Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 17 grudnia 2014 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie w II Wydziale Karnym w składzie :

Przewodniczący: SSR Krzysztof Bieńkowski

Protokolant : sekr.sąd.Agnieszka Klimek

Prokurator: -

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11.06.2014r. i nast. sprawy

A. S. (1) , syna J. i C., urodzonego (...) w Ł.

oskarżonego o to, że:

w okresie od marca 2013 roku do dnia 24 lipca 2013 roku w miejscowości B., gm.M. , woj. (...)- (...) uporczywie nękał A. L. (1) poprzez połączenia telefoniczne tzw. głuche telefony, wysyłanie wiadomości tekstowych sms o nieprzyzwoitych treściach oraz anonimów do instytucji państwowych, które istotnie naruszyły prywatność oraz wzbudziły u pokrzywdzonej poczucie zagrożenia,

tj. o przestępstwo z art. 190a§1 k.k.

ORZEKA :

I.  oskarżonego A. S. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu przestępstwa i za to z mocy art. art.190a§1 k.k. skazuje go i wymierza mu karę 6(sześciu) miesięcy pozbawienia wolności

II.  na podstawie art.69§1 i 2 k.k. , art.70§1 pkt 1 k.k. wykonanie wymierzonej w pkt I kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 3(trzech) lat;

III.  na podstawie art.72§1 pkt 7a k.k. zobowiązuje oskarżonego do powstrzymania się od kontaktowania z pokrzywdzoną A. L. (1) w jakiejkolwiek formie;

IV.  na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art.624§1 k.p.k. i art. 17 ust.2 Ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983r. Nr 49, poz.223 z późn. zm.) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe częściowo w postaci wydatków , zwalnia zaś od opłaty,

Sygn. akt II K 364/14

UZASADNIENIE

A. S. (1) z żoną E. S. (1) w czasie trwania małżeństwa utrzymywali kontakty towarzyskie z A. i K. L. (1).

Małżeństwo A. i E. S. (1) zostało rozwiązane przez rozwód. Małżonek A. K. L. przebywa w Zakładzie Karnym, gdzie odbywa karę pozbawienia wolności za znęcanie się nad rodziną.

A. L. (1) zamieszkuje w B., pracuje zawodowo jako nauczycielka w przedszkolu w pobliskiej miejscowości.

A. L. (1) była świadkiem w postepowaniu rozwodowym A. i E. S. (1). Po rozwodzie A. i E. S. (1) utrzymuje kontakty towarzyskie z E. S. (1).

Od marca 2013 r. do 23 lipca 2013 r. A. S. (1) wykonywał na telefon pokrzywdzonej A. L. (1) połączenia, tzw. głuche telefony, wysyłał wiadomości tekstowe. Wysyłał do instytucji państwowych anonimowe zawiadomienia dotyczące A. L. (1). Poinformował m.in. (...) w O. o tym, że A. L. piecze duże ilości ciast, które następnie sprzedaje w ośrodkach wypoczynkowych. We wskazanym anonimie sugerował, konieczność interwencji organu w celu zapobieżenia zatruciu zbiorowemu spowodowanego przez wymienioną. Wskazywał także, że niesprzedane ciasta są wyrzucane do koszy przy drodze i popsute, spożywane przez dzieci.

Do MOPS w M. wpłynął anonim dotyczący A. L. (1) jak na k. 26. W piśmie sugerowano, że wymieniona zaniedbuje dzieci i przebywa pod wpływem alkoholu w miejscu zamieszkania i w miejscu pracy.

Z zawiadomienia A. S. do mieszkania A. L. został wezwany patrol policji. Funkcjonariusze otrzymali zgłoszenie, że wymieniona opiekuje się dziećmi znajdując się pod wpływem alkoholu. Interwencja miała miejsce około godziny 2 w nocy. Na miejscu funkcjonariusze stwierdzili, że wymieniona jest trzeźwa i spała wraz z dziećmi. Nie stwierdzono żadnych nieprawidłowości w sprawowaniu opieki nad dziećmi.

