Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 października 2014 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy - Śródmieścia w Warszawie, I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Joanna Dalba

Protokolant: Anna Szwed

po rozpoznaniu w dniu 10 października 2014 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...)

przeciwko G. S. (1)

o zapłatę

oddala powództwo

Sygn.akt: I C 220/14

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 26 października 2013 roku (...)w W.wniósł o zasądzenie od G. S. (2)kwoty 27.523,39 złotych, na którą składają się kwoty:

- kwoty 27.481,89 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty,

- kwoty 41,50 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty,

oraz wniósł o zasądzenie od pozwanego kosztów sądowych w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz opłaty od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż dochodzona kwota wynika z braku zapłaty przez pozwanego zobowiązania z tytułu umowy o kartę kredytową o numerze (...) zawartej w dniu 27 maja 2003 roku, miedzy pozwanym a Bankiem (...) S.A. z siedzibą w W. - poprzednim wierzycielem. Powód podniósł, iż nabył wierzytelność na podstawie umowy o przelewie wierzytelności z dnia 15 kwietnia 2013 roku. Wskazał, iż przesłane zostało pozwanemu zawiadomienie o dokonaniu cesji wierzytelności wraz z wezwaniem do dobrowolnej zapłaty (pozew z załącznikami – k. 2-7, uzupełnienie pozwu – k.10-37 ).

Na rozprawie w dniu 10 października 2014 roku nie stawił się pełnomocnik powoda, ani pozwany, prawidłowo zawiadomieni ( zpo- k.49, k.50, protokół – k.51).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 20 maja 2003 r. pomiędzy Bankiem (...) S.A. z siedzibą w W. a pozwanym G. S. (2) została zawarta Umowa o Kartę Kredytową C. Silver w oparciu o wniosek G. S. (2). Nie wskazano numeru karty kredytowej, której dotyczy umowa. (bezsporne, wniosek o wydanie karty – k.35-36).

W dniu 5 listopada 2010r. Bank (...) S.A. z siedzibą w W. wystawił przeciwko pozwanemu bankowy tytuł egzekucyjny na podstawie Umowy o Kartę Kredytową C. z dnia 20 maja 2003 roku. (kopia (...) k. 34).

Postanowieniem z dnia 23 lutego 2011 r. Sąd Rejonowy w dla (...) w W. w sprawie o sygn. VI Co 351/11 nadał ww. tytułowi klauzulę wykonalności z ograniczeniem do kwoty 50.000 złotych (kopia postanowienia – k. 34).

W dniu 15 kwietnia 2013 roku Bank (...) S.A.z siedzibą w W.zawarł z (...)umowę sprzedaży wierzytelności. W załączniku A do Aneksu umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 15 kwietnia 2013 roku wskazano, że przedmiotem sprzedaży jest wierzytelność przysługująca Bankowi (...) S.A.z siedzibą w W.na podstawie umowy o kartę kredytową nr (...)z dnia 27 maja 2003 roku. (umowa sprzedaży wierzytelności – k.23-27v, załącznik - k.15)

Pismem z dnia 4 października 2013 roku (...)w W.poinformował G. S. (2)o nabyciu wierzytelności przysługującej Bankowi (...) S.A.z siedzibą w W. na podstawie umów zawartych z ww. bankiem i wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 28.228,26 złotych (wezwanie – k. 37).

Na rozprawie w dniu 10 października 2014 roku nie stawił się pełnomocnik powoda, ani pozwany, prawidłowo zawiadomieni ( zpo- k.49, k.50, protokół – k.51).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty znajdujące się w aktach sprawy, których autentyczność nie była kwestionowana przez strony i nie budziła wątpliwości Sądu.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo jako nieudowodnione w całości podlegało oddaleniu.

Pełnomocnik powoda w przedmiocie roszczeń o zapłatę należności wynikających z umowy o kartę kredytową o numerze (...) miedzy poprzednim wierzycielem a pozwanym wskazał, że wymieniona umowa została zawarta w dniu 27 maja 2003 roku oraz dołączył umowę sprzedaży wierzytelności z dnia 15 kwietnia 2013 roku wraz z załącznikiem nr 1 ww. umowy, z którego wynika, iż przedmiotem sprzedaży była wierzytelność przysługująca Bankowi (...) S.A. wobec pozwanego na podstawie umowy o kartę kredytową z dnia 27 maja 2003 roku o numerze (...).

Jednocześnie pełnomocnik powoda załączył kopie umowę kopię wniosku pozwanego o wydanie karty kredytowej z dnia 20 maja 2003 roku niezawierającą żadnego numeru karty, która miała zostać wydana, ani numeru umowy której dotyczy, nie załączył zaś żadnej umowy z potwierdzającej istnienie wierzytelności z umowy z dnia 27 maja 2003 roku z numerem (...). Wobec powyższego nie przedstawił dokumentu, z którego by wynikało istnienie i wartość dochodzonego roszczenia z umowy z dnia 27 maja 2003 roku.

Biorąc pod uwagę, iż przedmiotem przelewu była wierzytelność której zarówno istnienie, jak i wartość powód nie udowodnił powództwo podlegało oddaleniu w całości.

Zgodnie z treścią art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Stosownie do art. 3 k.p.c. strony i uczestnicy postępowania obowiązani są dawać wyjaśnienia co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek oraz przedstawiać dowody. Art. 232 k.p.c. stanowi, że strony są zobowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Zgodnie zaś z art. 233 § 2 k.p.c. sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału.

Jedną z podstawowych zasad procesu cywilnego jest zasada kontradyktoryjności. Oznacza to, iż ten kto, powołując się na przysługujące mu prawo, żąda czegoś od innej osoby, obowiązany jest udowodnić okoliczności faktyczne uzasadniające to żądanie, a także że sąd orzekający nie jest obciążony odpowiedzialnością za rezultat postępowania dowodowego, którego dysponentem są strony (por. wyrok SN z dnia 07 października 1998 r., II UN 244/98, OSNP 1999/20/662). Rola sądu nie polega bowiem na wykonywaniu obowiązków procesowych ciążących na stronach (por. wyrok s. apel. w Lublinie z dnia 27 listopada 1996 r., III AUa 26/96, OSNC 1997/1/4). Rzeczą sądu nie jest zarządzanie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie, ani też sąd nie jest zobowiązany do prowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (por. wyrok SN z dnia 17 grudnia 1996 r., I CKU 45/96, OSNC 1997/6-7/76).

W tym stanie rzeczy powództwo jako pozbawione podstawy prawnej i nieudowodnione podlegało oddaleniu.

Z uwagi na fakt, że pozwany nie zajął merytorycznego stanowiska w sprawie Sąd na podstawie art. 339 i nast. Kpc wydał wyrok zaoczny.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda.