Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: KIO 2184/13



WYROK
z dnia 7 października 2013 r.



Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie:

Przewodniczący: Paweł Trojan

Członkowie: Justyna Tomkowska
Ryszard Tetzlaff


Protokolant: Łukasz Listkiewicz




po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 września 2013 r. oraz w dniu 2 października 2013 r.
w Warszawie odwołania wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu
10.09.2013 r. przez wykonawcę InPost Spółka z o.o. z siedzibą w Krakowie, ul. Malborska
130, 30-624 Kraków w postępowaniu prowadzonym przez Zamawiającego –
Sąd Apelacyjny w Krakowie oraz Prokuratura Generalna w Warszawie
reprezentowanych przez Centrum Zakupów dla Sądownictwa Zakład Gospodarki
Budżetowej, ul. Farmaceutyków 2, 31-463 Kraków w trybie przetargu nieograniczonego
pn.: „Świadczenie usług pocztowych w obrocie krajowym i zagranicznym w zakresie
przyjmowania, przemieszczania i doręczania przesyłek pocztowych oraz zwrotu przesyłek
niedoręczonych” (nr sprawy ZP-14/2013),

przy udziale wykonawcy Poczta Polska S.A., z siedzibą w Warszawie, ul. Stawki 2, 00-940
Warszawa zgłaszającego przystąpienie do postępowania wszczętego wskutek wniesienia
odwołania po stronie Zamawiającego




orzeka:

1. Uwzględnia odwołanie i nakazuje Zamawiającemu dokonanie modyfikacji treści
Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia poprzez usunięcie z treści załącznika
nr 5 do Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia punktu nr 6 zawierającego
postanowienie o następującej treści: „Zamawiający wymaga, aby zgodnie z art. 17
ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. Prawo pocztowe (Dz. U. z 2012 r. poz. 1529),
potwierdzenie nadania wydane przez placówkę operatora miało moc dokumentu
urzędowego.”;
2. w pozostałym zaś zakresie zarzuty oddala.

3. Kosztami postępowania obciąża Zamawiającego reprezentowanego przez Centrum
Zakupów dla Sądownictwa Zakład Gospodarki Budżetowej, ul. Farmaceutyków 2,
31-463 Kraków i:

3.1. zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł 00 gr
(słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy), uiszczoną przez wykonawcę
InPost Spółka z o.o. z siedzibą w Krakowie tytułem wpisu od odwołania;

3.2. zasądza od Zamawiającego na rzecz wykonawcy InPost Spółka z o.o. z siedzibą
w Krakowie kwotę 15 000 zł 00 gr (słownie: piętnaście tysięcy złotych i zero
groszy), stanowiącą koszty postępowania odwoławczego poniesione z tytułu wpisu
od odwołania.


3. Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (tekst jednolity Dz. U. z 9 sierpnia 2013 r., poz. 907 z późn. zm.) na niniejszy

wyrok - w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem
Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Krakowie.


Przewodniczący:

……………………
Członkowie:

……………………

…………………….

U z a s a d n i e n i e
do wyroku z dnia 7 października 2013 r. w sprawie o sygn. akt KIO 2184/13



Sąd Apelacyjny w Krakowie oraz Prokuratura Generalna reprezentowane przez Centrum
Zakupów dla Sądownictwa Instytucja Gospodarki Budżetowej w Krakowie (dalej:
zamawiający) prowadzi postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego w trybie
przetargu nieograniczonego na pn.: „Świadczenie usług pocztowych w obrocie krajowym i
zagranicznym w zakresie przyjmowania, przemieszczania i doręczania przesyłek
pocztowych oraz zwrotu przesyłek niedoręczonych” (nr sprawy ZP-14/2013).


Postępowanie prowadzone w trybie przetargu nieograniczonego o wartości powyżej
kwot określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy Pzp.
W dniu 29.08.2013 r. Zamawiający przekazał do publikacji ogłoszenie Urzędowi
Oficjalnych Publikacji Unii Europejskiej.
W dniu 31.08.2013 r. ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane w suplemencie
do Dz. U. Unii Europejskiej pod numerem 2013/S 169-293301.


W dniu 31.08.2013 r. ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane w suplemencie
do Dz. U. UE pod numerem 2013/S 169-293301.
Odwołanie zostało wniesione do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu
10.09.2013 r. Odwołujący zarzucił zamawiającemu naruszenia następujących przepisów
ustawy Pzp:
• art. 7 ust. 1 ustawy Pzp poprzez przeprowadzenie postępowania o udzielenie zamówienia
w sposób, który nie zapewnia zachowania uczciwej konkurencji oraz równego traktowania
wykonawców;
• art. 29 ust. 1 i 2 ustawy Pzp poprzez opisanie przedmiotu zamówienia w sposób, który
utrudnia uczciwą konkurencję;
• art. 144 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp poprzez opisanie przesłanek zmiany umowy w
sprawie zamówienia w sposób, który nie zapewnia zachowania uczciwej konkurencji oraz
równego traktowania wykonawców;
• art. 25 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp poprzez opisanie żądań w
odniesieniu do dokumentów składanych na potwierdzenie spełniania przez oferowane usługi

wymagań określonych przez Zamawiającego w sposób, który nie zapewnia zachowania
uczciwej konkurencji oraz równego traktowania wykonawców.

Wniósł o uwzględnienie odwołania przez Krajową Izbę Odwoławczą oraz nakazanie
zamawiającemu dokonania odpowiedniej modyfikacji postanowień ogłoszenia oraz
specyfikacji istotnych warunków zamówienia poprzez usunięcie kwestionowanych, w dalszej
części odwołania, postanowień w odniesieniu do obu części zamówienia.

Odwołujący wskazał, iż przysługuje mu legitymacja do wniesienia odwołania do
Krajowej Izby Odwoławczej, gdyż zgodnie z przepisem art. 179 ust. 1 ustawy Pzp ma
zarówno interes w uzyskaniu zamówienia oraz może ponieść szkodę w wyniku naruszenia
przez Zamawiającego przepisów ustawy. Odwołujący podniósł, iż jest przedsiębiorcą, który
może wykonywać usługi będące przedmiotem zamówienia. Jak zostanie dalej podniesione,
obecny sposób prowadzenia postępowania narusza wyrażoną w art. 7 Pzp zasadę uczciwej
konkurencji, ograniczając konkurencyjność niniejszego postępowania i naruszając w tym
zakresie interesy wykonawcy InPost.

W części wstępnej uzasadnienia podniósł, iż InPost ma legitymację do wniesienia
odwołania, gdyż jest operatorem pocztowym mającym interes w uzyskaniu zamówienia.
Rynek usług pocztowych jest obecnie rynkiem otwartym, na którym działalność w
pełnym zakresie konkurencyjności prowadzić mogą przedsiębiorcy pocztowi wpisani do
rejestru prowadzonego przez Urząd Komunikacji Elektronicznej.
Zamawiający wymaga, aby potwierdzenie nadania wydane przez placówkę
wybranego operatora miało moc dokumentu urzędowego. Takie postanowienie pozwala na
złożenie oferty tylko przez jednego wykonawcę w sytuacji, gdy cele postępowania mogą być
osiągnięte także przy zachowaniu konkurencyjności postępowania (poprzez zastosowanie
równoważnych rozwiązań, pozwalających równocześnie na zabezpieczenie potrzeb
zamawiającego).
Wskazał, że tylko operator wyznaczony (Poczta Polska S.A.) może bowiem wstawić
potwierdzenie nadania z mocą dokumentu urzędowego, inni operatorzy wystawiają
potwierdzenia nadania z mocą dokumentu, który nie jest urzędowy.
Zamawiający wymaga także posiadania - w dacie składania ofert - sieci placówek,
którymi dysponuje jedynie wykonawca Poczta Polska S.A. Takie postanowienie przesądza o
pozorności zastosowanego trybu konkurencyjnego w niniejszym postępowaniu.
Podniósł również, iż z uwagi na zgłoszony przez Prezesa Urzędu Komunikacji
Elektronicznej sprzeciw do treści postanowień regulaminu powszechnej usługi pocztowej w
zakresie taryf specjalnych, Poczta Polska S.A. z dniem 1 lipca 2012 r. utraciła możliwość

udzielania opustów w składanych przez siebie zamówieniach, co oznacza, że jedyną ofertę
jaką jest w stanie złożyć w niniejszym przetargu jest oferta cennikowa, a to oznacza dla
wzrost stawek względem obecnie stosowanych dla sądów o około 36%.
W jego ocenie powyższe oznacza, że utrzymanie obecnych warunków przetargu
skutkować będzie możliwością złożenia oferty wyłącznie przez Pocztę Polską S.A., a w
konsekwencji wzrostem wynagrodzenia względem obecnego o kwotę co najmniej 153 mln
złotych. Okoliczność ta w związku z możliwością uzyskania niższego wynagrodzenia za
takie
same usługi, w przypadku zmiany postanowień przetargu dopuszczających innych
operatorów niż Poczta Polska S.A., oznaczać będzie naruszenie dyscypliny finansów
publicznych.
Wskazał nadto, iż w innych przetargach, w których nie formułuje się warunków
uniemożliwiających złożenie oferty przez innych operatorów niż Poczta Polska S.A. ceny
jakie oferują operatorzy są niższe nawet o 40 % od cennikowych cen Poczty Polskiej S.A.
Na nieuzasadnione faworyzowanie Poczty Polskiej S.A. wskazuje jednocześnie fakt,
że korzystanie z Elektronicznego Potwierdzenia Odbioru, przewidziane jest dopiero od 1
lipca 2015 r., w sytuacji gdy wiadomym jest, że inni operatorzy są w stanie wprowadzić
przedmiotowy system w okresie dużo krótszym, nawet w drugim kwartale 2014 r.
Zamawiający w ten sposób prowadzi postępowanie bez uwzględnienia wszystkich wymagań
i okoliczności mogących mieć wpływ na sporządzenie oferty.
Podniósł ponadto, że InPost kwestionuje sposób uregulowania zasad zmian umowy
w odniesieniu do treści art. 144 Pzp.



W pierwszej kolejności w treści uzasadnienia InPost podnosi argumentację o
charakterze ogólnym, odnoszącą się do liberalizacji rynku usług pocztowych. W dniu 1
stycznia 2013 r. weszła w życie ustawa z dnia 23 listopada 2012 r. Prawo pocztowe (Dz. U. z
dnia 29 grudnia 2012 r., dalej „pp”). Wraz z wejściem w życie nowego prawa pocztowego
nastąpiło uwolnienie rynku usług pocztowych mającego na celu wdrożenie do polskiego
systemu prawa postanowień dyrektywy 2008/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia
20 lutego 2008 r. zmieniającej dyrektywę 97/67/WE (dalej „III dyrektywa”). III dyrektywa
zakończyła, rozpoczęty w 1997 r. w krajach członkowskich UE, proces stopniowej
liberalizacji rynku usług pocztowych i określa zasady funkcjonowania rynku pocztowego po
jego pełnym otwarciu na konkurencję tj. zniesieniu obszaru usług, jakie mogły być do tej pory
zastrzeżone dla operatora świadczącego usługi powszechne w ramach nałożonego przez
państwo obowiązku.

W ocenie Odwołującego kluczowym rozwiązaniem przyjętym w prawie pocztowym,
określającym zasady funkcjonowania zliberalizowanego rynku pocztowego z
uwzględnieniem postanowień III dyrektywy jest likwidacja obszaru zastrzeżonego. Otwarcie
rynku pocztowego nastąpiło m. in. poprzez zniesienie przepisu art. 47 ustawy z dnia 12
czerwca 2003 r. Prawo pocztowe (Dz.U.2008.189.1159 ze zmianami), w którym określony
był zakres obszaru usług zastrzeżonych i prawo wyłączne operatora publicznego (Poczty
Polskiej S.A.) do świadczenia usług w tym obszarze. Likwidacja usług zastrzeżonych dla
Poczty Polskiej S.A. oznacza możliwość zaoferowania przez innych niż Poczta Polska S.A.
operatorów pocztowych atrakcyjniejszych cen na usługi pocztowe. Zatem obecnie rynek
usług pocztowych jest rynkiem otwartym, na którym działalność w pełnym zakresie
konkurencyjności prowadzić mogą także inni przedsiębiorcy pocztowi wpisani do rejestru
prowadzonego przez Urząd Komunikacji Elektronicznej. Rynek ten podlega ochronie w
zakresie zachowania konkurencyjności gwarantowanej przez Komisję Europejską. Nie
istnieją zatem jakiekolwiek podstawy do uprzywilejowywania wykonawcy Poczta Polska S.A.
dotychczas wykonującego usługi objęte niniejszym postępowaniem.

W podsumowaniu części wstępnej wskazał, iż usługi pocztowe co do zasady
wykonywane być mogą przez większy krąg podmiotów, a wszelkie ograniczenia
konkurencyjności takiego postępowania mogą być dokonywane jedynie w granicach
określonych przez przepisy ustawy Pzp.


Odwołujący wskazał na pozorność konkurencyjności postępowania, w którym
Zamawiający, pomimo wyboru trybu konkurencyjnego, dokonał określenia sposobu
prowadzenia niniejszego postępowania (co zostanie dalej szerzej omówione) w sposób
umożliwiający udzielenie zamówienia tylko jednemu wykonawcy, Poczcie Polskiej S.A.
Odwołujący podnosi tym samym zarzut rażącego naruszenia przez Zamawiającego art. 7
ustawy Pzp. Odnosząc się do powyższego w pierwszej kolejności należy wskazać, iż za
naganne powinny zostać uznane praktyki prowadzenia postępowań w trybach
konkurencyjnych, w których warunki zamówienia rozstrzygają postępowanie przed
otwarciem ofert. Przy czym z góry wybrany wykonawca nie musi być nazwany wprost przez
zamawiającego w dokumentacji postępowania. Wystarczy, iż wymogi i parametry dla
przedmiotu zamówienia określone są tak, że może je spełnić tylko jeden oferent. Przywołał
fragment uzasadnienia wyroku Sądu Okręgowego w Gdańsku z 6 maja 2009 r. (sygn. akt:
XII Ga 143/09).
W dalszej części uzasadnienia zostało wskazane, iż jedną z podstawowych zasad
prawa zamówień publicznych jest bowiem tzw. zasada neutralności opisu przedmiotu

zamówienia. Zasada ta oznacza w praktyce eliminację z opisu wszelkich elementów, które
mogłyby wskazywać konkretnego wykonawcę. Dyskryminacja wykonawców może polegać
na takim opisie przedmiotu zamówienia, który nie jest uzasadniony obiektywnymi
wymaganiami zamawiającego, a faktycznie ogranicza konkurencję na rynku danych usług,
czy też dostaw. Zamawiający, jak wynika z dyrektyw unijnych, powinni otwierać się na
konkurencję i w tym celu umożliwiać składanie ofert odzwierciedlających różnorodność
rozwiązań technicznych.

Reasumując Odwołujący wskazał, iż zamawiający narusza podstawowe zasady
zamówień publicznych w każdym przypadku, gdy określając warunki przetargu pozwala na
złożenie oferty tylko przez jednego wykonawcę. W niniejszym postępowaniu warunki
zamówienia umożliwiają złożenie oferty jedynie wykonawcy Poczta Polską S.A. Takie
kreowanie monopolu jednego wykonawcy, poprzez wadliwe czynności podejmowane przez
Zamawiającego, jest, w ocenie Odwołującego, rażącym naruszeniem wspólnotowych i
krajowych zasad udzielania zamówień publicznych.


W zakresie wymogu aby potwierdzenie nadania posiadała moc dokumentu
urzędowego Odwołujący wskazał, iż Zamawiający taki wymóg postawił w treści opisu
przedmiotu zamówienia (załącznik nr 5 do siwz). W załączniku tym zamieszczone zostało
następujące postanowienie:
6. Zamawiający wymaga, aby zgodnie z art. 17 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. Prawo
pocztowe (Dz. U. z 2012 r. poz. 1529), potwierdzenie nadania wydane przez placówkę
operatora miało moc dokumentu urzędowego.
7. Jednostki sądownictwa i jednostki prokuratury będą wysyłać korespondencję tylko i
wyłącznie we własnym imieniu. W każdej sytuacji to właściwa jednostka będąca nadawcą
musi figurować jako Nadawca przesyłki.

Na wstępie analizy przedmiotu zamówienia Odwołujący podniósł, iż że zgodnie z art.
17 Prawa Pocztowego (dalej także „pp”), jedynie potwierdzenie nadania przesyłki
rejestrowanej wydane przez placówkę pocztową operatora wyznaczonego ma moc
dokumentu urzędowego. Potwierdzenia nadania wystawione przez innych operatorów mają
moc dokumentu, który nie jest dokumentem urzędowym. W okresie 3 lat od dnia wejścia w
życie nowego pp operatorem wyznaczonym jest Poczta Polska S.A., a więc do 31 grudnia
2015 r. Postanowienie to jest reliktem po poprzednio obowiązujących przepisach prawnych i
pochodną faktu, że kiedyś Poczta Polska była urzędem państwowym, obecnie jest spółką
prawa handlowego. Zdaniem Odwołującego pomimo pozostawienia art. 17 pp w systemie

prawnym nie ma w odniesieniu do organów administracji publicznej praktycznego
znaczenia, a już z pewnością nie ma znaczenia dla Zamawiającego i wysyłanych przez
niego przesyłek (o czym mowa w dalszej części pisma). Następnie Odwołujący wskazał, iż
zgodnie z treścią dokumentacji postępowania (formularze cenowe cz. 1 i cz. 2) przesyłki
rejestrowane wymagające posiadania potwierdzenia nadania stanowią ponad 95%
wolumenu przesyłek zamawianych w niniejszym postępowaniu. Zatem w zakresie
odnoszącym się do niemalże całości przedmiotu zamówienia określone zostało wymagania
pozwalające na złożenie oferty tylko przez jednego wykonawcę tj. Pocztę Polską S.A.
(działającego samodzielnie lub też w porozumieniu z innymi wykonawcami).
W dalszej części uzasadnienia zostało wskazane, że przepisy powszechnie
obowiązujące, w tym przepisy kodeksów postępowania cywilnego, karnego oraz
administracyjnego wskazują wprost na możliwość korzystania z usług operatorów
pocztowych innych niż wyznaczony, a więc wprost przewidują możliwość nadawania
przesyłek rejestrowanych bez dowody nadania z mocą dokumentu urzędowego. Już tylko z
tego tylko faktu wynika, w ocenie Odwołującego, że oczekiwanie by przesyłka posiadała
dowód nadania z mocą dokumentu urzędowego (wystawiany z taką mocą wyłącznie przez
Pocztę Polską S.A.) stanowi formułowanie wymagania, które stoi w sprzeczności z
wymaganiami kodeksów postępowania cywilnego, karnego i administracyjnego. W związku
bowiem z wejściem w życie 1 stycznia 2013 roku nowego prawa pocztowego, do systemu
prawnego zaistniałego w związku z nowelizacją dostosowano przepisy Kodeksu
postępowania cywilnego, Kodeksu postępowania karnego oraz Kodeksu postępowania
administracyjnego m. in. w zakresie przepisów o doręczeniach, które weszły w życie również
w dniu 1 stycznia 2013 roku. Na skutek dostosowania przepisów o doręczeniach we
wszystkich wskazanych powyżej kodeksach pisma można doręczać za pośrednictwem
operatora pocztowego w rozumieniu prawa pocztowego (art. 131 § 1 kpk , art. 131 § 1 kpc,
art. 39 kpa ). Obecnie funkcjonuje na rynku polskim ponad 260 operatorów pocztowych.

Odwołujący wskazał, iż zgodnie z dostosowanymi przepisami kpc, kpk oraz kpa, w
sytuacji gdy pismo wysłane poprzez każdego operatora pocztowego, a nie tylko
wyznaczonego, nie dotrze do adresata w sposób określony w tych przepisach, każdy
operator pocztowy, a nie tylko wyznaczony przechowuje je w najbliższej placówce
umieszczając w oddawczej skrzynce pocztowej bądź na drzwiach mieszkania adresata lub w
innym widocznym miejscu zawiadomienie, gdzie i kiedy pismo pozostawiono oraz że należy
je odebrać w ciągu 7 kolejnych dni, a w razie bezskutecznego upływu tego terminu, należy
czynność zawiadomienia powtórzyć jeden raz. Jest to tzw. doręczenie per awizo, które
zostało uregulowane w art. 139 § 1 kpc , art. 133 § 1 kpk oraz w art. 44 § 1 kpa .

Jak wskazał Odwołujący szczególnym przykładem, iż od 1 stycznia 2013 r. doszło do
szeroko rozumianego uwolnienia rynku usług pocztowych jest nowelizacja art. 133 § 1 kpk.
Zgodnie z brzmieniem tego przepisu przed nowelizacją: „Jeżeli doręczenia nie można
dokonać w sposób wskazany w art. 132, pismo przesłane pocztą pozostawia się w
najbliższej placówce pocztowej operatora publicznego, a przesłane w inny sposób w
najbliższej jednostce Policji albo we właściwym urzędzie gminy”. Od nowelizacji w dniu 1
stycznia 2013, przepis art. 133 § 1 kpk posiada następujące brzmienie: „Jeżeli doręczenia
nie można dokonać w sposób wskazany w art. 132, pismo przesłane za pośrednictwem
operatora pocztowego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe
pozostawia się w najbliższej placówce pocztowej tego operatora pocztowego, a przesłane w
inny sposób w najbliższej jednostce Policji albo we właściwym urzędzie gminy ”.

Reasumując, Odwołujący wskazał, iż zgodnie z przepisami kpc, kpk oraz kpa pisma
można doręczać za pośrednictwem każdego operatora pocztowego, a nie tylko operatora
wyznaczonego. Doręczenie przez awizo dokonane przez każdego z operatorów pocztowych
uważane jest za dokonane skutecznie i prawidłowo. Wskazane powyżej przepisy nie
różnicują doręczeń dokonywanych przez operatora wyznaczonego, jakim obecnie jest
Poczta Polska z doręczeniami dokonanymi przez innych operatorów pocztowych. Co za tym
idzie pismo nadane w placówce operatora wyznaczonego i doręczone przez niego przez
awizo będzie wywierało takie same skutki prawne co pismo nadane i doręczone przez awizo
przez operatora pocztowego, który nie jest operatorem wyznaczonym. Taki sam skutek
prawny będzie miało niepodjęcie pisma w terminie bądź niedoręczenie na skutek zmiany
przez stronę adresu zamieszkania (do korespondencji) i nie poinformowania o tym fakcie
zainteresowanego np. sądu zarówno w przypadku przesyłek obsługiwanych przez operatora
wyznaczonego, jak i pozostałych operatorów pocztowych.
Odwołujący wskazał, że żadna z relewantnych ustaw i rozporządzeń, nie przewiduje
wymogu posiadania dowodu nadania z mocą dokumentu urzędowego, a zatem
formułowanie takiego oczekiwania jest więc nieuprawnione.


Odwołujący odnosząc się do mocy urzędowej potwierdzenia nadania wskazał, że
zgodnie z art. 17 pp moc dokumentu urzędowego ma jedynie potwierdzenie nadania
przesyłki rejestrowanej wydane przez placówkę pocztową operatora wyznaczonego. Żeby
uchwycić istotę potwierdzenia nadania zauważyć należy, że na podstawie art. 3 pkt. 8 pp
nadanie jest to polecenie doręczenia przesyłki pocztowej zgodnie z umową o świadczenie
usługi pocztowej . W potwierdzeniu takim jest więc mowa o tym, że rzecz opatrzona
oznaczeniem adresata i adresem została przyjęta przez operatora pocztowego w celu

przemieszczenia i doręczenia adresatowi zgodnie z umową o świadczenie usługi pocztowej.
Powyższe wynika z definicji przesyłki pocztowej (art. 3 pkt. 21 pp) . Innymi słowy
potwierdzenie nadania mówi o przyjęciu przez operatora pocztowego rzeczy opatrzonej
oznaczeniem adresata i adresem celem jej przemieszczenia i doręczenia adresatowi
zgodnie z zawartą umową o świadczenie usługi pocztowej. W praktyce potwierdzenie
nadania zawiera następujące informacje:
a. numer przesyłki,
b. podane przez nadawcę oznaczenie nadawcy i jego adresu,
c. podane przez nadawcę oznaczenie adresata i jego adresu,
d. wysokość opłaty,
e. masa przesyłki,
f. gabaryt przesyłki,
g. informacja, czy przesyłka jest nadawana za potwierdzeniem odbioru,
h. podpis przyjmującego,
i. stempel pocztowy (obejmujący datę i miejsce nadania).

Jak wskazał Odwołujący zgodnie więc z art. 17 pp moc dokumentu urzędowego
dotyczy tylko wyżej wymienionych informacji.

Następnie Odwołujący wskazał, iż w tym miejscu należy sobie postawić pytanie, co
wynika z faktu, że potwierdzenie nadania ma moc dokumentu urzędowego? W jego ocenie
sam artykuł 17 pp nic więcej w tym przedmiocie nie stanowi, w związku z czym by
odpowiedzieć na to pytanie należy sięgnąć do innych przepisów prawa. Potwierdzenie
nadania jest dowodem na to, że w określonym dniu i określonej placówce pocztowej,
przesyłka pocztowa, o określonej masie i gabarytach została przez określoną osobę nadana
do określonego adresata, a operator wyznaczony zobowiązał się ją doręczyć, za
potwierdzeniem odbioru albo bez takiego potwierdzenia, zgodnie z zawartą umową i pobrał
za to określoną opłatę. Z powyżej przytoczonych przepisów nie wynika nic więcej, a w
szczególności nie wynika to, że nadana przesyłka została doręczona lub co zawierała.

Jak wskazał Odwołujący zgodnie z art. 3 pkt. 23 pp przesyłką rejestrowaną jest
przesyłka pocztowa przyjęta przez operatora pocztowego za pokwitowaniem przyjęcia i
doręczana przez operatora pocztowego za pokwitowaniem odbioru dokonywanym przez
adresata. Zgodnie z przywołanym powyżej przepisem art. 17 pp, tylko potwierdzenie nadania
przesyłki rejestrowanej lub przekazu pocztowego wydane przez placówkę pocztową
operatora wyznaczonego ma moc dokumentu urzędowego, natomiast takiej mocy nie ma
pokwitowanie odbioru.

W ocenie Odwołującego wykazanie, że przesyłka została doręczona w określonej
dacie przeprowadza się przy pomocy dowodu doręczenia adresatowi, który stanowi
oświadczenie adresata, iż przesyłkę odebrał lub doręczenie per awizo (dowodem doręczenia
nie jest dowód nadania). Jak już była o tym mowa przepisy kpc, kpk, kpw i kpa dotyczące
doręczania per awizo w żaden sposób nie różnicują skuteczności doręczenia przesyłki w ten
sposób, niezależnie od tego czy dokonuje tego operator wyznaczony, czy inny operator
pocztowy. Wskazać ponadto, że dowód doręczenia nie ma mocy dokumentu urzędowego
niezależnie od tego czy nadawca skorzystał z usług operatora wyznaczonego, czy innego
operatora pocztowego. Zatem, w ocenie Odwołującego, nie ma żadnych różnic pomiędzy
charakterem dowodu doręczenia przesyłki dostarczanym przez Pocztą Polską S.A. i innych
operatorów - żaden z nich nie ma mocy dokumentu urzędowego, a każdy dowód ma taką
samą moc tj. moc dokumentu nieurzędowego.

Reasumując, Odwołujący wskazał, iż oczekiwanie Zamawiającego, żeby dowody
nadania przesyłek Zamawiającego posiadały moc dokumentu urzędowego nie ma żadnego
uzasadnienia w obowiązujących przepisach prawa.
Ponadto podniósł, że formułowanie ww. oczekiwania nie jest niezbędne, ani celowe
do realizacji przedmiotu zamówienia, czego najlepszym dowodem jest to, że ten sam
zamawiający, w takim samym postępowaniu, na taki sam przedmiot zamówienia w roku
2012, oczekiwania takiego nie formułował (postępowanie na świadczenie usług pocztowych
w obrocie krajowym i zagranicznym w zakresie przyjmowania, przemieszczania i doręczania
przesyłek pocztowych oraz zwrotu przesyłek niedoręczonych na rzecz jednostek
organizacyjnych sądownictwa powszechnego - na podstawie umowy ramowej (znak sprawy:
ZP-11/2012) .