Opisane wyżej zachowania w sposób istotny naruszyły prywatność pokrzywdzonej oraz wzbudziły u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia.

(dowody: wyjaśnienia oskarżonego A. S. k. 65-66, k. 204-209, k. 285v-286v, zeznania A. L. (1) k. 2-2, k. 12-13, k. 316v-317v, zeznania K. L. k. 142-143, protokół oględzin telefonu N. (...) k. 2, k. 6-7, k. 14, anonimu praz odpowiedzi z instytucji państwowych k. 19-26, protokół oględzin płyty z bilingami k. 176-183, protokół oględzin z bilingami k. 192-194)

A. L. (3)jest osobą karaną. Wyrokiem Sądu Rejonowego w (...) dnia 14 grudnia 2012 r. za czyny z art. 207 § 1 kk, na karę łączną 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności.

(dowód: odpis wyroku k. 169, dane o karalności k. 342v)

W Prokuraturze Rejonowej O. P. w O. toczyło się postępowanie w sprawie podejrzenia popełnienia przestępstwa w 2007 r. do kwietnia 2013 r. w O. przy ul. (...) znęcania się psychicznego nad mężem A. S. (1) poprzez wszczynanie awantur, wyzywanie słowami wulgarnymi, powszechnie uznanymi za obelżywe, plucie w twarz, lekceważenie, gardzenie. Postępowanie zostało umorzone wobec braku danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia przestępstwa.

W prokuraturze Rejonowej O. P. w O. toczyło się postepowanie w sprawie:

1. zaistniałego w okresie od 06 czerwca 2013 r. do 08 czerwca 2013 r. w miejscowości P. z góry powziętym zamiarem, w krótkich odstępach czasu kierowania za pośrednictwem krótkich wiadomości tekstowych SMS gróźb karalnych pozbawienia życia pod adresem Z. G. (1). Postępowanie w sprawie zostało umorzono wobec braku znamion czynu zabronionego.

2. zaistniałego w okresie od 07 czerwca 2013 r. do 29 lipca 2013 r. w O. uporczywego nękania A. S. (1) przez A. L. (1) poprzez wysyłanie do wymienionego krótkich wiadomości tekstowych SMS czym wzbudziła u pokrzywdzonego uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia a nadto naruszyła jego prywatność. Postępowanie w sprawie zostało umorzone wobec braku znamion czynu zabronionego.

3. zaistniałego w okresie od 07 czerwca 2013 r. do 29 lipca 2013 r. w O. uporczywego nękania A. S. (1) przez E. S. (1) poprzez wysyłanie do wymienionego krótkich wiadomości tekstowych SMS czym wzbudziła u pokrzywdzonego uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia a nadto naruszyła jego prywatność. Postępowanie w sprawie zostało umorzone wobec braku wniosku o ściganie pochodzącego od uprawnionej osoby.

(dowód: postanowienie o umorzeniu dochodzenia k. 295-297, k. 300-301)

W inkryminowanym okresie, u oskarżonego nie występowały zaburzenia psychotyczne czy zaburzenia świadomości. Zdolność rozpoznania znaczenia czynu oraz pokierowania swoim postępowaniem nie była zaburzona w rozumieniu art. 31 § 1 lub art. 31 § 2 kk. Biegli stwierdzili, że oskarżony nie cierpi na chorobę psychiczną, upośledzenie umysłowe czy organiczne zaburzenia osobowości. Rozpoznano zespół uzależnienia spowodowany używaniem alkoholu.

