Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 kwietnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie w IV Wydziale Karnym Odwoławczym
w składzie:

Przewodnicząca: SSO Beata Marzec

Sędziowie: SO Michał Tomala (spr.)

del. SR Krystian Kwolek

Protokolant: Kamila Michalak

przy udziale Prokuratora Prok. Okr. Damiana Kordykiewicza

po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2013 r.

sprawy O. A.

oskarżonego z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie

z dnia 18 grudnia 2012 r. sygn. IV K 1115/12

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że wymierzoną oskarżonemu karę pozbawienia wolności obniża do 4 (czterech) miesięcy,

II.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

III.  zwalnia oskarżonego od wydatków za postępowanie odwoławcze i od opłaty za obie instancje.

Sygn. akt IV Ka 223/13

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie wyrokiem z dnia 18 grudnia 2012 r. uznał O. A. za winnego tego, że w dniu 7 lutego 2012 r. w S. przy ul. (...) wbrew przepisom ustawy posiadał bez wymaganego zezwolenia substancję psychotropową w postaci siarczanu amfetaminy o wadze 2,02 grama netto,

to jest o czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii

Na podstawie tego przepisu wymierzył mu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania w dniach od 7.02.2012 r. do 8.02.2012 r..

Na podstawie art. 44 § 2 kk i art. 70 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomani orzekł wobec oskarżonego przepadek zabezpieczonego dowodu rzeczowego nr 483/12 w postaci pozostałego po badaniach białego proszku w woreczku foliowym z zapięciem strunowym

Na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł wobec oskarżonego nawiązkę w kwocie 500 zł na rzecz (...)(oddział w S.).

Na podstawie art. 627 kpk zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w tym opłatę w wysokości 180 zł, przy czym wysokość kosztów sądowych zostanie ustalona w postępowaniu wykonawczym.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł oskarżony. Zarzucił w niej rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec niego kary. Stwierdził, że Sąd I instancji przy jej wymiarze nie uwzględnił należycie okoliczności przemawiających na jego korzyść. Wskazał przede wszystkim na nieznaczną ilość substancji czynnej w posiadanym w chwili zatrzymania białym proszku, przyznanie się do popełnienia czynu, dobrowolne wydanie niedozwolonej substancji, wcześniejszą niekaralność za przestępstwa narkotykowe. Oskarżony zarzuca także, że ustalony przez Sąd znaczny stopień szkodliwości społecznej nie odpowiada okolicznościom sprawy.

Apelujący zawarł w swojej apelacji wniosek o ustanowienie dlań obrońcy z urzędu, także wniosek dowodowy w postaci przesłuchania w charakterze świadka K. R..

Podstawowym jednak żądaniem oskarżonego jest dokładne przeanalizowanie jego przypadku i orzeczenie wobec niego kary łagodniejszej.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja oskarżonego okazała się częsciowo zasadna.

W pierwszej kolejności zaznaczenia wymaga, że Sąd I instancji dokonał w przedmiotowej sprawie prawidłowych ustaleń faktycznych odnośnie sprawstwa oskarżonego. Sąd ten oparł swoje ustalenia na podstawie oceny całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Ocena ta jest zgodna z zasadami logicznego rozumowania, wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Dodania wymaga, ze sam oskarżony nie neguje faktu popełnienia przezeń czynu zabronionego. Nie zgadza się wyłącznie z karą orzeczoną wobec niego.

Również Sąd odwoławczy w toku dokonanej kontroli instancyjnej doszedł do przekonania, że kara 10 miesięcy pozbawienia wolności stanowi sankcję rażąco surową w stosunku do popełnionego przez oskarżonego czynu.

Z opinii biegłego, której rzetelność i fachowość została stwierdzona przez Sąd merytoryczny wynika, że w 2,02 grama białego proszku znajdowało się wyłącznie 5% siarczanu amfetaminy, czyli 74,03 mg. Z całym przekonaniem taka ilość nie może być uznana za dość znaczną. W przekonaniu Sądu odwoławczego ilość narkotyku (substancji czynnej) poniżej 0,1 grama stanowi ilość znikomą.

Sąd Rejonowy w pisemnym uzasadnieniu wyroku stwierdził, że oskarżony posiadał przy sobie 2,02 grama siarczanu amfetaminy, co jest stwierdzeniem nieprawidłowym w świetle opinii sporządzonej przez biegłego z zakresu badań chemicznych. Z treści tej opinii wynika, że ponad 1,9 z 2,02 grama białego proszku stanowiły substancje irrelewantne z punktu widzenia prawa karnego. Substancja niedozwolona stanowiła drobną część wagi, zatem nie sposób zgodzić z Sądem Rejonowym odnośnie ilości narkotyku zatrzymanego przy oskarżonym.

Na uwzględnienie zasługuje także postawa O. A., który wydał substancję dobrowolnie na wezwanie funkcjonariuszy, przyznał się do zarzucanego mu czynu i współpracował z organami ścigania. Z jego wyjaśnień wynika, że narkotyk posiadał wyłącznie na własny użytek bez zamiaru udzielania go innym osobom.

Z powyższych względów, jako konieczna jawiła się weryfikacja stopnia społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego.

Określając go sąd bierze pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia.

Oczywistym jest, że problem narkomanii jest dużym zagrożeniem, a szkody wynikające z ich zażywania, produkcji, sprzedaży niosą ujemne konsekwencje nie tylko dla ich użytkowników, ale także dla ogółu społeczeństwa, toteż nawet najłagodniej traktowana przez prawo karne forma „przestępstwa narkotykowego”, jaką jest posiadanie substancji psychotropowej musi podlegać stanowczej represji karnej.

Mimo to motywacja sprawcy, sposób i okoliczności popełnienia czynu przemawiają za uznaniem stopnia społecznej szkodliwości jako relatywnie niskiego.

Nieuniknionym następstwem tej zmiany jest również złagodzenie kary 10 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej zaskarżonym wyrokiem na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności, której dolegliwość będzie w opinii Sądu odwoławczego adekwatna do społecznej szkodliwości czynu, stopnia winy i spełni cele wychowawcze oraz prewencyjne, uwzględnia wcześniejszą karalność sprawcy i potrzebę kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Warunkowe zawieszenie wykonania kary w stosunku do O. A. jest niemożliwe ze względu na brak pozytywnej prognozy kryminologicznej. Sąd odwoławczy w tej mierze w pełni podziela stanowisko Sądu Rejonowego, stąd powielenie wywodu zawartego w pisemnym uzasadnieniu wyroku jest w tym miejscu zbędne.

Przychylenie się do wniosku dowodowego zawartego w apelacji było całkowicie zbędne, z uwagi na to, że okoliczność, jakiej udowodnienia domagał się oskarżony była bez wpływu na ocenę przestępności zachowania i wymiar kary.

Również ustanowienie dla apelującego obrońcy z urzędu było niemożliwe, gdyż lakoniczne wskazanie w apelacji, że oskarżony nie posiada żadnego majątku ani nieruchomości nie stanowi należytego wykazania, że oskarżony nie jest w stanie ponieść kosztów obrony bez uszczerbku dla niezbędnego utrzymania siebie i rodziny.

Podsumowując, kara orzeczona przez Sąd I instancji była rażąco surowa przy prawidłowym uwzględnieniu wszystkich okoliczności czynu, przede wszystkim małej ilości narkotyku i motywacji oraz zachowania sprawcy, dlatego niezbędne było jej obniżenie do wymiaru 4 miesięcy pozbawienia wolności, zaś pozostałe wnioski oskarżonego nie zasługiwały na uwzględnienie.

Na podstawie art. 624 kpk zwolniono oskarżonego od wydatków za postępowanie odwoławcze należnych Skarbowi Państwa, w tym od opłaty za obie instancje.

Michał Tomala Beata Marzec Krystian Kwolek