Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 24 października 2014r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu II Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie następującym:

Przewodniczący - Sędzia SO Marek Kurkowski

Sędzia SO Anna Kuczyńska

Sędzia SO Monika Kuźniar (spr.)

Protokolant: Elżbieta Biała

po rozpoznaniu w dniu 16 października 2014r. we Wrocławiu

na rozprawie

sprawy z wniosku I. Ś.

przy udziale Gminy W. i M. Ś.

o podział majątku wspólnego

na skutek apelacji wnioskodawczyni

od postanowienia Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Krzyków we Wrocławiu

z dnia 3 stycznia 2014r.

sygn. akt VI Ns 154/11

p o s t a n a w i a:

I.  zmienić zaskarżone orzeczenie w punkcie I w ten sposób, że wartość opisanego w nim prawa najmu określić na 73849 zł (siedemdziesiąt trzy tysiące osiemset czterdzieści dziewięć złotych); zmienić je także w punkcie IV w ten sposób, że zasądzić od wnioskodawczyni na rzecz uczestnika postępowania kwotę 36924,50 zł (trzydzieści sześć tysięcy dziewięćset dwadzieścia cztery złote pięćdziesiąt groszy), płatną do 17 kwietnia 2015r. wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności; zmienić je ponadto w punkcie VII w ten sposób, że orzec, iż uczestnikowi postępowania nie przysługuje uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego; zmienić je również w punkcie VIII w ten sposób, że punkt ten uchylić;

II.  zasądzić od uczestnika postępowania na rzecz wnioskodawczyni 1200 zł kosztów postępowania apelacyjnego;

III.  nakazać uczestnikowi postępowania, aby uiścił na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Krzyków we Wrocławiu 1000 zł opłaty sądowej od apelacji, od uiszczenia której wnioskodawczyni była zwolniona.

Sygn. akt II Ca 636/14

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w pkt I ustalił, że w skład majątku wspólnego małżonków I. Ś. i M. Ś. wchodzi prawo najmu lokalu mieszkalnego położonego we W. przy ul. (...), o powierzchni 87,80 m ², o wartości 141 200,00 zł; w pkt II ustalił, że udziały stron w majątku wspólnym są równe; w pkt III dokonał podziału majątku wspólnego stron w ten sposób, że prawo opisane w punkcie I postanowienia przyznał I. Ś.; w pkt IV zasądził od wnioskodawczyni I. Ś. na rzecz uczestnika M. Ś. kwotę 70 600,00 zł, płatną w terminie 6 miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia; w pkt V zasądził od uczestnika M. Ś. na rzecz wnioskodawczyni I. Ś. kwotę 1000 zł; w pkt VI nakazał uczestnikowi M. Ś., aby opuścił, opróżnił i wydał wnioskodawczyni I. Ś. lokal mieszkalny położony we W. przy ul. (...); w pkt VII orzekł, że uczestnikowi M. Ś. przysługuje uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego; w pkt VIII nakazał wstrzymanie wykonania opróżnienia lokalu przez uczestnika M. Ś. do czasu złożenia przez Gminę W. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego; w pkt IX nakazał uczestnikowi M. Ś., aby uiścił na rzecz Skarbu Państwa (kasa Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Krzyków) kwotę 1852,50 zł tytułem brakujących kosztów sądowych.

Rozstrzygnięcie zapadło w oparciu o następujące ustalenia stanu faktycznego.

I. Ś. i M. Ś. zawarli związek małżeński w dn. 12.VI.1997r. W dn. (...) urodziło się dziecko stron – S. Ś.. W dn. 9.XII.2003r. M. Ś. i I. Ś., jako najemcy, zawarli z Gminą W., jako wynajmującym, umowę najmu lokalu mieszkalnego, której przedmiotem był najem lokalu mieszkalnego położonego we W. przy ul. (...). Umowa zawarta została na czas nieoznaczony. Czynsz najmu ustalono na kwotę 221,26 zł miesięcznie. Lokal przy ul. (...) we W. przed dniem 9.XII.2003r. był wynajmowany przez babcię uczestnika K. K. (1). Na jej wniosek zawarta z nią umowa najmu tego lokalu została przepisana na M. i I. Ś., jako nowych najemców w miejsce K. K. (1). W czasie trwania małżeństwa uczestnik prowadził działalność gospodarczą pod firmą (...) M. Ś.. W ramach tej działalności zawarł w dn. 27.VII.2007r. ze Spółdzielnią Mieszkaniową (...) we W. umowę, której przedmiotem było wykonanie przez niego prac wykończeniowych w garażach. W okresie od 19.IX.2007r. do 18.XII.2007r. i od 1.VI.2008r. do 1.VII.2008r. uczestnik zatrudniony był w (...) Sp. z o.o. we W. w charakterze pracownika budowlanego. W okresie od 19.IX.2007r. do 18.XII.2007r. pobierał tam wynagrodzenie w wysokości 4 365, 00 zł. W okresie od 18.IX.2008r. do 18.IX.2009r. uczestnik zatrudniony był jako pracownik ogólnobudowlany przez K. K. (2), prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...). Wnioskodawczyni od 2003r. zatrudniona jest w (...)na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony. W dn. 30.IV.2009r. zaległości wnioskodawczyni i uczestnika w opłatach za lokal przy ul. (...) we W. wynosiły 10 884,77 zł. Zadłużenie stron z tytułu zapłaty za dostawę gazu do powyższego lokalu za okres od 3.VIII. do 31.XII.2009r. wynosiło 1833,14 zł. Wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z 23.XI.2009r., sygn. akt XIII RC 2884/09, rozwiązano małżeństwo stron przez rozwód. Wyrok uprawomocnił się w dn. 15.XII.2009r. W wyroku sąd ustalił sposób korzystania z mieszkania przez czas wspólnego w nim zamieszkiwania po rozwodzie w ten sposób, że do wyłącznego korzystania przyznał wnioskodawczyni i córce stron pierwszy i drugi pokój po prawej stronie od wejścia a uczestnikowi przyznał do wyłącznego korzystania pokój na wprost od wejścia; pozostałe pomieszczenia, tj. kuchnię, przedpokój, łazienkę i wc pozostawił do wspólnego korzystania. W dniach: 15.II.2010r., 6.IV.2010r., 11.V.2010r. i 4.VI.2010r. wnioskodawczyni wpłaciła na rzecz (...), z tytułu spłaty zadłużenia za gaz, kwoty odpowiednio: 500 zł, 1000 zł, 300 zł i 200 zł. W dn. 14.VI.2010r. wnioskodawczyni i uczestnik zawarli z Gminą W. porozumienie w sprawie rozłożenia na raty spłaty zaległości z tytułu najmu lokalu mieszkalnego. Zgodnie z jego treścią strony oświadczyły, że zaległe należności z tytułu najmu lokalu przy ul. (...) wynoszą na dzień 30.IV.2009r. 10 884,77 zł i ustaliły, że spłata tego zadłużenia nastąpi do dnia 10.VII.2013r. w miesięcznych ratach. W porozumieniu Gmina wyraziła zgodę na powyższą spłatę pod warunkiem uiszczania terminowo bieżącego czynszu i opłat eksploatacyjnych za lokal co najmniej przez okres trwania porozumienia. Na dzień 1.XI.2012r. zadłużenie stron z tytułu w opłat za lokal wynosiło 39 077,73 zł. W dacie zamknięcia rozprawy zadłużenie to wynosiło około 45 000,00 zł. Wartość prawa najmu powyższego lokalu, przy przyjęciu 17-letniego prawdopodobnego okresu dalszego jego trwania, wynosi 141 200,00 zł. Obecnie wnioskodawczyni wraz z córką stron zamieszkuje u swoich rodziców, w ich mieszkaniu o powierzchni 34 m ^{( 2)}. Jej jedynym dochodem jest wynagrodzenie za pracę w (...)w wysokości 2400 zł netto. Wnioskodawczyni nie ma tytułu prawnego do jakiejkolwiek innej nieruchomości, nie ma też oszczędności. Uczestnik od dn. 26.VIII.2013r. zarejestrowany jest w urzędzie pracy jako bezrobotny bez prawa do zasiłku. Utrzymuje się z prac dorywczych z zakresu budownictwa i wykańczania wnętrz. Z tych prac uzyskuje dochody w średniej wysokości 1000-1500 zł netto. Nie przysługuje mu tytuł prawny do innej nieruchomości. W lokalu przy ul. (...) zamieszkuje obecnie tylko uczestnik. Jest tam zameldowany również konkubin jego matki – T. T.. Uczestnik zameldował go w tym lokalu aby umożliwić mu dostęp do opieki zdrowotnej we W..