(dowód: opinia sądowo- psychiatryczna i sądowo- psychologiczna k. 219-224)

Stan faktyczny został ustalony na podstawie powyższych dowodów oraz: zeznań świadków Z. G. k. 185-186, k. 317v-318, M. R. k. 202-203, zeznań M. i K. K. k. 318, sprawozdanie z wywiadu środowiskowego k. 331

A. S. (1) w toku postępowania konsekwentnie nie przyznawał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Utrzymywał, że to pokrzywdzona A. L. (1) nęka go poprzez wysyłanie wiadomości tekstowych i wykonywanie tzw. „głuchych” połączeń telefonicznych. Następnie wskazał, że po tym jak zaczął otrzymywać wiadomości i połączenia od A. L., doszedł do wniosku, że w tym czasie wymieniona zajmuje się nieopodatkowaną działalnością polegającą na sprzedaży wypieków domowych. W związku z powyższym czuł się w obowiązku poinformować o powyższym Urząd Skarbowy. Podkreślił, że A. L. występowała jako świadek w toczącej się z jego udziałem sprawie rozwodowej oraz sprawie karnej o czyn z art. 207 kk. W toku wskazanych postępowań w opinii oskarżonego, wymieniona manipulowała faktami, mając na celu obciążenie jego osoby. (k. 66). W trakcie kolejnego przesłuchania złożył obszerne wyjaśnienia, w których potwierdził, iż w trakcie małżeństwa z E. S. (1) utrzymywali kontakty towarzyskie z małżonkami A. i K. L. (1). Od K. L. (1) miał się dowiedzieć, że A. L. miała podburzać jego żonę E. S. (1), aby ta zdecydowała się na rozwód i miała pouczać wymienioną jak zbierać materiał dowodowy. Jako dowód na prowadzenie konspiracyjnych rozmów podawał, że żona odbierając telefony od A. L. wychodziła do innego pokoju lub tez zamykała się w łazience. Podkreślił, że w kwietniu 2013 r. złożył doniesienie do prokuratury odnośnie „manipulacji” A. L. jego chorą żoną E. S. (1). Podkreślił, że aby „ostudzić zapędy” A. L. poinformował Urząd Skarbowy o nielegalnym wypieku ciast przez wymienioną. Wyjaśnił, że smsy, które otrzymywał od A. L. odsyłał na jej numer telefonu, stąd oskarżenie, aby to były smsy pisane bezpośrednio przez niego jest niezgodne z prawdą. Nadto, odnosząc się do kwestii wykonywanych telefonów wyjaśnił, że to A. L. wykonywała połączenia na jego telefon, zaś on jedynie oddzwaniał na ten numer, aby ustalić czy nie przełożyła karty sim w telefonie. W dalszej kolejności podał, że pisząc do Urzędu Skarbowego nie chciał dokuczyć A. L., a jedynie sprawić, aby wymieniona płaciła podatki. (k. 205-209) W postępowaniu sądowym oskarżony przedstawił analogiczną wersję zdarzeń obwiniając A. L. o rozpad swojego małżeństw. Przyznał, że nie podpisywał się na wysyłanych do instytucji pismach, gdyż chciał „zrobić donos, anonim”. (k. 285- 286v)

Sąd zważył co następuje:

Wyjaśnienia oskarżonego zasługują na wiarę w części, w której przyznał się on do wykonywania połączeń telefonicznych, przesyłania wiadomości tekstowych a także wysyłania anonimów do instytucji państwowych. Wyjaśnienia w tym zakresie nie budzą wątpliwości, potwierdzone zostały bowiem zgromadzoną w sprawie dokumentacją w postaci wydruków wiadomości tekstowych, bilingami telefonicznymi, przedłożonymi w toku postępowania listami do instytucji państwowych sporządzonymi i wysłanymi przez A. S. a także z zeznaniami pokrzywdzonej A. L..

Jednak już w tym miejscu podkreślić należy , że Sąd nie podziela przedstawionych w wyjaśnieniach rzekomych motywów działania oskarżonego, który – jak twierdził kierował się troską o dobro małoletnich i porządek publiczny.

W oparciu o przeprowadzone dowody oceniane z uwzględnieniem zasad logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego stwierdzić należy, że powyższe twierdzenia oskarżonego są jaskrawie nieprawdziwe , a jedynym rzeczywistym motywem jego działania było utrudnienie normalnego funkcjonowaniu pokrzywdzonej w swoistym rewanżu za wyimaginowane krzywdy jakich miał doznać wskutek jej postawy procesowej w postępowaniu rozwodowym z E. S..

W konsekwencji jako niewiarygodne Sąd ocenił wyjaśnienia oskarżonego odnośnie wskazywanej przez niego motywacji, która nim kierowała. Wyjaśnił, że nie formułował treści smsów przesyłanych do A. L., a jedynie odsyłał na jej numer telefonu otrzymane od wymienionej wiadomości bez zaznajamiania się z ich treścią. Takie wyjaśnienia oskarżonego w realiach niniejszej sprawy brzmią skrajnie niewiarygodnie i w ocenie Sądu stanowią jedynie nieudolną próbę uwolnienia się od odpowiedzialności karnej. Trudno bowiem logicznie wyjaśnić takie zachowanie oskarżonego, które miało by polegać na odsyłaniu otrzymanych wiadomości do nadawcy. Oskarżony także nie wyjaśnił celu takiego zachowania. Odnosząc się do wykonywania połączeń telefonicznych wyjaśnił, że po każdym telefonie A. L. oddzwaniał na jej numer telefonu, chcąc sprawdzić, czy wymieniona wyjęła kartę sim. Takie wyjaśnienie jego zachowania także jest nielogiczne i w konfrontacji z zasadami zdrowego rozumowania nie znajduje uzasadnienia. Należy zaznaczyć, że jakkolwiek oskarżony formalnie nie przyznał się do winy w całości, to jednak sam potwierdził, że wysyłał wiadomości tekstowe i wykonywał połączenia na telefon pokrzywdzonej. Jego wyjaśnienia odnośnie motywów działania Sąd uznał za niewiarygodne i nakierowane jedynie na umniejszenie odpowiedzialności karnej. W dalszej kolejności podkreślić należy, A. S. wprost podał, że był on autorem anonimów kierowanych do różnych instytucji. Oskarżony bezpośrednio dał wyraz swojej motywacji jaka nim kierowała w czasie, kiedy sporządzał i wysyłał te listy. Wskazał, że chciał „zastopować jej zapędy”. W kontekście okoliczności sprawy wskazywany przez niego czynnik sprawczy brzmi wiarygodnie albowiem koresponduje z pozostałymi wyjaśnieniami oskarżonego. Oskarżony wielokrotnie manifestował silne negatywne emocje i rozgoryczenie związane z zachowaniem A. L. (1), występującej jako świadek w postępowaniu rozwodowym i w sprawie karnej. Oskarżał ją o rozpad swojego małżeństwa, wskazując, że A. L. namawiała jego żonę do powzięcia decyzji o rozwodzie a także w zgromadzeniu dowodów przeciwko niemu. Powyższe zarzuty oskarżony wielokrotnie uzewnętrzniał nie tylko składając wyjaśnienia ale także kierując liczną korespondencję, załączoną w poczet akt niniejszej sprawy. Na tym tle, należy rozpatrywać motywację kierująca oskarżonym przy wysyłaniu anonimów do wskazanych instytucji. Już tylko na marginesie rozważań wspomnieć należy, że oskarżony składając wyjaśnienia, w pewnym momencie stwierdził, że kierując anonim do Skarbówki nie chciał „dokuczyć” A. L. a jedynie sprawić, by ta zaczęła płacić podatki. Takie wyjaśnienie działania oskarżonego jest wewnętrznie sprzeczne z wcześniejszymi wyjaśnieniami, w których stwierdził, że chciał „ostudzić jej zapędy”. Co więcej, w kontekście okoliczności sprawy, motywacja oskarżonego mająca wyrażać troskę o stan budżetu państwa w zakresie rzekomego uszczuplenia należności publicznoprawnych przez A. L. jawi się jako nazbyt naiwna i niewiarygodna. W ocenie Sądu za działaniem oskarżonego stoi poprzednio wyrażona przez niego argumentacja, jaką jest chęć odwetu na A. L.. Za takim stanowiskiem przemawia także analiza treści kierowanych przez niego zawiadomień jak i formy w jakiej były one sporządzone. Oskarżony pisma kierował jako anonimy, zaś pismo do MOPS w M. podpisał Mieszkańcy W.. Taka forma wypowiedzi, a w szczególności próba sugerowania, że list skierowany do MOPS pochodzi od szerszej grupy lokalnej społeczności wskazuje jednoznacznie na cel oskarżonego jakim było nękanie pokrzywdzonej. W kwestii motywacji oskarżonego nie pozostawia wątpliwości treść listów. W skierowanym do sanepidu anonimie oskarżony sugeruje, że działanie pokrzywdzonej rodzi niebezpieczeństwo zatrucia zbiorowego, albowiem rzekomo wyrzuca ona niesprzedane ciasta do koszy przy drodze. Popsute produkty miały rzekomo spożywać dzieci, co powoduje u nich choroby takie jak biegunka i wymioty. W piśmie do MOPS podpisanym jako (...) oskarżony sugeruje, że pokrzywdzona zaniedbuje własne dzieci, pozostawia je bez opieki w czasie, gdy sama znajduje się pod wpływem alkoholu. Treść przytoczonych listów bez wątpienia wskazuje, że jedynym celem oskarżonego było uporczywe nękanie pokrzywdzonej. Była ona zmuszona stawiać się w stosownych instytucjach i składać wyjaśnienia odnośnie podniesionych w anonimach okoliczności. W toku wszczynanych w ten sposób postępowań nie dopatrzono się żadnych nieprawidłowości, nie sposób jednak zaprzeczyć, że sam obowiązek stawiennictwa i konieczność odnoszenia się do kierowanych zarzutów stanowiła niewątpliwą przykrość dla pokrzywdzonej i oddziaływała na jej reputacje w środowisku i naruszała jej prywatność. W ten sam sposób działania oskarżonego wpisuje się zawiadomienie funkcjonariuszy policji, jakoby wymieniona opiekowała się dziećmi będąc w stanie nietrzeźwości. Zawiadomienie spowodowało interwencję funkcjonariuszy policji w środku nocy. Zaznaczyć należy, że konieczność interwencji była bezprzedmiotowa, albowiem pokrzywdzona znajdowała się sama w domu z dziećmi, była trzeźwa, co naturalne o tej godzinie, zarówno ona jak i dzieci spały. Wyrwanie ze snu, spowodowanie interwencji policji w środku nocy bez wątpienia miało na celu nękanie pokrzywdzonej i niewątpliwie naruszyło jej spokój i prawo do odpoczynku i prywatności. Ilość, częstotliwość wykonywania przez oskarżonego połączeń telefonicznych i wysyłania wiadomości tekstowych także wypełnia znamiona uporczywego nękania pokrzywdzonej. W tym zakresie podkreślić należy, że powyższe zostało ustalone na podstawie niebudzącego wątpliwości wykazu połączeń od operatora komórkowego. Operator sieci komórkowej nie jest zainteresowany wynikiem postępowania, zaś udzielone przez niego informacje wynikają z bazy danych niezależnej od którejkolwiek ze stron. Nie budzą wątpliwości i zostały uznane za wiarygodne w całości informacje uzyskane od instytucji, do których oskarżony kierował anonimowe wiadomości.