Zarzut swój oparł również na okoliczności faktycznej łączenia świadczeń wskazując,
że nawet jeśli istniałyby takie typy przesyłek dla których potwierdzenie nadania powinno mieć
moc dokumentu urzędowego (czemu zaprzeczamy), to łączenie takich przesyłek (objętych
monopolem Poczty Polskiej) w jednym postępowaniu z pozostałymi typami przesyłek
oznacza w praktyce zamknięcie postępowania na konkurencję. Teoretycznie zamawiający
mógł dopuścić następujące rozwiązania:
• zastosowany w niniejszym postępowaniu opis przedmiotu zamówienia, który umożliwia
złożenie oferty wyłącznie przez Pocztę Polską S.A. działającą samodzielnie lub w
konsorcjum (zachodzi jednak pozorność konkurencyjności postępowania);
• wyłącznie tychże świadczeń do odrębnego postępowania (udzielanego w trybie
zamówienia z wolnej ręki, o ile rzeczywiście potrzeby zamawiającego nie mogłyby być

zabezpieczone świadczeniami wykonywanymi przez innych operatorów niż Poczta Polska
S.A. - w ocenie odwołującego jest możliwym zabezpieczenie takich potrzeb);
• dopuszczenie złożenia oferty przez wykonawcę, który wykonywanie świadczeń objętych
monopolem Poczty Polskiej (potwierdzenie nadania z mocą dokumentu urzędowego)
powierzy temu operatorowi (co z powodów ekonomicznych jest bezzasadne, wykonawca
byłby jedynie pośrednikiem dostarczającym świadczenia Poczty Polskiej S.A.);
• całkowita rezygnacja z wymagania wykonywania świadczenia poprzez wykorzystywanie
potwierdzenia nadania z mocą dokumentu urzędowego (co znajduje uzasadnienie w
charakterze zamawianych świadczeń i pozwala na osiągnięcie celów zamawiającego).

Odwołujący wskazał, iż Zamawiający wybrał pierwsze rozwiązanie. Zgodnie bowiem z
treścią punktu 7 opisu przedmiotu zamówienia (załącznik nr 5 do siwz): „Jednostki
sądownictwa i jednostki prokuratury będą wysyłać korespondencją tylko i wyłącznie we
własnym imieniu. W każdej sytuacji to właściwa jednostka będąca nadawcą musi figurować
jako Nadawca przesyłki”.

Tym samym, w ocenie Odwołującego, Zamawiający wyłączył możliwość powierzenia
Poczcie Polskiej przez wybranego wykonawcę wykonywania świadczeń, na które posiada
ona monopol. W ocenie Odwołującego powyższa okoliczność oznacza, że Zamawiający
naruszył zasadę uczciwej konkurencji w sposób kwalifikowany, nie dość bowiem, ze
sformułował oczekiwanie nieuzasadnione, które może spełnić tylko jeden operator (moc
dokumentu urzędowego), to wyłączył jeszcze możliwość wykonania usługi przez innego
operatora w drodze umowy o powierzenie, zgodnie z art. 35 ust. 1 pp. Pamiętać zarazem
trzeba, że nawet gdyby Zamawiający przewidział możliwość wykonania usługi w drodze
umowy o powierzenie, to i tak oznaczałoby konieczność powierzenia wykonania niemalże
całości świadczeń objętych zamówieniem Poczcie Polskiej S.A. Konkurencyjność byłaby
więc w dalszym ciągu pozorna, gdyż podmiotem który mógłby złożyć ofertę byłaby Poczta
Polska S.A. lub podmiot, który powierzył wykonanie usługi Poczcie Polskiej S.A. Takiej
sytuacji nie można uznać za konkurencyjną, gdyż uznanie takie oznaczałoby, że
konkurencyjną jest sytuacja, w której Poczta Polska S.A. konkuruje sama ze sobą oraz
decyduje o tym kto może w niniejszym postępowaniu złożyć ofertę (zawierając stosowną
umowę na podstawie art. 35 pp, brak zawarcia umowy uniemożliwiałby złożenie oferty).
Reasumując, Odwołujący wskazał, iż Zamawiający poprzez postawienie wymagań w
cytowanych punktach 6 i 7 OPZ faktycznie uniemożliwił innym wykonawcom złożenie oferty.
Zamawiający pominął inne, obecne na runku rozwiązania (potwierdzenia nadania bez mocy
dokumentu urzędowego) wykluczając całkowicie konkurencyjność niniejszego postępowania
nie tylko w zakresie przesyłek rejestrowanych. Nawet gdyby założyć, iż wykonawca mógłby

dostarczać potwierdzenia nadania wystawione przez Pocztę Polską S.A. (czego zabrania w
punkcie 7 opis przedmiotu zamówienia) to wykonawcy alternatywni w zakresie 95%
wolumenu przedmiotu zamówienia stali by się co najwyżej pośrednikami przekazującymi
część zamówienia zawsze Poczcie Polskiej S.A. (co z ekonomicznego punktu widzenia jest
bezprzedmiotowe).
Zadaniem Odwołującego raz jeszcze należy dodać, Zamawiając nie może opisać
przedmiotu zamówienia w takim sposób iż Poczta Polska byłaby jednym wykonawcą do
którego adresowane jest niniejsze zamówienie.

W zakresie odnoszącym się do kwestii naruszenia zasady neutralności opis
przedmiotu zamówienia Odwołujący wskazał, iż Zamawiający w ramach celów danego
postępowania powinien tak dokonywać opisanie przedmiotu zamówienia, by jedynie w
niezbędnym zakresie, uzasadnionym swoimi interesami, dokonywać ograniczenia
konkurencyjności postępowania. W orzecznictwie zamówień publicznych wskazuje się na
obowiązek przestrzegania zasady proporcjonalności, zgodnie z którą ingerencja w
konkurencyjność postępowania powinna następować w jak najmniejszym, obiektywnie
uzasadnionym stopniu. Działanie zamawiającego: musi podlegać analizie pod kątem
zgodności z zasadą proporcjonalności, co oznacza, że zastosowanie tego przepisu może
być usprawiedliwione tylko w takim zakresie, w jakim osiągnięcie celu nie może być równie
skuteczne za pomocą środków mniej ograniczających uczciwą konkurencję i równe
traktowanie wykonawców (uchwała Krajowej Izby Odwoławczej o sygn. akt KIO/KD 3/11).
Zdaniem Odwołującego przypomnieć należy, iż przeprowadzenie postępowania w
sposób umożliwiający w nim udział tylko jednego wykonawcy stanowi najdalej idącą
ingerencję w zasadę uczciwej konkurencji. Jak słusznie zauważa się na gruncie badania
przesłanek zamówienia z wolnej ręki wyłączającego konkurencyjność postępowania,
dopuszczenie do udziału w postępowaniu tylko jednego wykonawcy możliwe będzie jedynie
w przypadku, gdy nie istnieją na rynku jakiekolwiek możliwości wykonania zamówienia przez
innych wykonawców, które realizowałyby cele danego postępowania.
Zgodnie z orzecznictwem ETS (sprawa C - 199/85 Komisja przeciwko Republice
Włoch) dla prawidłowego zastosowania przepisu art. 67 ust. 1 pkt 1 nie jest wystarczające,
że konkretny wykonawca jest zdolny do najbardziej efektywnej realizacji danego
zamówienia. Zamawiający musi bowiem przede wszystkim wykazać, ii tylko i wyłącznie dany
wykonawca jest w stanie w ogóle zamówienie wykonać. Konieczne jest zatem obiektywne
ustalenie przez zamawiającego, czy w danej sytuacji, w odniesieniu do danego konkretnego
zamówienia, istnieją inni alternatywni wykonawcy, którzy mogliby potencjalnie zrealizować
zamówienie .

Jak zarazem słusznie podnosi się w orzecznictwie, dopuszczenie rozwiązań
alternatywnych, równoważnych nie może mieć jednak charakteru wyłącznie formalnego -
zamawiający powinien mieć stosowne rozeznanie rynku, tak aby zaoferowanie rozwiązań
równoważnych było realne i możliwe do spełnienia (wyrok Krajowej Izby Odwoławczej o
sygn. akt KIO 853/12).

Odwołujący formułując swoje żądanie wskazał tym samym, iż jedynie rezygnacja z
wymogu posiadania przez dokument nadania cechy dokumentu urzędowego gwarantuje z
jednej strony zachowanie konkurencyjności postępowania, a zarazem celów Zamawiającego
związanych z zawieraną umową. Biorąc pod uwagę powyższe wniósł o uwzględnienie
zarzutu odnoszącego się do wadliwości punktów 6 i 7 opisu przedmiotu zamówienia.


W odniesieniu do podstaw faktycznych zarzutów dotyczących przedmiotowych
warunków udziału w postępowaniu Odwołujący wskazał, iż Zamawiający zgodnie z punktem
3 podpunkt 6 SIWZ wymagał od wykonawcy w celu potwierdzenia, że oferowane usługi
odpowiadają wymaganiom określonym przez Zamawiającego przedłożenia oświadczenia
potwierdzającego posiadanie:
a) co najmniej po jednej placówce pocztowej, licząc średnio w skali kraju, przypadającej na
6000 mieszkańców na terenie gmin miejskich i gmin miejsko - wiejskich.
b) co najmniej jedną placówką pocztową, licząc średnio w skali kraju, przypadającą na 85
km2 powierzchni w gminach wiejskich.
c) w każdej gminie co najmniej jedną stalą placówką pocztową.
d) oraz potwierdzające, iż wskazane w lit. a-c placówki pocztowe czynne będą we wszystkie
dni robocze, z wyjątkiem sobót, co najmniej 5 dni w tygodniu, a jeżeli w tygodniu przypada
dzień ustawowo wolny od pracy, liczba ta może być odpowiednio niższa,

W ocenie Odwołującego powyższe postanowienie narusza zasadę uczciwej
konkurencji z co najmniej dwóch powodów. Po pierwsze postanowienie to oznacza, iż tylko
wykonawca Poczta Polska może w niniejszym postępowaniu złożyć ofertę (gdyż tylko ten
wykonawca posiada opisaną powyżej infrastrukturę). Zatem Zamawiający jedynie pozornie
dopuszcza konkurencyjność niniejszego postępowania (abstrahuje od warunków rynku usług
pocztowych). Ponadto zauważyć należy, że w ocenie Odwołującego, formułowanie ww.
oczekiwania nie jest niezbędne, ani celowe do realizacji przedmiotu zamówienia, czego
najlepszym dowodem jest to, że ten sam zamawiający, w takim samym postępowaniu, na
taki sam przedmiot zamówienia w roku 2012 oczekiwania takiego nie formułował
(postępowanie na świadczenie usług pocztowych w obrocie krajowym i zagranicznym w

zakresie przyjmowania, przemieszczania i doręczania przesyłek pocztowych oraz zwrotu
przesyłek niedoręczonych na rzecz jednostek organizacyjnych sądownictwa powszechnego -
na podstawie umowy ramowej (znak sprawy: ZP-11/2012).
Niezależnie od powyższego, w ocenie wykonawcy InPost posiadanie tej infrastruktury
nie powinno być wymagane już w dacie składania ofert (skoro w ocenie Zamawiającego
niezbędna będzie ona dopiero na etapie wykonywania świadczeń, z czym InPost się nie
zgadza). W orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości sprzeciwiano się
takiemu formułowaniu wymagań przez zamawiającego, które prowadziłoby na preferencyjne
traktowanie wykonawcy już wykonującemu świadczenia na rzecz zamawiającego,
dysponującego wymaganą infrastrukturą w dacie składania ofert (wyrok ETS z dnia 27
października 2005 r. C-234/03), gdzie zostało wskazane, iż: „Art. 49 WE sprzeciwia się temu,
aby instytucja zamawiająca zawarła w dokumentacji zamówienia na świadczenie usług (...)
po pierwsze, przesłanki dopuszczenia, która zobowiązuje przedsiębiorstwo oferenta do
posiadania w chwili składania oferty biura dostępnego dla klientów w stolicy prowincji, w
której mają być świadczone te usługi, i po drugie, kryteriów oceny ofert, które uwzględniają,
poprzez przyznanie dodatkowych punktów, istnienie w chwili złożenia oferty zakładów
produkcyjnych (...) usytuowanych w odległości mniejszej niż 1000 km od tej prowincji lub biur
dostępnych dla klientów w innych miejscowościach tam określonych”.
Jak wskazał Odwołujący podobnie wskazała Krajowa Izba Odwoławcza w wyroku z
dnia 28 kwietnia 2008 roku (sygn. KIO 350/08) w którym stwierdzono, iż wymóg posiadania
przez wykonawcę w dacie składania ofert placówek o określonej lokalizacji narusza zasadę
równego dostępu do zamówienia preferując określonych wykonawców. W orzecznictwie KIO
wielokrotnie podkreśla się, iż warunki realizacji zamówienia powinny być tak wyznaczone, by
dawały możliwość wywiązania się ze zobowiązania zarówno podmiotom, które dotychczas
świadczyły usługi objęte przedmiotem zamówienia (w tym na rzecz Zamawiającego) i
posiadają pełną lub częściową infrastrukturę, jak i tym podmiotom, które dla realizacji
zamówienia muszą pozyskać niezbędną infrastrukturę (wyrok KIO z dnia 24 lipca 2008 r.
sygn. akt KIO/UZP 707/08).
W ocenie Odwołującego należy dodać, iż nieprzypadkowo warunki udziału w
postępowaniu o których mowa w art. 22 ust. 1 Pzp (w tym także warunki w zakresie środków
organizacyjno - technicznych wykonawcy, o których mowa w rozporządzeniu) odnoszą się
do zasobów którymi wykonawca będzie dysponował na etapie wykonywania świadczeń, a
nie w dacie składania ofert.
Reasumując, w ocenie Odwołującego, wymóg posiadania w dacie składania ofert
placówek o których mowa w punkcie 6.3 SIWZ narusza zasadę uczciwej konkurencji. Biorąc
pod uwagę powyższe wniósł o nakazanie wykreślenia przedmiotowego postanowienia z
treści dokumentacji postępowania.

