Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 grudnia 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie - Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2014 r. w Szczecinie

sprawy Z. J.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek apelacji ubezpieczonego

od wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 14 listopada 2013 r. sygn. akt VI U 1361/12

oddala apelację.

SSO del. Beata Górska SSA Jolanta Hawryszko SSA Barbara Białecka

III AUa 103/14

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. decyzją z 22 marca 2012 roku, po rozpatrzeniu wniosku Z. J., odmówił przyznania mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z 14 marca 2012 roku ubezpieczony uznany został za osobę zdolną do pracy.

Z decyzją powyższą nie zgodził się Z. J., podnosząc, iż rozpoznano u niego zapalenie i niestabilność więzadeł, brak łąkotki, a aktualnie oczekuje na wymianę stawu kolanowego. Jednocześnie ubezpieczony podkreślił, że pracuje w charakterze hydraulika, bardzo wiele zadań wykonuje w pozycji klęczącej lub w przysiadzie. Praca ta wymaga przenoszenia ciężkich przedmiotów (kotły gazowe, grzejniki), co powoduje bolesne blokowanie stawu kolanowego.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wniósł o jego oddalenie w całości.

Wyrokiem z dnia 14 listopada 2013r. Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział VI Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił odwołanie. Swoje rozstrzygnięcie oparł o następujące ustalenia faktyczne i rozważania prawne: Z. J. urodził się (...). Legitymuje się wykształceniem zawodowym zasadniczym – w zawodzie mechanik maszyn i urządzeń przemysłowych. W toku swojej aktywności zawodowej pracował jako betoniarz, monter, pracownik fizyczny, kutrowy (praca w chłodni przy produkcji mięsa), hydraulik (jednoosobowa działalność gospodarcza, instalacje co., gazowe i wentylacyjne). W okresie od 25 lipca 2011 roku do 20 stycznia 2012 roku ubezpieczony miał przyznane świadczenie rehabilitacyjne. Lekarz Orzecznik ZUS po przeprowadzeniu w dniu 20 lutego 2012 roku badania ubezpieczonego, uznał go za osobę zdolną do pracy. Komisja Lekarska ZUS-u w dniu 14 marca 2012 roku wydała orzeczenie o treści zgodnej z wcześniejszym orzeczeniem lekarza orzecznika. Członkowie komisji lekarskiej ZUS rozpoznali u ubezpieczonego zmiany zwyrodnieniowe lewego stawu kolanowego, przebytą artroskopię tego stawu (4.02.2011 r.), nadciśnienie tętnicze uregulowane, cukrzycę t. 2 insulinozależną oraz otyłość, jednocześnie uznając, że aktualnie stwierdzony stopień naruszenia sprawności organizmu nie powoduje niezdolności ubezpieczonego do pracy.

U ubezpieczonego Z. J. rozpoznano:

- zmiany zwyrodnieniowe lewego stawu kolanowego,

- cukrzycę typu 2,

- nadciśnienie tętnicze,

- otyłość

Stwierdzone u ubezpieczonego zmiany chorobowe – w aktualnym stanie klinicznego zaawansowania – nie dają w ocenie Sądu Okręgowego podstaw do orzekania długotrwałej, częściowej lub całkowitej niezdolności do pracy. U ubezpieczonego nie stwierdza się istotnego upośledzenia funkcji narządu ruchu. W stawie kolanowym nie stwierdzono wysięku i obrzęku, zachowana jest natomiast jego pełna ruchomość. Kolano szpotawe z nieznaczną niestabilnością przyśrodkową nie upośledza w sposób istotny jego funkcji. Przebyte zabiegi artroskopowe obu stawów kolanowych poprawiły stan zdrowia ubezpieczonego. Aktualnie nie ma żadnych wskazań medycznych do alloplastyki. Cukrzyca typu 2 leczona jednym lekiem doustnym, w stałej dawce, nie upośledza w żaden sposób zdolności do pracy. Również rozpoznane nadciśnienie nie stanowi podstawy orzeczenia długotrwałej niezdolności do pracy, gdyż nie powoduje powikłań narządowych i może być skutecznie kontrolowane w leczeniu ambulatoryjnym. Ubezpieczony jest zdolny do pracy w wyuczonym zawodzie mechanika maszyn i urządzeń przemysłowych, może wykonywać lekkie prace fizyczne na ogólnym rynku pracy np. jako konserwator, mechanik. Wnioskodawca jest zdolny do pracy fizycznej z ograniczeniem ciężkiej pracy fizycznej, dźwigania ciężarów, pracy na wysokości. Ograniczenia są jedynie ograniczeniami profilaktycznymi, nie stanowiącymi o niezdolności do pracy w ogóle. Z. J. jest zdolny do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie usług hydraulicznych, przy pracach dorywczych wymagających ww. ograniczeń powinien korzystać z pomocy osób trzecich. Odwołanie ubezpieczonego okazało się zdaniem Sądu I instancji nieuzasadnione. Zgodnie z treścią przepisów art. 57 i 58 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009r., Nr 153, poz. 1227 ze zm., dalej jako: ustawa rentowa) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnił następujące warunki: 1) jest niezdolny do pracy, 2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, 3) niezdolność do pracy powstała w czasie ubezpieczenia, lub w okresie równorzędnym z okresem ubezpieczenia albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od daty ustania tych okresów. Pojęcie utraty zdolności do pracy zarobkowej obok elementu ekonomicznego, polegającego na obiektywnej utracie możliwości zarobkowania zawiera w sobie element biologiczny, czyli naruszenie sprawności organizmu. Naruszenie to należy oceniać pod kątem możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, a także możliwości wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek (art. 13 ust. 1 ustawy rentowej). O częściowej niezdolności do pracy nie decyduje sam fakt występowania schorzeń, lecz ocena, czy i w jakim zakresie wpływają one na utratę zdolności do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami.

W niniejszym postępowaniu spór dotyczył tego, czy na dzień wydawania zaskarżonej decyzji ubezpieczony był osobą niezdolną do pracy, i ewentualnie w jakim stopniu, oraz czy była to niezdolność trwała czy okresowa. Ustalenia co do stanu zdrowia ubezpieczonego oraz jego zdolności do pracy poczynione zostały przez Sąd Okręgowy w oparciu o analizę dokumentacji lekarskiej – zarówno tej pozostającej w dyspozycji organu rentowego, jak i złożonej do akt w toku sprawy, jak również na podstawie przeprowadzonego przez Sąd dowodu z opinii biegłych sądowych lekarzy z zakresu ortopedii – H. M. ( I zespół) i A. K. (II zespół), kardiologii – G. K., neurologii – B. M., oraz medycyny pracy – A. J. ( I zespół ) i R. D. ( II zespół). Autentyczność dokumentów nie była przez strony kwestionowana i nie budziła wątpliwości Sądu. Zostały one sporządzone w sposób zgodny z przepisami prawa, przez uprawnione do tego osoby, w ramach ich kompetencji, oraz w sposób rzetelny, stąd też Sąd Okręgowy ocenił je jako wiarygodne. W opinii z dnia 18 czerwca 2012 roku biegli z zakresu kardiologii oraz ortopedii rozpoznali u ubezpieczonego zmiany zwyrodnieniowe lewego stawu kolanowego, cukrzycę typu 2, nadciśnienie tętnicze oraz otyłość, jednocześnie uznając że schorzenia te nie są nasilone w stopniu znacznym, nie ograniczając w sposób istotny zdolności ubezpieczonego do pracy. Biegli wskazali, iż nie stwierdzili istotnego upośledzenia funkcji narządu ruchu. Staw kolanowy bez wysięku i obrzęku z pełną ruchomością, kolano szpotawe z nieznaczną niestabilnością przyśrodkową nie upośledzającą w sposób istotny jego funkcji. Dalej biegli podnieśli, iż cukrzyca typu 2 leczona jednym lekiem doustnym, w stałej dawce w żaden sposób nie upośledza zdolności ubezpieczonego do pracy. Nadciśnienie może wymagać skorygowania leczenia, niemniej przebiega bez powikłań, brak jest dowodów na istnienie zmian narządowych tym samym nie upośledza zdolności nawet do pracy fizycznej. W opinii z dnia 2 sierpnia 2012 roku biegła z zakresu medycyny pracy A. J. uznała, iż wnioskodawca jest zdolny do pracy zgodnej z posiadanym wykształceniem oraz na ogólnym rynku pracy. Uzasadniając opinię biegła wyjaśniła, iż stan zdrowia powoda umożliwia mu podjęcie pracy zawodowej, albowiem nie występuje u niego takie upośledzenie funkcji stawów kolanowych, które upośledzałoby funkcję organizmu w stopniu uniemożliwiającym podjęcie pracy. Biegła podkreśliła, iż chód ubezpieczonego jest sprawny, zaś zakres ruchów w stawach pełny. Biegła zastrzegła, iż ubezpieczony nie powinien podejmować ciężkiej pracy fizycznej związanej z wielogodzinnym chodzeniem. Uzupełniając swoją opinię biegły G. K. podniósł, że w przypadku ubezpieczonego brak jest jakichkolwiek dowodów na powikłanie cukrzycy, natomiast nadciśnienie jest o niewielkim stopniu zaawansowania, na ogół dobrze kontrolowane. Jedynie przy nasileniu wymaga zmodyfikowania leczenia. Biegły z zakresu ortopedii H. M. odnosząc się do zastrzeżeń ubezpieczonego podniósł, że w jego opinii nie ma żadnych wskazań medycznych do alloplastyki. Jego zdaniem kwalifikacja ubezpieczonego do leczenia wymiany stawu przy tak znikomym uszkodzeniu stawu kolanowego, wynikała jedynie z faktu, iż na zabieg ten czeka się przez wiele lat (tzw. zapis perspektywiczny). Biegły stanowczo wskazał, że w momencie badania ubezpieczony nie miał upośledzonego stawu kolanowego ani lewego ani prawego. Biegły wskazując, iż upośledzenie polega na ograniczeniu ruchomości, niestabilności, trzeszczeniu, podał, iż żadnych z tych objawów nie stwierdził podczas badania ubezpieczonego. Biegły jeszcze raz podkreślił, że ubezpieczony może prowadzić działalność gospodarczą i wykonywać czynności hydraulika z przeciwwskazaniem do wykonywania ciężkiej pracy fizycznej. Ponadto biegły wyjaśnił, iż pacjenta bada się już od momentu wywołania na badanie, albowiem to jest najlepszy moment oceny chodu pacjenta. Biegły wskazał przy tym, iż nawet przed rozprawą szedł za ubezpieczonym, zauważając, iż ten szedł swobodnie, nie utykając. Również biegła z zakresu medycyny pracy A. J. podtrzymała swoją opinię, ponownie wskazując, że ubezpieczony może pracować jako hydraulik, monter, mechanik z przeciwwskazaniem do ciężkiej pracy fizycznej, dźwigania ciężarów oraz pracy na wysokości. Z tego też względu ubezpieczony nie może być kutrowym czy betoniarzem. Nadto biegła podkreśliła, iż podczas badania oba stawy były zwarte, suche bez ograniczeń w ruchach biernych. Biegła jeszcze raz podkreśliła, iż ubezpieczony nie powinien klęczeć lub kucać przez 4 godziny dziennie, niemniej w jej ocenie mało prawdopodobnym jest aby praca hydraulika była wykonywana ten sposób. W jej opinii taka praca nie stanowi 50% pracy hydraulika. Drugi zespół biegłych lekarzy z zakresu neurologii oraz ortopedii stawiając konkretne, jednoznaczne i kategoryczne rozpoznanie w zakresie schorzeń ubezpieczonego, wnikliwie rozważył wpływ rozpoznanych jednostek chorobowych na zdolność ubezpieczonego do pracy. W szczególności biegli ci wskazali, że przebyte zabiegi artroskopowe obu stawów kolanowych poprawiły stan zdrowia ubezpieczonego. W opinii biegłych funkcja stawów kolanowych nie jest upośledzona. Okresowy zespół bólowy spowodowany zmianami zwyrodnieniowymi stawów kolanowych po przebytych zabiegach bez upośledzenia ich funkcji u ubezpieczonego z wagą 130 kg może być monitorowany ambulatoryjnie. Biegli podkreślili, iż ubezpieczony posiada swobodę zachowań posturalnych, wymaga zastosowania zachowań prozdrowotnych – redukcji wagi ciała. Wskazując na powyższe, biegli uznali ubezpieczonego za osobę zdolną do pracy. W opinii z dnia 18 lipca 2013 roku biegła z zakresu medycyny pracy R. D. w całości podtrzymała stanowisko biegłych sądowych, uznając, iż stan zdrowia ubezpieczonego czyni go zdolnym do pracy z pewnymi ograniczeniami. Uzasadniając opinię biegła podniosła, iż biegli w zakresie ortopedii i neurologii nie stwierdzili istotnego upośledzenia funkcji układu ruchu, ani cech deficytów neurologicznych. Przebyte zabiegi artroskopowe obu stawów kolanowych poprawiły stan zdrowia ubezpieczonego, funkcja stawów kolanowych jest nieupośledzona. Wskazując na powyższe, biegła uznała, iż ubezpieczony jest zdolny do pracy w wyuczonym zawodzie mechanika maszyn i urządzeń przemysłowych, może też wykonywać lekkie prace fizyczne na ogólnym rynku pracy. Biegła uznała, iż ubezpieczony jest zdolny do pracy fizycznej z ograniczeniem ciężkiej pracy fizycznej, dźwigania ciężarów i pracy na wysokości. Nadto biegła podniosła, iż powód jest zdolny do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie usług hydraulicznych. W przedmiotowej sprawie opinie biegłych wydane zostały przez posiadających wieloletnie doświadczenie zawodowe specjalistów zajmujących się schorzeniami, na które cierpi wnioskodawca, po dokładnym przeanalizowaniu dokumentacji medycznej dotyczącej Z. J. oraz po przeprowadzeniu badań sądowo-lekarskich. Wydane przez biegłych ekspertyzy są, w ocenie Sądu Okręgowego, jasne i spójne, wnioski w nich zawarte logiczne i przekonywująco uzasadnione.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł ubezpieczony, zaskarżając wyrok w całości wniósł o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania lub o jego zmianę i przyznanie prawa do renty. W uzasadnieniu wskazał, że opinie biegłych sądowych nie odzwierciedlają stanu jego zdrowia, a badanie biegłego ortopedy było powierzchowne, nie uwzględniono również charakteru jego pracy.