Na wiarę w ocenie Sądu zasługują co do zasady zeznania pokrzywdzonej A. L.. Wymieniona zeznała, że oskarżony wysyłał do niej wiadomości tekstowe, wykonywał połączenia telefoniczne a dodatkowo wysyłał anonimowe listy do różnych instytucji. Zeznała, że treści kierowanych do tych instytucji pism były uwłaczające w stosunku do jej osoby jak i naruszały powagę wykonywanego przez nią zawodu zaufania publicznego nauczyciela. Zeznała także, że wzbudziły u niej poczucie zagrożenia, co w ocenie Sądu było uzasadnione okolicznościami. Sugerowanie takich treści w pismach kierowanych do różnych instytucji mogło osłabić zaufanie do jej osoby jak i pełnionej przez nią funkcji. Jak pokrzywdzona zasadnie wskazywała, obawiała się, że kierowane w anonimach oskarżenia pociągną dalej idące zarzuty, które mogły by skutkować utratą zatrudnienia. Bez wątpienia, postawa i zeznania pokrzywdzonej wskazuje, że działania oskarżonego polegające na nękaniu wzbudziły w wymienionej poczucie zagrożenia a także w sposób istotny naruszyły jej prywatność.

Niewiele wniosły do sprawy zeznania wnioskowanych przez oskarżonego świadków. W większości podawali oni informacje nie odnoszące się bezpośrednio do przedmiotu sprawy. W postępowaniu przygotowawczym, K. L. (1) zaprzeczył jakoby kiedykolwiek rozmawiał z A. S. na temat nękania jego żony. Co należy zaznaczyć, to to, że powyższe wyklucza jedynie rozmowy na ten temat a nie to, że w istocie nękanie miało miejsce. Na rozprawie świadek podał, że otrzymał informacje o tym, że to jego była żona nękała oskarżonego, jednak zaznaczył, że powyższe przekazał mu A. S..

Podobnie nie wiele wniosły do sprawy zeznania świadka Z. G. (1), przyznała ona jedynie, że zna ona A. S., jeździła z nim busem i zdarzało się, że rozmawiali. Przyznała, że zdarzyło się, że otrzymała wiadomość tekstową na swój telefon komórkowy na temat odnoszący się do A. S., oraz otrzymała kilka głuchych telefonów, które potraktowała jako pomyłkę. Nie potrafiła jednak wskazać numeru nadawcy. Analogicznie za nie wnoszące wiele do przedmiotu z sprawy uznać należy zeznania M. R. (2), konkubiny oskarżonego. Zeznała ona, że z internetowej bramki smsowej otrzymywała wiadomości tekstowe o rzekomych zdradach oskarżonego. Wskazywała, że o tym, że owe wiadomości pochodzą od A. L., o czym przekonał ja partner, oskarżony. Jednak w żaden sposób nie zweryfikowała rzeczywistego nadawcy, który co należy zaznaczyć w przypadku posługiwania się bramką internetową może być kimkolwiek, nie wykluczając samego oskarżonego.

Zeznania M. K. i K. K. nie odnosiły się do przedmiotu postępowania. Nie rozpoznali oni pokrzywdzonej jako sprzedawczyni ciast w ośrodku wypoczynkowym, pomimo skierowania wcześniej stosownego oświadczenia jak na k. 28. Zeznania G. P. wniosły do sprawy jedynie informacje odnoszące się do tego, że wymieniony był sumiennym pracownikiem. Podobnie ocenić należy zeznania świadka M. S., pasażera oskarżonego. Określiła go jako kulturalny i punktualny.

Za wiarygodne Sąd uznał opinie biegłych odnoszące się do oskarżonego A. S.. Opinie są jasne, spójne, zupełne i kompletne. Nie były w toku postępowania kwestionowane, dlatego też Sąd podzielił wniosku z nich płynące w całej rozciągłości przyjmując je za własne.

Już tylko na marginesie rozważań należy podkreślić, że przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie nie są domniemane wiadomości tekstowe ani głuche telefony mające być wykonywane przez pokrzywdzoną w kierunku oskarżonego, ani tym bardziej zachowanie pokrzywdzonej w trakcie trwającej pomiędzy E. i A. S. (1) sprawy rozwodowej i sprawy karnej za znęcanie się A. S. nad E. S. i ich małoletnim synem. Podobnie nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy wielkość zużytej energii zużytkowanej na wypieki domowe, kwestia sprzedaży tych wypieków ani uiszczanie należności publicznoprawnych przez pokrzywdzoną. W Prokuraturze O. P. w O. toczyło się postępowanie w sprawie nękania A. S. zarówno przez jego byłą żonę jak i A. L.. Postępowanie zostało prawomocnie umorzone wobec braku znamion czynu zabronionego. Sąd w niniejszej sprawie nie znalazł podstaw do tego, aby prawomocną decyzję prokuratury kwestionować.

Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd uznał, że wina oskarżonego nie budzi wątpliwości i polega na tym, że w okresie od marca 2013 roku do dnia 24 lipca 2013 roku w miejscowości B., gm. M., woj. (...)- (...) uporczywie nękał A. L. (1) poprzez połączenia telefoniczne tzw. głuche telefonu, wysyłanie wiadomości tekstowych sms o nieprzyzwoitych treściach praz anonimów do instytucji państwowych, które istotnie naruszyły prywatność oraz wzbudziły u pokrzywdzonej poczucie zagrożenia. Czasookres zachowania oskarżonego opiewający na cztery miesiące, ilość połączeń oraz treść smsów i anonimów wskazuje zachowanie oskarżonego wypełniło znamiona uporczywego nękania w rozumieniu art. 190a § 1 kk. Nie budzi wątpliwości, że działanie oskarżonego wzbudziło u pokrzywdzonej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia oraz istotnie naruszyło jej prywatność.

Wskazać należy , że konsekwencją działań oskarżonego (które musiał obejmować swoim zamiarem i do których dążył) były interwencje Policji , które ze swej istoty zakłócają prywatność , naturalne zaniepokojenie i obawa , zwłaszcza jeśli uwzględnić okoliczność wykonywania przez pokrzywdzoną obowiązku opieki nad małoletnimi.

W zakresie strony podmiotowej należy stwierdzić, że oskarżony uporczywie wysyłając wiadomości, wykonując połączenia telefoniczne oraz wysyłając anonimowe zawiadomienia do wskazanych instytucji działał w zamiarze bezpośrednim. W zakresie skutku inkryminowanych czynności, tj. wzbudzenia u pokrzywdzonej poczucia zagrożenia oraz istotnego naruszenia jej prywatności należało uznać, że oskarżony działał także z zamiarem bezpośrednim. Sam przyznał odnosząc się do kwestii wysyłania anonimów, żeby „ostudzić zapędy” A. L..

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na uwadze całokształt okoliczności zarówno łagodzących jak i obciążających, w szczególności stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu i stopień winy. Określając wysokość kary, Sąd uwzględnił zarówno cele zapobiegawcze i wychowawcze kary w stosunku do sprawcy, a ponadto potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Jako okoliczności obciążające przy wymiarze kary Sąd miał na uwadze czasookres, w jakim trwało uporczywe nękanie pokrzywdzonej a także formy w jakich się przejawiało. Oskarżony nękał pokrzywdzoną nie tylko na gruncie prywatnym poprzez wysyłanie wiadomości i wykonywanie połączeń ale także na gruncie społecznym chcąc zdyskredytować jej osobę w instytucjach państwowych a w konsekwencji na polu zawodowym. Przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę wcześniejszą karalność oskarżonego.

W ocenie Sądu wyważenie powyższych elementów wskazuje, że adekwatną reakcją na popełnione przez niego przestępstwo uwzględniającą cele indywidualno i generalno prewencyjne jest kara pozbawienia wolności. Orzeczona w takim wymiarze jest wystarczająco dolegliwa i spełni swoje cele w zakresie prewencji indywidualnej. Obecny stabilny tryb życia oskarżonego wskazuje na możliwość wywiedzenia pozytywnej prognozy kryminologicznej względem oskarżonego i warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności. Oskarżony w chwili obecnej zaprzestał wysyłania wiadomości i telefonowania do pokrzywdzonej. Okres próby we wskazanej wysokości pozwoli na zweryfikowanie postawy skazanego i ustalenie czy zmiana zachowania ma charakter trwały czy też chwilowy wynikający z obawy przed osadzeniem w zakładzie karnym. W celu zadośćuczynienia celowi postępowania karnego jakim jest zabezpieczenie interesów i bezpieczeństwa pokrzywdzonemu, Sąd zawieszając wykonanie kary zobowiązał oskarżonego do powstrzymywania się od kontaktowania z pokrzywdzoną A. L. (1) w jakiejkolwiek formie. Uwzględniając sytuację majątkową oskarżonego, który uzyskuje regularne dochody jednak posiada na utrzymaniu małoletnie dzieci Sąd zasądził od niego koszty sadowe częściowo w postaci wydatków, zwalniając go od opłaty.