Odwołujący jako kolejną podstawę faktyczną podniesionych zarzutów wskazał na
wadliwość przesłanek zmiany umowy Zgodnie z treścią załączników nr 6 do siwz (wzory
umów dla obu części zamówienia) Zamawiający w odniesieniu do art. 144 ustawy Pzp
określił w § 11 wzorów umów między innymi następującą przesłankę zmiany umowy:
1. Wszelkie zmiany niniejszej umowy wymagają zastosowania formy pisemnego aneksu.
2. Dopuszcza się następujące zmiany umowy:
1) zmiana jednostkowej ceny brutto oraz zmiana całkowitego wynagrodzenia brutto
Wykonawcy, w przypadku zaistnienia okoliczności uzasadniających zmianę, w szczególności
w przypadku zmiany warunków świadczenia usług;

W ocenie InPost powyższe postanowienie rażąco narusza art. 144 ustawy Pzp. W
piśmiennictwie i orzecznictwie prawa zamówień publicznych akcentuje się znaczenie
niezmienności zakresu świadczenia wykonawcy ustalone w toku postępowania o udzielenie
zamówienia. W wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 19 czerwca 2008
roku w sprawie C-454/06 za niedopuszczalną zmianę umowy w sprawie zamówienia
publicznego została uznana zmiana, która:
• wskazuje na chęć renegocjowania warunków samego zamówienia,
• zawęża lub rozszerza grono wykonawców, którzy byliby zainteresowani uzyskaniem
danego zamówienia,
• dopuszcza do etapu wyboru oferty inne, niż pierwotnie wybrana,
• znacznie rozszerza zakres przedmiotu zamówienia, co nie zostało wcześniej przewidziane
przez zamawiającego,
• w wyniku jej wprowadzenia równowaga ekonomiczna umowy zostaje zmodyfikowana na
korzyść wykonawcy.

Jak wskazał Odwołujący na gruncie orzecznictwa wypracowano katalog
podstawowych warunków uznania postanowienia o zmianie umowy za zgodne z treścią
przepisu. W ocenie Izby, wyrażonej w wyroku z dnia 4 lutego 2010 r. (sygn. akt Kio/UZP
1883/09) przedmiotowe warunki powinny:
1. wskazywać okoliczności, od których zaistnienia uzależnione zostaje prawo jednej lub obu
stron umowy do żądania renegocjacji określonych praw i obowiązków objętych umową,
2. identyfikować - choćby w ujęciu rodzajowym - materię podlegającą ewentualnej
renegocjacji z nawiązaniem do konkretnych praw i obowiązków, których dotyczyć mogą
ewentualne zmiany (np. w razie zmiany wysokości obowiązujących stawek podatku od

towarów i usług VAT dotyczących przedmiotu umowy zamawiający będzie zobowiązany do
zapłaty wynagrodzenia uwzględniającego nową wysokość stawek tego podatku),
3. określać procedurę uzgadniania tej zmiany i ewentualną odpowiedzialność za uchylenie
się od wyrażenia zgody na wymaganą zmianę umowy.

Podniósł ponadto, iż odnosząc się do tematu zakresu możliwych zmian
przewidzianych przez Zamawiającego należy pamiętać, iż podstawową wartością
podlegającą ochronie poprzez treść art. 144 jest zasada uczciwej konkurencji.
Zatem wszelkie zmiany winny z góry określać, w sposób maksymalnie precyzyjny
zakres zmian i przesłanki otwierające drogę do dokonywanej modyfikacji. Próbując określić
granice swobody zamawiającego dotyczące sposobu opisywania zmian „przewidzianych”
należy zauważyć, iż za niedopuszczalne w naszej ocenie powinny być uznane wszelkie
zmiany, które choć zostały opisane w dokumentacji postępowania, to jednak poprzez sposób
ich redakcji otwierałyby drogę zamawiającemu oraz wykonawcy do renegocjowania zakresu
zamówienia, w tym wynagrodzenia wykonawcy niwecząc tym samym skutek
przeprowadzenia konkurencyjnego postępowania o udzielenie zamówienia publicznego.

Zdaniem Odwołującego biorąc pod uwagę powyższe należy uznać, iż postanowienie
zawarte w §11 ust. 2 pkt 1 wzorca umowy stanowi rażące naruszenie zasady uczciwej
konkurencji. Zamawiający przewiduje możliwość zmiany najistotniejszego elementu oferty
każdego wykonawcy (wysokość wynagrodzenia) odnosząc się do skrajnie niejednoznacznej,
niedookreślonej przesłanki „zaistnienia okoliczności uzasadniających zmianę”. Należy uznać,
iż faktycznie przesłanka zmiany nie została określona, a strony zachowały sobie całkowitą
dowolność zmiany umowy uzależnioną od woli zamawiającego. Wniósł zatem o wykreślenie
powyższej przesłanki zmiany umowy.

Jako kolejny przykład uprzywilejowanego traktowania Poczty Polskiej wskazał na
określenie w warunkach SIWZ, iż usługa Elektronicznego Potwierdzenia Odbioru będzie
wprowadzona nie wcześniej niż 1 lipca 2015 r., a więc w ostatnim półroczu świadczenia
usługi prze wykonawcę. Zamawiający ma świadomość, że inni operatorzy są w stanie
zapewnić możliwość obsługi EPO nawet w 1 półroczu obowiązywania umowy(konsultacje
prowadzone przez Ministerstwo Sprawiedliwości z tynkiem operatorów pocztowych).
Podmiotem, który nie jest w stanie zapewnić funkcjonowania tego sytemu wcześniej niż w 4
półroczu obowiązywania umowy jest Poczta Polska S.A. Zamawiający ma tego świadomość i
dlatego zapewne w taki sposób formułuje warunki przetargu, by Poczty Polskiej S.A. nie
wykluczyć, dlaczego jednak wyklucza (innymi warunkami) inne podmioty? Zachowanie takie,
jest, w ocenie Odwołującego, kolejnym przejawem nieuprawnionego faworyzowania Poczty

Polskiej S.A. nie mającego nic wspólnego z zasadami wolnej konkurencji, których
zamawiający zobowiązany jest przestrzegać. Odwołujący podniósł ponadto, iż Zamawiający
miał możliwość uwzględnienia powyższych okoliczności w toku postępowaniu w taki sposób,
iż zachowane zostałyby interesy Zamawiającego (uzyskanie jak najszybciej funkcjonalności
EPO) jak i uwzględniono by możliwości rynku (różne przygotowanie do świadczenia tej
usługi). Zachowując termin maksymalny na wprowadzenie usługi 1 lipca 2015 roku
Zamawiający mógł dodatkowo promować w ramach kryteriów oceny ofert te oferty, które
zamierałyby deklarację wcześniejszego uruchomienia usługi (pozacenowe kryterium oceny
ofert).Powyższe okoliczności potwierdzają tezę, iż w niniejszym postępowaniu w głównej
mierze poza interesami Zamawiającego chroniono faktycznie interesy obecnego
świadczeniodawcy, Poczty Polskiej S.A.

W podsumowaniu wskazał, iż niniejsze postępowanie obarczone jest obecnie
istotnymi wadami. Prowadzenie przez Centrum postępowanie o udzielenie zamówienia
dopuszczające jedynie pozorną konkurencyjność godzi w zasadę swobodnego dostępu
wykonawców do europejskiego rynku zamówień na usługi pocztowe. Wnosimy o
uwzględnienie odwołania.

Izba ustaliła, że podstawą wniesienia odwołania była czynność Zamawiającego
polegająca na sporządzeniu opisu przedmiotu zamówienia w zakresie wymagań
odnoszących się do konieczności zapewnienia aby potwierdzenie nadania posiadała status
dokumentu urzędowego, określenie warunków realizacji usługi w odniesieniu do
rozmieszczenia, lokalizacji oraz sposobu funkcjonowania placówek pocztowych, jak również
w zakresie warunków zmiany umowy określonych w jej wzorze.


Krajowa Izba Odwoławcza, po przeprowadzeniu rozprawy w przedmiotowej
sprawie, na podstawie zebranego materiału dowodowego, w tym po zapoznaniu
się z dokumentacją postępowania o udzielenie zamówienia publicznego,
w szczególności z postanowieniami ogłoszenia o zamówieniu oraz postanowieniami
SIWZ i wzoru umowy, jak również po zapoznaniu się z odwołaniem, odpowiedzią
Zamawiającego na odwołanie, stanowiskiem Przystępującego, po wysłuchaniu
oświadczeń, jak też stanowisk stron złożonych ustnie do protokołu w toku rozprawy
ustaliła i zważyła, co następuje.

W pierwszej kolejności Izba ustaliła, że nie została wypełniona żadna z przesłanek,
o których stanowi art. 189 ust. 2 ustawy Pzp, skutkujących odrzuceniem odwołania.
Izba wskazuje, iż z urzędu jest zobowiązana na etapie merytorycznego rozpoznania
odwołania do badania spełnienia przesłanek określonych w art. 179 ust. 1 ustawy Pzp. Izba
uznała, iż odwołującemu przysługuje prawo do skorzystania ze środków ochrony prawnej,
gdyż wypełniono materialnoprawną przesłankę interesu w uzyskaniu zamówienia, określoną
w art. 179 ust. 1 ustawy Pzp kwalifikowaną możliwością poniesienia szkody przez
Odwołującego będącą konsekwencją zaskarżonej w odwołaniu czynności.
W ocenie Izby Odwołujący, posiadający status operatora pocztowego w rozumieniu
art. 3 pkt 12 ustawy Prawo pocztowe, ze względu na zawarty w treści SIWZ wymóg, aby
potwierdzenie nadania posiadało status dokumentu urzędowego, który to status został w art.
17 ustawy Prawo pocztowe zastrzeżony tylko i wyłącznie dla operatora wyznaczonego,
którym od dnia 1 stycznia 2013 r. przez okres 3 lat jest Poczta Polska S.A. nie jest w stanie
złożyć oferty zgodnej z wymaganiami SIWZ, co uniemożliwia mu uzyskania przedmiotowego
zamówienia. Już tylko ten fakt wskazuje, iż na etapie wniesienia odwołania wykonawcy InPost
Spółka z o.o. przysługiwało prawo do skorzystania ze środków ochrony prawnej. Tym samym
postanowienia SIWZ już na etapie ogłoszenia o zamówieniu eliminują Odwołującego z udziału
w przedmiotowym postępowaniu – a zatem przysługuje Odwołującemu legitymacja czynna do
skorzystania z ochrony prawnej w ramach postępowania odwoławczego. Jednocześnie
uprawdopodobnił on, iż takie sformułowanie wymagań Zamawiającego może narazić go na
szkodę mającą swoje źródło w przeszkodach tkwiących w opisie przedmiotu zamówienia
uniemożliwiających ubieganie się o uzyskanie niniejszego zamówienia.
Należy bowiem wskazać, że: „Zgodnie z powołanym przepisem środki ochrony
prawnej określone w dziale VI Pzp przysługują wykonawcy, uczestnikowi konkursu, a także
innemu podmiotowi, jeżeli ma lub miał interes w uzyskaniu danego zamówienia oraz poniósł
lub może ponieść szkodę w wyniku naruszenia przez zamawiającego przepisów ustawy. Na
etapie postępowania o udzielenie zamówienia przed otwarciem ofert, np. w przypadku
odwołań czy skarg dotyczących postanowień ogłoszenia i siwz przyjąć należy, iż każdy
wykonawca deklarujący zainteresowanie uzyskaniem danego zamówienia posiada
jednocześnie interes w jego uzyskaniu. Sformułowanie ww. przepisu w żaden sposób nie
nakazuje badania sytuacji podmiotowej wykonawcy w celu ustalenia jakiego typu warunki
udziału w postępowaniu spełnia oraz w jaki sposób o dane zamówienie zamierza się ubiegać
(samodzielnie, np. korzystając z doświadczenia innych podmiotów, w konsorcjum (…).

Również pojęcie szkody w takiej sytuacji nie może być badane w sposób równie ścisły jak w
wypadku korzystania ze środków ochrony prawnej odnośnie złożonych ofert. Na etapie
specyfikacji istotnych warunków zamówienia nie ma możliwości określenia i udowodnienia
konkretnej szkody, którą wykonawca w trakcie dalszego biegu postępowania o udzielenie
zamówienia może ponieść. Wystarczające jest tu wskazanie na naruszenie obowiązujących
przepisów prowadzące do powstania hipotetycznej szkody w postaci utrudniania dostępu do
zamówienia lub spowodowania konieczności ubiegania się o udzielenie zamówienia
niezgodnie z prawem (np. przez perspektywę zawarcia niezgodnej z przepisami prawa
umowy w sprawie zamówienia). Przyjęcie założeń przeciwnych prowadzić by mogło do
nadmiernego ograniczenia w korzystaniu ze środków ochrony prawnej dotyczących treści
ogłoszenia i siwz.” (za wyrokiem Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 4 października 2010 r.,
sygn. akt: KIO 2036/10).
Biorąc powyższe pod uwagę nie zasługują na uwzględnienie argumenty wskazane w
toku rozprawy przez Przystępującego, iż fakt że Odwołujący nie posiada zakładanej ilości
placówek przesądza o braku interesu na wniesienie odwołania. Otóż przesłanki z art. 179 ust.
1 ustawy Pzp przyznające prawo do skorzystania ze środków ochrony prawnej ocenia się na
moment wniesienia odwołania w kontekście podniesionych zarzutów. Odwołujący zamierzając
do takiego ukształtowania treści SIWZ, jaką prezentuje we wniesionym odwołaniu, uczynił
zadość wymogom z art. 179 ust. 1 ustawy Pzp i sama kwestia zasadności podniesionych
zarzutów nie ma w tym zakresie znaczenia. Biorąc pod uwagę powyższe Izba uznała, iż
Odwołującemu przysługuje prawo do skorzystania z drogi odwoławczej.
Izba dopuściła w niniejszej sprawie dowody z dokumentacji postępowania
o zamówienie publiczne, nadesłanej przez Zamawiającego do akt sprawy w kopii
potwierdzonej za zgodność z oryginałem, w tym w szczególności z treści SIWZ oraz treści
ogłoszenia o zamówieniu. Izba dopuściła również dowody przedstawione przez strony i
uczestnika postępowania w toku rozprawy.
Izba uwzględniła ponadto stanowiska stron oraz uczestnika postępowania
odwoławczego złożone ustnie do protokołu w trakcie rozprawy.

Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła, co następuje.

W pierwszej kolejności Izba ustaliła, iż postępowanie jest prowadzone w trybie
przetargu nieograniczonego o wartości powyżej kwot wskazanych w przepisach
wykonawczych wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy Pzp.
W drugiej kolejności Izba ustaliła, iż wszczęcie przedmiotowego postępowania
nastąpiło w dniu 02.09.2013 r. poprzez zamieszczenie ogłoszenia w siedzibie
zamawiającego – w miejscu publicznie dostępnym oraz na stronie internetowej (protokół
postępowania).
W dalszej kolejności Izba ustaliła, iż zgodnie z treścią zdania ostatniego Rozdziału I
SIWZ zatytułowanego „Informacje ogólne” pkt 2 – „Tryb udzielenia zamówienia”
Zamawiający dopuścił składanie ofert częściowych. Zgodnie z Rozdziałem II SIWZ
zatytułowanym „Opis przedmiotu zamówienia” pkt 1.2. przedmiot zamówienia został
podzielony na 2 części:
- część 1 – świadczenie usług pocztowych na rzecz jednostek organizacyjnych sądownictwa
powszechnego;
- część 2 – świadczenie usług pocztowych na rzecz powszechnych jednostek
organizacyjnych prokuratury.


Izba następnie ustaliła, iż Zamawiający postawił w treści opisu przedmiotu
zamówienia (załącznik nr 5 do SIWZ) m.in. następujące wymogi:
6. Zamawiający wymaga, aby zgodnie z art. 17 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. Prawo
pocztowe (Dz. U. z 2012 r. poz. 1529), potwierdzenie nadania wydane przez placówkę
operatora miało moc dokumentu urzędowego.
7. Jednostki sądownictwa i jednostki prokuratury będą wysyłać korespondencję tylko i
wyłącznie we własnym imieniu. W każdej sytuacji to właściwa jednostka będąca nadawcą
musi figurować jako Nadawca przesyłki.

Zgodnie z punktem 3 „wymagane dokumenty” pkt 3.6. SIWZ Zamawiający wymagał
od wykonawcy w celu potwierdzenia, że oferowane usługi odpowiadają wymaganiom
określonym przez Zamawiającego przedłożenia oświadczenia potwierdzającego
posiadanie:
a) co najmniej po jednej placówce pocztowej, licząc średnio w skali kraju, przypadającej na
6000 mieszkańców na terenie gmin miejskich i gmin miejsko - wiejskich.
b) co najmniej jedną placówką pocztową, licząc średnio w skali kraju, przypadającą na 85
km2 powierzchni w gminach wiejskich.
c) w każdej gminie co najmniej jedną stalą placówką pocztową.

d) oraz potwierdzające, iż wskazane w lit. a-c placówki pocztowe czynne będą we wszystkie
dni robocze, z wyjątkiem sobót, co najmniej 5 dni w tygodniu, a jeżeli w tygodniu przypada
dzień ustawowo wolny od pracy, liczba ta może być odpowiednio niższa,
zgodnie z załącznikiem nr 10 do SIWZ.

Następnie Izba ustaliła, iż Zamawiający w § 11 ust. 2 pkt 1 załącznika nr 6A i 6B do
SIWZ (wzór umowy) wskazał, że: „Dopuszcza się następujące zmiany umowy: zmiana
jednostkowej ceny brutto oraz zmiana całkowitego wynagrodzenia brutto Wykonawcy, w
przypadku zaistnienia okoliczności uzasadniających zmianę, w szczególności w przypadku
zmiany warunków świadczenia usług”.

Na powyższą czynność obejmująca sporządzenie SIWZ i opisanie przedmiotu
zamówienia Odwołujący w dniu 10 września 2013 r. wniósł do Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej odwołanie.
Izba ustaliła, iż w dniu 13 września 2013 r. przystąpienie do postępowania
wszczętego wskutek wniesienia odwołania po stronie Zamawiającego zgłosił skutecznie
wykonawca Poczta Polska S.A. wnosząc jednocześnie o oddalenie odwołania w całości jako
bezzasadnego.



Krajowa Izba Odwoławcza zważyła, co następuje.
Biorąc pod uwagę zgromadzony w sprawie materiał dowodowy oraz zakres zarzutów
podniesionych w odwołaniu Izba uznała, że odwołanie częściowo zasługuje na uwzględnienie.
W pierwszej kolejności Izba wskazuje na otoczenie prawne, które determinuje kwestię
oceny opisu przedmiotu zamówienia dokonanego przez zamawiającego w ramach
przedmiotowego postępowania o udzielenie zamówienia publicznego.
Przedmiotem zamówienia jest bowiem świadczenie usług pocztowych w obrocie
krajowym i zagranicznym w zakresie przyjmowania, przemieszczania i doręczania przesyłek
pocztowych oraz zwrotu przesyłek niedoręczonych realizowanych na rzecz jednostek
organizacyjnych prokuratury i sądownictwa.
Izba oceniając podniesione w treści odwołania zarzuty miała na uwadze okoliczność,
iż z dniem 1 stycznia 2013 r. weszła w życie ustawa z dnia 23 listopada 2012 r. Prawo
pocztowe (Dz. U. z dnia 29 grudnia 2012 r., poz. 1529), która implementowała do krajowego

porządku prawnego postanowienia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/6/WE
z dnia 20 lutego 2008 r. zmieniającej dyrektywę 97/67/WE w odniesieniu do pełnego
urzeczywistnienia rynku wewnętrznego usług pocztowych Wspólnoty (Dziennik Urzędowy L
052 z dnia 27 lutego 2008 r. P 0003 - 0020), która wprowadza na terenie Unii Europejskiej
liberalizację rynku usług pocztowych. Wraz z wejściem w życie nowego prawa pocztowego
nastąpiło uwolnienie rynku usług pocztowych mające na celu wdrożenie do polskiego
systemu prawa postanowień ww. dyrektywy 2008/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z
dnia 20 lutego 2008 r. zmieniającej dyrektywę 97/67/WE.
W uzasadnieniu projektu ww. ustawy Prawo pocztowe (nr druku 801) zostało
wskazane m.in., że: „III dyrektywa kończy, rozpoczęty w 1997 r. w krajach członkowskich
UE, proces stopniowej liberalizacji rynku usług pocztowych i określa zasady funkcjonowania
rynku pocztowego po jego pełnym otwarciu na konkurencję tj. zniesieniu obszaru usług, jakie
mogły być do tej pory zastrzeżone dla operatora/ów świadczącego usługi powszechne w
ramach nałożonego przez państwo obowiązku. (…) Dyrektywa rozszerza także obszar
dotychczasowych regulacji o kwestie istotne dla rynku pocztowego funkcjonującego w
warunkach konkurencji, tj. o dostęp operatorów pocztowych do elementów infrastruktury
pocztowej oraz dostarczanie przez operatorów pocztowych informacji niezbędnych do
realizacji zadań organu regulacyjnego związanych z rynkiem pocztowym oraz dla celów
statystycznych.”.
Konsekwencje powyższej implementacji odnoszą swoje skutki nie tylko w zakresie
prawa pocztowego, ale również w innych obszarach wskazanych w Rozdziale 13 ustawy
Prawo pocztowe zatytułowanym „Zmiany w przepisach obowiązujących”. W zakresie
relewantnym dla rozstrzygnięcia zarzutów podniesionych w rozpoznawanym odwołaniu
należy wskazać na zmiany przepisów procedury administracyjnej (ustawa z dnia 14 czerwca
1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego – tekst jednolity Dz. U. z 2013 r., poz. 267 –
zwana dalej „kpa”), sądowoadministracyjnej (ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o
postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z
późn. zm.), karnej (ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego – Dz. U.
z 1997 r. Nr 89, poz. 555 z późn. zm. – zwana dalej „kpk”), cywilnej (ustawa z dnia 17
listopada 1964 r. – Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296 z późn. zm. - zwana dalej „kpc”) oraz
postępowania w sprawach o wykroczenia (ustawa z dnia 24 sierpnia 2001 r. Kodeks
postępowania w sprawach o wykroczenia – tekst jednolity Dz. U. z 2013 r., 395 z późn. zm. –
zwana dalej „kpw”).
W ramach wniesionego odwołania wykonawca InPost Spółka z o.o. w pierwszej
kolejności kwestionuje postanowienie pkt 6 załącznika nr 5 do SWIZ zawierające wymóg,

aby potwierdzenie nadania miało moc dokumentu urzędowego zgodnie z treścią art. 17
ustawy Prawo pocztowe. W odniesieniu do znaczenia i istoty potwierdzenia nadania
przesyłki za pośrednictwem operatora wyznaczonego, o której mowa w art. 17 ustawy Prawo
pocztowe, wskazać należy, iż powyższe domniemanie prawne ma służyć stronom i
uczestnikom postępowań celem dochowania terminów procesowych. Na powyższe wskazuje
jednoznacznie treść art. 57 § 5 pkt 2 kpa, art. 124 kpk, art. 165 § 2 kpc oraz art. 83 § 3
ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Powyższe przepisy bowiem
odnoszą się do czynności dochowania terminów procesowych, co jednoznacznie wynika z
miejsca, w jakim zostały one umiejscowione w ww. aktach prawnych i służą one
zabezpieczeniu interesów stron i uczestników tychże postępowań. Zgodnie z uzasadnieniem
do projektu ustawy Prawo pocztowe (nr druku 801) „Przepis art. 17 jest kontynuacją
dotychczas obowiązującego przepisu, co jest uzasadnione szczególną rolą operatora
wyznaczonego, któremu państwo powierza świadczenie usługi powszechnej i który
gwarantuje ciągłość i dostępność tej usługi.”. Tym samym przepisy te gwarantują
dochowanie terminów dla stron i uczestników już w momencie nadania pisma procesowego
u operatora, który posiada status operatora wyznaczonego, i tylko w tym zakresie
korzystanie z tej gwarancji jest uzasadnione celem zapewnienia pewności obrotu prawnego
– gwarancja ta nie służy jednak organom ochrony prawa jakimi są sądy i prokuratury.
Jak wynika choćby z treści przepisu art. 131 § 1 kpk „Wezwania, zawiadomienia oraz
inne pisma, od których daty doręczenia biegną terminy, doręcza się przez operatora
pocztowego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe albo
pracownika organu wysyłającego, a w razie niezbędnej konieczności przez Policję.”. Zatem
ustawodawca, celem wywołania skutku polegającego na rozpoczęciu biegu terminów
procesowych dla stron i uczestników postępowania, nie wymaga doręczenia ich przez sąd
przy pomocy operatora wyznaczonego, lecz za wystarczające uznaje doręczenie dokonane
przez operatora pocztowego. Analogiczne regulacje znajdują się w przepisach regulujących
procedurę cywilną, administracyjną, sądowoadministracyjną i w sprawach o wykroczenia
(odsyłających do uregulowań kpk), w częściach odnoszących się do doręczeń.
Izba rozpoznając podniesione w treści odwołania zarzuty wzięła pod uwagę
okoliczność, iż zmiany przepisów procedury administracyjnej, sądowoadministracyjnej
karnej, cywilnej oraz postępowania w sprawach o wykroczenia zostały dokonane w wyniku
wejścia w życie ustawy Prawo pocztowe. A więc obecne brzmienie art. 131 § 1 kpk, art. 133
§ 1 kpk (zmienionych z dniem 1 stycznia 2013 r. na mocy art. 144 Prawo pocztowe) –
stosowanych na mocy art. 38 § 1 kodeksu w sprawach o wykroczenia również w tychże
postępowaniach, brzmienie art. 131 § 1 kpc oraz art. 139 § 1 kpc (zmienionych z dniem 1

stycznia 2013 r. na mocy art. 134 ustawy Prawo pocztowe), brzmienie art. 39 kpa, art. 44 § 1
pkt 1 kpa, jak również art. 47 § 1 kpa (zmienionych z dniem 1 stycznia 2013 r. na mocy art.
132 ustawy Prawo pocztowe) oraz art. 65 § 1 i 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed
sądami administracyjnymi (zmienionych z dniem 1 stycznia 2013 r. na mocy art. 153 ustawy
Prawo pocztowe) jest wynikiem zmiany regulacji rynku usług pocztowych będących wynikiem
implementacji do krajowego porządku prawnego dyrektyw liberalizujących rynek tego typu
usług – a nie zmian przepisów regulujących procedury. Argument ten jest bardzo istotny,
gdyż pozwala odczytać intencje ustawodawcy w ramach dokonywania wykładni
celowościowej i funkcjonalnej powyższych przepisów.

Izba na wstępie pragnie również wskazać, iż opis przedmiotu zamówienia oraz
sprecyzowanie warunków udziału w postępowaniu stanowią najistotniejsze elementy
postępowania mające wpływ na krąg podmiotów mogących ubiegać się o udzielenie zamówienia
i tym samym ich formułowanie winno czynić zadość postanowieniom zasady wyrażonej w
przepisie art. 7 ust. 1 ustawy Pzp.


I. W zakresie art. 29 ust. 1 ustawy Pzp Izba nie dopatrzyła się naruszenia powyższego
przepisu, gdyż Odwołujący nie wykazał, iż opis przedmiotu zamówienia jest niejednoznaczny,
bądź nieprecyzyjny. Wprost przeciwnie, zawarty w treści załącznika nr 5 do SIWZ opis jest
wystarczający do identyfikacji obowiązków wykonawców ubiegających się o udzielenie
zamówienia publicznego – a nadto, co zostanie wskazane w dalszej części uzasadnienia, na
skutek uregulowania pkt 6 załącznika nr 5 do SIWZ, zawiera wymagania wychodzące poza
zakres niezbędny do zapewnienia należytego wykonania zamówienia. Jest on zatem na tyle
kazuistyczny, a więc również z tego powodu precyzyjny, iż ogranicza krąg potencjalnych
wykonawców do jednego podmiotu o określonych cechach wynikających z obowiązujących
przepisów.



II. Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 29 ust. 2 ustawy Pzp wskazać należy, że norma
prawna wyrażona w powyższym przepisie nakazuje dokonanie opisu przedmiotu zamówienia
w taki sposób aby nie doszło do uprzywilejowania w nieuzasadniony sposób któregokolwiek z
wykonawców ubiegających się o udzielenie zamówienia.

Analiza normy prawnej wyrażonej w ww. przepisie wskazuje, iż aby doszło do
złamania określonego w art. 29 ust. 2 ustawy Pzp zakazu sposób i treść merytoryczna opisu
przedmiotu zamówienia musi być sformułowana w ten sposób, iż przy określonych realiach
rynkowych, prawnych i gospodarczych, tj. w określonej sytuacji na rynku właściwym,
dochodzi do faktycznego monopolu jednego wykonawcy, producenta, dystrybutora
(monopolu podmiotowego) lub monopolu jednego określonego rodzaju produktu (monopolu
przedmiotowego). W takim wypadku mamy do czynienia z naruszeniem art. 29 ust. 2 ustawy
Pzp. Dla oceny naruszenia powyższego przepisu znaczenie również ma fakt, w jakim trybie
podmiot zamawiający prowadzi postępowanie, gdyż inne przesłanki oceny tego naruszenia
brane są pod uwagę w trybach konkurencyjnych, inne zaś w trybach niekonkurencyjnych. W
skrajnym zaś wypadku, tj. w postępowaniu prowadzonym w trybie zamówienia z wolnej ręki
na podstawie art. 67 ust. 1 pkt 1 lit. a – c ustawy Pzp, opis przedmiotu zamówienia, ze swej
istoty charakterystycznej dla tego trybu i zawartych w powyższych przepisach przesłanek,
będzie wskazywał wprost na jednego wykonawcę.

W ocenie Izby nie ulega żadnej wątpliwości, iż wymóg aby potwierdzenie nadania
wydane przez placówkę wybranego operatora miało moc dokumentu urzędowego,
korespondujący z treścią art. 17 ustawy Prawo pocztowe, wskazuje wprost, iż jedynym
wykonawcą zdolnym do realizacji przedmiotu zamówienia jest Poczta Polska S.A. Wymóg
taki czyni przedmiotowe postępowanie zamkniętym na konkurencję w najdalej idącym
stopniu, tj. eliminuje ją całkowicie – na co wskazał wprost Odwołujący posługując się tezą, iż
takie postanowienie przesądza o pozorności zastosowanego trybu konkurencyjnego.
W ocenie Izby tylko eliminacja z treści SIWZ postanowień ograniczających dostęp do
rynku operatorów pocztowych, poza uprzywilejowanym operatorem wyznaczonym,
doprowadzi do zachowania uczciwej konkurencji, której naruszenie zostało w ramach
rozpoznania przedmiotowego środka ochrony prawnej stwierdzone i wykazane przez
Odwołującego.
W niniejszym okolicznościach faktycznych Zamawiający nie był w stanie wykazać, iż
zawarte w opisie przedmiotu zamówienia żądanie, aby potwierdzenie nadania posiadała
status dokumentu urzędowego, co jednoznacznie i bezsprzecznie wskazuje, w oparciu o
treść przepisu art. 17 ustawy Prawo pocztowe na operatora wyznaczonego (Poczta Polska
S. A.), jest niezbędne i jest jedynym sposobem ochrony jego uzasadnionych interesów.
Podmiot ten, tj. Poczta Polska S. A., w obowiązujących realiach prawnych i rynku właściwym
dla tego typu usług jest jedynym podmiotem będącym w stanie uczynić zadość wymogowi
wyartykułowanemu w pkt 6 załącznika nr 5 do SIWZ. Należy bowiem wskazać, iż gdyby
Zamawiający uczynił zadość wykazaniu, iż potwierdzenie nadania winno posiadać status

dokumentu urzędowego, w oparciu o wskazane wyżej okoliczności, mógłby skorzystać z
trybu zamówienia z wolnej ręki.
Zgodnie bowiem z treścią przepisu art. 178. ust. 1 ustawy Prawo pocztowe: „Poczta
Polska S.A. pełni obowiązki operatora wyznaczonego w okresie 3 lat od dnia wejścia w życie
niniejszej ustawy” (czyli od dnia 01.01.2013 r.).
Odnosząc się do argumentacji Zamawiającego, który wskazał, iż specyfiką
krajowego systemu zamówień publicznych, będącą wynikiem określonego otoczenia
prawnego jest okoliczność, iż niemal w połowie postępowań składana jest jedna oferta i
sytuacja ta nie jest wynikiem nieprawidłowości w ich prowadzeniu Izba wskazuje, iż
wadliwość krajowego systemu zamówień publicznych wypaczająca ustrojową zasadę Unii
Europejskiej obejmującą kwestie uczciwej konkurencji i niedyskryminacji nie stanowi
usprawiedliwienia dla naruszenia tychże zasad w określonym postępowaniu przez określony
podmiot zamawiający. W ocenie Izby rację ma Odwołujący wskazując, iż z inną sytuacją
mamy do czynienia w przypadku gdy wykonawcy dobrowolnie odstępują od udziału w
postępowaniu na skutek ich autonomicznej decyzji, zaś z zupełnie odmienną, gdy decyzja ta
jest podyktowana nieuzasadnionymi wymaganiami podmiotu zamawiającego. Argumentacja
Zamawiającego nie zasługuje w szczególności na uznanie w kontekście przepisów ustawy
Pzp i przepisów prawa europejskiego. Otóż zasady uczciwej konkurencji są ustrojowymi
zasadami Unii Europejskiej, stanowiącymi przedmiot wyłącznych kompetencji regulacyjnych
Unii, co znajduje swoje odzwierciedlenie w aktach prawa pierwotnego, jak również wtórnego.
Zasady te zostały wyrażone również w dyrektywach regulujących kwestie związane z
europejskim systemem zamówień publicznych (dyrektywie klasycznej 2004/18/WE oraz
sektorowej 2004/17/WE), jak również w tzw. dyrektywie odwoławczej, gdzie w preambule
zostało wskazane, iż celem jej wdrożenia jest m.in. „otwarcie rynku zamówień publicznych
na konkurencję wspólnotową wymaga zasadniczego wzrostu gwarancji przejrzystości i braku
dyskryminacji; dla uzyskania wymiernych efektów należy udostępnić skuteczne i szybkie
środki odwoławcze, w przypadkach naruszenia prawa Wspólnoty w dziedzinie zamówień
publicznych lub też krajowych przepisów wykonujących to prawo”.
Ustrojowe zasady Unii Europejskiej znalazły swoje odzwierciedlenie w krajowym
systemie zamówień publicznych, gdzie zasada uczciwej konkurencji i równego traktowania
wykonawców (stanowiąca emanację zasady niedyskryminacji) stały się elementem
krajowego systemu zamówień publicznych wyrażonymi w treści przepisu art. 7 ust. 1 ustawy
Pzp. Odnośnie przedmiotu zamówienia zasady te znalazły swoje odzwierciedlenie w treści
przepisu art. 29 ust. 2 ustawy Pzp, w którym został jednocześnie, ze względu na istotę i
wagę problemu jakim jest uczciwa konkurencja i jej odniesienie do opisu przedmiotu
zamówienia, złagodzony rygor dowodowy, gdzie ustawodawca uznał za wystarczające
uprawdopodobnienie wpływu tegoż opisu na zachowanie wskazanych wyżej zasad.

Na istotę zasad rządzących zamówieniami publicznymi, która jest niezależna od
faktu, jaki jest status podmiotu zamawiającego, wskazano w artykule autorstwa dr Anny
Górczyńskiej pt „Naruszenia konkurencji w prawie zamówień publicznych w świetle
orzecznictwa”, gdzie zostało podniesione, iż: „Prawo zamówień publicznych
podporządkowane jest zasadom, wśród których najistotniejsze są zasada niedyskryminacji,
zasada równości oraz zasada uczciwej konkurencyjności postępowania. Stanowią one
fundament wszystkich postępowań o udzielenie zamówienia publicznego, niezależnie od ich
wartości, a zatem także niezależnie od podlegania danego zamówienia publicznego
reżimowi prawa wspólnotowego czy też prawa polskiego. Są one wspólne dla wszystkich
postępowań, w których następuje wydatkowanie środków publicznych. W prawie
wspólnotowym katalog podstawowych zasad zawierają już preambuły obu dyrektyw oraz
wskazane są w treści przepisów szczegółowych odnoszących się do podstawowych zasad
postępowań w sprawie udzielenia zamówienia publicznego. Mają one na celu udostępnienie
rynku zamówień publicznych wszystkim przedsiębiorcom na równych zasadach w celu
realizacji podstawowego celu zamówień publicznych jakim jest efektywne wydatkowanie
środków publicznych. Z tego powodu zamawiający kształtując politykę zamówień
publicznych powinni uwzględniać szerszy kontekst rynkowy, a w szczególności uregulowania
prawne dotyczące ochrony konkurencji.” (Ekonomiczne i prawne zagadnienia zamówień
publicznych. Polska na tle unii Europejskiej. Międzynarodowa konferencja naukowa 21-22
czerwca 2010 r. w Łodzi. Wyd. UZP Warszawa 2010). Przywołany wyżej cytat wskazuje, iż
Polska znajduje się obecnie pod wpływem generalnych zasad ustrojowych Unii Europejskiej,
których respektowanie jest obowiązkiem zarówno obywateli, jak również instytucji i
organizacji rządowych, w szczególności organów ochrony prawa.


Odnosząc się do szczegółowych wymagań Zamawiającego wyspecyfikowanych w
treści załącznika nr 5 do SIWZ wskazać należy, w ocenie Izby, iż Zamawiający nie wykazał,
że kwestionowany przez Odwołującego wymóg zawarty w treści pkt 6 załącznika nr 5 do
SIWZ był konieczny ze względu na jego uzasadnione potrzeby. Izba wskazuje, iż przepisy
powszechnie obowiązującego prawa nie uprawniały Zamawiającego do takiego ograniczenia
zakresu podmiotowego wykonawców mogących ubiegać się o przedmiotowe zamówienie
publiczne. Po pierwsze, zamiany dotyczące doręczeń wprowadzone na mocy ustawy Prawo
pocztowe do procedury administracyjnej, sądowoadministracyjnej, karnej, cywilnej i w
sprawach o wykroczenia wprost wskazują na możliwość skorzystania w ramach tego typu
usług z pośrednictwa operatora pocztowego, nie zaś tylko i wyłącznie z operatora
wyznaczonego. Po drugie, instytucja potwierdzenia nadania z mocą dokumentu urzędowego
służy stronom i uczestnikom ww. postępowań celem dochowania terminów procesowych

tworząc domniemanie skutkujące uznaniem, iż nadanie pisma w placówce operatora
wyznaczonego jest równoznaczne z wniesieniem go do sądu (przepisy kpc o doręczeniach)
lub domniemanie dochowania terminu (przepisy kpa, kpk, kpw dotyczące doręczeń). Po
trzecie, o czym będzie mowa w dalszej części uzasadnienia, dokumentacja tworzona przez
jednostki organizacyjne sądownictwa i prokuratury w związku z realizacją ich obowiązków w
zakresie doręczeń posiada walor dokumentu urzędowego, gdyż zostaje sporządzona w
określonej formie, przez określone jednostki i w ramach ich ustawowych kompetencji. Po
czwarte, jak słusznie wskazał Odwołujący, do działalności podstawowej sądów i jednostek
prokuratury odnoszą się terminy instrukcyjne, których niedochowanie nie wywołuje żadnych
negatywnych skutków procesowych.

Należy również wskazać, iż obecna praktyka kontrolna i prezentowane przez Prezesa
Urzędu Zamówień Publicznych stanowisko zawiera tendencję wskazującą, iż nawet
uzasadnione potrzeby podmiotu zamawiającego nie mogą usprawiedliwiać ograniczenia
kręgu potencjalnych wykonawców. Izba w niniejszy składzie nie podziela powyższego
poglądu, gdyż to właśnie uzasadnione potrzeby podmiotu zamawiającego decydują i
determinują samo wszczęcie postępowania, jego charakter, zakres przedmiotowy oraz krąg
potencjalnych wykonawców. W ocenie Izby uzasadnione potrzeby podmiotu zamawiającego
mogą ograniczać krąg potencjalnych wykonawców oraz wpływać na zakres oferowanych
przez nich usług, dostaw i robót budowlanych o ile wynikają one z celu, dla którego podmiot
zamawiający wszczyna określone postępowanie, cel ten jest nakierowany na realizację
tychże potrzeb i w żaden inny sposób nie może zostać osiągnięty (zasada
proporcjonalności), zaś wymagania zamawiającego związane są z istotą przedmiotu
zamówienia i jego indywidualnymi właściwościami pozwalającymi na osiągnięcie
wskazanego wyżej celu. To te potrzeby decydują wszakże, iż przedmiotem zamówienia jest
określona grupa usług lub dostaw, zaś z grupy tej preferowane są te o najbardziej
pożądanych cechach jakościowych, ilościowych, ekonomicznych i organizacyjnych. W
przedmiotowym postępowaniu nie mamy zaś do czynienia z działaniem mającym na celu
ograniczenie konkurencji, lecz z działaniem powodującym jej całkowitą eliminację na skutek
nałożenia irrelewantnych z punktu widzenia potrzeb zamawiającego i jego statusu, jako
organu ochrony prawa, potrzeb i wymagań. Tego rodzaju praktykę należy uznać za
naruszającą obowiązujący porządek prawny. Wskazać bowiem należy, iż w przypadku gdy
zamówienie może być zrealizowane tylko przez jednego wykonawcę, prowadzenie
postępowania w trybie konkurencyjnym z jednoczesnym dokonaniem opisu przedmiotu
zamówienia naruszającym dyrektywy określone w art. 29 ust. 2 ustawy Pzp godzi w
podstawowe zasady udzielania zamówień publicznych.

W pierwszej kolejności, odnosząc się do argumentacji Zamawiającego oraz
Przystępującego, w zakresie konieczności aby potwierdzenie nadania posiadało walor
dokumentu urzędowego, wskazać należy na treść art. 244 § 1 kpc. Przepis ten stanowiąc, iż
„Dokumenty urzędowe, sporządzone w przepisanej formie przez powołane do tego organy
władzy publicznej i inne organy państwowe w zakresie ich działania, stanowią dowód tego,
co zostało w nich urzędowo zaświadczone.”. kreuje domniemanie prawne stanowiące o roli
tego typu dowodu z dokumentu w cywilistycznym modelu procedury dowodowej.
Identyfikując znaczenie domniemania wskazanego w powyższym przepisie na kanwie
niniejszego sporu na szczególną uwagę zasługuje użyte w treści ww. przepisu
sformułowanie „sporządzone w przepisanej formie przez powołane do tego organy władzy
publicznej i inne organy państwowe w zakresie ich działania”, co należy odczytywać w ten
sposób, iż aby uznać dany dokument za urzędowy muszą zostać spełnione trzy podstawowe
przesłanki. Po pierwsze dokument urzędowy winien zostać sporządzony w przepisanej
formie – a więc formie wynikającej z powszechnie obowiązujących przepisów, lub w
przypadku gdy przepisy nie regulują tej kwestii, z przepisów wewnętrznych danego organu
(regulaminów, zarządzeń, uchwał itp.). Po drugie dokument winien być sporządzony przez
podmiot uprawniony do jego sporządzenia, co jednocześnie koresponduje z trzecim
warunkiem, iż sporządzenie dokumentu winno się mieścić w kognicji danego organu, tj.
winno mieścić się w ustawowo zakreślonym obszarze jego działania. Dokument spełniający
ww. warunki posiada walor dokumentu urzędowego i korzysta z domniemania prawdziwości
jego treści z rzeczywistym stanem rzeczy – czy to prawnym, czy też faktycznym. To
domniemanie prawdziwości jest bowiem uzależnione od wystawcy dokumentu, co odróżnia
go od dokumentu prywatnego. Analogiczne rozwiązanie zawierają przepisy ustawy Kodeks
postępowania administracyjnego, gdzie w art. 76 § 1 zostało wskazane, że: „Dokumenty
urzędowe sporządzone w przepisanej formie przez powołane do tego organy państwowe w
ich zakresie działania stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone.”.
Przenosząc powyższe rozważania na kanwę niniejszego sporu wskazać należy, iż
organami uprawnionymi do nadawania przesyłek w ramach realizacji przedmiotu zamówienia
dla niniejszego postępowania będą jednostki sądownictwa i prokuratury. W ramach swojej
ustawowo określonej działalności komunikują się one ze stronami, uczestnikami
postępowań, jak również z osobami będącymi świadkami, biegłymi, kuratorami,
pełnomocnikami oraz innymi organami i urzędami m.in. w formie standardowej
korespondencji listowej. To ten sposób komunikacji stanowi przedmiot niniejszego
zamówienia. Zgodnie z treścią przepisu art. 131 § 1 kpc doręczenia dokonuje sąd.

Analogicznie stanowią przepisy Rozdziału 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
23 lutego 2007 r. Regulamin urzędowania sądów powszechnych (Dz. U. z 2007 r. Nr 38,
poz. 249 z późn. zm.), które realizacją obowiązku zapewnienia doręczania korespondencji
obciążają Prezesa sądu.
Następnie wskazać należy, iż na mocy art. 141 kpk oraz art. 131 § 2 kpc i zawartej w
tych przepisach delegacji ustawowej doszło do wydania dwóch aktów prawnych w randze
rozporządzeń, tj. Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 października 2010 r. w
sprawie szczegółowego trybu i sposobu doręczania pism sądowych w postępowaniu
cywilnym (Dz. U. z 2010, Nr 190, poz. 1277) oraz Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu doręczania pism
sądowych w postępowaniu karnym (Dz. U. z 2003 r. Nr 108, poz. 1022). Na znaczenie
tychże aktów dla przedmiotowego postępowania o udzielenie zamówienia wskazał również
Zamawiający w treści załącznika nr 5 do SIWZ. Przepisy powyższych aktów wykonawczych
określają obowiązki sądów związane z realizacją funkcji doręczania przesyłek oraz określają
wzór i formę wykazu przesyłek poleconych nadanych w placówce pocztowej. Ponadto,
zgodnie z treścią § 2 ust. 4 ww. rozporządzenia odnoszącego się do doręczania pisma w
postępowaniu cywilnym oraz § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia odnoszącego się do doręczania
pism w postępowaniu karnym, doręczaną przesyłkę nadaje się w pocztowej placówce
nadawczej za potwierdzeniem nadania w wykazie przesyłek poleconych (tzw. zbiorczej
książce nadawczej).
W ocenie Izby tzw. zbiorcza książka nadawcza (określona w ww. rozporządzeniach
jako wykaz przesyłek poleconych) ze względu na jej treść, ustaloną przepisami formę (w
przypadku sądów będącą nawet załącznikiem do ww. rozporządzeń), podmiot sporządzający
– a zatem fakt, iż organem zobligowanym do przekazywania korespondencji są jednostki
organizacyjne sądownictwa i prokuratury, ma walor dokumentu urzędowego i tym samym nie
jest konieczne stosowanie dodatkowego wzmocnienia w oparciu o instytucję uregulowaną w
art. 17 ustawy Prawo pocztowe. Mając powyższe na uwadze Izba uznała, iż charakter
dokumentu w postaci zbiorczej książki nadawczej (określonego w rozporządzeniach jako
„wykazu przesyłek poleconych nadanych w placówce pocztowej”) w wystarczający sposób
zabezpiecza interesy Zamawiającego. Tego rodzaju dokument, niezależnie od użytej nazwy,
może zostać sporządzony zarówno przez jednostki organizacyjne sądownictwa, jak również
prokuratury. W jego treści organ może bowiem określić liczbę porządkową (kolejny numer
nadawczy przesyłki), miejsce przeznaczenia (adresata), masę przesyłki, opłatę, uwagi (w
tym sygn. akt) oraz datę przekazania, zaś operator pocztowy uczyni wzmiankę o dacie
przyjęcia przesyłki do wysłania. Taki dokument ma walor dowodu z dokumentu urzędowego

w rozumieniu art. 244 § 1 kpc – jeżeli zostanie sporządzony w określonej formie, przez
uprawniony organ w ramach jego kompetencji.
Izba wskazuje, iż analogiczną argumentacją, opartą jednakże o inne okoliczności
faktyczne i prawne, posłużył się Odwołujący w treści pisma procesowego z dnia 02.10.2013
r. wskazując na procedurę obiegu dokumentacji i korespondencji. Odwołujący przywołał
przepisy § 17 Zarządzenia Nr 81/03/DO Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 grudnia 2003 r. w
sprawie organizacji i zakresu działania sekretariatów sądowych oraz innych działów
administracji sądowej, z których wynika jakie obowiązują procedury wewnętrzne
przekazywania korespondencji z sekretariatu do biura podawczego i jakie jest ich
dokumentowanie oraz jakie, zgodnie z treścią § 20 ww. zarządzenia, wzmianki czyni się w
aktach sprawy celem wykazania daty wysłania pisma. Jak słusznie wskazał Odwołujący w
piśmie procesowym z dnia 02.10.2013 r. procedura związana z ekspedycją pism
procesowych składa się z wielu czynności i każda z nich jest ściśle udokumentowana.
Wskazane wyżej akty prawne pozwalają stwierdzić, iż w toku realizacji czynności
związanych z przekazywaniem korespondencji istnieje szereg udokumentowanych czynności
stanowiących potwierdzenie i dowód nadania przesyłek listowych.
W odniesieniu do jednostek organizacyjnych prokuratury sytuacja jest analogiczna,
gdyż powyższą kwestię reguluje Zarządzenia Nr 5 Prokuratora Generalnego z dnia 31 marca
2010 r. w sprawie organizacji i zakresu działania sekretariatów oraz innych działów
administracji w powszechnych jednostkach organizacyjnych prokuratury. Jak wynika z § 40
ust. 1 powyższego aktu „Akta spraw, akty oskarżenia, wnioski o warunkowe umorzenie
postępowania karnego lub o umorzenie postępowania i zastosowanie środka
zabezpieczającego, zarządzenia, wytyczne, polecenia o charakterze ogólnym, kasacje,
apelacje, zażalenia, sprzeciwy, skargi do sądu administracyjnego, wystąpienia, dokumenty
osobiste i inne pisma wskazane przez ich autora jako ważne, jeżeli nie są doręczane przez
pracownika prokuratury, przesyła się listami poleconymi, a postanowienia podlegające
zaskarżeniu i odpisy postanowień o uchyleniu tymczasowego aresztowania, listami
poleconymi za zwrotnym pokwitowaniem odbioru.”. Ponadto zgodnie z treścią § 40 ust. 5
ww. Zarządzenia „Wezwania, zawiadomienia i odpisy postanowień innych niż wymienione w
ust. 1 przesyła się jako przesyłki polecone za zwrotnym pokwitowaniem odbioru, a pozostałe
pisma doręczane przez pocztę, jako przesyłki listowe polecone, na zasadach określonych
przepisami rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie
szczegółowych zasad i trybu doręczania pism sądowych w postępowaniu karnym (Dz. U. Nr
108, poz. 1022).”.
Poddając analizie zarzuty i argumentację zaprezentowaną przez Odwołującego
dostrzec należało, iż zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 oraz art. 29 ust. 2 ustawy Prawo

zamówień publicznych, brak było podstaw do uznania, iż uzasadnione potrzeby
Zamawiającego uprawniały go do dokonania opisu przedmiotu zamówienia w sposób
ograniczający krąg wykonawców mogących ubiegać się o udzielenie zamówienia
publicznego. W ocenie Izby sposób i forma realizacji obowiązku związanego z doręczeniami,
zarówno przez jednostki prokuratury, jak i sądownictwa, w pełni zabezpiecza interesy tychże
jednostek bez konieczności korzystania z instytucji uregulowanej w treści art. 17 ustawy
Prawo pocztowe. Wymóg ten, biorąc pod uwagę skutek w postaci całkowitej eliminacji
konkurencji w postępowaniu, godzący w naczelne zasady systemu zamówień publicznych,
jest nadmierny i prowadzi do zachwiania równowagi pomiędzy wskazanymi wyżej zasadami
a potrzebami podmiotu zamawiającego. Pomiędzy powyższymi i stojącymi wobec siebie w
opozycji cechami postępowania zachodzi swego rodzaju równowaga pozwalająca
jednocześnie uczynić zadość wymaganiom zamawiającego, przy jednoczesnym
respektowaniu naczelnych zasad systemu zamówień publicznych. W ocenie Izby
zamawiający naruszył powyższą równowagę korzystając z rozwiązania nieproporcjonalnego
i nieadekwatnego do zamierzonego celu.
W tym miejscu Izba pragnie wskazać na podniesioną w uzasadnieniu prawnym
wyroku Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 4 czerwca 2013 r. (sygn. akt KIO 1126/13, KIO
1128/13, KIO 1132/13 oraz KIO 1133/13) kwestię proporcjonalności warunku, którą w drodze
analogii można odnieść również do opisu przedmiotu zamówienia w niniejszym
postępowaniu. Izba w powyższym wyroku wskazała na znaczenie pojęcia proporcjonalności
w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego, który wskazuje na trzy kwestie: 1) czy
wprowadzona regulacja ustawodawcza (tu: wymagania w zakresie opisu przedmiotu
zamówienia) jest w stanie doprowadzić do zamierzonych przez nią skutków, 2) czy regulacja
ta (opis) jest niezbędna dla ochrony interesu publicznego, z którym jest powiązana
(względnie interesu zamawiającego), 3) czy efekty wprowadzanej regulacji pozostają w
proporcji do ciężarów nakładanych przez nią na obywatela (wykonawcę)? Jak wskazała Izba
w powyższym orzeczeniu „Zdaniem Trybunału z zasady proporcjonalności wypływa bowiem,
po pierwsze, przyjmowanie danej regulacji tylko wówczas, gdy jest niezbędna dla ochrony
interesu publicznego, z którym jest powiązana, po drugie, nakaz kształtowania danej
regulacji w sposób zapewniający osiągnięcie zamierzonych skutków, i po trzecie, wymóg
zachowania proporcji między efektami wprowadzonej regulacji a wynikającymi z niej
ciężarami czy niedogodnościami. Zasada proporcjonalności w ujęciu szerokim szczególny
nacisk kładzie na adekwatność celu i środka użytego do jego osiągnięcia. Z powyższego
wynika, iż jeżeli cel regulacji prawnej można osiągnąć przy pomocy dwóch środków, przy
czym jeden z nich w większym stopniu pogarsza sytuację prawną podmiotu, to należy
wybrać ten drugi. (por. np. orzeczenie z 26 kwietnia 1995 r., sygn. akt K 11/94, z 31 stycznia

1996 r., sygn. akt K 9/95).”. Zdaniem Izby w niniejszym postępowaniu Zamawiający naruszył
tak zdefiniowana zasadę proporcjonalności.

Tym samym nieuzasadnione obiektywnymi potrzebami Zamawiającego dokonanie
opisu przedmiotu zamówienia w sposób naruszający uczciwą konkurencję, co w ocenie Izby
zostało wykazane w toku rozprawy, spowodowało, iż doszło w przedmiotowym postępowaniu
o udzielenie zamówienia publicznego do naruszenia art. 29 ust. 2 w związku z art. 7 ust. 1
ustawy Pzp.
Izba uwzględniając zarzut naruszenia art. 29 ust. 2 ustawy Pzp, mając na uwadze
przepisy powszechnie obowiązującego prawa, uznała, iż wymóg aby potwierdzenia nadania
miało moc dokumentu urzędowego nie znajduje żadnego normatywnego uzasadnienia i stoi
wprost w sprzeczności z regulacjami wprowadzonymi do krajowego porządku prawnego w
wyniku wejścia w życie z dniem 1 stycznia 2013 r. przepisów obecnie obowiązującej ustawy
Prawo pocztowe.
Mając na uwadze wskazane wyżej otoczenie prawne prowadzonego postępowania i
poczynione na wstępie uwagi natury ogólnej uznać należy, iż zastrzeżenie zawarte w pkt 6
załącznika nr 5 do SIWZ nie znajduje uzasadnienia prawnego i godzi w zasadę wyrażoną w
treści art. 29 ust. 2 ustawy Pzp.



Izba analizując skutki niniejszego orzeczenia na przebieg postępowania i etap jego
realizacji, przy uwzględnieniu zawartej powyższej argumentacji i motywów rozstrzygnięcia,
dokonała modyfikacji żądania Odwołującego i postanowiła nakazać zamawiającemu
usunięcie z treści opisu przedmiotu zamówienia zawartego w załączniku nr 5 SIWZ jedynie
punktu nr 6 i odstąpić od uczynienia zadość żądaniom Odwołującego usunięcia również
punktu nr 7. Biorąc pod uwagę okoliczność, iż w ramach realizacji usługi, celem
zabezpieczenia interesów Zamawiającego, zbiorcze potwierdzenia nadania będzie stanowić
dowód realizacji obowiązku jednostek sądownictwa i prokuratury, Zamawiający ma prawo
żądać, aby jednostki te wysyłały korespondencję wyłącznie we własnym imieniu (aby były
one każdorazowo nadawcami przesyłki). Powyższe pozwoli również nadać potwierdzeniu
nadania (tj. przygotowanej przez jednostki sądownictwa oraz prokuratury zbiorczym
książkom nadawczym) status dokumentu urzędowego, co uczyni zadość wymaganiom
zamawiającego z jednoczesnym zapewnieniem naczelnych zasad udzielania zamówień
publicznych, tj. zasadzie uczciwej konkurencji i równego traktowania wykonawców.

Mając również na uwadze stanowisko Odwołującego zawarte w pkt 45 pisma
procesowego z dnia 02.10.2013 r. precyzujące, iż zarzut i żądanie odnoszące się do
wymogu posiadania przez dowód nadania mocy dokumentu urzędowego podniósł jedynie do
części 1 przedmiotu zamówienia (usługi pocztowe świadczone na rzecz sądownictwa),
czego w ocenie Izby nie da się wywieść z treści odwołania, zaś w odniesieniu do części 2
przedmiotu zamówienia (usługi pocztowe świadczone na rzecz prokuratury) nie podnosił
wskazać należy, iż nieracjonalne w ocenie Izby jest uwzględnienie powyższego argumentu.
Otóż jednostki prokuratury i sądownictwa są podmiotami ochrony prawa i obowiązki
związane z doręczaniem korespondencji realizują w ramach przypisanych im kompetencji.
Sam fakt, iż w odniesieniu do jednostek sądownictwa istnieją szczegółowe przepisy
określające procedury związane z powyższymi czynnościami nie powoduje, iż status tychże
jednostek jest odmienny. Wszakże przepisy ustawy Kodeks postępowania karnego w
zakresie doręczeń stosuje się również do prokuratury, jako organu odpowiedzialnego za
prowadzenie postępowania przygotowawczego oraz wniesienie i popieranie oskarżenia w
odniesieniu do przestępstw publicznoskargowych. Ograniczenie zmiany treści SIWZ tylko do
jednostek organizacyjnych sądownictwa spowodowałoby odmienną kwalifikację zarzutu
naruszenia przepisu art. 29 ust. 2 ustawy Pzp w identycznych okolicznościach prawych
(treści przepisów kpk odnoszących się do doręczeń), które to okoliczności były podstawą
niniejszego rozstrzygnięcia. Izba będąc związaną zarzutami podniesionymi w treści
odwołania wskazuje, iż zarzut naruszenia art. 29 ust. 2 ustawy Pzp odnoszący się do
postanowień pkt 6 załącznika nr 5 do SIWZ odnosił się do obu części postępowania i jego
ograniczenie jedynie do jednostek organizacyjnych sądownictwa uznać należy za
pozbawione podstaw prawnych.


III. W odniesieniu do podstawy faktycznej zarzutu naruszenia art. 29 ust. 2 i art. 7 ust. 1
ustawy Pzp obejmującej odstąpienie od żądania określonej liczby placówek, ich
rozmieszczenia i godzin otwarcia Odwołujący, w ocenie Izby, nie wykazał, iż ten wymóg jest
nadmierny i nie podyktowany uzasadnionym potrzebami zamawiającego. Nadto, biorąc pod
uwagę treść żądania Odwołującego zmierzającego do jego całkowitej eliminacji z treści opisu
przedmiotu zamówienia i przeniesienie tego wymogu na etap realizacji umowy, zarzut ten nie
zasługiwał na uwzględnienie. Odwołujący skupił się bowiem jedynie na wykazaniu, iż jest on
intencjonalny i preferuje jedynie wykonawcę Poczta Polska S.A. odstępując od wykazania, iż
tego typu żądania nie służą zapewnieniu bezpieczeństwa realizacji zamawianej usługi.
Izba wskazuje, iż okoliczność przeniesienia przez Zamawiającego wymogów
określonych w rozporządzeniu Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 29 kwietnia 2013 r. w
sprawie warunków wykonywania usług powszechnych przez operatora wyznaczonego (Dz.

U. z dnia 9 maja 2013 r., poz. 545) nie może per se stanowić podstawy do jego
uwzględnienia. Na Odwołującym bowiem spoczywa określonego ciężar dowodu i tym samym
obowiązek wykazania, iż wymóg ten jest nieracjonalny, ze względu na charakter zamawianej
usługi, oraz nakierowany tylko i wyłącznie na uprzywilejowanie określonego wykonawcy i
naruszenie uczciwej konkurencji. Zamawiający bowiem przedstawił w tym zakresie
racjonalne argumenty, iż brak określonej liczby placówek nakłada na adresatów
korespondencji nieuzasadnione obowiązki poniesienia znacznych kosztów dotarcia do
oddalonych lokalizacji. Wymóg ten, w ocenie Izby, ma charakter czysto techniczny i
organizacyjny – a zatem nic nie stoi na przeszkodzie aby stał się on elementem opisu
przedmiotu zamówienia, gdyż zwiera w sobie racjonalny warunek aby wykonawca posiadał
wystarczającą, w ocenie Zamawiającego, liczbę palcówek w określonych lokalizacjach,
gęstości rozmieszczenia oraz z preferowanym czasem ich otwarcia. Odwołujący zaś, jak
wyżej wskazano, nie pokusił się o podważenie racjonalności tego wymogu, co poskutkowało
oddaleniem powyższego zarzutu.
Podnieść nadto należy, iż liczebność oraz rozmieszczenie palcówek pocztowych
operatora ma zasadnicze znaczenia dla realizacji obowiązku tzw. „awizowania” przesyłek w
przypadku niemożności doręczenia, o której stanowią właściwe przepisy proceduralne (art.
133 § 1 kpk, art. 139 § 1 kpc, art. 44 § 1 pkt 1 kpa). Jak wynika bowiem z treści § 68 ust. 1
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 lutego 2007 r. regulamin urzędowania
sądów powszechnych „Prezes sądu przy wyborze sposobu doręczania przesyłek sądowych
uwzględnia koszty i skuteczność doręczeń”, na co zwracał również uwagę Przystępujący w
piśmie procesowym z dnia 25 września 2013 r.
Tym samym, w ocenie Izby, uzasadnionym jest wymóg sformułowany przez
Zamawiającego odnoszący się do liczby, rozmieszczenia, lokalizacji i sposobu
funkcjonowania placówek. Rację ma Zamawiający, że nie może obarczać stron i
uczestników postępowań, z których przebiegiem związana będzie przekazywana
korespondencja, kosztami dotarcia do znacznie oddalonych placówek w przypadku tzw.
„awizowania” przesyłki. Sam fakt, iż Zamawiający oparł swoje wymagania wprost na
rozporządzeniu określającym wytyczne realizacji usługi dla operatora wyznaczonego, nie
dyskwalifikuje tego wymogu, zaś sam Odwołujący nie poczynił starań zmierzających do
podważenia zasadności i racjonalności tego wymogu oraz wykazania jego nieadekwatności
do charakteru zamawianej usługi. Izba żądanie, które wszakże przesądza o zasadności
zarzutów odnoszących się do opisu przedmiotu zamówienia, gdyż pozwala zidentyfikować
kierunek postulowanych zmian i jego ewentualny wpływ na sytuację danego i pozostałych
wykonawców, usunięcia tego wymogu i przeniesienia na etap realizacji umowy uznała za
zbyt daleko idące. Zamawiający ma bowiem prawo wymagać, aby świadczona na jego rzecz
usługa miała uzasadnione i pożądane cechy gwarantujące utrzymanie pożądanych przez

niego standardów już na etapie ubiegania się o udzielenie zamówienia publicznego.
Oddalenie powyższego zarzutu jest konsekwencją wyważenia i wypośrodkowania
uzasadnionych wymagań podmiotu zamawiającego - a zasad uczciwej konkurencji, zakazu
dyskryminacji i równego traktowania wykonawców. W przypadku oceny zarzutów
odnoszących się do opisu przedmiotu zamówienia winno bowiem dojść do wypracowania
pewnego rodzaju kompromisu pomiędzy naczelnymi zasadami udzielania zamówień
publicznych a uzasadnionymi potrzebami podmiotu zamawiającego. W ocenie Izby wymóg
dotyczący placówek pocztowych spełnił powyższy warunek – a zatem nie sposób uznać, iż
został on zawarty w treści SIWZ tylko w celu eliminacji określonego kręgu wykonawców i
uprzywilejowania jednego.
Jedynie na marginesie wskazać należy, iż w obecnych realiach ekonomicznych,
biorąc pod uwagę nadwyżkę podaży nad popytem na rynku najmu nieruchomości,
zorganizowanie sieci placówek pocztowych przez wykonawcę nie powinno stanowić
trudnego do spełnienia wyzwania dla profesjonalnego przedsiębiorcy. Jeżeli bowiem
pozostali wykonawcy chcą konkurować na rynku z operatorem wyznaczonym, którym jest
obecnie Poczta Polska S. A., winni ponieść koszty celem nadania świadczonym przez siebie
usługom analogicznego standardu gwarantującego należyte spełnienie uzasadnionych
wymagań podmiotu zamawiającego. Wszakże sam Odwołujący w treści uzasadnienia
podniesionych zarzutów odnosił się w szerokim spectrum do istniejących realiów rynkowych,
konkurencji na rynku pocztowym i jego liberalizacji.



IV. W zakresie zarzutu naruszenia art. 144 ust. 1 Pzp Izba wskazuje, iż należy z dużą dozą
ostrożności podchodzić do możliwości ingerencji w treść postanowień umowy w wyniku
rozpoznawania środków ochrony prawnej, a tym samym do ingerencji w przyszłe stosunki
cywilnoprawne. Jedynie wówczas, gdy postanowienia umowy obiektywnie uniemożliwiają
wykonawcy ubieganie się o zamówienie, a zatem mogłyby, przy racjonalnym założeniu,
powodować jego odstąpienie od złożenia wniosku lub oferty w danym postępowaniu można
mówić o samym prawie do zaskarżenia tychże postanowień (art. 179 ust. 1 ustawy Pzp) i
ewentualnym ich wpływie na wynik postępowania w przypadku potwierdzenia się
podniesionych zarzutów (art. 192 ust. 2 ustawy Pzp). Takiego skutku, w ocenie Izby, nie
wywołuje kwestionowane przez Odwołującego postanowienie wzoru umowy. Sam fakt, iż
reguły zmiany umowy zostały określone na etapie postępowania w części przy użyciu
klauzuli generalnej nie dyskwalifikuje takich postanowień umowy, gdyż trudno na tym etapie
postępowania przypisać im naruszenie jakiejkolwiek normy prawnej ustawy Pzp odnoszącej
się do etapu postępowania o udzielenie zamówienia publicznego. Wskazać bowiem należy,

iż przepis art. 144 ust. 1 ustawy Pzp został umiejscowiony w części ustawy odnoszącej się
do umów (Dział IV Umowy w sprawach zamówień publicznych). Sformułowany w hipotezie
normy prawnej wyrażonej w powyższym przepisie zakaz odnosi się wszakże do etapu po
zakończeniu postępowania o udzielnie zamówienia publicznego i jest elementem realizacji
umowy. Jest on, zgodnie z treścią art. 139 ust. 1 ustawy Pzp przepisem o charakterze lex
specialis w odniesieniu do norm prawnych regulujących zmiany stosunków
zobowiązaniowych uregulowanych w ustawie Kodeks cywilny. A zatem do jego
ewentualnego naruszenia może dojść na skutek zmiany umowy, nie zaś na skutek
niedookreślenia, zdaniem Odwołującego, warunków takiej zmiany. Powyższego nie zmienia
fakt, przywołany przez Odwołującego w treści pisma procesowego z dnia 02.10.2013 r., że
przedmiotem zarzutu jest wadliwe, w ocenie tego ostatniego, określenie przesłanek zmiany
umowy ujętych w treści § 11 ust. 2 pkt 1 wzorca umowy.
Odnosząc się do przywołanego przez Odwołującego w treści pisma z dnia
02.10.2013 r. wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 29 kwietnia 2004 r. w
sprawie C-496/99 Succchi di Frutta wskazać należy, iż od poprawności i dookreślenia
warunków zmian określonych na etapie ubiegania się o zamówienie publiczne zależna jest
możliwość zachowania prawa do zmiany niektórych warunków udzielonego zamówienia na
etapie po podpisaniu umowy. Biorąc pod uwagę powyższe nie określając precyzyjnie lub w
ogóle warunków zmiany podmiot zamawiający traci jedynie uprawnienie do ich dokonania – i
to jest jedyna negatywna konsekwencja zaniechania w tym zakresie. Zaniechanie takie nie
czyni procesu udzielenia zamówienia wadliwym, gdyż przepis art. 144 ust. 1 ustawy Pzp
konsekwencje zaniechań poczynionych przez podmiot zamawiający na etapie procedury
przenosi na etap realizacji umowy i odbiera prawo do dokonania jej zmiany, a w przypadku
dokonania takich zmian bez określenia ich reguł na etapie postępowania, zgodnie z treścią
art. 144 ust. 2 ustawy Pzp przewiduje konsekwencje w postaci unieważnienia części umowy.
Mając na uwadze powyższe wskazać należy, iż w ocenie Izby powyższy zarzut nie
potwierdził się.


V. W odniesieniu do zarzutu art. 25 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp poprzez
opisanie żądań w odniesieniu do dokumentów składanych na potwierdzenie spełniania przez
oferowane usługi wymagań określonych przez Zamawiającego w sposób, który nie zapewnia
zachowania uczciwej konkurencji oraz równego traktowania wykonawców Izba wskazuję, iż
Odwołujący nie przedstawił w tym zakresie żadnych dowodów. Nie wykazał w szczególności,
iż żądanie na etapie postępowania o udzielenie zamówienia publicznego aby wykonawca
wykazał, iż świadczone przez niego usługi będą się charakteryzowały określonymi cechami
było przedwczesne i naruszało zasady udzielania zamówień publicznych. Wszakże warunek

dotyczący liczby placówek został przez Izbę oddalony, zaś sam etap żądania jego spełnienia
nie narusza przepisów ustawy Pzp i jego identyczny dla wszystkich wykonawców. Ponadto
sam Odwołujący podniósł w toku rozprawy, iż nawet wykonawca Poczta Polska S. A. w
obecnej chwili nie jest w stanie spełnić tego warunku. Tym samym podlegał on oddaleniu
jako bezzasadny.



Zgodnie z treścią art. 192 ust. 2 ustawy Pzp Izba uwzględnia odwołanie, jeżeli
stwierdzi naruszenie przepisów ustawy, które miało wpływ lub może mieć istotny wpływ na
wynik postępowania. Wobec powyższego stwierdzenie przez Izbę naruszenia przez
Zamawiającego wskazanych powyżej przepisów ustawy Pzp, powoduje, iż w przedmiotowym
stanie faktycznym została wypełniona hipoteza normy prawnej wyrażonej w art. 192 ust. 2
ustawy Pzp.

W związku z powyższym, na podstawie art. 192 ust. 1 i ust. 2 ustawy Pzp, orzeczono jak
w sentencji.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10
Pzp, tj. stosownie do wyniku postępowania z uwzględnieniem postanowień rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania
wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich
rozliczania (Dz. U. z 2010 r., Nr 41, poz. 238) w tym w szczególności § 5 ust 2 pkt 1.


Przewodniczący:

…………………....

Członkowie:

…………………….

…………………….