Uzasadniając rozstrzygnięcie Sąd podał, że oboje najemcy, tj. zarówno wnioskodawczyni, jak i uczestnik, są ludźmi stosunkowo młodymi, mając odpowiednio 38 i 37 lat. Nie ustalono, aby cierpieli oni na jakiekolwiek poważne lub przewlekłe choroby, zagrażające istotnie ich zdrowiu lub życiu. Uzasadniało to przyjęcie przez biegłego, jako kryterium prawdopodobnego czasu trwania prawa najmu, przeciętnych długości trwania życia w Polsce według danych Głównego Urzędu Statystycznego. Sąd uwzględnił przy tym sytuację majątkową obu najemców, a to w kontekście ewentualnej możliwości zaspokojenia przez nich potrzeb mieszkaniowych na wolnym rynku, a tym samym skrócenia prawdopodobnego okresu trwania najmu lokalu wynajmowanego od Gminy. Sąd ustalił, że uczestnik obecnie osiąga jedynie dochody z prac dorywczych w wysokości 1000-1500 zł, zasadniczo pozostając osobą bezrobotną. Również w trakcie trwania małżeństwa nie miał on stałych i stabilnych dochodów, nawiązując krótkotrwałe stosunki pracy lub świadcząc usługi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Uczestnik nie wykazał ani nawet nie uprawdopodobnił, że jego status majątkowy w najbliższej przyszłości ulegnie jakiejkolwiek zmianie. Dodatkowo jest zobowiązany do płacenia alimentów na rzecz córki. Taka sytuacja majątkowa uniemożliwia uczestnikowi zakup lokalu na wolnym rynku, a nawet poważnie utrudnia jego wynajem na nim. Wnioskodawczyni natomiast uzyskuje co prawda stałe dochody ze stosunku pracy ale ich wysokość (2400 zł netto) pozbawia ją możliwości zakupu lokalu na wolnym rynku a nawet w praktyce zaciągnięcia kredytu w wysokości pozwalającej na jego zakup, jeśli dodatkowo uwzględnić, że wnioskodawczyni ma na swoim faktycznym utrzymaniu małoletnią córkę. Ewentualny zaś wynajem przez wnioskodawczynię lokalu na wolnym rynku wiązałby się dla niej z bardzo dużym obciążeniem finansowym. Powyższe stanowi bardzo istotny argument przemawiający przeciwko skracaniu prawdopodobnego okresu trwania najmu lokalu w niniejszej sprawie. Wnioskodawczyni nie wykazała przy tym, aby lokal wynajmowany przez strony miał być w najbliższej przyszłości przeznaczony przez Gminę do sprzedaży, co przemawiałoby za krótkim prawdopodobnym czasem trwania jego wynajmu. Jednocześnie sąd nie tracił z pola widzenia okoliczności, iż wynajmowany przez strony lokal jest bardzo zadłużony – w dacie zamknięcia rozprawy zadłużenie to, według zgodnego oświadczenia stron, wynosiło około 45 000,00 zł. Okoliczność ta wskazuje na zagrażającą stronom możliwość wypowiedzenia przez Gminę najmu przedmiotowego lokalu z uwagi na jego zadłużenie. Ta okoliczność w ocenie sądu powoduje konieczność skrócenia prawdopodobnego okresu trwania najmu, przyjętego przez biegłego w pierwszej ze sporządzonych opinii, a opartego tylko o przewidywany czas trwania życia najemców przy uwzględnieniu średniego czasu jego trwania w Polsce. Sąd uznał, że uzasadnione jest przyjęcie, że najem lokalu wynajmowanego obecnie przez strony będzie trwał jeszcze 17 lat, jak określił to biegły w opinii uzupełniającej. Konsekwencją powyższego było przyjęcie odpowiadającej temu okresowi wartości prawa najmu przedmiotowego lokalu, tj. 141 200,00 zł. Taka wartość prawa najmu lokalu jest przy tym istotnie niższa niż prawdopodobna wartość prawa własności tego lokalu (wynosząca, jak wynika z opinii uzupełniającej biegłego nie mniej niż 320 000,00 zł), co dodatkowo uzasadnia przyjętą wielkość. Sąd wskazał nadto, że konsekwencją przyznania wnioskodawczyni prawa najmu lokalu zajmowanego obecnie przez uczestnika było orzeczenie nakazujące mu opuszczenie, opróżnienie i wydanie tego lokalu wnioskodawczyni. Sąd orzekł o uprawnieniu uczestnika postępowania do lokalu socjalnego, biorąc pod uwagę, że uczestnik, jak wynika z jego przesłuchania, jest osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku (art.14 ust.4 pkt 5 w/w ustawy z 21.VI.2001r.).

Wnioskodawczyni wniosła od powyższego rozstrzygnięcia apelację w zakresie: - pkt I co do ustalenia wartości prawa najmu lokalu mieszkalnego przy ul. (...) na kwotę 141.200,00 zł; - pkt IV co do zasądzenia od wnioskodawczyni na rzecz uczestnika postępowania kwoty 70.600 zł; - pkt VII co do orzeczenia, że uczestnikowi postępowania przysługuje uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego; - pkt VIII co do nakazania wstrzymania wykonania opróżnienia lokalu przez uczestnika postępowania do czasu złożenia przez Gminę W. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego.

Sądowi I instancji zarzuciła błędne ustalenia faktyczne w zakresie wartości prawa najmu lokalu mieszkalnego przy ul. (...) na kwotę 141.200,00 zł jako rażąco zawyżonej przez błędne przyjęcie okresu prawdopodobnego trwania najmu na lat 17; naruszenie art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy przez przyjęcie, że uczestnik postępowania jest osobą bezrobotną, wbrew treści przesłuchania uczestnika postępowania; naruszenie art. 14 ust. 4 pkt 5 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego poprzez przyjęcie, że uczestnikowi postępowania przysługuje lokal socjalny; naruszenie art. 233 § 1 kpc poprzez przyjęcie, że okres prawdopodobnego najmu wynosił 17 lat z pomięciem okoliczności wysokiego zadłużenia, wykluczającego tak długie trwanie najmu; naruszenie art. 328 § 2 kpc poprzez niewyjaśnienie w treści uzasadnienia przesłanek przyjęcia przez Sąd, że okres prawdopodobnego najmu trwał 17 lat.

Wniosła o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez: - ustalenie, że wartość prawa najmu lokalu mieszkalnego przy ul. (...) we W. wynosi 73.849,00 zł przy przyjęciu, że okres prawdopodobnego trwania najmu wynosi 7 lat; - zmianę pkt IV i zasądzenie od wnioskodawczyni na rzecz uczestnika postępowania ½ tej kwoty, tj. 36.924,50 zł; - ustalenie, że uczestnikowi postępowania nie przysługuje prawo do lokalu socjalnego; - nakazanie wykonania opróżnienia lokalu przez uczestnika postępowania. Ponadto wniosła o zasądzenie na swoją rzecz kosztów postępowania apelacyjnego.

W odpowiedzi na apelację wnioskodawczyni uczestnik postępowania wniósł o jej oddalenie oraz o zasądzenie na swoją rzecz kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy dodatkowo ustalił:

Uczestnik postępowania od dnia 13 maja 2014 r. nie posiada statusu osoby bezrobotnej. Od dnia 2 listopada 2014 zostanie zatrudniony w Firmie Budowlanej (...) jako pracownik budowlany.

Spółka (...) w 2009 r. wdrożyła procedurę wypowiedzenia umowy najmu I. i M. Ś.. Procedura została wstrzymana z uwagi na zawarcie z najemcami porozumienia w zakresie spłaty zaległych należności pod warunkiem dokonywania bieżących opłat. Porozumienie przestało obowiązywać z uwagi na niedotrzymanie warunków przez uczestników niniejszego postępowania. Jedynie wnioskodawczyni dokonywała częściowych wpłat.

Z uwagi na zadłużenie I. i M. Ś., które wzrosło do 55.565,84 zł, spółka (...) wdrożyła ponownie procedurę wypowiedzenia umowy najmu oraz skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego. W pierwszej kolejności, pismem z dnia 9 czerwca 2014 r. najemcy zostali wezwani do uregulowania zaległości w terminie jednego miesiąca., pod rygorem wypowiedzenia umowy najmu oraz skierowania sprawy o zapłatę na drogę postępowania sądowego.

Na podstawie zaopatrzonego w klauzulę wykonalności nakazu zapłaty wydanego przez Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie z dnia 20 lutego 2013 r. w sprawie VI Nc-e 311605/13 z powództwa (...) sp. z o.o. z siedzibą w K. przeciwko I. Ś. i M. Ś. Komornik Sadowy przy Sądzie Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu Elżbieta Przybylska dokonał zajęcia rachunku bankowego wnioskodawczyni I. Ś.. Uczestnika postępowania obciąża obowiązek alimentacyjny na rzecz małoletniej S. Ś. w wysokości 575,75 zł miesięcznego. Zaległość z tego tytułu na dzień 9 czerwca 2014 r. wynosi 24.762,12 zł.

Dowód: pismo Powiatowego Urzędu Pracy z 8 lipca 2014 r. – k. 460

oświadczenie J. M. z 15 października 2014 r. – k. 477

pismo (...) sp. z o.o. z 9 czerwca 2014 r. – k. 468

pismo wnioskodawczyni z załącznikami z 9 października 2014 r.- k. 466 – 476.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja wnioskodawczyni zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd Odwoławczy dokonał ponownej analizy materiału dowodowego zebranego w toku postępowania pierwszoinstancyjnego, dokonał również dodatkowych ustaleń, na podstawie których, wobec zmiany okoliczności, wywiódł odmienną niż zaprezentowana w treści uzasadnienia zaskarżonego postanowienia, ocenę prawną.

Dokonując tejże oceny, Sąd II instancji w pierwszej kolejności, ponownie powołuje uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 24 maja 2002 r. (III CZP 28/02 OSNC 2002/12/150, Prok.i Pr.-wkł. 2002/10/40, Wokanda 2002/10/4, M.Prawn. 2003/1/8, Biul.SN 2002/5/11, Wokanda 2002/7-8/12, M.Prawn. 2002/17/772, M.Prawn. 2002/18/847, M.Prawn. 2002/24/1108), której teza brzmi, że wartość prawa najmu lokalu komunalnego, objętego podziałem majątku wspólnego, stanowi różnica między czynszem wolnym a czynszem regulowanym, z uwzględnieniem - w konkretnych okolicznościach sprawy - okresu prawdopodobnego trwania stosunku najmu. W uzasadnieniu tego orzeczenia Sąd Najwyższy wskazał, że przy określaniu okresu prawdopodobnego trwania stosunku najmu, nie można pominąć oczywistej konieczności uwzględnienia konkretnych okoliczności rozpoznawanej sprawy, takich jak np. wiek najemcy, stan zdrowia, stosunki rodzinne lub możliwości majątkowe.

Jak wynika z akt sprawy, wyliczona przez biegłego sądowego wysokość czynszu jako różnica między czynszem wolnym a czynszem regulowanym nie była przez strony kwestionowana. Wnioskodawczyni podważyła jednak przyjęty przez Sąd I instancji za biegłym sądowym, wynoszący 17 lat, okres prawdopodobnego trwania najmu.

Zgodzić należało się z apelującą, że wyliczenie tego okresu w oparciu o średni 23 - letni okres zmiany mieszkania przez ludność W., pomniejszony o 6 - letni dotychczasowy okres najmu lokalu mieszkalnego przy ul. (...) we W. przez uczestników postępowania, jest nieuprawnione, poczynione bowiem zostało w oderwaniu od okoliczności niniejszej sprawy.

W ocenie Sądu Odwoławczego, kluczową przesłanką nakazującą okres ten skrócić, jest okoliczność ogromnego zadłużenia najemców z tytułu opłat czynszowych i eksploatacyjnych, rosnącego od co najmniej 5 lat i wynoszącego w chwili obecnej 55.565,84 zł. Z akt sprawy wynika, że właściciel lokalu mieszkalnego – Gmina W. - rozpoczął działania zmierzające do rozwiązania łączącego go z I. Ś. i M. Ś. stosunku najmu jeszcze w 2009 r. Działania te zostały wprawdzie czasowo wstrzymane, jednakże, z uwagi na niedochowanie przez najemców warunków porozumienia w zakresie spłaty zadłużenia i dalszego wzrostu zadłużenia, działająca w imieniu Gminy W. spółka (...) podjęła powołane czynności na nowo w roku bieżącym.

W chwili obecnej, byli małżonkowie zostali wezwani do zapłaty zadłużenia w terminie 1 miesiąca, pod rygorem wypowiedzenia umowy. Mając na uwadze trudną sytuację majątkową i życiową obu stron, jak również wątpliwą ich zdolność kredytową, spłacenie tak wysokiej kwoty zadłużenia w krótkim okresie czasu wydaje się być mało prawdopodobne, co sugeruje szybsze, niż przyjął to Sąd Rejonowy, zakończenie stosunku najmu.

Tym samym, opierając się na zasadach doświadczenia życiowego, mając na uwadze średni okres trwania procedury opróżnienia lokalu mieszkania komunalnego we W. przez zalegających z opłatami najemców, nie można przyjąć, aby najem mógł trwać 17 lat. Za takim stanowiskiem przemawia analiza sytuacji majątkowej obojga najemców, nie dająca podstaw do przyjęcia ponad wszelką wątpliwość, że zdołają oni uregulować wynoszące ponad 55.000 zł zadłużenie. Wysokość dochodów wnioskodawczyni nie jest na tyle duża, aby poza kosztami bieżącego utrzymania siebie i córki, wobec której dodatkowo nie są regulowane zobowiązania alimentacyjne przez uczestnika postępowania, były wystarczające do radykalnej redukcji zadłużenia wobec Gminy W.. Podobnie, możliwe wynagrodzenie uczestnika postępowania, który podjąć ma pracę w charakterze pracownika budowlanego, dodatkowo obciążonego zaległością z tytułu alimentów na rzecz córki w wysokości 24.762,12 zł nie rokuje na szybką spłatę zadłużenia. W tych okolicznościach, groźba rozwiązania stosunku najmu lokalu mieszkalnego przy ul. (...) jest realna i z tego względu prawdopodobny okres trwania najmu nie może, w ocenie Sądu II instancji, zostać określony na 17 lat. Sąd Okręgowy uznał za zasługujący na uwzględnienie 7-letni okres prawdopodobnego trwania najmu, wnioskowany w apelacji przez wnioskodawczynię.

Pozostając zatem przy stawce czynszu wyliczonej przez biegłego sądowego w postępowaniu przed Sądem I instancji, wartość prawa najmu lokalu mieszkalnego przy ul. (...) we W. wyniosła 73.849 zł i w tym zakresie Sąd Odwoławczy na podstawie art. 386 § 1 kpc w zw. z art. 361 kpc zmienił zaskarżone postanowienie w pkt I. Konsekwencją obniżenia wartości prawa najmu była zmiana pkt IV zaskarżonego postanowienia poprzez określenie spłaty uczestnika postępowania przez wnioskodawczynię na kwotę 36.924,50 zł, płatną do 17 kwietnia 2015 r.

Sąd I instancji orzekł o uprawnieniu uczestnika postępowania do otrzymania lokalu socjalnego w oparciu o przepis art. 14 ust. 1 i 4 pkt 5 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego. Z ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd Odwoławczy wynikało natomiast, że status osoby bezrobotnej uczestnik postępowania utracił dnia 13 maja 2014 r., nadto sam uczestnik postępowania zadeklarował podjęcie zatrudnienia od dnia 2 listopada 2014 r. W tych okolicznościach, odpadła przesłanka obligatoryjnego przyznania uczestnikowi postępowania uprawnienia do lokalu socjalnego, objęta przepisem art. 14 ust. 4 pkt 5 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego. Nie ujawniły się też dodatkowo żadne inne okoliczności, mające świadczyć o braku możliwości zaspokojenia przez uczestnika postępowania swoich potrzeb mieszkaniowych w inny sposób, jak tylko poprzez przyznanie mu lokalu socjalnego. Z tego względu Sąd Odwoławczy zmienił pkt VII zaskarżonego postanowienia i orzekł, że uczestnikowi postępowania nie przysługuje uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego. W konsekwencji Sąd Odwoławczy uchylił pkt VIII zaskarżonego postanowienia, nakazujący wstrzymanie opróżnienia lokalu przez uczestnika postępowania do czasu złożenia przez Gminę W. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego, o czym na podstawie art. 386 § 1 kpc w zw. z art. 361 kpc orzeczono jak w pkt I sentencji.

Na marginesie należy też jedynie dodać, że okoliczność, iż prawo najmu lokalu mieszkalnego przy ul. (...) we W. pierwotnie przysługiwało babce uczestnika postępowania, zaś wnioskodawczyni wstąpiła w stosunek najmu jako jego żona, pozostaje bez znaczenia w przedmiotowej sprawie o podział majątku wspólnego byłych małżonków. Należy mieć bowiem na uwadze, że opiekę nad małoletnim dzieckiem uczestników postępowania powierzono wnioskodawczyni, zaś prawo małoletniego dziecka do życia w godnych warunkach winno mieć nadrzędne znaczenie.

Orzeczenie o kosztach postępowania apelacyjnego zawarte w pkt II sentencji zapadło w oparciu o art. 520 § 3 kpc w zw. z § 6 pkt 5, § 6a ust. 1 pkt 10 i § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.

Orzeczenie zawarte w pkt III sentencji zapadło w oparciu o przepis art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.