Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 kwietnia 2013r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Agata Regulska (spr.)

Sędziowie SSO Joanna Żelazny

SSR del. do SO Anna Borkowska

Protokolant Artur Łukiańczyk

przy udziale B. M. Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2013r.

sprawy M. M. (1)

oskarżonego o przestępstwa z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej

z dnia 13 listopada 2012 roku sygn. akt II K 111/12

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że przyjmuje, iż podstawę kwalifikacji prawnej i wymiaru kary czynów przypisanych oskarżonemu w punktach I i II części dyspozytywnej wyroku, stanowią przepisy ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomani w brzmieniu obowiązującym w dacie popełniania czynów w zw. z art. 4 § 1 k.k.;

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze, w tym wymierza mu opłatę w kwocie 1700 złotych za II instancję.

Sygn. akt IVKa 105/13

UZASADNIENIE

Prokuratura Rejonowa w Środzie Śląskiej oskarżyła M. M. (1) o to, że:

I.  w okresie od stycznia 2005 roku do września 2007 roku w S., Ś. i innych miejscowościach woj. (...), działając w warunkach czynu ciągłego, wbrew przepisom ustawy, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wprowadził do obrotu, otrzymaną od nieustalonej osoby znaczną ilość środków odurzających w postaci nie mniej niż 15 000 g (15 000 porcji dealerskich) marihuany wartości nie mniejszej niż 210 000 złotych, przekazując wskazane środki odurzające A. G., w celu ich dalszej sprzedaży, co stanowiło jego stałe źródło dochodu, przy czym przestępstwa dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia kary pozbawienia wolności za podobne przestępstwo umyślne,

tj. o przestępstwo z art. 56 ust 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 r. w zw. z art. 12 k.k. i przy zast. art. 65 § 1 k.k. przy zast. art. 64 § 1 k.k.

II.  w okresie wiosny – lata 2007 roku w S. i Ś., działając w warunkach czynu ciągłego, wbrew przepisom ustawy, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wprowadził do obrotu, otrzymaną od nieustalonej osoby znaczną ilość środków odurzających w postaci nie mniej niż 200 g (200 porcji dealerskich) marihuany wartości nie mniejszej niż 3800 złotych, przekazując w/wym. środki odurzające S. C., w celu ich dalszej sprzedaży, co stanowiło jego stałe źródło dochodu,

tj. o przestępstwo z art. 56 ust 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 r. w zw. z art. 12 k.k. i przy zast. art. 65 § 1 k.k.

III.  w dniu 16 sierpnia 2007 roku w Ś. wbrew przepisom ustawy, w celu przekazania innym osobom posiadał przygotowaną do sprzedaży, otrzymaną od nieustalonej osoby znaczną ilość środków odurzających w postaci nie mniej niż 12 000 g (12 000 porcji dealerskich) marihuany wartości nie mniejszej niż 240 000 złotych, czym czynił przygotowania do uczestnictwa w obrocie znaczną ilością środków odurzających,

tj. o przestępstwo z art. 62 ust 1 i art. 57 ust 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 r. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Wyrokiem z dnia 13 listopada 2012r. w sprawie o sygn. akt IIK 111/12, Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej:

I.  uznał oskarżonego M. M. (1) za winnego tego, że w okresie od 31 grudnia 2005 roku do 5 września 2007 roku w S., Ś. i innych miejscowościach woj. (...), działając w warunkach czynu ciągłego, wbrew przepisom ustawy, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej uczestniczył w obrocie środkami odurzającymi w znacznej ilości, otrzymanymi od nieustalonej osoby w postaci nie mniejszej niż 5 000 g (5 000 porcji dealerskich) marihuany o wartości nie mniejszej niż 70.000 złotych, przekazując wskazane środki odurzające A. G., w celu ich dalszej sprzedaży, co stanowiło jego stałe źródło dochodu, tj. popełnienia przestępstwa z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 1 kk i za to na podstawie art. 56 ust 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii wymierzył mu karę 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności i karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesięciu) zł;

II.  uznał oskarżonego M. M. (1) za winnego tego, że w okresie wiosny – lata 2007 r. w S. i Ś., działając w warunkach czynu ciągłego, wbrew przepisom ustawy, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej uczestniczył w obrocie środkami odurzającymi w znacznej ilości, otrzymanymi od nieustalonej osoby, w postaci nie mniejszej niż 200 g (200 porcji dealerskich) marihuany o wartości nie mniejszej niż 3800 złotych, przekazując w/wym. środki odurzające S. C., w celu ich dalszej sprzedaży, co stanowiło jego stałe źródło dochodu, tj. popełnienia przestępstwa z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 1 kk i za to na podstawie art. 56 ust 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności i karę 60 (sześćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 30 (trzydziestu) zł;

III.  na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 i 2 kk połączył oskarżonemu wymierzone kary jednostkowe i orzekł karę łączną 3 (trzech) lat pozbawienia wolności oraz karę łączną grzywny 130 (stu trzydziestu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesięciu) zł;

IV.  na podstawie art. 45 kk orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci przepadku na rzecz Skarbu Państwa kwoty 73.800 zł (siedemdziesiąt trzy tysiące osiemset złotych) tytułem równowartości korzyści majątkowej uzyskanej z przestępstwa;

Apelację od powyższego wyroku wywiódł w przepisanym terminie oskarżony za pośrednictwem swojego obrońcy, zaskarżając orzeczenie w całości.

W treści pisma zarzucono Sądowi I instancji:

I. obrazę przepisów prawa materialnego, a to art. 4§1 kk poprzez zastosowanie w niniejszej sprawie przepisów art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii obowiązujących w dacie orzekania, podczas gdy przepisy u.p.n. obowiązujące w datach popełnienia czynów przypisanych oskarżonemu (tj. w brzmieniu tej ustawy sprzed nowelizacji ustawą z dnia 1 kwietnia 2011r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz niektórych innych ustaw, są dla oskarżonego względniejsze,

II. obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a to:

- art. 424§2 kpk poprzez sporządzenie pisemnego uzasadnienia wyroku bez wskazania okoliczności, które Sąd I instancji miał na względzie przy wymiarze kar jednostkowych, a następnie kar łącznych,

- art. 7 kpk poprzez dokonanie oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego w sposób dowolny, z przekroczeniem granic ustawowej swobody i przyjęcie, że zeznania świadka A. G., jak i wyjaśnienia złożone przez oskarżonego M. M. (2), dają podstawę ustalenia, że oskarżony w okresie od 31 grudnia 2005r. do września 2007r. uczestniczył w obrocie znaczną ilością środków odurzających w postaci 5 000 gram marihuany o wartości nie mniejszej niż 70 000 zł,

III. błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, który mógł mieć wpływ na treść tego orzeczenia, poprzez przyjęcie, że oskarżony w okresie od 31 grudnia 2005r. do września 2007r. uczestniczył w obrocie znaczną ilością marihuany w ilości 5 000 gram o wartości nie mniejszej niż 70 000 zł, pomimo, że taka ilość ani wartość narkotyku nie wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego.

Wskazując na powyższe apelujący wniósł o :

1) przyjęcie w zakresie czynu opisanego w punkcie I części dyspozytywnej wyroku, że oskarżony uczestniczył w obrocie znaczną ilością środków odurzających w postaci nie mniejszej niż 4 000 gram marihuany o wartości nie mniejszej niż 56 000 zł,

2) zmianę orzeczeń o jednostkowych karach pozbawienia wolności oraz orzeczenia o łącznej karze pozbawienia wolności poprzez wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania,

3) zastąpienie kwoty 73 800 zł wskazanej w punkcie IV części dyspozytywnej wyroku kwotą 59 800 zł,

4) ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

Na wstępie należy wskazać, iż analiza akt przedmiotowej sprawy pozwala na stwierdzenie, iż Sąd I instancji w sposób prawidłowy, zgodny z obowiązującymi przepisami i rzetelny przeprowadził postępowanie dowodowe, z uwzględnieniem wskazań Sądu Odwoławczego zawartych w uzasadnieniu wyroku uchylającego uprzednie orzeczenie wydane w sprawie. W toku postępowania jurysdykcyjnego zgromadzono i ujawniono wszelki dostępny materiał dowodowy, a jego całokształt w ocenie końcowej dał wystarczające podstawy do uznania oskarżonego za winnego popełnienia przestępstw w kształcie opisanym w treści wyroku.

Zarzuty apelacji wywiedzionej przez obrońcę oskarżonego wskazujące na przekroczenie przez Sąd I instancji zasady swobodnej oceny dowodów i w wyniku tego dokonanie błędnych ustaleń faktycznych w zakresie ilości środków odurzających, w obrocie którymi oskarżony uczestniczył, są, zdaniem Sądu Odwoławczego, chybione. Dokładna analiza akt sprawy oraz treści uzasadnienia pozwala stwierdzić, iż wbrew twierdzeniom apelującego, Sąd Rejonowy dokonał poprawnej oceny zgromadzonych dowodów. Zasadność ocen wyprowadzonych przez Sąd I instancji odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania.

Sąd Rejonowy ustalając stan faktyczny w sprawie oparł się w głównej mierze na treści zeznań A. G., treści zarejestrowanych rozmów telefonicznych pomiędzy M. M. (1) a A. G. oraz częściowo wyjaśnieniach oskarżonego złożonych w toku postępowania jurysdykcyjnego, słusznie podnosząc, że w oparciu o nie możliwym było dokonanie pewnych ustaleń w przyjętym kształcie. Sąd Rejonowy oceniając poszczególne dowody opisał w sposób szczegółowy dlaczego i w jakim zakresie stały się podstawą dokonanych ustaleń faktycznych.

Sam oskarżony, wyjaśniając w toku postępowania przed Sądem przyznał, że uczestniczył w obrocie środkami odurzającymi. Określał jednakże odmiennie ich ilość (w sposób niekonsekwentny ) i prawidłowość ustaleń w tym zakresie jest przedmiotem apelacji.

Sąd Rejonowy ustalając ilość środków odurzających, których obrotem zajmował się oskarżony, czynił to głównie w oparciu o treść zeznań A. G. (osoby nabywającej narkotyki od oskarżonego), które w przeciwieństwie do wyjaśnień oskarżonego w toku postępowania w sprawie pozostawały konsekwentne i znajdując przy tym potwierdzenie w treści relacji S. C.. Dowód ten był dogłębnie i szczegółowo analizowany. Nie ujawniono w sprawie okoliczności, które podważałyby wiarygodność świadka, tym bardziej, że A. G. zeznając w sprawie nie wskazywał konkretnej łącznej ilości nabytych od oskarżonego narkotyków (przyznając wprost, że nie jest w stanie jej określić), określając jedynie w jakim przybliżonym czasie dochodziło do transakcji, jakie były zwyczajowe wielkości zamówień, przybliżona częstotliwość dostaw oraz przedział cenowy nabywanych środków odurzających. W oparciu o powyższe informacje przekazane przez świadka Sąd I instancji poczynił obliczenia, słusznie przyjmując za ich podstawę dane najbardziej dla oskarżonego korzystne. W sposób możliwie dla oskarżonego korzystny ustalono również czas trwania współpracy oskarżonego z A. G..

Reasumując, ustalony prawidłowo przez Sąd I instancji stan faktyczny, pozwalał na przyjęcie, iż oskarżony dopuścił się czynów w kształcie opisanym w punktach I i II części dyspozytywnej wyroku.

Analiza treści uzasadnienia orzeczenia Sądu I instancji pozwala na stwierdzenie bezzasadności zarzutu apelacji wskazującego na zastosowanie przy kwalifikacji prawnej czynów oskarżonego i wymiarze kary przepisów ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w brzmieniu po nowelizacji (dokonanej ustawą z dnia 1 kwietnia 2011r.) z pogwałceniem art. 4§1 kk. Jakkolwiek w treści wyroku wydanego w sprawie Sąd I instancji tego nie sprecyzował, to powyższe w sposób niewątpliwy wynika z uzasadnienia orzeczenia.

Sąd Rejonowy uzasadniając wyrok (k: (...)) przywołał przepisy, które znalazły zastosowanie wobec oskarżonego, przytaczając ich brzmienie (art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. ). Wskazał bowiem, że zgodnie z przepisem art. 56 ust. 1 w/w ustawy kto wbrew przepisom art. 33 – 35 i 37 wprowadza do obrotu środki odurzające, substancje psychotropowe lub słomę makową albo uczestniczy w takim obrocie podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ustępie 1 jest znaczna ilość środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej, sprawca podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności do lat 10. Wskazane przez Sąd I instancji zagrożenie ustawowe nie pozwala mieć wątpliwości, że zastosowanie w sprawie znalazła ustawa w brzmieniu aktualnym na dzień popełnienia przestępstw (sprzed nowelizacji). Nowelizacja dokonana ustawą z dnia 1 kwietnia 2011r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz niektórych innych ustaw, wprowadziła zmianę w sankcji przepisu art. 56 ust. 3, określając, że sprawca podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12. Wykluczając zatem dopuszczenia się przez Sąd I instancji obrazy przepisów prawa materialnego Sąd Odwoławczy, dostrzegając konieczność sprecyzowania rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego, zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że przyjął, iż podstawę kwalifikacji prawnej i wymiaru kary czynów przypisanych oskarżonemu w punktach I i II części dyspozytywnej wyroku, stanowią przepisy ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w brzmieniu obowiązującym w dacie popełniania czynów w zw. z art. 4§1 kk.

Sąd Odwoławczy nie znalazł również podstaw do kwestionowania prawidłowości wymierzonej oskarżonemu kary (zarówno w odniesieniu do kar jednostkowych, plasujących się w dolnych granicach ustawowego zagrożenia, jak i łącznej), uznając, iż nie są one nadmiernie surowymi, a Sąd I instancji należycie uzasadnił swoje stanowisko w tym zakresie. Sąd Rejonowy słusznie wskazał na wysoki stopień społecznej szkodliwości czynów popełnionych przez oskarżonego, mając przede wszystkim na uwadze ilość środków odurzających, długi okres działalności oskarżonego oraz motywację. Zawartość kryminalna czynów oskarżonego uzasadnia konkretną dolegliwość kary, co czyni zadość sprawiedliwości, a co za tym idzie oskarżony nie powinien odczuwać poczucia krzywdy.

Przy określaniu kar łącznych Sąd orzekający prawidłowo wziął pod uwagę bliski związek czasowy i podmiotowy zachodzący pomiędzy zbiegającymi się przestępstwami.

Nie kwestionując również dalszych rozstrzygnięć zawartych w treści wyroku Sąd Okręgowy zaskarżony wyrok w pozostałym zakresie utrzymał w mocy.

Na mocy art. 627 §1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze, w tym wymierzył mu opłatę w wysokości wynikającej z przepisów art. 2 ust. 1 pkt 5 i art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych.