Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 grudnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy IV Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Mariola Urbańska - Trzecka - sprawozdawca

Sędziowie SO Danuta Flinik

SO Piotr Kupcewicz

Protokolant st.sekr.sądowy Justyna Bobak

przy udziale ---------

po rozpoznaniu dnia 12 grudnia 2014 r.

sprawy S. C. s..A. i.Ł. ur. (...) w T.

oskarżonego o przestępstwo z art. 216 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionych przez oskarżonego i jego obrońcę

od wyroku Sądu rejonowego w Świeciu VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Tucholi

z dnia 25 lipca 2014 r. sygn. akt VII K 1199/13

utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok, uznając apelacje za oczywiście bezzasadne; wymierza oskarżonemu opłatę w wysokości 30,00 (trzydzieści) złotych za II instancje i obciąża go wydatkami poniesionymi przez Skarb Państwa w postępowaniu odwoławczym.

Sygn. akt IV Ka 958/14

UZASADNIENIE

S. C. został oskarżony o to, że w dniu 21 czerwca 2013 roku około godziny 21.27 w T. za pomocą środka masowego przekazu komunikowania się tj. internetu, na forum dyskusyjnym (...) (...).pl administrowanym przez Gazetę (...) posługując się nickiem „on – line obserwator” pięciokrotnie umyślnie znieważył M. B. w ten sposób, że w tematach „ Radnego znak zakazu nie obowiązuje ?”, „Policja sprawdza, czy radny M. B. złamał prawo”, „Co chciał ugrać B., że trafił do Prokuratury?”, „ Mieszkańcy dziękuję M. B. za obniżenie ceny wywozu śmieci w T.”, „Przetarg na mówiące kamienie. T. oburzeni” zapisał w formie tekstowej następującą treść (...). tj. o czyn z art. 216 § 1 kk.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Świeciu, VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedziba w T. z dnia 25 lipca 2014 roku, sygn. akt VII K 11999/13 na podstawie art. 17 § 1 pkt 3 kpk w zw. z art. 12 kk postępowanie wobec oskarżonego o czyn z art. 216 § 2 kk w zw. z art 12 kk umorzono.

Wyrok zawiera także rozstrzygnięcie o kosztach postępowania.

Apelacje od powyższego wyroku wnieśli oskarżony i jego obrońca.

Obrońca oskarżonego powyższy wyrok zaskarżył w całości na korzyść oskarżonego. Na podstawie art. 438 pkt 1, pkt 2 i 4 kpk zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

⚫

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia polegający na przyjęciu przez sąd I instancji, iż na forum dyskusyjnym (...) (...).pl administrowanym przez Gazetę (...) używając pięciokrotnie zwrotu „zlicytować gnoja” w tematach „Radnego znak zakazu nie obowiązuje ?”, „Policja sprawdza, czy radny M. B. złamał prawo”, „Co chciał ugrać B., że trafił do Prokuratury?”, „Mieszkańcy dziękuję M. B. za obniżenie ceny wywozu śmieci w T.”, „Przetarg na mówiące kamienie. T. oburzeni” znieważył M. B., podczas gdy zebrany w sprawie materiał dowodowy nie potwierdza takich ustaleń, bowiem z wyjaśnienia składanych w toku postępowania wynika, że S. C. w ten sposób komentował wypowiedzi innych uczestników forum, w szczególności z załączonej dokumentacji ( w postaci wydruków z forum) i przedłożonej przez samego oskarżyciela prywatnego wynika, że zwrot został wpisany w kontekście wypowiedzi uczestników forum o nickach: (...) oraz (...) kierujących wobec S. C. ostre i zaczepne wypowiedzi oraz komentarze.

⚫

obrazę prawa procesowego mająca wpływ na treść zapadłego rozstrzygnięcia – art. 2 § 2 kpk, art. 4 kpk, art. 7 kpk i art. 167 kpk poprzez zaniechanie przez sąd I instancji przeprowadzenia z urzędu dowodów, które prowadzą do prawidłowego ustalenia stanu faktycznego – tj. zaniechania zbadania i przeprowadzenia dowodu z przebiegu wypowiedzi oraz treści tychże wypowiedzi na forum dyskusyjnym www.forum. (...).pl administrowanym przez Gazetę (...) w tematach „ Radnego znak zakazu nie obowiązuje ?”, „Policja sprawdza, czy radny M. B. złamał prawo”, „Co chciał ugrać B., że trafił do Prokuratury?”, „ Mieszkańcy dziękuję M. B. za obniżenie ceny wywozu śmieci w T.”, „Przetarg na mówiące kamienie. T. oburzeni” na okoliczność czy w kontekście wypowiedzi S. C., że komentował wypowiedzi innych uczestników forum używając zwrotu „zlicytować gnoja” to użyty przez niego pięciokrotnie zwrot mógł stanowić komentarz do wypowiedzi uczestników tego forum.

Stawiając te zarzuty obrońca wniósł o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego czynu, ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

Oskarżony w apelacji osobistej zaskarżył wyrok w całości i zarzucił obrazę:

⚫

art. 4 kpk, art. 7 kpk i art. 410 kpk poprzez bezpodstawne przyjęcie przez sąd I Instancji, że w dniu 21 czerwca 2013 roku około godziny 21.27 w T. biorąc udział w internetowym forum dyskusyjnym jako jego uczestnik pod nickiem (...) w trakcie wypowiedzi innych jego uczestników na stronie internetowej (...) (...).pl przy artykułach „ Radnego znak zakazu nie obowiązuje ?”, „Policja sprawdza, czy radny M. B. złamał prawo”, „Co chciał ugrać B., że trafił do Prokuratury?”, „ Mieszkańcy dziękuję M. B. za obniżenie ceny wywozu śmieci w T.”, „Przetarg na mówiące kamienie. T. oburzeni” poprzez dokonanie wpisów w postaci zwrotu, w którym nie wskazał osoby z imienia i nazwiska, której miałby on dotyczyć i złożonego z dwóch słów „zlicytować gnoja” rzekomo umyślnie miał w ten sposób znieważyć M. B., tymczasem zebrany w sprawie materiał dowodowy i poczynione na jego podstawie ustalenia faktyczne sądu w ogóle nie pozwalają na wyciągnięcie takich wniosków, że takie zapisy umieszczone w trakcie wypowiedzi innych uczestników forum internetowego, zwłaszcza pod wpisami forumowiczów o nickach (...) oraz (...) kierujących wobec oskarżonego ostre wypowiedzi i komentarze, to takie zwroty mogły być skierowane do osoby M. B., zamiast właśnie do tych konkretnych uczestników tego forum, który nieprzychylnie komentowali i atakowali osobę oskarżonego.

⚫

osoba o nicku (...) zamieściła na temat oskarżonego niepochlebną wypowiedź „S. skąd w tobie tyle jadu? miałeś trudne dzieciństwo czy B. zabierał Tobie zabawki w przedszkolu,,,coś z Tobą jest nie tak, ale to wszyscy wiedzą. Ciesz się chłopie, że dzięki B, zapłacisz mniej za śmieci i nie będziesz nabijał kabzy PK” po czym uznając wypowiedź za zaczepną i wyzywającą oraz bezpodstawny atak na oskarżonego, zamieścił cytat tej wypowiedzi i odniósł się do niej, przedstawiającej oskarżonego w wyjątkowo prześmiewczym opisie poprzez zachowawcze zamieszczenie zwrotu w formie „ zlicytować gnoja”, gdyż z przyjmowanych znaczeń dla słowa „gnój” w słowniku języka polskiego PWN czy też W. wynika, że takie słowo może tez oznaczać : bezmyślnego człowieka, dzieciaka, mężczyznę, natomiast oskarżyciel prywatny M. B. wyłącznie w sposób subiektywny interpretuje taki wpis , próbując mu nadać jego własne rozumienie chociaż nigdy nie wykazał, że to on kryje się pod nickiem (...),

⚫

osoba o nicku (...) również prowadziła obszerną rozmowę i dawała komentarze na forum internetowym i gdy pod jednym z wielu wpisów zamieściła tekst, że oskarżony nie rozumie o czym pisze na forum „ mówisz S. o Pani Prezes?To chyba tematy pomyliłeś,,,,oskarżony zamieścił odpowiedź jako nick on-line obserwator „zlicytować gnoja!”(zmienione na sam znak interpunkcyjny „!” na co wtedy osoba o nicku (...) dokonała wpisu „puściły nerwy?” co jasno wskazuje kierunek wypowiedzi i osoby , które rozmawiały na forum:(...) i (...), a z kolei oskarżyciel prywatny interpretuje wyłącznie w sposób subiektywny taki wpis próbując mu nadać jego własne rozumienie, chociaż nigdy w procesie nie wykazał, że to on kryje się pod pseudonimem (...).

⚫

art. 4, art. 7 kpk i 410 kpk poprzez bezpodstawne uchylenie się przez sąd I instancji od dokonania analizy istotnych okoliczności przemawiających na korzyść oskarżonego i odnoszących się do wzajemnego związku wypowiedzi uczestników forum poprzedzających wpisy „zlicytować gnoja”, a mianowicie dokonane przez oskarżonego wpisy „zlicytować gnoja” pojawiały się po wcześniejszych wypowiedziach tych uczestników forum, którzy niepochlebnie się wyrażali o oskarżonym. Sąd pominął analizę całokształtu przebiegu wpisów oraz ich wzajemnego związku z wpisem oskarżonego, bezpodstawnie i subiektywnie przyjmując, że wpis oskarżonego był skierowany do oskarżyciela prywatnego zamiast do osób pod nickiem (...).

⚫

art. 216 kk poprzez bezpodstawne przyjęcie, że sformułowanie „zlicytować gnoja” może wyczerpywać znamiona przestępstwa znieważenia i tym samym stanowić podstawę do poniesienia odpowiedzialności przez kogokolwiek kto używa takiego zwrotu wobec innej osoby a z przyjmowanych znaczeń dla słowa „gnój” w słowniku języka polskiego PWN, W. wynika, ze takie słowo może jednocześnie oznaczać bezmyślnego człowieka, dzieciaka, mężczyznę.

⚫

art. 4 kpk, art. 7 kpk i art. 167 kpk poprzez bezpodstawne uchylenie się Sądu I instancji od dopuszczenia przez sąd dowodu z opinii biegłego sądowego z dziedziny językoznawca, który potwierdziłby, że użyty zwrot „zlicytować gnoja” bez wskazania adresata takiego zwrotu w związku z przyjmowanymi znaczeniami dla słowa „gnój” w słowniku języka polskiego PWN, W. wynika, ze takie słowo może jednocześnie oznaczać bezmyślnego człowieka, dzieciaka, mężczyznę ma charakter obraźliwy i może wyczerpywać znamiona z art. 216 kk.

Stawiając te zarzuty oskarżony wniósł o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego czynu, ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

Sąd Odwoławczy zważył co następuje:

Apelacje jako oczywiście bezzasadne nie zasługiwały na uwzględnienie.

Stwierdzić należy, że w ocenie sądu odwoławczego - sąd pierwszej instancji w sposób należyty przeprowadził postępowanie dowodowe, wbrew twierdzeniom apelujących, po czym poczynił jak najbardziej trafne ustalenia faktyczne, w zakresie określonym w części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku, po przeprowadzeniu kompleksowej i gruntownej analizy i oceny całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie dochodząc do słusznego wniosku, że materiał zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala na jednoznaczne stwierdzenie, że oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona czynu z art. 216 kk

Wbrew twierdzeniom skarżących Sąd zgodnie z przepisami procedury karnej uzupełnił i ujawnił pełny materiał dowodowy niezbędny do ustalenia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia o przedmiocie procesu, opierając wyrok na kompletnym materiale, bez naruszenia art. 410 kpk. Lektura uzasadnienia wskazuje nadto, że sąd dokonał zgodnej z wymogami i zasadami procesowymi, wszechstronnej analizy i oceny całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, stosownie do wskazania zawartego w art. 4 k.p.k., uwzględnił zarówno dowody przemawiające na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego nie przekraczając przy tym zasady swobodnej ich oceny, z których to wyprowadził prawidłowe wnioski co do winy oskarżonej, które to wnioski odpowiadają zasadom logicznego rozumowania oraz wskazaniom wiedzy i doświadczenia życiowego, zgodnie z treścią art. 7 k.p.k. Sąd orzekający w uzasadnieniu wyroku wskazał wyraźnie jakie fakty uznał za dowiedzione, na czym opierał poszczególne ustalenia i dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych. W związku z powyższym podkreślić należy, iż proces wyrokowania w przedmiotowej sprawie w pełni odpowiada przepisom procedury karnej, a przedstawiona analiza i ocena dowodów, argumentacja na jej poparcie nie może budzić zastrzeżeń co do ich poprawności z punktu widzenia zasad wymaganych treścią art. 7 kpk.

Czyniąc natomiast zadość stosownym wymogom procesowym przewidzianym dla postępowania odwoławczego treścią przepisów art. art.: 433 § 2 i 457 § 3 k.p.k., należy stwierdzić co następuje w odniesieniu do zarzutów podniesionych w opisanych wyżej środkach odwoławczych.

W pierwszym jednak rzędzie, mając na uwadze podstawy apelacji obrońcy oskarżonego, będącego podmiotem fachowym poczynić trzeba uwagę natury ogólnej, iż z przywołanych w apelacji podstaw prawnych wynika, że obrońca zarzuca naruszenie prawa materialnego, procesowego i rażącej niewspółmierności kary. Wskazuje bowiem na podstawy odwoławcze z art. 438 pkt 1, 2 i 4 kpk. Tymczasem z treści samej apelacji wynika, że zarzuca błąd w ustaleniach faktycznych i obrazę prawa procesowego. Tym samym oczywistym jest, że podniesione przez obrońcę zarzuty nie odpowiadają wskazanym podstawom prawnym zarzutów apelacyjnych.

Przechodząc do stawianego w apelacji obrońcy oskarżonego tudzież i w apelacji samego oskarżonego zarzutu obrazy przepisów postępowania i błędu w ustaleniach faktycznych to stwierdzić należy, że nie istnieją - w ocenie Sądu Odwoławczego - żadne racjonalne przesłanki by podzielić zarzut obrazy prawa procesowego i błędu w ustaleniach faktycznych skonstruowany w obydwu apelacjach. Należy stanowczo stwierdzić, iż są całkowicie chybione i niezasadne.

Podkreślić trzeba, że zarzut naruszenia art. 4, art. i art. 7 k.p.k. nie może ograniczać się do wskazania wadliwości sędziowskiego przekonania o wiarygodności jednych, a niewiarygodności innych źródeł czy środków dowodowych, lecz powinien wykazywać konkretne błędy w samym sposobie dochodzenia do określonych ocen, przemawiające w zasadniczy sposób przeciwko dokonanemu rozstrzygnięciu. W grę może wchodzić np. pominięcie istotnych środków dowodowych, niedostrzeżenie ważnych rozbieżności, uchylenie się od oceny wewnętrznych czy wzajemnych sprzeczności (postanowienie SN z dnia 14 lutego 2007 r., II KK 397/06,niepubl.). Sąd orzekający, rozstrzygając o winie lub niewinności oskarżonego (ej), kieruje się własnym wewnętrznym przekonaniem, nieskrępowanym żadnymi ustawowymi regułami dowodowymi, a przekonanie to pozostaje pod ochroną art. 7 k.p.k. dopóki nie zostanie wykazane, że sąd I instancji oparł swoje przekonanie o winie oskarżonego(ych) bądź na okolicznościach nieujawnionych w toku przewodu sądowego, bądź ujawnionych, ale ocenionych w sposób sprzeczny ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. .

Apelacje oparta li tylko na wersji oskarżonego nie przyznającego się do winy i próbującego wykazać, że jego wpisy były skierowane podczas dyskusji na forum wobec innych forumowiczów, którzy pisali pod jego adresem niepochlebne opinie, ale nie dotyczyły oskarżyciela prywatnego, jawią się w realiach niniejszej sprawy jako wybitnie polemiczne wobec prawidłowych i nie budzących zastrzeżeń ustaleń Sądu orzekającego oraz obszernej, wyczerpującej, logicznej i jak najbardziej przekonującej argumentacji zawartej w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, nie dostarczając jakichkolwiek merytorycznych argumentów pozwalających na podzielenie zarzutów sformułowanych w środkach odwoławczych oraz leżącej u ich podstaw argumentacji, gdzie usiłuje się w sposób nadzwyczaj jednostronny i uproszczony kwestionować prawidłowość i zasadność zapadłego rozstrzygnięcia. W żaden sposób nie można się zgodzić się z twierdzeniami apelujących jakoby Sąd meriti z przekroczeniem zasady swobodnej oceny dowodów, i w konsekwencji na podstawie błędnych ustaleń faktycznych przypisał oskarżonemu popełnienie czynu zarzucanego w akcie oskarżenia, a polegającego na na znieważeniu oskarżyciela prywatnego.

Godzi się w tym miejscu przypomnieć, że zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, jest tylko wówczas słuszny, gdy zasadność ocen i wniosków, wyprowadzonych przez sąd orzekający z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego nie odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania. Zarzut ten nie może jednak sprowadzać się do samej polemiki z ustaleniami sądu, wyrażonymi w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, lecz do wykazania, jakich mianowicie konkretnych uchybień w zakresie zasad logicznego rozumowania dopuścił się sąd w ocenie zebranego materiału dowodowego.

Tego rodzaju uchybień ani obrońca oskarżonego, ani oskarżony nie wykazali, w każdym razie nie sposób przyjąć, że dowody, na których sąd oparł swoje orzeczenie, na które wskazał w uzasadnieniu wyroku, są sprzeczne i niejasne i by dokonując ich analizy i oceny, przyznając im walor wiarygodności sąd naruszył zasady wiedzy i doświadczenia życiowego. Sąd rejonowy na co wskazuje treść uzasadnienia, w sposób prawidłowy dokonał analizy wszystkich źródeł dowodowych we wzajemnych powiązaniu i słusznie doszedł do przekonania, że ów materiał pozwala w sposób jednoznaczny, bez naruszenia reguł wynikających z treści art. 5 § 1 i 2 kpk, na przypisanie oskarżonemu znaniom czynu zabronionego w sposób opisany w wyroku. Argumentacja apelujących, oparta wyłącznie na kwestionowaniu tej oceny materiału dowodowego jaka została zaprezentowana w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, w szczególności podważaniu tego, że obraźliwe i znieważające wpisy oskarżonego miały związek z podejmowanymi na forum tematami dotyczącymi oskarżyciela prywatnego M. B. i tyczyły jego osoby, a nie jak suponują apelujący były tylko odpowiedzą na wpisy innych forumowiczów wyrażających się niepochlebnie o oskarżonym. Tego rodzaju supozycje autorów apelacji wybitnie polemiczne, bez rzeczowej argumentacji, w żaden sposób nie mogą podważać tej oceny dowodów jaka zastała zaprezentowana w uzasadnieniu wyroku, a którą sąd odwoławczy podziela w całości i się do niej odwołuje.

Wymowa dowodów przeciwnych, na które wskazał sąd meriti prowadzi do wniosku, że oskarżony posługując się nickiem „on – line obserwator” pięciokrotnie umyślnie znieważył M. B. w ten sposób, że w tematach „ Radnego znak zakazu nie obowiązuje ?”, „Policja sprawdza, czy radny M. B. złamał prawo”, „Co chciał ugrać B., że trafił do Prokuratury?”, „ Mieszkańcy dziękuję M. B. za obniżenie ceny wywozu śmieci w T.”, „Przetarg na mówiące kamienie. T. oburzeni” zapisał w formie tekstowej następującą treść „zlicytować gnoja” dokonując tej treści wpisów pod adresem oskarżyciela prywatnego , a nie ja usiłuje w sposób nieudolny przekonać, w związku z wpisami innych forumowiczów pod jego adresem.

Wbrew twierdzeniom obrońcy i oskarżonego logiczna analiza wpisów i przebiegu dyskusji na forum w sposób niebudzący wątpliwości i logiczny prowadzi do wniosku, że podjęte przez sąd ustalenia są prawidłowe i w żaden sposób nie można podzielić sugestii autorów apelacji, że przebieg dyskusji na forum i wpisy oskarżonego nie odnosiły się do osoby oskarżyciela prywatnego. Polemiczna argumentacja obrońcy i oskarżonego pozbawiona jest rzeczowych podstaw.

W tym stanie rzeczy nie było żadnych podstaw by uznać, że zaskarżony wyrok zapadł w wyniku naruszenia przepisów procedury o jakich mowa w apelacji obrońcy i oskarżonego, a swoje rozstrzygnięcie wydał z naruszeniem dyspozycji art. 4 k.p.k, art 7 k.p.k. czy naruszeniem art. 410 k.p.k Wręcz przeciwnie jak dowodzi lektura akt sprawy swoje rozstrzygnięcie oparł na całokształcie okoliczności ujawnionych w toku rozprawy, nie pomijając żadnych istotnych dla sprawy okoliczności, które mogłyby mieć wpływ na rozstrzygnięcie w kwestii sprawstwa oskarżonego.

Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że żadną miarą zebrany w sprawie materiał dowodowy, wbrew twierdzeniom apelujących nie pozwala na postawienie Sądowi Rejonowemu zarzutu obrazy przepisów postępowania, a w konsekwencji błędu w ustaleniach faktycznych, które wpływałby na trafność zaskarżonego orzeczenia.

Nie mógł być w tych okolicznościach zasadny zarzut obrazy prawa materialnego jaki wynika z apelacji oskarżonego mający polegać na obrazie art. 216 kk prawa materialnego, poprzez bezpodstawne przyjęcie, że sformułowanie „zlicytować gnoja” może wyczerpywać znamiona przestępstwa znieważenia i tym samym stanowić podstawę do poniesienia odpowiedzialności przez kogokolwiek kto używa takiego zwrotu wobec innej osoby, a z przyjmowanych znaczeń dla słowa „gnój” w słowniku języka polskiego PWN, W. wynika, że takie słowo może jednocześnie oznaczać bezmyślnego człowieka, dzieciaka, mężczyznę.

Uszło uwadze oskarżonego, że słowo „gnój” i jego wymowa wedle wskazanych przez niego tych samych źródeł ma zawsze obelżywy, obraźliwy i pogardliwy charakter wobec osoby, czy to człowieka, czy dziecka czy też mężczyzny i zmierza do jego poniżenia .

Nie może więc być wątpliwości, że użyte przez oskarżonego sformułowanie zlicytować gnoja maiło pejoratywne znaczenie i stanowiło zniewagę w rozumieniu art. 216 kk, jak słusznie przyjął sąd meriti.

Uwzględniając powyższe uwagi sąd odwoławczy uznał obie apelacje za oczywiście bezzasadne i zaskarżony wyrok utrzymał w mocy uznając, że rozstrzygnięcie w sprawie oparte na podstawie art. 1 § 2 kk jest słuszne.

O kosztach za postępowanie odwoławcze orzeczono po myśli art. 636 kpk.