Sygn. akt IV Kz 1174/12
Dnia 14 stycznia 2013r.
Sąd Okręgowy we Wrocławiu w IV Wydziale Karnym Odwoławczym
w składzie:
Przewodniczący: SSO Dorota Kropiewnicka
Sędziowie: SSO Anna Bałazińska - Goliszewska
SSO Joanna Żelazny (spr.)
Protokolant Aneta Malewska
przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej we Wrocławiu T. F.
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 14 stycznia 2013r.
zażalenia wniesionego przez skazanego J. M.
na postanowienie Sądu Rejonowego w Oławie z dnia 15 listopada 2012r.
o umorzeniu postępowania w przedmiocie wydania wyroku łącznego
na podstawie art.437§1 kpk
p o s t a n o w i ł :
zażalenia nie uwzględnić i utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.
Postanowieniem z dnia 15 listopada 2012r. Sąd Rejonowy w Oławie umorzył postępowanie karne w przedmiocie wydania wyroku łącznego wobec skazanego J. M..
W uzasadnieniu orzeczenia Sąd Rejonowy wskazał, iż w sprawie zachodzi ujemna przesłanka procesowa określona w przepisie art. 17§1 pkt 7 kpk, gdyż uprzednio prawomocnym orzeczeniem , Sąd dokonywał oceny identycznej sytuacji prawnej skazanego, umarzając postępowanie postanowieniem wydanym w sprawie o sygn. IIK 330/12.
Powyższe orzeczenie zaskarżył skazany osobiście. W swoim piśmie wskazał, że zaskarżone postanowienie jest dla niego krzywdzące i :
- zamiast wyroku łącznego otrzymał „dolewę w odwieszeniu wyroku sygn. akt IIK 1013/11 z dnia 30. 12. 2011r., który był zawieszony na 5 lat”,
- wyroki z lat dziewięćdziesiątych nie weszły w skład wyroku łącznego.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Sąd Odwoławczy w pełni podziela argumentację zawartą w treści uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia.
Zgodnie z przepisem art. 572 kpk Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania jeżeli brak jest warunków do wydania wyroku łącznego. W myśl art. 17 § l pkt 7 kpk nie wszczyna się postępowania, a wszczęte umarza, gdy postępowanie karne co do tego samego czynu tej samej osoby zostało prawomocnie zakończone. Powaga rzeczy osądzonej może wystąpić nie tylko przy orzekaniu o zasadzie odpowiedzialności za poszczególne popełnione czyny, ale także w odniesieniu do wydania wyroku łącznego.
Mając na uwadze wszystkie dotychczasowe skazania J. M. trzeba stwierdzić, iż ocena zaistnienia warunków do połączenia wymierzonych kar była już uprzednio dokonywana przez Sąd Rejonowy w Oławie w postępowaniu o sygn. akt IIK 330/12. Z uzasadnienia orzeczenia wynika jednoznacznie, iż Sąd ten miał wówczas na uwadze wszelkie dotychczasowe skazania J. M., w tym także wyrokiem z dnia 30 grudnia 2011r. ( IIK 1013/11) zapadłym po wydaniu wyroku łącznego w sprawie VIIK 235/06.
Ma zatem rację Sąd I instancji w zakresie w jakim utrzymuje, iż w sprawie zachodzi negatywna przesłanka procesowa z art. 17§ 1 pkt 7 kpk. Ponowne, czynione w innym, odrębnym postępowaniu, rozważanie możliwości orzeczenia kary łącznej w oparciu o analizę tych samych wyroków w tej samej konfiguracji procesowej, spowodowałoby, iż analizie poddawana byłaby ta sama materia, co do której rozważania były już czynione. To natomiast wywołałoby sytuację orzekania przy istnieniu ujemnej przesłanki procesowej określonej w przepisie art.17§l pkt 7 kpk. (tak Sąd Apelacyjny w Katowicach w postanowieniu z dnia 28 grudnia 2006 roku, II AKa 406/2006).
W sprawie nie ujawniono takiej okoliczności, która wskazywałaby na potrzebę wydania nowego wyroku łącznego.
Niezrozumiałym jest dla Sądu Odwoławczego twierdzenie skarżącego jakoby niniejsze postępowanie miało jakikolwiek wpływ na charakter kary wymierzonej w sprawie IIK 1013/11. Z treści wyroku z dnia 30 grudnia 2011r., wbrew temu co utrzymuje skarżący, nie wynika, by kara łączna 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności była orzeczona z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.
Wobec powyższego, uznając bezzasadność zażalenia , orzeczono jak na wstępie.