go. Doręczenie rozstrzygnięcia nastąpiło w stosunku do Odwołującego w dniu
16 maja 2008 r., dlatego też Odwołujący uznał, że rozstrzygnięcie protestu faktycznie nie
nastąpiło.
Zamawiający jednakże odnosząc się do podniesionych zarzutów, protest oddalił jako
bezzasadny. W uzasadnieniu podjętego rozstrzygnięcia wskazał, że przestępstwo z art. 270
§ 1 KK, za które jeden ze wspólników Piomar został prawomocnie skazany nie mieści się w
katalogu przestępstw określonych w art. 24 ust. 1 pkt 5 ustawy. Wskazał on w szczególności,
że przestępstwa, o których mowa we wskazanym przepisie ustawy odpowiadają regulacjom
KK:
- Rozdział XXXVI – „Przestępstwa przeciwko obrotowi gospodarczemu”;
- Rozdział XXVIII – „Przestępstwa przeciwko prawom osób wykonującym pracę
zarobkową”;
- Rozdział XXIX – „Przestępstwa przeciwko działalności instytucji państwowych
oraz samorządu terytorialnego”.
Natomiast przestępstwa, za które pan X został skazany umiejscowione jest w
rozdziale XXXIV – „Przestępstwa przeciwko wiarygodności dokumentów” i nie mieści się ono
również w grupie przestępstw popełnionych w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.
Od oddalenia protestu Odwołujący złożył odwołanie zawarte w piśmie z dnia 20 maja
2008 r. (w tej samej dacie pismo nadane w placówce pocztowej operatora publicznego). W
odwołaniu podtrzymał on te same zarzuty, argumentację i żądania zawarte w proteście.
Kopia odwołania została przekazana Zamawiającemu 20 maja 2008 r.
Do toczącego postępowania odwoławczego swoje przystąpienie w dniu 29 maja 2008
r. (data pisma 27 maja 2008 r.) złożył wykonawca Piomar, wnosząc o oddalenie odwołania.
W swoim przystąpieniu dodatkowo wskazał, że popełnionego przez Pana X czynu, za który
został on ukarany wyrokiem Sądu Rejonowego w Brzegu z dnia 3 października 2006 r. w
sprawie o sygn. akt: IIK 277/06 karą grzywny na podstawie art. 270 § 1 KK, nie można w
żaden sposób traktować jako przestępstwa popełnionego w celu osiągnięcia korzyści
majątkowej. Powyższe ustalenie należy wyłącznie do sądu orzekającego w sprawie, a ten w
tym zakresie tego nie orzekł. Sąd uznał Pana X za winnego przerobienia pieczątek i
sfałszowania dyspozycji bankowej. Sąd nie wskazał w orzeczeniu w jakim celu skazany to
uczynił, czy osiągnął, czy też chciał osiągnąć w związku ze swoim zachowaniem jakąś
korzyść majątkową, w jakiej wysokości i czy dla siebie, czy dla kogoś innego. Przystępujący
powołał się na treść art. 413 § 2 pkt 1 Kpk, zgodnie z którym wyrok skazujący powinien
zawierać dokładne określenie przypisanego oskarżonemu czynu; wyrok ten musi być
zrozumiały tak w płaszczyźnie przedmiotowej, jak i podmiotowej i bez żadnych wątpliwości
wskazywać za jaki czyn sąd skazał sprawcę. Wyrok - - w ocenie Przystępującego – nie może
stać się przedmiotem interpretacji na niekorzyść osoby skazanej.
Uwzględniając dokumentację z przedmiotowego postępowania o udzielenie
zamówienia publicznego, w tym w szczególności treść oferty PPHU Piomar Sp. J.,
treść wyroku Sądu Rejonowego w Brzegu z dnia 3 października 2006 r. (sygn. akt: IIK
277/06), jak również biorąc pod uwagę oświadczenia i stanowiska stron postępowania
złożone w trakcie rozprawy, skład orzekający Izby zważył, co następuje.
Skład orzekający Izby w pierwszej kolejności ustalił, że nie została wypełniona żadna
z przesłanek skutkujących odrzuceniem odwołania w trybie art. 187 ust. 4 ustawy.
Ustalono również, że wykonawca wnoszący odwołanie posiadał interes prawny w
rozumieniu art. 179 ust. 1 ustawy, uprawniający go do złożenia protestu i odwołania.
Wykonawca ten, którego oferta została umiejscowiona na drugim miejscu w rankingu oceny
ofert zaraz po ofercie firmy, której konieczność wykluczenia z udziału w postępowaniu
Odwołujący wskazuje, w przypadku potwierdzenia się podnoszonych zarzutów, ma szanse
na uzyskanie zamówienia.
Odnosząc się do podniesionych w proteście, jak i w treści odwołania zarzutów
stwierdzić należy, że odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.
Podstawą podnoszonych w proteście i odwołaniu zarzutów (art. 7 ust. 1 ustawy, art. 7
ust. 3 ustawy, art. 24 ust. 1 pkt 5 ustawy oraz art. 24 ust. 2 pkt 2 ustawy) jest informacja z
KRK załączonego do treści oferty Piomar, z której wynika, że Pan X - jeden ze wspólników
wskazanej spółki jawnej - został ukarany prawomocnym orzeczeniem z tytułu popełnienia
przestępstwa, wypełniającego dyspozycję art. 270 § 1 KK. Powyższe w ocenie
Odwołującego skutkuje koniecznością wykluczenia tego wykonawcy z udziału w
postępowaniu na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 5 ustawy (z postępowania o udzielenie
zamówienia publicznego wyklucza się spółki jawne, których wspólnika prawomocnie skazano
za przestępstwo popełnione w związki z postępowaniem o udzielenie zamówienia
publicznego, przestępstwa przeciwko prawom osób wykonującym pracę zarobkową,
przestępstwo przekupstwa, przestępstwo przeciwko obrotowi gospodarczemu lub inne
przestępstwo pełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowych, a także za przestępstwo
skarbowe lub przestępstwo udziału w zorganizowanej grupie albo związku mających na celu
popełnienie przestępstwa lub przestępstwa skarbowego) oraz na podstawie art. 24 ust. 2 pkt
2 ustawy (z postępowania o udzielenie zamówienia publicznego wyklucza się wykonawcę,
który złożył nieprawdziwe informacje mające wpływ na wynik prowadzonego postępowania).
Z treści wyroku Sądu Rejonowego w Brzegu z dnia 3 października 2006 r. (sygn. akt:
IIK 277/06) wynika, że Pan X został uznany winnym popełnionego przestępstwa z art. 270 §
1 KK, tj. że w dniu 13 lutego 2006 r. w Brzegu przy ul. Długiej 2 w siedzibie firmy Pomiar SC
poprzez przerobienie pieczątki Banku Zachodniego WBK SA I Oddział w Opolu oraz poprzez
przerobienie pieczątki kierownika Obsługi Klientów Instytucjonalnych, jak i podpisu
kierownika, dokonał sfałszowania dyspozycji bankowej zabezpieczającej transakcję. Sąd
Rejonowy, uznając oskarżonego winnym popełnienia zarzucanego mu aktem oskarżenia
czynu, stanowiącego występek z art. 270 § 1 KK, za to na podstawie art. 270 § 1 KK przy
zastosowaniu art. 58 § 3 KK wymierzył mu karę 100 stawek dziennych grzywny, ustalając na
podstawie art. 33 § 3 KK wysokość jednej stawki na kwotę 10 zł.
Wskazane przestępstwo z art. 270 § 1 KK określone jest w rozdziale XXXIV Kodeksu
karnego tj.: „Przestępstwa przeciwko wiarygodności dokumentów”. Uwzględniając zamknięty
katalog przestępstw skutkujących koniecznością wykluczenia wykonawcy z udziału w
postępowaniu, w sytuacji gdy takiego przestępstwa dopuszcza się jeden ze wspólników
spółki jawnej określony w pkt 5 art. 24 ust. 1 ustawy, powyższe przestępstwo można oceniać
jedynie w kategorii, czy zostało popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.
Zamawiający, jak i firma Piomar wskazuje, że z treści przywołanego wyroku Sądu
Rejonowego w Brzegu nie wynika, aby powyższe przestępstwo, za które został ukarany Pan
X było popełnione w tym właśnie celu.
Aby dokonać ustalenia, czy wskazane przestępstwo przerobienia pieczątki banku
oraz pieczątki kierownika Obsługi Klientów Instytucjonalnych (przestępstwo fałszerstwa)
zostało popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, skład orzekający Izby postanowił
zdefiniować to pojęcie. Zgodnie z treścią art. 115 § 4 KK korzyścią majątkową jest korzyść
zarówno dla siebie, jak i dla kogo innego. W doktrynie prawa karnego ukształtowała się
definicja pojęcia „korzyść majątkowa”: przysporzenie majątku albo uniknięcie strat, obciążeń
majątku, a więc zarówno zwiększenie aktywów, jak i zmniejszenie pasywów majątkowych.
Korzyścią majątkową są pieniądze, papiery wartościowe, rzeczy mające wartość majątkową,
świadczenia i prawa majątkowe, uzyskiwane bezprawnie, tj. w wyniku popełnienia czynu
zabronionego. Korzyścią majątkową jest korzyść, którą sprawca osiągnął dla siebie samego
lub kogo innego (A. Marek Kodeks karny. Komentarz, Lex 2007, wyd. IV). Wedle doktryny
pojęcie to należy interpretować szeroko. Korzyść majątkowa ma więc charakter ekonomiczny
i służy przede wszystkim zaspokajaniu potrzeb materialnych – może wyrażać się
zwiększeniem aktywów, czy przysporzeniem majątku, jak i zmniejszeniem pasywów
majątkowych, oznaczającym zmniejszenie obciążeń lub uniknięcie strat.
W niniejszej sprawie, jak wynika z wyroku Sądu Rejonowego w Brzegu, Pan X
dopuścił się popełnienia przestępstwa przerobienia pieczątki banku oraz pieczątki kierownika
Obsługi Klientów Instytucjonalnych w celu sfałszowania dyspozycji bankowej
zabezpieczającej transakcję. Popełnione przez niego przestępstwo jest przestępstwem
kierunkowym – sprawca dokonujący sfałszowania dokumentu działa w celu użycia tego
dokumentu jako autentycznego, w danym momencie lub w przyszłości. Dokonanie
fałszerstwa dokumentu może odbywać się również w celu użycia tego dokumentu przez
osobę trzecią. Nie jest jednak w żadnym z przypadków (sfałszowanie dokumentu na swój
użytek, czy na użytek osoby trzeciej) konieczne odniesienie określonej korzyści majątkowej
za tego typu „usługę” (A. Marek Kodeks karny. Komentarz, LEX, 2007, wyd. IV). Zgodnie
zatem z doktryną prawa karnego przestępstwo popełnione na podstawie art. 270 § 1 KK nie
musi być popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.
Skład orzekający Izby w niniejszej sprawie stanął na stanowisku, że Odwołujący, na
którym – stosownie do dyspozycji art. 6 Kc w związku z art. 14 ustawy – spoczywa ciężar
udowodnienia faktu, z którego wywodzi on określone skutki prawne, nie wykazał tak w
proteście, w odwołaniu, jak i na rozprawie, że czyn, za który pan X został ukarany, został
popełniony z celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Z samej treści przywołanego wyroku
Sądu Rejonowego w Brzegu takiej okoliczności nie można wywieść, a skład orzekający Izby
nie jest podmiotem uprawnionym do dokonywania wykładni – zwłaszcza rozszerzającej -
wyroków sądów powszechnych.
W treści orzeczenia Sądu Rejonowego w Brzegu wskazuje się dodatkowo na art. 33
§ 3 KK, w oparciu o który orzeczono karę grzywny wobec oskarżonego. Sąd Rejonowy nie
powołał się natomiast na art. 33 § 2 KK, z którego wynika uprawnienie dla sądu wymierzenia
jednocześnie kary grzywny obok kary pozbawienia wolności, którą czyn z art. 270 § 1 był
również zagrożony, w sytuacji gdy sprawca dopuścił się czynu w celu osiągnięcia korzyści
majątkowej. Powyższe może świadczyć również o tym, że Sąd Rejowy nie dopatrzył się we
wskazanym czynie dodatkowego obciążenia w postaci celu osiągnięcia korzyści majątkowej,
bowiem oskarżonego obciążył karą wyłącznie grzywny.
Ponadto zwrócić należy uwagę, że przestępstwo wykorzystania sfałszowanego
dokumentu w celu uzyskania dla siebie lub kogoś innego od banku np. kredytu, pożyczki
pieniężnej, poręczenia, gwarancji, akredytywy, dotacji, subwencji, potwierdzenia przez bank
zobowiązania wynikającego z poręczenia lub z gwarancji lub podobnego świadczenia
pieniężnego, zagrożone jest inną kwalifikacja czynu – mianowicie art. 297 § 1 KK.
W niniejszej sprawie przywołane orzeczenie Sądu Rejonowego w Brzegu nie odnosi się do
tej kwestii.
Uwzględniając powyższe, a przede wszystkim brak dowodu ze strony Odwołującego
na okoliczność, iż popełnione przez Pana X przestępstwo z art. 270 § 1 KK zostało
popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, skład orzekający Izby stwierdził, że nie
potwierdziły się podnoszone w proteście odwołaniu zarzuty naruszenia art. 7 ust. 2 i 3
ustawy oraz art. 24 ust. 1 pkt 5 ustawy oraz art. 24 ust. 2 pkt 2 ustawy.
Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 191 ust. 6 i 7
ustawy
Stosownie do art. 194 i 195 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych
(Dz. U. z 2006 r. Nr 164, poz. 1163 z późn. zm.) na niniejszy wyrok - w terminie
7 dni od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Urzędu
Zamówień Publicznych do Sądu Okręgowego w Szczecinie.
Przewodniczący:
………………………………
Członkowie:
………………………………
………………………………
_________
*
niepotrzebne skreślić
WYROK
z dnia 3 czerwca 2008 r.
Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie:
Przewodniczący: Małgorzata Stręciwilk
Członkowie: Klaudia Szczytowska - Maziarz
Ryszard Tetzlaff
Protokolant: Magdalena Pazura
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 czerwca 2008 r. w Warszawie odwołania wniesionego
przez Unizeto Technologies S.A., ul. Królowej Korony Polskiej 2, 70-486 Szczecin od
rozstrzygnięcia przez zamawiającego, Województwo Zachodniopomorskie, ul. Korsarzy
34, 70-540 Szczecin protestu z dnia 5 maja 2008 r.
przy udziale P.P.H.U. Piomar Sp. Jawna, ul. Jagiełły 13-1, 49-300 Brzeg, zgłaszającego
przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego.
orzeka:
1. oddala odwołanie
2. kosztami postępowania obciąża Unizeto Technologies S.A., ul. Królowej Korony
Polskiej 2, 70-486 Szczecin i nakazuje:
1) zaliczyć na rzecz Urzędu Zamówień Publicznych koszty w wysokości
4 064 zł 00 gr (słownie: cztery tysiące sześćdziesiąt cztery złote zero groszy)
z kwoty wpisu uiszczonego przez Unizeto Technologies S.A., ul. Królowej
Korony Polskiej 2, 70-486 Szczecin;
2) dokonać wpłaty kwoty 00 zł 00 gr (słownie: XXX) przez XXX na rzecz XXX,
stanowiącej uzasadnione koszty strony poniesione z tytułu XXX;
3) dokonać wpłaty kwoty XXX zł XXX gr (słownie: XXX) przez XXX na rzecz
Urzędu Zamówień Publicznych na rachunek dochodów własnych UZP;
4) dokonać zwrotu kwoty 15 936 zł 00 gr (słownie: piętnaście tysięcy dziewięćset
trzydzieści sześć złotych zero groszy) z rachunku dochodów własnych Urzędu
Zamówień Publicznych na rzecz Unizeto Technologies S.A., ul. Królowej
Korony Polskiej 2, 70-486 Szczecin.
U z a s a d n i e n i e
Postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego na „Zakup sprzętu
komputerowego i oprogramowania dla Urzędu Marszałkowskiego Województwa
Zachodniopomorskiego. - zadanie 1”, którego dotyczy odwołanie wniesione przez Unizeto
Technologies S.A. z siedzibą w Szczecinie, zwane dalej „Odwołującym”, zostało wszczęte w
trybie przetargu nieograniczonego, poprzez publikację ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym
UE w dniu 27 lutego 2008 r. (nr ogłoszenia 2008/S 40-055604). Postępowanie to prowadzi
Województwo Zachodniopomorskie, w imieniu którego działa Marszałek Województwa,
zwane dalej: „Zamawiającym” na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r.
Prawo zamówień publicznych (tj. z 2007 r. Dz. U. Nr 223, poz. 1655), zwanej dalej „ustawą”.
Przedmiotowe postępowanie Zamawiający podzielił na pięć części. Złożone odwołanie
dotyczy części nr 1 – Dostawa komputerów stacjonarnych.
Zamawiający, za pośrednictwem faksu, w dniu 28 kwietnia 2008 r. przesłał
Odwołującemu informację o wyborze oferty najkorzystniejszej w postępowaniu w zakresie
części nr 1, tj. oferty firmy P.P.H.U. Piomar Sp. Jawna z siedzibą w Brzegu, zwanej dalej:
„Piomar”.
Na tę czynność Zamawiającego Odwołujący w piśmie z dnia 5 maja 2008 r. (wpływ
do Zamawiającego w tej samej dacie) złożył protest, w którym podniósł naruszenie
następujących przepisów prawa: art. 7 ust. 1 ustawy, art. 7 ust. 3 ustawy, art. 24 ust. 1 pkt 5
ustawy oraz art. 24 ust. 1 pkt 2 ustawy.
W uzasadnieniu protestu Odwołujący wskazał, że wykonawca, którego oferta została
uznana za najkorzystniejszą, powinien zostać wykluczony z udziału w postępowaniu z tego
powodu, że załączona do oferty tej firmy informacja z Krajowego Rejestru Karnego wskazuje
na to, że jeden ze wspólników wykonawcy Piomar - Pan X był karany za przestępstwo z art.
270 § 1 Kodeksu karnego, czyli za przestępstwo fałszerstwa. W ocenie Odwołującego
powyższe wskazuje jednoznacznie, że Zamawiający zobowiązany był do wykluczenia
wykonawcy Piomar z udziału w postępowaniu na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 5 ustawy, gdyż
przestępstwo fałszerstwa mieści się w zakresie wymienionym w przywołanym przepisie, tj.
należy je zaliczyć do „innego przestępstwa popełnionego w celu osiągnięcia korzyści
majątkowej”.
Jednocześnie też Odwołujący w treści protestu wskazał, że w związku z powyższym
Zamawiający zobowiązany był również wykluczyć tego wykonawcę z udziału w
postępowaniu z uwagi na złożenie przez niego nieprawdziwego oświadczenia o tym, że nie
podlega wykluczeniu z udziału w postępowaniu.
W treści protestu Odwołujący wniósł o:
- uchylenie czynności Zamawiającego wyboru jako najkorzystniejszej oferty wykonawcy
Piomar
- powtórne dokonanie czynności badania i oceny ofert
- wykluczenie wykonawcy Piomar
- wybór jako najkorzystniejszej oferty Odwołującego.
Do złożonego protestu na skutek wezwania Zamawiającego zawartego w piśmie z
dnia 6 maja 2008 r. swoje przystąpienie złożył:
- MCSI Ltd. Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie w dniu 7 maja 2008 r.,
popierając zarzuty podniesione w proteście oraz
- Piomar w dniu 7 maja 2008 r., odpierając podniesione zarzuty.
Przystępujący Piomar wskazał, że popełniony przez Pana X występek z art. 270 § 1
KK nie dotyczy przestępstwa popełnionego w związku z postępowaniem o udzielenie
zamówienia, nie dotyczy przestępstwa przeciwko prawom osób wykonujących pracę
zarobkową, nie dotyczy przestępstwa przekupstwa, nie dotyczy przestępstwa przeciwko
obrotowi gospodarczemu, jak również nie dotyczy innego przestępstwa popełnionego w celu
osiągnięcia korzyści majątkowych, a także nie dotyczy przestępstwa skarbowego lub
przestępstwa udziału w zorganizowanej grupie albo w związku mającym na celu popełnienie
przestępstwa lub przestępstwa skarbowego. Przystępujący wskazał, że ów występek mieści
się w rozdziale XXXIII „Przestępstwa przeciwko ochronie informacji” – Kodeksu Karnego, a
więc tym samym nie dotyczy przestępstw, w o których stanowi art. 24 ust. 1 pkt 5 ustawy.
Odnosząc się do złożonego protestu Zamawiający w piśmie z dnia 13 maja 2008 r.
rozstrzygnął go. Doręczenie rozstrzygnięcia nastąpiło w stosunku do Odwołującego w dniu
16 maja 2008 r., dlatego też Odwołujący uznał, że rozstrzygnięcie protestu faktycznie nie
nastąpiło.
Zamawiający jednakże odnosząc się do podniesionych zarzutów, protest oddalił jako
bezzasadny. W uzasadnieniu podjętego rozstrzygnięcia wskazał, że przestępstwo z art. 270
§ 1 KK, za które jeden ze wspólników Piomar został prawomocnie skazany nie mieści się w
katalogu przestępstw określonych w art. 24 ust. 1 pkt 5 ustawy. Wskazał on w szczególności,
że przestępstwa, o których mowa we wskazanym przepisie ustawy odpowiadają regulacjom
KK:
- Rozdział XXXVI – „Przestępstwa przeciwko obrotowi gospodarczemu”;
- Rozdział XXVIII – „Przestępstwa przeciwko prawom osób wykonującym pracę
zarobkową”;
- Rozdział XXIX – „Przestępstwa przeciwko działalności instytucji państwowych
oraz samorządu terytorialnego”.
Natomiast przestępstwa, za które pan X został skazany umiejscowione jest w
rozdziale XXXIV – „Przestępstwa przeciwko wiarygodności dokumentów” i nie mieści się ono
również w grupie przestępstw popełnionych w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.
Od oddalenia protestu Odwołujący złożył odwołanie zawarte w piśmie z dnia 20 maja
2008 r. (w tej samej dacie pismo nadane w placówce pocztowej operatora publicznego). W
odwołaniu podtrzymał on te same zarzuty, argumentację i żądania zawarte w proteście.
Kopia odwołania została przekazana Zamawiającemu 20 maja 2008 r.
Do toczącego postępowania odwoławczego swoje przystąpienie w dniu 29 maja 2008
r. (data pisma 27 maja 2008 r.) złożył wykonawca Piomar, wnosząc o oddalenie odwołania.
W swoim przystąpieniu dodatkowo wskazał, że popełnionego przez Pana X czynu, za który
został on ukarany wyrokiem Sądu Rejonowego w Brzegu z dnia 3 października 2006 r. w
sprawie o sygn. akt: IIK 277/06 karą grzywny na podstawie art. 270 § 1 KK, nie można w
żaden sposób traktować jako przestępstwa popełnionego w celu osiągnięcia korzyści
majątkowej. Powyższe ustalenie należy wyłącznie do sądu orzekającego w sprawie, a ten w
tym zakresie tego nie orzekł. Sąd uznał Pana X za winnego przerobienia pieczątek i
sfałszowania dyspozycji bankowej. Sąd nie wskazał w orzeczeniu w jakim celu skazany to
uczynił, czy osiągnął, czy też chciał osiągnąć w związku ze swoim zachowaniem jakąś
korzyść majątkową, w jakiej wysokości i czy dla siebie, czy dla kogoś innego. Przystępujący
powołał się na treść art. 413 § 2 pkt 1 Kpk, zgodnie z którym wyrok skazujący powinien
zawierać dokładne określenie przypisanego oskarżonemu czynu; wyrok ten musi być
zrozumiały tak w płaszczyźnie przedmiotowej, jak i podmiotowej i bez żadnych wątpliwości
wskazywać za jaki czyn sąd skazał sprawcę. Wyrok - - w ocenie Przystępującego – nie może
stać się przedmiotem interpretacji na niekorzyść osoby skazanej.
Uwzględniając dokumentację z przedmiotowego postępowania o udzielenie
zamówienia publicznego, w tym w szczególności treść oferty PPHU Piomar Sp. J.,
treść wyroku Sądu Rejonowego w Brzegu z dnia 3 października 2006 r. (sygn. akt: IIK
277/06), jak również biorąc pod uwagę oświadczenia i stanowiska stron postępowania
złożone w trakcie rozprawy, skład orzekający Izby zważył, co następuje.
Skład orzekający Izby w pierwszej kolejności ustalił, że nie została wypełniona żadna
z przesłanek skutkujących odrzuceniem odwołania w trybie art. 187 ust. 4 ustawy.
Ustalono również, że wykonawca wnoszący odwołanie posiadał interes prawny w
rozumieniu art. 179 ust. 1 ustawy, uprawniający go do złożenia protestu i odwołania.
Wykonawca ten, którego oferta została umiejscowiona na drugim miejscu w rankingu oceny
ofert zaraz po ofercie firmy, której konieczność wykluczenia z udziału w postępowaniu
Odwołujący wskazuje, w przypadku potwierdzenia się podnoszonych zarzutów, ma szanse
na uzyskanie zamówienia.
Odnosząc się do podniesionych w proteście, jak i w treści odwołania zarzutów
stwierdzić należy, że odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.
Podstawą podnoszonych w proteście i odwołaniu zarzutów (art. 7 ust. 1 ustawy, art. 7
ust. 3 ustawy, art. 24 ust. 1 pkt 5 ustawy oraz art. 24 ust. 2 pkt 2 ustawy) jest informacja z
KRK załączonego do treści oferty Piomar, z której wynika, że Pan X - jeden ze wspólników
wskazanej spółki jawnej - został ukarany prawomocnym orzeczeniem z tytułu popełnienia
przestępstwa, wypełniającego dyspozycję art. 270 § 1 KK. Powyższe w ocenie
Odwołującego skutkuje koniecznością wykluczenia tego wykonawcy z udziału w
postępowaniu na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 5 ustawy (z postępowania o udzielenie
zamówienia publicznego wyklucza się spółki jawne, których wspólnika prawomocnie skazano
za przestępstwo popełnione w związki z postępowaniem o udzielenie zamówienia
publicznego, przestępstwa przeciwko prawom osób wykonującym pracę zarobkową,
przestępstwo przekupstwa, przestępstwo przeciwko obrotowi gospodarczemu lub inne
przestępstwo pełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowych, a także za przestępstwo
skarbowe lub przestępstwo udziału w zorganizowanej grupie albo związku mających na celu
popełnienie przestępstwa lub przestępstwa skarbowego) oraz na podstawie art. 24 ust. 2 pkt
2 ustawy (z postępowania o udzielenie zamówienia publicznego wyklucza się wykonawcę,
który złożył nieprawdziwe informacje mające wpływ na wynik prowadzonego postępowania).
Z treści wyroku Sądu Rejonowego w Brzegu z dnia 3 października 2006 r. (sygn. akt:
IIK 277/06) wynika, że Pan X został uznany winnym popełnionego przestępstwa z art. 270 §
1 KK, tj. że w dniu 13 lutego 2006 r. w Brzegu przy ul. Długiej 2 w siedzibie firmy Pomiar SC
poprzez przerobienie pieczątki Banku Zachodniego WBK SA I Oddział w Opolu oraz poprzez
przerobienie pieczątki kierownika Obsługi Klientów Instytucjonalnych, jak i podpisu
kierownika, dokonał sfałszowania dyspozycji bankowej zabezpieczającej transakcję. Sąd
Rejonowy, uznając oskarżonego winnym popełnienia zarzucanego mu aktem oskarżenia
czynu, stanowiącego występek z art. 270 § 1 KK, za to na podstawie art. 270 § 1 KK przy
zastosowaniu art. 58 § 3 KK wymierzył mu karę 100 stawek dziennych grzywny, ustalając na
podstawie art. 33 § 3 KK wysokość jednej stawki na kwotę 10 zł.
Wskazane przestępstwo z art. 270 § 1 KK określone jest w rozdziale XXXIV Kodeksu
karnego tj.: „Przestępstwa przeciwko wiarygodności dokumentów”. Uwzględniając zamknięty
katalog przestępstw skutkujących koniecznością wykluczenia wykonawcy z udziału w
postępowaniu, w sytuacji gdy takiego przestępstwa dopuszcza się jeden ze wspólników
spółki jawnej określony w pkt 5 art. 24 ust. 1 ustawy, powyższe przestępstwo można oceniać
jedynie w kategorii, czy zostało popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.
Zamawiający, jak i firma Piomar wskazuje, że z treści przywołanego wyroku Sądu
Rejonowego w Brzegu nie wynika, aby powyższe przestępstwo, za które został ukarany Pan
X było popełnione w tym właśnie celu.
Aby dokonać ustalenia, czy wskazane przestępstwo przerobienia pieczątki banku
oraz pieczątki kierownika Obsługi Klientów Instytucjonalnych (przestępstwo fałszerstwa)
zostało popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, skład orzekający Izby postanowił
zdefiniować to pojęcie. Zgodnie z treścią art. 115 § 4 KK korzyścią majątkową jest korzyść
zarówno dla siebie, jak i dla kogo innego. W doktrynie prawa karnego ukształtowała się
definicja pojęcia „korzyść majątkowa”: przysporzenie majątku albo uniknięcie strat, obciążeń
majątku, a więc zarówno zwiększenie aktywów, jak i zmniejszenie pasywów majątkowych.
Korzyścią majątkową są pieniądze, papiery wartościowe, rzeczy mające wartość majątkową,
świadczenia i prawa majątkowe, uzyskiwane bezprawnie, tj. w wyniku popełnienia czynu
zabronionego. Korzyścią majątkową jest korzyść, którą sprawca osiągnął dla siebie samego
lub kogo innego (A. Marek Kodeks karny. Komentarz, Lex 2007, wyd. IV). Wedle doktryny
pojęcie to należy interpretować szeroko. Korzyść majątkowa ma więc charakter ekonomiczny
i służy przede wszystkim zaspokajaniu potrzeb materialnych – może wyrażać się
zwiększeniem aktywów, czy przysporzeniem majątku, jak i zmniejszeniem pasywów
majątkowych, oznaczającym zmniejszenie obciążeń lub uniknięcie strat.
W niniejszej sprawie, jak wynika z wyroku Sądu Rejonowego w Brzegu, Pan X
dopuścił się popełnienia przestępstwa przerobienia pieczątki banku oraz pieczątki kierownika
Obsługi Klientów Instytucjonalnych w celu sfałszowania dyspozycji bankowej
zabezpieczającej transakcję. Popełnione przez niego przestępstwo jest przestępstwem
kierunkowym – sprawca dokonujący sfałszowania dokumentu działa w celu użycia tego
dokumentu jako autentycznego, w danym momencie lub w przyszłości. Dokonanie
fałszerstwa dokumentu może odbywać się również w celu użycia tego dokumentu przez
osobę trzecią. Nie jest jednak w żadnym z przypadków (sfałszowanie dokumentu na swój
użytek, czy na użytek osoby trzeciej) konieczne odniesienie określonej korzyści majątkowej
za tego typu „usługę” (A. Marek Kodeks karny. Komentarz, LEX, 2007, wyd. IV). Zgodnie
zatem z doktryną prawa karnego przestępstwo popełnione na podstawie art. 270 § 1 KK nie
musi być popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.
Skład orzekający Izby w niniejszej sprawie stanął na stanowisku, że Odwołujący, na
którym – stosownie do dyspozycji art. 6 Kc w związku z art. 14 ustawy – spoczywa ciężar
udowodnienia faktu, z którego wywodzi on określone skutki prawne, nie wykazał tak w
proteście, w odwołaniu, jak i na rozprawie, że czyn, za który pan X został ukarany, został
popełniony z celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Z samej treści przywołanego wyroku
Sądu Rejonowego w Brzegu takiej okoliczności nie można wywieść, a skład orzekający Izby
nie jest podmiotem uprawnionym do dokonywania wykładni – zwłaszcza rozszerzającej -
wyroków sądów powszechnych.
W treści orzeczenia Sądu Rejonowego w Brzegu wskazuje się dodatkowo na art. 33
§ 3 KK, w oparciu o który orzeczono karę grzywny wobec oskarżonego. Sąd Rejonowy nie
powołał się natomiast na art. 33 § 2 KK, z którego wynika uprawnienie dla sądu wymierzenia
jednocześnie kary grzywny obok kary pozbawienia wolności, którą czyn z art. 270 § 1 był
również zagrożony, w sytuacji gdy sprawca dopuścił się czynu w celu osiągnięcia korzyści
majątkowej. Powyższe może świadczyć również o tym, że Sąd Rejowy nie dopatrzył się we
wskazanym czynie dodatkowego obciążenia w postaci celu osiągnięcia korzyści majątkowej,
bowiem oskarżonego obciążył karą wyłącznie grzywny.
Ponadto zwrócić należy uwagę, że przestępstwo wykorzystania sfałszowanego
dokumentu w celu uzyskania dla siebie lub kogoś innego od banku np. kredytu, pożyczki
pieniężnej, poręczenia, gwarancji, akredytywy, dotacji, subwencji, potwierdzenia przez bank
zobowiązania wynikającego z poręczenia lub z gwarancji lub podobnego świadczenia
pieniężnego, zagrożone jest inną kwalifikacja czynu – mianowicie art. 297 § 1 KK.
W niniejszej sprawie przywołane orzeczenie Sądu Rejonowego w Brzegu nie odnosi się do
tej kwestii.
Uwzględniając powyższe, a przede wszystkim brak dowodu ze strony Odwołującego
na okoliczność, iż popełnione przez Pana X przestępstwo z art. 270 § 1 KK zostało
popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, skład orzekający Izby stwierdził, że nie
potwierdziły się podnoszone w proteście odwołaniu zarzuty naruszenia art. 7 ust. 2 i 3
ustawy oraz art. 24 ust. 1 pkt 5 ustawy oraz art. 24 ust. 2 pkt 2 ustawy.
Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 191 ust. 6 i 7
ustawy
Stosownie do art. 194 i 195 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych
(Dz. U. z 2006 r. Nr 164, poz. 1163 z późn. zm.) na niniejszy wyrok - w terminie
7 dni od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Urzędu
Zamówień Publicznych do Sądu Okręgowego w Szczecinie.
Przewodniczący:
………………………………
Członkowie:
………………………………
………………………………
_________
*
niepotrzebne skreślić