W odpowiedzi na apelację organ rentowy wniósł o oddalenie apelacji w całości.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja ubezpieczonego okazała się nieuzasadniona.

Sąd Apelacyjny uznał, że Sąd pierwszej instancji przeprowadził wystarczające dla kategorycznego rozstrzygnięcia sprawy postępowanie dowodowe, a wynik tego postępowania ocenił zgodnie z treścią przepisu art. 233 § 1 k.p.c., bez przekraczania granic swobodnej oceny dowodów. Wbrew zarzutowi apelacyjnemu, Sąd I instancji prawidłowo ustalił stan faktyczny w oparciu o całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności na podstawie przeprowadzonych opinii biegłych sądowych, które to ustalenia Sąd Apelacyjny przyjął w całości za własne,
nie widząc w związku z tym konieczności ponownego ich szczegółowego przytaczania.

Sąd Okręgowy zatem prawidłowo rozstrzygnął, że ubezpieczony
nie spełniła przesłanki niezdolności do pracy, co musiało skutkować odmową przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Skarżący zakwestionował ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Okręgowy, w zakresie uznania go za zdolnego do pracy, w istocie zmierzając tym samym do podważenia prawidłowości i trafności ocen opinii biegłych sądowych, na których oparte zostało rozstrzygnięcie pierwszoinstancyjne.

W sprawach dotyczących oceny stanu zdrowia, w których ustaleń faktycznych dokonuje się na podstawie dowodów wymagających wiedzy medycznej, a więc wiadomości specjalnych, zasadniczym dowodem w postępowaniu sądowym jest dowód z opinii biegłego lekarza lub zespołu biegłych, mający na celu ustalenie stanu zdrowia odwołującego się pod kątem występowania przesłanki warunkującej nabycie prawa do świadczenia, jaką w rozpoznawanej sprawie była częściowa lub całkowita niezdolność do pracy zgodnej z kwalifikacjami.

Mając na uwadze powyższe rozważania, należy wskazać, że kontrola zaskarżonego wyroku doprowadziła do wniosku, iż w niniejszej sprawie Sąd Okręgowy przeprowadził pełne postępowanie dowodowe, wyjaśniając w jego toku wszelkie sporne kwestie, mające znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Z przeprowadzonych w sprawie opinii biegłych sądowych wynika, że ubezpieczony cierpi na zmiany zwyrodnieniowe lewego stawu kolanowego, cukrzycę typu 2, nadciśnienie tętnicze oraz otyłość. Schorzenia te jednak nie są nasilone w stopniu znacznym, nie ograniczają w sposób istotny zdolności ubezpieczonego do pracy. Biegli wskazali, iż nie stwierdzili istotnego upośledzenia funkcji narządu ruchu. Staw kolanowy bez wysięku i obrzęku z pełną ruchomością, kolano szpotawe z nieznaczną niestabilnością przyśrodkową nie upośledzającą w sposób istotny jego funkcji, cukrzyca typu 2 leczona jednym lekiem doustnym, w stałej dawce w żaden sposób nie upośledza zdolności ubezpieczonego do pracy. Nadciśnienie może wymagać skorygowania leczenia, niemniej przebiega bez powikłań, brak jest dowodów na istnienie zmian narządowych tym samym nie upośledza zdolności nawet do pracy fizycznej. W opinii z dnia 2 sierpnia 2012 roku biegła z zakresu medycyny pracy A. J. uznała, iż wnioskodawca jest zdolny do pracy zgodnej z posiadanym wykształceniem oraz na ogólnym rynku pracy. Uzasadniając opinię biegła wyjaśniła, iż stan zdrowia ubezpieczonego umożliwia mu podjęcie pracy zawodowej, albowiem nie występuje u niego takie upośledzenie funkcji stawów kolanowych, które upośledzałoby funkcję organizmu w stopniu uniemożliwiającym podjęcie pracy. Biegła podkreśliła, iż chód ubezpieczonego jest sprawny, zaś zakres ruchów w stawach pełny. Biegła zastrzegła, iż ubezpieczony nie powinien podejmować ciężkiej pracy fizycznej związanej z wielogodzinnym chodzeniem. Uzupełniając swoją opinię biegły G. K. podniósł, że w przypadku ubezpieczonego brak jest jakichkolwiek dowodów na powikłanie cukrzycy, natomiast nadciśnienie jest o niewielkim stopniu zaawansowania, na ogół dobrze kontrolowane. Jedynie przy nasileniu wymaga zmodyfikowania leczenia. Biegły z zakresu ortopedii H. M. odnosząc się do zastrzeżeń ubezpieczonego podniósł, że w jego opinii nie ma żadnych wskazań medycznych do alloplastyki. Jego zdaniem kwalifikacja ubezpieczonego do leczenia wymiany stawu przy tak znikomym uszkodzeniu stawu kolanowego, wynikała jedynie z faktu, iż na zabieg ten czeka się przez wiele lat (tzw. zapis perspektywiczny). Biegły wskazał, że w momencie badania ubezpieczony nie miał upośledzonego stawu kolanowego ani lewego ani prawego. Biegły wskazując, iż upośledzenie polega na ograniczeniu ruchomości, niestabilności, trzeszczeniu, podał, iż żadnych z tych objawów nie stwierdził podczas badania ubezpieczonego. Biegły jeszcze raz podkreślił, że ubezpieczony może prowadzić działalność gospodarczą i wykonywać czynności hydraulika z przeciwwskazaniem do wykonywania ciężkiej pracy fizycznej. Również biegła z zakresu medycyny pracy A. J. podtrzymała swoją opinię, ponownie wskazując, że ubezpieczony może pracować jako hydraulik, monter, mechanik z przeciwwskazaniem do ciężkiej pracy fizycznej, dźwigania ciężarów oraz pracy na wysokości. Z tego też względu ubezpieczony nie może być kutrowym czy betoniarzem. Nadto biegła podkreśliła, iż podczas badania oba stawy były zwarte, suche bez ograniczeń w ruchach biernych. Biegła jeszcze raz podkreśliła, iż ubezpieczony nie powinien klęczeć lub kucać przez 4 godziny dziennie, niemniej w jej ocenie mało prawdopodobnym jest aby praca hydraulika była wykonywana ten sposób. W jej opinii taka praca nie stanowi 50% pracy hydraulika. Drugi zespół biegłych lekarzy z zakresu neurologii oraz ortopedii stawiając konkretne, jednoznaczne i kategoryczne rozpoznanie w zakresie schorzeń ubezpieczonego, wnikliwie rozważył wpływ rozpoznanych jednostek chorobowych na zdolność ubezpieczonego do pracy. W szczególności biegli ci wskazali, że przebyte zabiegi artroskopowe obu stawów kolanowych poprawiły stan zdrowia ubezpieczonego. W opinii biegłych funkcja stawów kolanowych nie jest upośledzona. Biegli podkreślili, iż ubezpieczony posiada swobodę zachowań posturalnych, wymaga zastosowania zachowań prozdrowotnych – redukcji wagi ciała. Wskazując na powyższe, biegli uznali ubezpieczonego za osobę zdolną do pracy. W opinii z dnia 18 lipca 2013 roku biegła z zakresu medycyny pracy R. D. w całości podtrzymała stanowisko biegłych sądowych, uznając, iż stan zdrowia ubezpieczonego czyni go zdolnym do pracy z pewnymi ograniczeniami. Uzasadniając opinię biegła podniosła, iż biegli w zakresie ortopedii i neurologii nie stwierdzili istotnego upośledzenia funkcji układu ruchu, ani cech deficytów neurologicznych. Przebyte zabiegi artroskopowe obu stawów kolanowych poprawiły stan zdrowia ubezpieczonego, funkcja stawów kolanowych jest nieupośledzona. Wskazując na powyższe, biegła uznała, iż ubezpieczony jest zdolny do pracy w wyuczonym zawodzie mechanika maszyn i urządzeń przemysłowych, może też wykonywać lekkie prace fizyczne na ogólnym rynku pracy. Biegła uznała, iż ubezpieczony jest zdolny do pracy fizycznej z ograniczeniem ciężkiej pracy fizycznej, dźwigania ciężarów i pracy na wysokości. Nadto biegła podniosła, iż ubezpieczony jest zdolny do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie usług hydraulicznych.

Zdaniem Sądu Apelacyjnego powyżej przywołane wnioski z opinii, jak i same opinie są wiarygodne i słusznie stanowiły podstawę rozstrzygnięcia. Zostały sporządzone po przeprowadzeniu dokładnego wywiadu, analizie dokumentacji medycznej. Wbrew twierdzeniom apelacji badania nie były powierzchowne skoro pozwoliły na wydanie pełnej, logicznej opinii. Opisy stanu zdrowia badanego świadczą o tym, że badania zostały przeprowadzone przez biegłych rzetelnie
i po zapoznaniu się z pełną przedłożoną przez ubezpieczonego dokumentacją lekarską. Wnioski opinii są jednoznaczne i zdecydowane oraz wynikają one logicznie z opisu przebiegu badań.

Brak jest jakichkolwiek przesłanek przemawiających za odmową przyznania rzeczonym opiniom cech pewności, jasności, logiczności, spójności i w konsekwencji wiarygodności jako dowodu mającego zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia
w sprawie. Sąd Okręgowy wyczerpująco i w sposób przekonujący przedstawił argumentację przemawiającą za przyznaniem opiniom przytoczonych przymiotów.

Z tych powodów Sąd Apelacyjny ocenił, że brak jest przesłanek do negowania prawidłowości opinii biegłych lekarzy sądowych w zakresie oceny stanu zdrowia
i zdolności do pracy zgodnej z kwalifikacjami. W ocenie Sądu Odwoławczego przedmiotowa opinie mogły stanowić podstawę do stanowczego rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, pozwalając na przyjęcie, że ubezpieczony nie jest osobą całkowicie bądź częściowo niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym. Trafnie bowiem ustalił Sąd Okręgowy, że rodzaj dolegliwości oraz ich aktualny stopień zaawansowania nie są na tyle istotne, aby można było uznać ubezpieczonego za osobę niezdolną do pracy w rozumieniu regulacji prawnych.

Reasumując, ponowna analiza materiału dowodowego zgromadzonego
w sprawie pozwoliła Sądowi Apelacyjnemu stwierdzić, że ocena Sądu pierwszej instancji była swobodna, a nie dowolna i nie doprowadziła do wadliwych ustaleń faktycznych.

Mając na uwadze przedstawioną argumentację Sąd Apelacyjny na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację,